LOGIN
"พี่ปีย์ขาดื่มหน่อยนะคะเดี๋ยวนิราป้อนนะ"
"อย่ามายุ่งแล้วก็ออกไปไกลๆฉัน!"
"พี่ปีย์อ่ะทำไมใจร้ายแบบนี้อ่ะ"
"อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำ!"
น้ำเสียงเย็นเยียบสลับกับเสียงออดอ้อนตัดพ้อยังดังอยู่สักพักก่อนที่ร่างเล็กๆจะถูกผลักกระเด็นจนถลาไปนั่งเกยอยู่บนตักของชายอีกคนที่นั่งอยู่ด้วยกัน
"ไอ้สัสปีย์น้องเค้าเป็นผู้หญิงนะโว๊ยมึงก็ทำเบาๆกับเค้าหน่อยสิวะ" เสียง 'ธีสิต' ปรามเพื่อนที่ทำรุนแรงกับน้องเขาโดยมีเสียงจิ๊ปากดังขึ้นจากใบหน้าเย็นชานั่น
"ก็บอกแล้วว่าให้อยู่ห่างๆรำคาญ!" เสียงทุ้มสบถออกมาอย่างหัวเสียโดยมีสีหน้าผวาของสาวผู้เจอแจ็กพอทมองตามอย่างหวาดๆ
"เออๆช่างเถอะนิรานั่งกับพี่ก็ได้เนอะไอ้ปีย์มันอารมณ์ไม่ค่อยดีอย่าไปยุ่งกับมันเลยเนอะ" ธีสิตว่าพลางโอบกระชับเอวบางแนบชิดนัวเนียกับร่างบางอย่างไม่แคร์สายตาใคร
"กูถามจริงๆนะไอ้ปีย์นี่มึงไม่คิดอยากจะมีแฟนกับเค้าบ้างหรอวะ" เสียงเพื่อนคนนึงในโต๊ะถามแต่ปีย์วราคร้านจะใส่ใจชายหนุ่มตอบไปอย่างเสียไม่ได้
"ไม่อ่ะพวกมึงก็รู้ว่ากูเกลียดพวกผู้หญิงสำส่อนโดยเฉพาะพวกผู้หญิงหน้าเงินนั่นด้วย" ปีย์วราตอบอย่างไม่สะทกสะท้านแม้ว่าจะมีผู้หญิงบางคนอ้าปากค้างและช็อกกับคำตอบเขาไปแล้วก็ตาม
"มึงก็พูดเกินไปผู้หญิงทั้งโลกก็ไม่ได้จะเป็นเหมือน....หรอกนะ" 'ไทเกอร์' เพื่อนสนิทอีกคนบอกเพื่อนเสียงอ่อนเป็นเพื่อนกันมานานพวกเขาย่อมรู้ดีว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับเพื่อนซี้ของเขาบ้าง
"เหมือนแม่กูน่ะเหรอหึหึ" ปีย์วราแค่นหัวเราะในลำคอหลังจากกล่าวต่อประโยคที่เพื่อนไม่กล้าพูดออกมา
"ไอ้ปีย์พูดให้มันน้อยๆหน่อยนะมึงอย่าลืมว่าที่นั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้ก็ผู้หญิงที่เป็นเพื่อนสนิทของมึงไอ้เวรพูดทีกูสะดุ้งไปถึงดาวอังคารและไอ้บ้า" มีเสียงหวานแต่คำพูดคำจาช่างห้าวหาญเหลือเกินแทรกมาพร้อมทั้งส่งค้อนน้อยๆมาให้ทางสายตา
"ว่าแต่มันเกี่ยวอะไรกับดาวอังคารวะไอ้กี้" ธีสิตถามเพื่อนอย่างงงๆ
"มึงก็รู้กูก็พูดไปเรื่อยมึงจะเอาอะไรกับคนอย่างกูวะ" 'กสิราหรือกี้' บอกเพื่อนพร้อมทั้งหัวเราะไปด้วย
"กูว่าไอ้กี้มันเริ่มจะเมาแล้วล่ะว่ะ" ไทเกอร์พูดพลางมองเพื่อนสาวเพียงคนเดียวที่สนิทและคบหากันมานาน
"ยังงง!ไอ้สัสเพิ่งกินไปไม่กี่แก้วกูจะเมาได้ไงวะมึงก็พูดไป" กสิราบอกเสียงยานครางนิดหน่อยอันที่จริงหล่อนก็ยังไม่ถึงกับเมาหรอกแค่กรึ่มๆเองแหละ
"ช่างเถอะแต่คืนนี้มึงห้ามเมานะไอ้กี้กูขี้เกียจมาฟังผัวมึงบ่นอีก" ปีย์วราเป็นคนบอกเพื่อนเพราะทุกทีเวลาเพื่อนเขาเมาคนที่ลำบากก็คือผัวมันที่เพิ่งตกลงคบกันได้ยังไม่ถึงปีเลย
"มึงไม่ต้องกลัวหรอกต่อไปจะไม่มีใครคอยบ่นอีกแล้วล่ะ" กสิราบอกเพื่อนเสียงแผ่วเบาใบหน้าสวยหมองลงอย่างเห็นได้ชัด
"หมายความว่าไงกี้..." ปีย์วราถามอย่างไม่เข้าใจ
"ก็หมายความว่าตอนนี้กูโสดไง!" กสิราตอบเสียงดังฟังชัดพลางแค่นหัวเราะไปด้วย
"ไอ้กี้!/ไอ้กี้'" คำนี้เป็นของธีสิตที่ตะโกนเรียกชื่อเธอพร้อมกันกับปีย์วรา
"เหี้ยแล้วไง!" อันนี้เป็นไทเกอร์ตะโกนลั่น
ที่ต้องตกใจก็เพราะที่ผ่านมาเพื่อนเขาเปลี่ยนแฟนไปปีละสามสี่คนคบกับใครก็ไปไม่รอดสักคนคงเพราะด้วยความที่นิสัยชอบเอาแต่ใจของมันนั่นแหละจนล่าสุดคือครามแฟนหนุ่มคนล่าสุดของมันที่ดูท่าจะคบและไปด้วยกันได้ดีกว่าใคร แต่สิ่งที่พวกเขาได้ยินคือเพื่อนสาวกลับมาโสดอีกครั้งนั่นหมายความว่า...
นรกมาเยือนพวกเขาอีกแล้วสินะ! ทั้งหมดคิดอย่างอ่อนอกอ่อนใจ
"เกิดอะไรขึ้นไหนมึงลองบอกพวกกูมาสิ!" ปีย์วราถามเพื่อนด้วยใบหน้าจริงจัง
"คะ..คือไอ้พี่ครามมันนอกใจกูล่ะกูจับได้ก็เลยขอเลิกกับมันอ่ะ" กสิราที่พยายามทำท่าเข้มแข็งแต่พอถูกเพื่อนๆถามอย่างเป็นห่วงเป็นใยมันก็อดที่จะน้ำตาแตกขึ้นมาไม่ได้
"ไอ้สัสกูจะไปเอาเลือดหัวมันออกเอง!" ปีย์วราสบถดังลั่นพลางผลุนผลันจะลุกออกไปแต่ถูกทั้งธีสิตและไทเกอร์รั้งแขนไว้เสียก่อน
"มึงใจเย็นๆก่อนพ่อมึงผลุนผลันไปทำอะไรมันเข้าเดี๋ยวลูกสาวมึงต้องไปส่งข้าวส่งน้ำอีก" ไทเกอร์ปรามเสียงจริงจัง
"ไอ้กี้นี่มันก็แค่ครั้งแรกเองสันดานผู้ชายมันก็ต้องมีกันบ้างมึงจะให้โอกาสมันบ้างไม่ได้เลยหรอ!" ธีสิตพยายามพูดแก้ไขบรรยากาศหารู้ไม่ว่าไปกระตุ้นอารมณ์ฉันเฉียวของอีกคนให้ประทุขึ้นมา
"ไอ้สัสธี!นี่มึงจะยอมให้เพื่อนมึงกลับไปโง่อีกครั้งหรือไงคนมันเคยทำมีครั้งแรกก็ต้องมีครั้งต่อไปมึงอยากให้เพื่อนมึงไปน้ำตาเช็ดหัวเข่าอีกครั้งหรอ!"
"กูไม่ได้หมายความแบบนั้นคือถ้าไอ้พี่ครามมันรักมึงจริงๆมันอาจเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ไงมึงใจเย็นๆอย่าเพิ่งเดือด"
"พวกมึงไม่ต้องเถียงกันหรอกกูเป็นคนตัดสินใจเองแล้วก็ไม่อยากเอาอนาคตตัวเองไปเสี่ยงกับนิสัยของใครด้วย"
"หมายความว่า..."
"เออ!เลิกก็คือเลิกถ้าคนมันไม่รักดีกูก็ไม่จำเป็นต้องเอาตัวเองไปผูกกับใครนี่"
"จริงไอ้กี้พูดถูกมันต้องให้ได้อย่างนี้สิเพื่อนกู" ไทเกอร์ชมเปราะด้วยความภูมิใจเพื่อนเขาไม่ได้สวยอย่างเดียวนะแต่ยังฉลาดและรักตัวเองเป็น
"เลิกพูดเรื่องมันได้แล้วกูแขยงหูกินเหล้าต่อเถอะ" กสิราตัดบทเรื่องแฟนเก่าที่ไม่น่าจดจำแล้วหันไปชนแก้วรอบวงกับเพื่อนๆ
หนึ่งชั่วโมงผ่านไปบรรดาเพื่อนสนิททั้งหลายของกสิราต่างพากันลอบมองกันเอง เวลาที่เพื่อนสาวคนเดียวของพวกเขาเมานั่นคือเวลาที่รับมือยากที่สุดแล้ว พอเห็นว่าทั้งหมดต่างเริ่มมีอาการกรึ่มๆและกสิราก็เริ่มมึนเมาเข้าแล้วต่างก็หาทางชิ่งกันทันที
"ฮัลโหลๆห๊ะ!หมาผมป่วยได้ๆจะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ" ไทเกอร์ผู้ที่รักหมาเป็นชีวิตจิตใจยกมือรับโทรศัพท์เสียงดังราวกับจงใจให้คนบนโต๊ะได้ยินก่อนจะลนลานขอตัวกลับก่อนคนแรก
ตามมาด้วยธีสิตที่มองหน้าปีย์วราแล้วพูดแทรกก่อนว่ามีธุระลืมให้ข้าวแมวต้องรีบไปให้ก่อนที่มันจะหิวตายเสียก่อนพร้อมทั้งลากร่างระหงของนีราไปด้วย แต่ทีเวลาตัวเองนั่งกินเหล้ายาวๆหลายชั่วโมงได้ไม่นึกห่วงนะ
"เฮ้อ!" ปีย์วราถอนหายใจอย่างอ่อนใจ หนีหายชิ่งกลับกันไปหมดก็เหลือแต่เค้าแล้วสิที่ต้องเก็บซากเพื่อนกลับห้อง
"กี้!ไอ้กี้!ลุกขึ้นกลับบ้านได้แล้ว" หลังจากเรียกเช็คบิลแล้วเขาก็มาเขย่าตัวเรียกเพื่อนที่เมานั่งหลับฟุบไปกับโต๊ะให้ลุกขึ้น
"ปายหนายยม่ายกาบบบ" น้ำเสียงยืดยานครางดังจากปากอิ่มที่ขมุบขมิบตอบ
"กลับไปนอนที่ห้องไงลุกได้แล้ว"
"อุ้มหน่อยน๊าาา...นะปีย์จ๋าปีย์เพื่อนรัก" เสียงหวานออดอ้อนมือไม้ก็ยกขึ้นชูหาคนตัวโตให้อุ้ม
"เฮ้อ...ยัยบ้าเอ้ย" ถึงจะบ่นและส่ายหน้าอย่างอ่อนใจแต่ปีย์วราก็อ้าแขนช้อนร่างอรชรยกขึ้นแนบอกพาเดินกลับไปขึ้นรถแล้วขับออกไป
เพราะระยะทางกลับคอนโดของเขามันอยู่ใกล้กว่าคอนโดของกสิราทำให้ปีย์วราตัดสินใจขับกลับมานอนที่คอนโดของเขาแทน และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกเสียหน่อยปกติบางทีพวกเขาก็นัดปาร์ตี้และนอนกันที่คอนโดของเขาประจำอยู่แล้ว คอนโดของปีย์วราเป็นห้องกว้างขนาดใหญ่มีสี่ห้องนอนในตัวจึงแบ่งให้เพื่อนๆนอนคนละห้องจับจองกันเอาเองได้ตามสบาย
บางครั้งบางทีเวลาใครเหงาก็มาค้างที่ห้องนี้ได้เป็นประจำอยู่แล้ว ใช้เวลาไม่นานเขาก็ขับรถมาจอดที่ลานจอดรถของคอนโด ปีย์วราอยู่ชั้นที่ยี่สิบเพราะเป็นลูกค้าวีไอพีจึงได้สิทธิ์ใช้ลิฟท์ส่วนตัวที่ไม่ปะปนกับของคนอื่นๆ ใช้เวลาไม่นานทั้งคู่ก็มาถึงหน้าห้องโดยมีร่างบางขี่หลังของเพื่อนซี้อยู่อย่างไม่รู้สึกตัว
. .ติ้ดๆๆๆ"ค่ะแม่"(ร่าเป็นอะไรลูกทำไมเสียงเนือยๆแบบนี้)"เปล่าค่ะแม่ร่าแค่...ฮ่ะ..ฮึ่กๆ"ไม่ไหว...อดไม่ได้ที่จะสะอื้นออกมาให้แม่ได้ยิน แค่ได้ฟังเสียงหวานๆที่สะท้อนความรักและห่วงใยมาให้หัวใจฉันก็สั่งให้ร้องไห้ออกมาเอง(ทะเลาะกับตาไทน์มาใช่ไหม ?)"เปล่าค่ะเราไม่ได้ทะเลาะกัน"(แล้วเป็นอะไรล่ะลูกมีอะไรหนูคุยกับแม่ได้ทุกเรื่องนะ)"คือ..."ตั้งแต่วันนั้นเราทั้งคู่ก็กลับมาดีกันเหมือนเดิมอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมอาจจะดูเหมือนรักกันมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ ตอนนี้ฉันเองก็เรียนจบแล้วแต่เฮียไทน์ก็ไม่มีทีท่าว่าจะขอฉันแต่งงานกันเหมือนเมื่อก่อนเลยฉันอึดอัดพาลคิดไปหมดเลยว่าเขาจะไม่อยากแต่งงานกับฉันแล้วหรือเปล่า บางทีฉันก็คิดนะว่าตัวเองเป็นไพโบล่าหรือเปล่าตอนที่เขามาขอแต่งงานฉันก็ไม่พร้อมไม่อยากแต่ง แต่พอเขาเฉยๆไม่มีทีท่าว่าอยากจะขอฉันกลับรู้สึกใจแป้ว แม้ทุกวันนี้เราจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมแต่ระหว่างเราฉันรู้สึกเหมือนว่าเรามีเส้นใยบางๆบางอย่างมาคั่นกลางเอาไว้"แม่เคยเสียใจไหมที่เลือกพ่อมาเป็นคู่ชีวิตแต่พ่อก็ทำให้แม่ผิดหวัง"ฉันไม่เคยถามเรื่องพ่อกับแม่สักครั้งนั่นเพราะรู้อยู่แล้วว่าทุกครั้งที่พูดถึงพ่อแล้
"เฮียขอโทษอย่าเกลียดเฮียเลย...เฮียไม่อยากได้ยิน" เฮียไทน์ที่คล่อมทับบนตัวฉันกำลังก้มหน้าซบแนบกับต้นคอฉันแล้วพูดเสียงสั่นเครือ"ถ้าร่ามาไม่ทันป่านนี้เฮียคงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว" ฉันอดคิดถึงภาพนั้นไม่ได้จริงๆยิ่งนึกยิ่งรู้สึกลมออกหูจนยั้งมือไว้ไม่ทัน"โอ๊ยร่าเฮียเจ็บๆๆๆ !"เฮียไทน์ร้องเสียงหลงเมื่อถูกฉันยื่นมือไปบิดหูทั้งสองข้างเต็มแรง เขาพยายามดันมือฉันออกจนมือฉันหลุดออกจากหูเขาทั้งสองข้างจนได้แล้วเขาก็เริ่มเอาคืนฉันด้วยการงับลงบนเนินอกฉันเต็มแรง"โอ๊ยยย...อื้อ"เริ่มจากการกัดเต็มปากเต็มคำแล้วหลังจากนั้นเขาก็ปาดเลียบนผิวเนื้อเนินอกช้าๆ ขนอ่อนในกายลุกวาบสยิวซ่านไปทั้งร่างกาย มือไม้หยาบใหญ่ค่อยๆปลดเปลื้องเสื้อผ้าฉันออกช้าๆจนเนื้อตัวส่วนบนเปลือยเปล่า"ดะ..เดี๋ยวสิเฮีย ! นี่เฮียหายเมาแล้วหรอ ?" ฉันดันใบหน้าเฮียไทน์ออกจากซอกคอตัวเองออกก่อนจะถามอย่างข้องใจ"เอาจริงๆนะเฮียเริ่มหายเมาตั้งแต่เห็นหนูฟ้อนเล็บใส่ผู้หญิงคนนั้นแล้ว""เมื่อกี้เฮียเกือบจะเอากับมันไปแล้วนะแล้วตอนนี้เฮียจะมาเอากับหนูอีกหรอ ?""ร่าเฮียไม่ได้ตั้งใจ ! เฮียสาบานให้ตายห่าเลยก็ได้เฮียคิดว่าเป็นหนูจริงๆทั้งเมาทั้งคิดถึงเฮียก็เ
"ฮ้าววว"เสียงฉันเองแหละที่รู้สึกตัวขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดเมื่อยขัดเล็กน้อยพลางอ้าปากหาวอย่างง่วงทั้งเหนื่อยและล้าเมิื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปค่อนแจ้ง มองหาคนที่ต้นเหตุก็พบว่าเขาตื่นอยู่ก่อนแล้วแถมตอนนี้ยังนอนตะแคงเท้าแขนมองหน้าฉันอยู่อีกด้วย"ไง""เฮีย ! เล่นหนูหนักไปไหมเนี่ย" อดที่จะบ่นเขาไม่ได้คนบ้าอะไรอึดเหลือเกินจริงๆ"ช่วยไม่ได้มึงดื้อเอง !""หนูเปล่า"ปากเขาพูกแต่ดวงตาเขาจับจ้องอยู่ที่... หน้าอกของฉัน !"เฮีย ! หื่นแต่เช้าอีกแล้วนะ" ฉันลืมตัวไงว่าตัวเองยังโป๊อยู่ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีอะไรปกปิดเลยมีแค่ผ้าห่มคลุมตั้งแต่ช่วงเอวลงมาก่อนที่ฉันจะรีบคว้าชายผ้าห่มขึ้นมาคลุมช่วงอกเอาไว้ไว้ใจไม่ได้เกิดเขาอยากต่อเช้าขึ้นมามีหวังฉันคงฟ้าเหลืองตายแน่ๆ"ร่า..."อยู่ๆเฮียไทน์เรียกชื่อฉันเสียงอ่อนโยนเบาๆ"ขาา" ฉันครางรับเบาๆพลางช้อนสายตามองหน้าผู้ชายที่กำลังมองมาที่ฉันด้วยแววตาอ่อนโยน"แต่งงานกันไหม ?""เฮีย..."จังหวะนี้ทุกคนคงคิดว่าฉันกำลังซาบซึ้งและดีใจที่ถูกขอแต่งงานแต่เปล่าเลย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาขอฉันแต่งแต่ฉันยังไม่พร้อมจริงๆถ้านับครั้งนี้ด้วยนี่คงเป็นครั้งที่สามแล้ว"ว่าไงจะแต่งไ
"เดินดีๆอย่าซนได้ไหม" เสียงทุ้มที่ค่อนข้างฟังดูแหบพร่าเอ่ยปรามฉันเบาๆในขณะที่มือซนๆของฉันมันดันไปลวนลามที่ใต้กางเกงของเฮียไทน์"อื้อ...ใครซนนี่มันเป็นของหนูหนูจะจับมันตอนไหนก็ได้""แต่มึงจะจับมันตอนนี้ไม่ได้ นี่มันหน้าร้านมึงดูคนมองใหญ่แล้ว" เฮียไทน?กระซิบเสียงพร่าขณะจับมือซนๆของฉันเอาไว้แนบอกแกร่ง"อ้าวหรอแหะๆงั้นรอถึงที่รถก่อนก็ได้เนอะ"เดินซบอกเขาจนมาถึงที่รถฉันเปิดประตูเข้าไปนั่งด้านข้างคนขับแล้วผวาเข้าหาเฮียไทน์ทันทีที่เขาเปิดประตูเข้ามานั่งในรถ"อื้อ"เสียงเฮียครางฮือในลำคอขณะที่ถูกฉันจู่โจมด้วยการโถมเข้าไปจูบที่ริมฝีปากเต็มแรง เวลาเมาฉันนิสัยเสียอยู่อย่างก็คืออารมณ์ขึ้นง่าย แต่ไม่ใช่ไปขึ้นกับใครก็ได้นะ ถ้าหน้าไม่เหมือนเฮียไทน์ก็ใช่ว่าฉันจะขึ้นได้"จ๊วบๆ" เสียงดึงดูดริมฝีปากของเราสองคนดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ โซนที่เราจอดรถค่อนข้างลึกพอสมควรทำให้ไม่ค่อยมีรถคนเข้ามาจอดสักเท่าไหร่จะมีแค่คันสองคันเท่านั้นเอง"ฮื้มมม...ถ้ามึงยังไม่หยุดกู 'เอา' มึงที่ลานจอดจริงๆนะ" เฮียไทน์เลื่อนริมฝีปากออกแล้วกระซิบชิดใบหูฉัน"แล้ว...ได้ไหมล่ะ" ฉันกระซิบตอบเบาๆขณะเลื่อนฝ่ามือลงไปที่เป้ากางเกงเพื่อรู
Sara_eiei >> [ตัวเองงง...วันนี้เค้าทำงานกลุ่มมาเหนื่อยมากๆเลยเค้าขอนอนก่อนนะ]ผัวอีซาร่า >> [อืม...เหนื่อยมากไหม]Sara_eiei >> เหนื่อยมากกกตาเค้าจะปิดอยู่แล้วเนี่ยผัวอีซาร่า >> อืม...แต่ตอนนี้กูอยู่ร้านเหล้าSara_eiei >> อ้าวหรองั้นตัวเองอย่าดื่มเยอะนะขับรถกลับดีๆด้วยนะเค้าเป็นห่วง งั้นเค้านอนก่อนน๊าาผัวอีซาร่า >> แต่กูนั่งอยู่โต๊ะข้างหลังมึงนะอีร่า !Sara_eiei >> ........."ซวยแล้วพวกมึงผัวกูจับได้แล้วว่ากูหนีเที่ยวอ่ะ"ฉันชื่อซาร่าหรืออีร่าที่คนในไลน์เรียกนี่แหละกำลังทำหน้านิ่วคิ้วขมวดใส่บรรดาเพื่อนๆที่เสือกชวนออกมาเที่ยวในคืนนี้ ก่อนจะทำใจดีสู้เสือกันหน้าไปยิ่มหวานสุดฤทธิ์ให้โต๊ะที่อยู่ติดกันทางด้านหลัง"ไฮ้...ที่รักคิดถึงเค้าไหม ?" แหะๆก็รู้แหละว่าแก้ตัวอะไรไม่ทันแล้วแต่ก็ปะเหลาะอีผัวตัวดีมันไว้ก่อนอ่ะเนอะ"มึงไม่ต้องมาตอแหลว่าคิดถึงกูหรอกหนอยทำเป็นเหนื่อยง่วงจะหลับแล้วที่ไหนได้หนีมาเที่ยวนี่เอง"'เอ๊อะ ! โดนไปอีกชุดสะอึกเลยกู'"กะ..ก็เค้าไม่ได้อยากมาหรอกนะอีฟ้าสิชวนเค้ามา" กูขอโทษนะเพื่อนขอแก้ผ้าเอาหน้ารอดไปก่อนแล้วกัน พูดไปพลางส่งสายตาอ้อนวอนให้มันตามไปติดๆ"โยนให้กูตลอดเลยนะอ
สองเดือนต่อมา"นิชา..นิชาครับหนูหายไปไหนมาพี่ตามหาหนูเสียทั่วเลยแต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ คนดีพี่ขอโทษจริงๆที่ทำให้หนูเสียใจหนูจะให้โอกาสพี่อีกครั้งได้ไหมพี่รักหนูจริงๆนะ"เสียงไตรคุณที่วันนี้บังเอิญมาเจอนิชาที่โรงพยาบาลเข้าพอดีเพราะมาเยี่ยมเพื่อนที่ภรรยาเพิ่งคลอดลูกเขารีบตรงเข้ามาหาเธอพลางสาธยายพร่ำพรรณาถึงความรักต่างๆนาๆที่มีต่อเธอ"ขอโทษนะคะพี่ไตรนิชากลับไปหาพี่ไม่ได้อีกแล้ว""ทำไมล่ะหรือว่านิชายังโกรธพี่อยู่""ไม่ใช่เพราะว่านิชายังโกรธอยู่หรอกค่ะแต่มันเป็นเพราะว่า...""นิชาเค้าแต่งงานมีสามีแล้วยังไงล่ะ ขอโทษนะครับคนนี้เมียผม"เสียงผู้กองตี๋ที่เดินมาจากทางด้านหลังของนิชาตอบแทนพลางเดินมาหยุดยืนข้างๆคนตัวเล็กแล้วรั้งเอวบางเข้ามากอดแนบแน่นต่อหน้าไตรคุณ โดยที่นิชาก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร"นี่..หมายความว่ายังไงครับนิชา" ไตรคุณที่ยังมีสีหน้าเหวออยู่ถามน้ำเสียงสั่นๆเกือบสามเดือนที่ผ่านมาก่อนหน้านั้นเขาเอาแต่เมินเฉยไม่ง้อไม่โทรตามเพราะคิดว่านิชาจะต้องมาง้อเพราะคงขาดผู้ชายอย่างเขาไม่ได้แน่ จนกระทั่งเดือนที่แล้วที่เขาทนรอเฉยๆไม่ไหวจึงพยายามไปตามหาเธอทุกที่แต่ก็ไม่พบ แต่อยู่มาเจอกันอีกทีก็พบว่านิชาแต่







