เป็นของฉัน | 4

มือบางโอบรอบลำคอแกร่งไว้แล้วขยับเอวโยกขย่มเสียงดังตั่บตั่บ หน้าอกกลมกลึงเด้งดึ๋งๆเต็มกำมือใหญ่ ลมหายใจของทั้งคู่หอบประสานกันอย่างเร่าร้อน ปีย์วราแลบลิ้นลงแตะเบาๆตรงจุกสีหวานแล้วอ้าครอบงับไว้ในอุ้งปาก ตวัดดูดเลียเม็ดลูกกวาดสีหวานอย่างตะกละตะกลามเพิ่งรู้ว่าหัวนมเพื่อนมันมีรสหวานละมุนแบบนี้เหมือนกัน

มือหนึ่งบีบอีกข้างส่วนปากก็ดูดอีกข้างสะโพกสอบก็ทำหน้าที่เด้งรับเอวคอดที่ขย่มโยกลงมารัวๆ กสิราเข้ามาเปลี่ยนโลกทั้งใบของเขาจริงๆ หลังจากนี้ไม่รู้ว่าถ้ามีสติขึ้นมาพวกเราจะยังมองหน้ากันได้หรือไม่ แต่เวลานี้วินาทีนี้เขาปล่อยร่างนุ่มนิ่มและหอมละมุนบนตัวเขาไปไม่ได้จริงๆ

ภาพร่างขาวโพลนสะโอดสะองกำลังควบขี่อยู่บนตัวเขาทำให้ตาพร่ามัวไปหมด ผมยาวๆคลี่ลงมาคลอเคลียปิดหน้าอกพอวับๆแวมๆในขณะที่เธอขยับโยกขย่มตัวเขาแรงๆและรัวเร็ว

“ซี๊ดดด~ปีย์!อื้ออ~เสียวจังเลยมะ..ไม่ไหวแล้วอ๊าาาห์”

“กี้ตะ..ตอดแรงจังสะ..เสียวชิบหาย!” เสียงทุ้มคำรามแหบห้าว

“จะ..จูบหน่อยได้ไหม?” เธอพึมพำบอกเขาเสียงอ่อน

“อื้ม” ปีย์วราครางรับก่อนจะก้มหน้ารับจูบจากคนตัวเล็กที่ประกบปากลงมาพลางแทรกปลายลิ้นแตะไต่เข้าไปควานหาความหวานจากโพลงปากอิ่ม ต้องบอกก่อนว่าแม้แต่จูบเขาก็ไม่เคยดังนั้นสิ่งที่ทำได้ก็คืออ้าปากรับลิ้นอุ่นชื้นที่เข้ามาเกาะเกี่ยวอย่างมึนงง

ปากของเพื่อนเขาหวานมากแต่มันคละเคล้าไปด้วยรสขมไของแอลกกอฮอล์ที่ยังคั่งค้างอยู่ยิ่งจูบยิ่งมึนเมาอย่างบอกไม่ถูก ปีย์วราได้แต่หอบหายใจแฮกๆเมื่อรู้สึกว่าอากาศจะหมดลงในไม่ช้า

“อื้อออ” ปีย์วราครางประท้วงเมื่อรู้สึกว่าเริ่มหายใจไม่ทัน

กสิราทั้งขำทั้งเอ็นดูเพื่อนสนิทที่แม้แต่จูบก็ยังเงอะงะปล่อยให้เธอดูดกลีบปากนุ่มกลืนลมหายใจเขาเข้าไปจนชายหนุ่มหายใจแทบไม่ทัน เรียวปากได้รูปปล่อยจูบออกเพื่อให้เขาสูดอากาศหายใจก่อน พอได้จังหวะปีย์วราก็อ้าปากสูดลมหายใจเข้าออกหอบหายใจเฮือกใหญ่จนลมหายใจเริ่มเข้าที่เขาก็เผยอปากรอคนตัวเล็กให้ประกบจูบลงมาอีกครั้ง

พั่บ พั่บ พั่บ

เมื่อเริ่มจังหวะการจูบได้สองร่างก็ขยับโหมเข้าใส่กันอย่างดุเดือดเลือดพล่่าน เอาจริงๆคนที่ทำทุกอย่างก็คือกสิรานั่นแหละ แต่ปีย์วราก็หัวดีรู้ไวอยู่จึงขยับโหมสะโพกโยกรับร่องฟิตๆที่ขย่มลงมาเต็มที่

“ซี๊ดดด~จะแตกแล้วแรงอีกๆ” ปีย์วราคำรามเสียงสั่น

“อ๊าาาห์~พร้อมกันนะอ๊ายยย” กสิราครางรับเสียงแหบพร่าพลางโอบรอบลำคอเขาแล้วกดตัวเองขย่มลงมาอย่างเร่าร้อน ไม่นานน้ำอุ่นร้อนก็ฉีดพุ่งเข้ามาใส่ร่องรักของเธอจนหมดสิ้นทุกหยาดหยด

มันเป็นความสุขสมที่ทั้งชีวิตนี้ปีย์วราไม่เคยได้รับหรือสัมผัสมาก่อน ชายหนุ่มซาบซ่านไปทั่วทั้งหัวใจและร่างกาย ที่ผ่านมาเคยช่วยตัวเองอย่างมากก็แค่ครั้งเดียวจนเสร็จ แต่ทว่าครั้งนี้มันไม่ใช่แบบนั้นถึงแม้จะปลดปล่อยไปแล้วถึงสองครั้ง แต่ทว่าจรวดยักษ์ของเขากลับผงาดพร้อมใช้งานอีกครั้งแล้วสิ

คราวนี้เป็นเขาที่ลองทำเองบ้างแม้จะไม่ชำนาญติดจะเงอะงะไปบ้างแต่ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี จนถึงตอนนี้ฟ้าเริ่มสางพระอาทิตย์เริ่มขึ้นเห็นแสงรำไรผ่านม่านหน้าต่างมาแล้ว แต่ทว่าบทรักของทั้งคู่ยังคงดำเนินต่ออย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย...

เวลาบ่ายคล้อยเป็นปีย์วราที่ลืมตาตื่นขึ้นมาก่อน ชายหนุ่มขยับยืดกายเบาๆราวกับไม่อยากรบกวนการนอนของใครอีกคนที่นอนหลับตาพร้ิมโชว์อกอวบขาวๆอย่างไม่รู้ตัวเพราะดันถีบผ้าห่มไปกองอยู่ที่เอว ดวงตาคมเป็นประกายเจิดจ้ายามสายตาพาดผ่านไปเจอความสวยงามเด่นหราอยู่ตรงหน้า จรวดพร้อมรบอีกครั้งทั้งๆที่เมื่อคืนถูกรีดน้ำไปเกือบจะหมดตัว

ระหว่างรออีกคนตื่นถึงแม้ใจจะไม่อยากกวนเธอแต่ทว่าความอยากรู้อยากเห็นมันดันเอาชนะใจตัวเองเสียได้ ปีย์วราขบกรามเม้มริมฝีปากเข้าหากันขณะยื่นฝ่ามือไปลองลูบไล้คนหลับใหลอยู่อย่างเบามือ ปลายนิ้วเขี่ยสะกิดหัวนมสีชมพูระเรื่อไปมาจนมันแข็งชูชันสู้มือสลับจากอีกข้างไปอีกข้างอย่างไม่ยอมให้น้อยหน้ากัน

“อืมม” ทั้งนุ่มและเด้งดีจัง

พอลองจับบีบขยำจนพอใจชายหนุ่มก็ลองใช้ปากงับยอดจุกสีหวานเข้าปากแล้วใช้ปลายลิ้นร้อนชื้นตวัดลากขึ้นลงไปมา สองมือก็เผลอบีบเคล้นคลึงแรงขึ้นตามแรงอารมณ์ที่เริ่มก่อตัว

“อาาาห์” กสิราที่รู้สึกตัวตื่นนานแล้วแต่ยังไม่พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับเขาเลยแสร้งทำเป็นหลับต่อ แต่นาทีนี้เห็นทีคงจะแกล้งหลับไม่ไหวเมื่อเขากระตุ้นความต้องการเธอให้พลุ่งพล่านขึ้นอีกครั้งจนเผลอครางเสียงพร่าออกมา

“ทำแบบนี้...รู้สึกยังไง” ปีย์วราละริมฝีปากจากหัวนมสีชมพูระเรื่อพลางเงยหน้าถามเจ้าของนมหวานๆที่เขาขบดูด

“สะ..เสียวมากซี๊ดด” กสิราจิกปลายนิ้วลงบนผ้าปูที่นอนบิดกายเร่าๆยามที่เขาเล้าโลมยอดอกอย่างตะกละตะกลาม กายสาวผลิตน้ำหวานออกมาเอ่อล้นอย่างห้ามไม่ไหว แค่เพียงคืนเดียวกลับเปลี่ยนผู้ชายใสซื่อให้กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญขนาดนี้ได้ยังไงกันนะ

“แล้วชอบไหม” ชายหนุ่มถามขณะตลบผ้าห่มโยนลงไปกองที่พื้นข้างล่างพลางใช้สายตาคมปลาบกราดมองไปทั่วร่างขาวเย้ายวน

“อื้อชอบ”

“ขาวมาก...ทำไมมึงสวยขนาดนี้” เสียงพึมพำราวกับคนละเมอดังจากปากหยักอีกครั้ง

“บ้า!”  ร่างบางนอนอะล้าอะล่ามหลบตาพลางว่าเขาก่อนจะเบี่ยงสายตาหลบเพราะเขินเกินจะทนได้เวลาที่สบสายตาคมคู่นั้น แววตาที่เร่าร้อนและออดอ้อนให้เธอยอมสยบทุกอย่าง

ปีย์วรารู้สึกว่าลมหายใจติดขัดลำคอแห้งผากยามกวาดสายตามองเรือนร่างอรชรที่นอนทอดกายระทดระทวยอยู่ เนินอกขาวสล้างเต่งตึงขนาดเหมาะมือกับยอดจุกที่ชูชันสีหวานระเรื่อ ไล่สายตาลงมาก็เป็นหน้าท้องเนียนกระชับไม่มีไขมันเลยสักนิด ต่ำลงไปอีกนิดก็เจอกลีบเนื้อพูใหญ่ทั้งขาวและอวบมีร่องรอยการบวมช้ำแดงระเรื่อของการถูกกระแทกกระทั้นมาอย่างหนักหน่วงจากเมื่อคืน

ชายหนุ่มแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองเบาๆรู้สึกมวนหน้าท้องเหมือนมีคลื่นก้อนใหญ่กำลังประทุขึ้นมาในช่วงท้อง ลำเอ็นแข็งผงาดปวดร้าวไปทั้งลำอยากจับร่างบางมากระแทกซ้ำๆจนกว่าจะเสร็จสม แต่อีกใจอยากลองทำความคุ้นชินกับร่างกายสวยๆนี่เสียก่อน

“กี้..ขอชิมหน่อยนะ”

“ชะ..ชิมอะไร”

“ชิมหอยตัวใหญ่นี่ไงว่ามันจะหวานเหมือนนมมึงหรือเปล่า”

“อะ..อื้อแต่ว่าทำเป็นหรอ?”

“ไม่เป็น!แต่เดี๋ยวก็เป็น”

พูดจบริมฝีปากหยักหนาก็กดแนบลงตรงกลางกลีบเนื้ออวบอิ่มใช้ทั้งจมูกและปากถูไถไปมาตรงติ่งกระสันต์สีแดงระเรื่อจนหญิงสาวตัวเกร็งสั่นสะท้านกรีดเสียงร้องในลำคอเบาๆกายสาวบิดเร่าอย่างสุดจะทน

‘ไหนบอกทำไม่เป็นแต่ทำไมเก่งจนเธอเสียววาบไปหมด’ เขาโกหกใช่ไหมไปแอบทำกับใครมาก่อนรึเปล่า!

“อื้อออ~ปีย์!ตะตรงนั้น...”

“ตรงนี้ทำไม?”

ปีย์วราละริมฝีปากแต่ใช้นิ้วเรียวยาวกดแทรกเข้าไปแทนแล้วถอนเข้าถอนออกจนมีเสียงดังแจ๊ะแจ๊ะ!

“อ๊าาาห์~มะ..มันเสียวปีย์!ปะ..ปีย์จ๋า” กสิราครางลั่นลมหายใจหอบกระเส่าปีย์วราจะเก่งเกินไปแล้วนะรู้จักใช้ทั้งนิ้วและลิ้นทรมานเธอจนแทบแตกสลายในอีกไม่ช้านี้

“ปล่อยออกมา...ใส่ปากปีย์เลย” ปีย์วรากระซิบเสียงพร่าพร้อมทั้งใช้ลิ้นดูดเลียหยาดน้ำหวานที่ผุดออกมาจากปากถ้ำอย่างคนหิวกระหายปลายนิ้วเรียวก็ช่วยแยงเข้าแยงออกรัวๆจนกายสาวตอดถี่ยิบเป็นสัญญานว่าหญิงสาวจะถึงจุดหมายในไม่ช้า

“อ่าาาส์ตอดนิ้วแน่นเลย”

“อ๊ายยย~ปีย์อื้อออ” กสิราหลั่งน้ำหวานออกมาส่วนปีย์วราก็กวาดต้อนเข้าปากดูดเลียจนมันแห้งอีกครั้งแล้วเลียริมฝีปากตัวเองเบาๆ ก่อนจะก้มหน้าสบตาคนที่นอนตาลอยสติสตางค์หลุดหายไปยังไม่เข้าที่ดีเลย

‘ไม่เสียแรงที่เมื่อคืนอุตส่าห์เข้าดูเว็ปโป๊ชื่อดังตั้งหน้าตั้งตาศึกษาวิธีทำมากมายเพื่อเอาไว้มาลองใช้กับเพื่อนสนิทที่เปลี่ยนสถานะหมาดๆนั่นเอง’ ปีย์วราคิดในใจ

.

.

.