ログイン____________"ว่ามาให้หมดเรื่องของมึงและลูกสาวกู" "อึก!" ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง วันที่พ่อฉันลากลุงคีย์มานั่งสอบสวนภายในห้องทำงาน โดยปกติแล้วในห้องทำงานของพ่อจะร่มรื่นน่าอยู่และผ่อนคลาย แต่ในวันนี้กลับอึดอัดกว่าทุกวันเหมือนว่าไม่มีอากาศเลยสักนิด "กูพอจะรู้คร่าวๆ มาจากมาลินบ้างแล้ว เรื่องที่มึงทำแบบนั้นกับลูกสาวกู" "กูขอโทษ" ลุงคีย์ยกมือไหว้ขอโทษพ่อในทันที ปกติแล้วคนรุ่นนี้เขาจะรักและหวงในเกียรติและศักดิ์ศรีของตัวเอง แต่มันไม่ใช่กับลุงคีย์ "อย่าคิดว่าแค่ไหว้แล้วกูจะหายโกรธ" "กูรู้ว่าสิ่งที่ทำลงไปมันไม่น่าให้อภัย แต่กูไม่ได้มีเจตนาไม่ดีกับมาลินมาก่อนเลยนะเว้ย กูยังมองว่าเธอเป็นเด็กสาวตัวเล็กๆ ของมึงเสมอ" "แล้วอะไรที่ทำให้มึงกล้าทำแบบนั้นกับลูกกู" "อึก" โดนยิงคำถามจี้จุดแบบนั้นเป็นใครก็ต้องชะงักกันทั้งนั้น "อารมณ์ กูควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ไม่ดีพอเอง เพราะงั้นคนที่ผิดคือกูไม่ใช่มาลิน" "หึ กูผิดหวังในตัวมึงมากคีย์ เพื่อนที่กูและเมญ่ารักมากที่สุด ไม่คิดว่าจะกล้าทำแบบนี้กับลูกสาวพวกกู" ลุงคีย์ได้ยินชื่อแม่เข้าถึงกับเศร้าลงทันที เพราะเพื่อนคนแรกในรั้วมหาวิทยาลัยของลุงคีย์คือแม่ คงจะร
______________"สวัสดีค่ะครูคีย์" "สวัสดีครับนักเรียน" "เรื่องการบ้านพวกเราทำเสร็จแล้วนะคะ""งั้นหรอ ถ้าเสร็จแล้วจะส่งก่อนก็ได้นะ เอาไปวางไว้ที่โต๊ะครูได้เลย""ค่ะ" เช้าของทุกวันเหล่าเด็กๆ ที่รักในการเรียนยังคงแวะเวียนเข้ามาทักทายผมเช่นทุกครั้ง แต่คงจะดีกว่านี้ถ้าผมไม่รู้สึกปวดหัวเมาค้างแบบนี้ นานๆ ทีได้ดื่มมันทรมานร่างกายแบบนี้นี่เอง "สวัสดีครูคีย์" "ครับ สวัสดีครับท่านผู้อำนวยการ" เดินมาได้ไม่เท่าไหร่เสียงของผู้อำนวยการก็เอ่ยดังทักทายขึ้นมา หากเป็นเช่นทุกวันผมคงจะรู้สึกดีแต่ในวันนี้กลับไม่ใช่แบบนั้น ภาพที่เห็นจากเมื่อวานเย็นยังคงติดตา คำพูดและสีหน้าเหยียดหยันราวกับว่าตัวเองคือผู้ชนะ แต่ก็ดีที่อย่างน้อยเรื่องเมื่อวานมันทำให้ผมเลิกโง่ "เป็นไงบ้างเรื่องการสอนเด็กๆ" "ก็เลยเรื่อยๆ ครับไม่มีอะไรให้น่าห่วงหรือกังวลเป็นพิเศษ" "อือ ดีแล้วล่ะพอได้ครูที่เก่งอย่างครูคีย์มาสอน พวกเด็กๆ ถึงได้เรียนรู้เร็วขนาดนี้" "ขอบคุณครับ" "ถ้าไม่มีอะไรแล้วขอตัวก่อนนะ" "ครับ"น่าขยะแขยงระหว่างที่คุยกับผู้อำนวยการในใจผมรู้สึกแบบนั้นตลอดเวลา "ก็ว่าหายไปไหนอยู่นี่ นี่เอง" "!!!"ตามมาด้วยครูพลอย ทั้ง
_____________"ไหวแน่นะ" "แน่สิ" ก็ยังถือว่าดีกว่าครั้งแรกล่ะนะ แม้จะยังรู้สึกเหมือนกับว่าตรงนั้นของลุงคีย์ยังเสียบคาอยู่ก็เถอะ "งั้นลุงออกไปดูข้างนอกก่อนแล้วกัน ถ้าทางสะดวกเดี๋ยวลุงจะบอกอีกที" "อื้ม" ร่างใหญ่เดินห่างออกไปจนหายลับไปข้างนอก สายตาฉันยังคงจ้องมองแผ่นหลังกว้างอยู่แบบนั้น ไม่อยากจะคิดว่าภายใต้เสื้อผ้าเฉิ่มๆ นั่นจะซ่อนรูปร่างที่ดีเอาไว้ และฉันในตอนนี้ก็ได้ครอบครองถึงสองครั้งสองครา นี่ถ้ายัยครูหน้ากากรู้เข้าคงได้อกแตกตายแหง "ออกมาได้เลยไม่มีคนอยู่แล้ว" ประตูห้องถูกเปิดออกเล็กน้อย ลุงคีย์เอ่ยพูดขึ้นมาฉันประคองตัวเองเดินออกไปข้างนอก ในตอนนี้ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีแล้วสิ "จะกลับเลยไหม เดี๋ยวลุงจะไปส่งก่อน""ไม่ค่ะ ขออยู่เป็นเพื่อนลุงก่อนดีกว่า""แต่ถ้ามีคนเห็นเข้า"คนที่ว่าคงหมายถึงยัยครูพลอย ก็นะถ้าเห็นฉันอยู่กับลุงคีย์เข้าคงอกแตกตาย หาเรื่องแซะฉันทุกวันแหง "ไม่เป็นไรหรอก ในตอนนี้ครูพลอยเขาก็คงไม่อยู่ที่โต๊ะหรอก" "มาลินรู้ได้ไง" เผลอขยับตายกยิ้มเจ้าเล่ห์ซะได้"เพื่อไม่เป็นการเสียเวลา เพราะงั้นลุงคีย์ควรเดินตรวจตราสักหน่อยนะ ถ้าไม่มีอะไรก็กลับบ้านได้เลยใช่ไหม" "อือก็
______________"อื้ม ง่วงจังเลย" "กาแฟมาแล้วครับ" "อุ้ย มาเร็วจังขอบคุณสำหรับกาแฟนะคะ ^^" "ด้วยความยินดีครับ" วันนี้ในห้องพักครูช่วงเย็นมีแค่ผมและครูพลอยแค่สองคน อันที่จริงวันนี้เป็นเวรที่ผมต้องอยู่แต่ครูพลอยมีงานที่ต้องสะสาง หลังจากครูพลอยเริ่มพูดว่าง่วงและอยากกินกาแฟ ผมก็รีบขับรถออกไปซื้อให้เธอในทันที ก็นะความสุขของผมคือการได้ตามใจครูพลอยนี่นา ถึงเงินที่มีจะเริ่มหมดแล้วก็ตาม "จะว่าไปเด็กคนนั้นที่ครูคีย์พามาน่ะค่ะ เธอเป็นใครหรอคะ" "เด็กคนนั้น" อีกหนึ่งสิ่งที่ผมสัญญาไว้กับเพทายคือการไม่บอกเรื่องที่บ้านของมาลินให้ใครรู้ แม้แต่ผู้อำนวยการก็ตาม "อ๋อก็เป็นลูกสาวของเพื่อนผมน่ะครับ ทำบริษัทเกี่ยวกับของตกแต่งภายใน" "งั้นหรอคะ" คงจะเชื่ออยู่ล่ะมั้ง เสียงฝีเท้าเดินเข้ามาใกล้เมื่อหันไปพบครูพลอยนั่งเก้าอี้ว่างข้างกายผม "เด็กคนนั้นพลอยไม่อยากพูดเลยค่ะ" "ครับ? มีอะไรหรือเปล่า" "นิสัยค่อนข้างก้าวร้าวไม่ฟังใครเลยน่ะค่ะ ชอบต่อว่าเพื่อนๆ ในห้องอย่างไร้เหตุผล จนเพื่อนทุกคนเริ่มกลัวเธอกันหมด ยิ่งตอนนี้อยู่กับเจเรนสาวทอมคนนั้นอีก เฮ้อทำเอาพลอยปวดหัวมากเลยล่ะค่ะ" "ครับ?" ผมรู้จักมาลินดี แม้
_____________"ไงทางนี้""เจเรน"วันนี้ยังคงเป็นวันที่สดใสสำหรับฉัน หลังจากได้เข้ามาอยู่ในรั้วโรงแห่งนี้นี่ก็เข้าอาทิตย์ที่สามแล้ว ไม่เคยมีสักวันที่ฉันรู้สึกเบื่อในทุกวันยังเป็นวันที่ตื่นเต้นสำหรับฉันเหมือนเคย อีกอย่างตอนนี้ฉันเองก็มีเพื่อนสนิทกับเขาแล้วล่ะ"เมื่อวานโทรไปพี่เลี้ยงแกรับสาย เป็นไงบ้างได้ยินว่าไม่สบาย""ก็ ดีขึ้นแล้ว"ใครจะกล้าบอกว่าสาเหตุที่ไม่สบายนั้นเกิดจากการเปิดศึกรักบนเตียงกับเพื่อนพ่อ จะว่าไปหลังจากวันที่ฉันมีอะไรกับลุงคีย์ ลุงคีย์ก็หายหน้าไปเลยอาจจะเพราะติดช่วงวันหยุด หรือไม่ก็กำลังรู้สึกผิดที่ทำแบบนั้นกับฉัน แม้มันจะเจ็บแต่ฉันไม่ได้รู้สึกเสียดายเลยสักนิด กลับยังรู้สึกดีที่ได้ให้ครั้งแรกกับลุงคีย์ เพราะเกิดไปเจอผู้ชายเห็นแก่ตัวฉันอาจจะเจ๊งมากกว่านี้อีกก็ได้ใครจะไปรู้"อาทิตย์หน้ามีงานวิชาการด้วยล่ะ เห็นว่าปีนี้ได้ไปดูงานของพวกพี่มหาลัย""อาทิตย์หน้า อือคงจะอยู่ถึงอยู่หรอกมั้ง?"แม้จะพูดแบบนั้นก็เถอะ ฉันยังหาข้ออ้างกับพ่อไม่ได้เลยนี่สิ อีกไม่กี่วันพ่อก็จะกลับมาแล้วด้วย อือหรือจะให้ลุงคีย์ไปช่วยพูดดีนะ ถ้าเป็นแบบนั้นก็คงจะยุ่งยาก คราวนี้ต้องช่วยตัวเองแล้วสิ"เมื่อก
______________"ไม่คิดว่าของลุงคีย์มันจะ ขนาดนี้"การเว้นวรรคและสายตาที่มองลงมายังส่วนนั้นของผม ทำเอาเจ้าของตัวตนนั้นถึงกับหายใจไม่ทั่วท้องเด็กหญิงผิวขาวสาวน้อยที่คอยวิ่งเล่นไปมาในสนามหญ้าสีเขียวขจีหน้าบ้านหลังใหญ่โตของเพื่อนสนิท ในตอนนี้กำลังประคองตัวตนของผมด้วยมือน้อยๆ นิ้วเล็กตอนนี้กลายเป็นฝ่ามือเรียวยาวสวย กาลเวลาผ่านไปเร็วถึงเพียงนี้ได้อย่างไรกัน"ขอลองอมมันหน่อยนะคะ""เอาสิ"ก็รวบพร้อมสาวมือไปมาซะขนาดนั้น ความแข็งขืนในมือมาลินคงกำลังประท้วงให้เธอทำมากกว่านั้น และไม่รู้ว่าของผมที่มันใหญ่หรือเพราะมือบางของมาลินกันแน่ที่เล็ก"ทั้งที่ตัวเองพร้อมขนาดนี้ ไหงตอนนั้นถึงได้ทำเหมือนจะไม่มีอารมณ์ได้""ก็ใครกันล่ะที่ปลุกปั่นมันขึ้นมา""นั่นสิเนาะ""กึด!"เสียวหัวชิบ! เรียวลิ้นอุ่นชโลมละเลงทั่วหัวเธอวนซุกเกี่ยวไปรอบๆ ก่อนจะค่อยๆ ขยับครอบมันทั้งลำจนส่วนหัวนั้นเข้าไปลึกถึงในลำคอ"อ๊า!"ใครสอนวิธีแบบนี้ให้เธอกัน และนี่คือครั้งแรกของเธอจริงงั้นหรอ? ความคิดในหัวผมตีกันขณะจ้องมองลูกสาวเพื่อนกินตัวตนที่แข็งกร้าวของตัวเองอย่างช่ำชอง"อือ ก็ไม่ยากอย่างที่คิด""ใครสอน"ผมยิงคำถามไปร่างเล็กหยุดชะงักใช




![NightZ [I] THE LOST MEMORIES](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)


