เข้าสู่ระบบเบญญาภารีบเดินเข้ากลับบ้านไป เธอรีบตั้งหน้าทำงานที่ค้างอยู่และจดจ่ออยู่กับแล็ปท็อปจนพิมพ์รัวเสียงดัง เพราะนึกขึ้นได้ว่า พรุ่งนี้เธอมีสัมภาษณ์นักธุรกิจท่านหนึ่งที่ประสบความสำเร็จเพื่อเธอจะได้เอาไปเขียนคอลัมเกี่ยวกับชีวิตของเขา ก่อนที่หญิงสาวจะทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ยาวพลางคิดถึงเรื่องราวที่น่ายินดีเมื่อเย็นที่ผ่านมา
เธอนั่งยิ้มหลังจากทำงานเสร็จก่อนที่การเต้นของหัวใจจะเพิ่มขึ้นโดยไม่สามารถอธิบายได้ คงเป็นเพราะความรู้สึกเดิม ๆ กลับมา เธอไม่คิดเลยว่าจะเจอเขมทัศน์อีกครั้ง แล้วก็ดีใจด้วยที่เขายังโสด แต่ว่า!!..เขาจะเลิกเจ้าชู้จริง ๆ แล้วเหรอ!! ก่อนที่เธอจะหมกมุ่นอยู่กับการถอดเทปสัมภาษณ์ของเขาต่อไป
อาทิตย์ต่อมาความโศกเศร้าในจิตใจของเบญญาภาก็หายไปจนหมดสิ้น เธอกลับมาทุ่มเทให้กับงานได้ตามปกติ และช่วงนี้เธอก็กำลังรวบรวมต้นฉบับวารสารที่กำลังจะตีพิมพ์เพื่อส่งเรื่องให้กับบรรณาธิการ
คืนนี้มารดาเข้ามาหาเบญญาภาที่ห้องนอนของเธอ เพราะเป็นห่วงความรู้สึกของลูกสาวในช่วงนี้ สองแม่ลูกจึงได้คุยกัน
“ช่วงนี้ลูกแม่เป็นไงบ้างจ๊ะ” ผู้เป็นมารดามองไม่เห็นความโศกเศร้าของลูกสาวอีกเลย นับตั้งแต่มีใครบางคนขับรถรับส่งลูกสาวของเธอ หญิงสาวลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบผู้เป็นมารดา
“หนูสบายใจขึ้นแล้วค่ะ..แม่”
“แม่ได้ข่าวจากเพื่อนลูก ว่าหนูมีแฟนใหม่เหรอ” น้ำเสียงของมารดาเอ่ยถามลูกสาวด้วยเสียงชัดเจนมาก
"เปล่าค่ะแม่ ไม่มีอะไรหรอก ถ้ามีจริง ๆ หนูจะบอกแม่เป็นคนแรกเลยค่ะ”
“เบญ!! ลูกน่าจะออกไปเที่ยว ไปเปิดหูเปิดตาบ้างนะ”
“แม่คะ หนูสบายดีค่ะ แล้วช่วงนี้หนูก็ต้องเร่งส่งงาน” เธอเก่งเรื่องหันเหความสนใจ และนั่นคือวิธีที่ดีที่สุดเหมือนที่เธอเคยใช้มัน เพราะเธอยังไม่กล้าบอกมารดาว่าเขาเป็นอะไรกับเธอ เพราะมันยังไม่ชัดเจนซะทีเดียว แต่เธอมีความสุขมากเวลาที่ได้อยู่ใกล้กับเขา
หลังจากคุยกับผู้เป็นมารดาเสร็จ เบญญาภาก็วิดีโอคลอหาเขมทัศน์ด้วยไม่รอให้เขาโทรหาด้วยซ้ำ อีกอย่างเธอเป็นเภทขี้เกียจพิมไลน์คุยกัน ก่อนที่เธอจะบอกเขมทัศน์ว่าช่วงนี้เธอยุ่งมากเพราะหนังสือกำลังจะปิดเล่มภายในอาทิตย์นี้
“แล้วอาทิตย์หน้าเบญว่างมั้ย พอดีพี่อยากชวนเบญไปเที่ยวน่ะ”
“ที่ไหนคะ”
“เกาะแห่งหนึ่งครับ แต่ไม่บอกนะ...ว่าเป็นเกาะไหนนะ เอาไว้เซอร์ไพรส์”
“ดูน่าตื่นเต้นจังเลยนะคะ”
“เอาเป็นว่าถ้าเบญตกลง พี่จะรีบจองที่พักเอาไว้เลย” เขมทัศน์ไม่อยากบอกเธอว่านั่นคือเกาะส่วนตัวของเขาที่ทำธุรกิจฟาร์มไข่มุก ซึ่งเขาตั้งใจจะบอกหลังจากที่ไปถึงแล้ว
“ก็ได้ค่ะ”
ตอนที่ 25 ไม่ยอมเสียเธอทั้งสองเดินผ่านประตูบานคู่เข้าไปในโถงทางเดินอันโออ่า เบญญาภารู้สึกดีที่ได้สัมผัสมือของเขา นิ้วเรียวยาวคล่องแคล่ว รวบจับมือบางของเธอ เบญญาภารู้สึกถึงแรงดึงดูดอันคุ้นเคยเมื่อถึงลิฟต์ เขากดปุ่มเรียก เบญญาภาแอบเหล่มองเขาและเห็นว่าเขากำลังอมยิ้มอย่างมีเลศนัย พอประตูลิฟต์เปิดเขาจูงมือเธอเข้าไปประตูลิฟต์ปิดเบญญาภาลอบมองอีกครั้ง เขาเหลือบสายตามองเธอแล้วความโหยหาที่มีต่อกันสำหรับคนทั้งคู่ก็เกิดขึ้น เธอรู้สึกร้อนวูบวาบเพราะแรงเสน่หาความปรารถนาเคลื่อนไปยังท้องน้อยของเธออย่างรุนแรงเขาจับมือและใช้นิ้วโป้งไล่ไปตามข้อนิ้วของเธอ จนกระทั่งกล้ามเนื้อทุกส่วนหดเกร็งเขาทำแบบนั้นได้ยังไง“หน้าแดงจัง เป็นอะไรรึเปล่า” เขากระซิบ เธอเงยหน้ามองเขา นี่ความปรารถนาในตัวเธอมีมากถึงเพียงนี้เชียวเหรอ“ตื่นเต้นมั้งคะ”“จริงเหรอ” เขาแกล้งพึมพำประตูลิฟต์เปิดออกทำลายมนตร์สะกดลง ทั้งสองอยู่ที่ชั้นดาดฟ้า ที่นี่ลมแรง แม้เธอจะสวมแจ็คเก็ตอย่างหนาก็ยังหนาว เขมทัศน์โอบเบญญาภาแล้วดึงร่างเธอมาแนบกาย“ถึงแล้ว เราจะทานมื้อเย็นกันที่นี่”“..........” เบญญาภารู้สึกหนาวเธอมองหน้าเขา แต่ไม่ทันได้ตอบ“แล้วเ
ตอนที่ 24 จำใจต้องให้เขาช่วยเบญญาภาพลิกตะแคงกอดหมอน ในใจเปี่ยมล้นด้วยความเศร้าหม่น เขมทัศน์บอกเธอว่าตัวเองไม่สมควรได้รับความรัก ทำไมเขาถึงรู้สึกอย่างนั้น ความคิดต่าง ๆ นานาเกาะกินจิตใจของเธอจนกระทั่งตีหนึ่งตีสอง แล้วในที่สุดเบญญาภาก็ค่อย ๆ เผลอหลับไปอย่างหมดแรงกลางวันเชื่องช้ายาวนาน ปองพลเข้ามาสนอกสนใจเธออย่างผิดปกติ ตอนแรกเบญญาภาสงสัยว่า เป็นชุดวาบหวิวที่เธอใส่มาทำงานหรือเปล่า วันต่อมาเธอจึงตัดสินใจไปช็อปปิ้งซื้อเสื้อผ้าใหม่ ชุดที่เธอซื้อใหม่ตัวเล็กลงกว่าเดิม แต่เบญญาภาก็แสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เวลาที่เจ้านายมาชวนคุย ในที่สุดก็ห้าโมงครึ่ง เบญญาภาหยิบกระเป๋าสะพาย และพยายามจะเดินออกจากห้องทำงานไป แต่เขาก็มาขวางเอาไว้ จนเธอต้องเผชิญหน้ากับเขา“คืนนี้คุณมีนัดเหรอครับ” ปองพลถามขณะยืนอยู่หน้าห้องทำงานของเธอ“ค่ะ” เขาเลิกคิ้วมองเธอและเห็นได้ชัดว่าสนใจเธอ“นัดแฟนเอาไว้เหรอครับ” เบญญาภาเริ่มไม่พอใจ แต่ก็ยอมตอบเพื่อให้เขาเลิกยุ่ง“ค่ะ” เธอตัดสินใจตอบเขาไป“พรุ่งนี้คุณอยากหาอะไรดื่มนิด ๆ หน่อย ๆ หลังเลิกงานไหมล่ะ คุณเพิ่งมาทำงานได้เดือนแรก ถือว่าเป็นงานเลี้ยงต้อนรับจากผม” เขายิ้มอารมณ์บางอย่า
ตอนที่ 23 หลับทั้งน้ำตาเบญญาภาตัดสินใจย้ายที่ทำงานใหม่เพราะไม่อยากเจอหน้าเขมทัศน์อีก และวันแรกในที่ทำงานใหม่ของเธอก็ไปได้ด้วยดี ซึ่งถือเป็นสิ่งเบนความสนใจที่เข้าท่าดีเสียด้วย เวลาแล่นฉิวผ่านไปเป็นภาพเลือนรางของคนรู้จักหน้าใหม่ ๆ งานการที่ต้องทำแล้วก็หัวหน้างานอย่างคุณปองพล....ที่ยิ้มมองลงมาดวงตาของเขาก็เป็นประกายวิบวับขณะมองเรือนร่างของเบญญาภา“คุณทำงานได้เยี่ยมมากคุณเบญ ถ้าติดปัญหาตรงไหนก็ถามผมได้นะครับ” เบญญาภากระดกริมฝีปากฝืนให้เป็นรอยยิ้มส่งไป“ขอตัวกลับบ้านก่อนนะคะ” เบญญาภาบอกลาหัวหน้าคนใหม่ของเธอ“ได้สิได้ ห้าโมงครึ่งแล้วนี่ พรุ่งนี้เจอกันนะ”“สวัสดีค่ะ”“สวัสดีครับ”เบญญาภาหยิบสัมภาระทุกอย่างลงกระเป๋าสะพาย พร้อมกับสวมแจ็ตเก็ตสำหรับขับมอเตอร์ไชค์แล้วมุ่งหน้าขับไปเส้นทางสู่อพาร์ตเม้นต์แห่งใหม่ของเธอ เมื่อออกมาสู่อากาศช่วงเย็นของชานเมืองอย่างนี้ รถราก็น้อยลงมาบ้างไม่เหมือนกับเมื่อก่อนที่อยู่ใจกลางเมืองหญิงสาวสูดหายใจลึกๆ อากาศใช้เติมเต็มช่องว่างในอกที่มีมาตั้งแต่เดือนก่อนไม่ได้เลย มันเป็นรูกลวงที่แสนเจ็บปวด ที่เตือนให้เธอรำลึกถึงความสูญเสีย เบญญาภาเดินก้มหน้าเดินขึ้นบันไดไปยังห้
ตอนที่ 22 ความต้องการที่ไม่เหมือนกัน NC“ยกหัวขึ้นหน่อย!!” เบญญาภายอมทำตามและเขาก็ค่อย ๆ เลื่อนหน้ากากปิดตาลงมา จากนั้นเบญญาภาก็มองไม่เห็นอะไรอีกเลยเขมทัศน์จับแขนซ้ายของเบญญาภาเหยียดอย่างนุ่มนวลไปยังมุมเตียงด้านทางซ้ายมือ แล้วใส่ปลอกหนังรอบข้อมือของเธอจนครบทั้งสองข้าง แส้พู่ของเขาได้ไล่ไปตามความยาวเรียวแขนของเธอ สัมผัสของเขาก่อให้เกิดอาการสั่นสะท้านชวนจักจี้เพลินใจของเธอเป็นยิ่งนักให้ตายเถอะ...ร่างกายของเธอพร้อมจะปะทุอีกแล้วสินะ! ทำไมอุปกรณ์ของเขาแต่ละชิ้นถึงได้กระตุ้น อารมณ์เธอขนาดนี้เขมทัศน์เคลื่อนไปยังปลายเตียงและคว้าข้อเท้าของเธอทั้งสองข้างและทำการใส่กุญแจตรึงข้อเท้า อาการขนลุกอันเนื่องมาจากความกังวลผสมผสานกับความหฤหรรษ์อันเย้ายวนพลุ่งพล่านไปทั่วร่าง ถึงแม้จะไม่สามารถมองเห็นเขาได้แต่ก็ทำให้เบญญาภาวิตกมาก ขณะโลหิตในกายสูบฉีดอย่างรุนแรงจากนั้นร่างของเธอก็รู้สึกได้ถึงสายของแส้พู่ที่ล่องลอยอยู่เหนือผิว ก่อนจะลากไปตามแนวร่างกายจากล่างขึ้นบน การมุ่งความสนใจให้อยู่แต่กับสิ่งนี้ทำได้ยากเหลือเกิน เบญญาภารู้สึกได้ถึงหนังกลับนุ่ม ๆ ที่แนบไปตามผิวเนียนแล้วทันใดนั้นมันก็หายไป แต่แล้วจู่ ๆ ก
ตอนที่ 21 สอนการควบคุม NC“พี่ขอทำตรงก้นนะ” เขาพึมพำ และพลางใช้อีกมืออีกข้างรวบผมของเธอให้อยู่ในกำมือก่อนจะทำการดึงเบาๆ เพื่อให้เธออยู่กับที่และไม่สามารถขยับศีรษะได้“พี่เขม!!!..เบญไม่เคยโดนเอาตรงก้น...ขอร้องอย่าทำนะคะ”“งั้นขอเป็นตรงปากนะ..ได้มั้ย”“พี่เป็นเจ้าของชีวิตเบญ” เขากระซิบ“ของพี่คนเดียวเท่านั้น อย่าลืมเสียล่ะ” น้ำเสียงของเขาชวนให้เคลิบเคลิ้ม ถ้อยคำของเขาชวนให้รู้สึกเหมือนมีแรงกระตุ้น ยั่วยวนใจ จนเธอรู้สึกได้ถึงความเป็นชายของเขาที่ขยายขึ้นเสียดสีกับขาอ่อนของเธอนิ้วเรียวยาวของเขาขยับไปรอบ ๆ และหมุนวนเป็นวงกลมช้า ๆ อย่างอ่อนโยน ลมหายใจของเขายามต้องกับใบหน้าของเธอช่างแผ่วเบา ขณะที่เขาค่อย ๆ จูบไซร้ไปตามแนวคาง“หอมเหลือเกิน เบญจ๋า” เขาดอมดมด้านหลังใบหูของเธอ นิ้วมือแกร่งเสียดสีวนไปมาในร่องสวาท และตัวเธอก็เริ่มมีปฏิกิริยาตอบสนอง เพราะสะโพกอวบกลมกลึงเริ่มมีการเคลื่อนไหวตามนิ้วมือของอีกฝ่าย ขณะที่ความทรมานแสนหวาน ปะทุไปทั่วเส้นเลือดราวกับเป็นอะดรีนาลิน“เบญชอบให้พี่ทำแบบนี้ใช่ไหม” เขาถามอย่างนุ่มนวล ฟันของเขาครูดไปตามใบหูด้านนอกของเธอเบาๆ“ถ้าแบบนี้ก็ต้องชอบสิคะ” หญิงสาวหลับตาลงโ
ตอนที่ 20 ตื่นเต้นตลอด NCหญิงสาวก้มลงไปถอดถุงเท้าของเขาออกทีละข้าง เขามองการกระทำของเธอด้วยความหลงใหล“ตายแล้วพี่เขม!!!..เบญลืมกินยาคุม!!!” เบญญาภาตกใจรีบยกมือขึ้นทาบอก“ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน” เขาพูดขึ้นด้วยเสียงเรียบโดยไม่มีท่าทีว่าจะตกใจเลยแม้แต่น้อย“สองวันที่แล้วค่ะ ช่วงนี้งานเบญงานยุ่งด้วย ก็เลยลืม”“ไม่เป็นไรหรอก ลืมกินยา 2 วัน เค้าให้กินยาคุม 2 เม็ดในวันที่จำได้ เวลาเช้าและเย็น แล้วก็ให้กินต่อกันอีก 2 เม็ด เวลาเช้าและเย็น ในวันต่อไป จากนั้นก็ให้กินตามปกติจนกว่าจะหมดแผง โดยเดือนนั้นควรใช้ถุงยางอนามัยควบไปด้วย” เธอไม่รู้ว่าเขาใช้วิธีนี้กับใครมาบ้าง แต่สิ่งที่เขาพูดมานั้นมันบ่งบอกว่าเขารู้เรื่องดีกว่าเธอเสียอีก“ทำไมพี่รู้ดีจัง”“พี่ก็ศึกษาเอาไว้ใช้กับเบญนั่นแหละ เพราะพี่ไม่ชอบใช้ถุงยาง”“ค่ะ แต่วันนี้ถ้าพี่อยาก เราก็คงต้องใช้แล้วล่ะ” สิ้นเสียงของเธอเขาเปิดลิ้นชักบนสุดของตู้แล้วดึงกล่องถุงยางอนามัยออกมา ตาของหญิงสาวจ้องกล่องเล็ก ๆ นั่นเขม็ง “ได้สิ..แต่เบญต้องโดนพี่ลงโทษ” “ห๊า!!!..” ให้ตายเถอะ!! นี่เขาชักจะโหดร้ายป่าเถื่อนเข้าไปทุกวัน ๆ แล้วหัวใจของเบญญาภาเริ่มเต้นระรัว โลหิตสู







