ชิงชัง

เสนาบดีใจชั่วยังคงชี้หน้าหานซูหลิน แววตาหมายมาดอยากให้นางได้รับการถูกลงโทษเหมือนกับบิดา เพราะหากว่าหญิงสาวยังได้รับการอภัยโทษจากฮ่องเต้อยู่เช่นนี้ รังจะเป็นหอกแหลมทิ่มแทงให้บุตรสาวของตนชอกช้ำใจได้ องค์ชายหลงเทียนเองก็ยังมิได้ตกปากรับคำให้ เม่ยเจียงฉี ขึ้นเป็นพระสนมเอกของเขา ความไว้วางใจของเม่ยจือลั่วนั้นยังไม่สัมฤทธิ์ผล

“เจ้าปากเก่งดีนี่! หานซูหลิน สมแล้วที่เป็นบุตรีของคนที่คงความยุติธรรมบนแผ่นดิน ทำชั่วก็ต้องได้รับกรรม เจ้าก็เห็นแล้วว่าตระกูลหานทำชั่ว จึงได้รับผลกรรมทันตาเห็นเช่นนี้!!”

ชายร่างกำยำผู้มีริ้วผมหงอกขาว เจือปนอยู่ครึ่งค่อนศีรษะถลึงแววตาใส่นาง เขายื่นพัดที่มีปลายคมมีดบางเฉียบ เข้ามาจ่อตรงบริเวณต้นคอของหญิงสาว หานซูหลินผงะเอียงตัวไปด้านข้าง นางตกใจจนตาเหลือกลาน ไม่นึกมาก่อนว่าเขาจะข่มขู่นางเช่นนี้ ท่ามกลางทหารที่ล้อมรอบอยู่นับสิบ พวกนั้นคงไม่เห็นว่าพัดเล่มยาวนี้ติดอาวุธคมมีดอยู่ด้วย

“นะ…นี่เจ้า!!”

“ทำไมหรือ! แค่เพียงปลายพัดเจ้าก็รู้สึกกลัวข้าแล้วหรือ เจ้าเองก็รักตัวกลัวตายเหมือนกันนี่นา แล้วแบบนี้เจ้าจะยังปากเก่งอยู่อีกไหม หา!”

หานซูหลินมิได้กลัวเกรงเสนาบดีใจคดคนนี้ นางเพีย