5

Rocasander Grand Hotel

มะลิฉัตรวิ่งเข้าประตูด้านหลังของโรงแรมดั่งเช่นทุกครั้ง ก่อนจะตรงไปที่ลิฟต์และกดขึ้นไปยังชั้นบนสุดอย่างเร่งรีบ

ติ๊ง!

ทันทีที่มาถึงยังสถานที่ต้องห้าม เธอก็ตรงไปยังประตูบานใหญ่ พร้อมกับกดรหัสที่ธาริณีบอกลงยังแป้นพิมพ์ และเพียงเสี้ยวนาทีที่ประตูบานใหญ่เปิดออก เธอถึงกับอึ้งและตกตะลึงในความงดงามภายในห้อง ที่ตกแต่งด้วยสไตล์คลาสสิก โดยผสมผสานความหรูหราเอาไว้ได้อย่างลงตัว ในแบบที่ไม่เคยพบเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

“ว้าว! อย่างกับสวรรค์แน่ะ!” เมดสาวอุทานออกมาราวกับคนกำลังละเมอ ขณะที่เดินไปยังห้องนอนใหญ่ทางด้านปีกขวาตามที่หัวหน้าแผนกได้บอกเอาไว้ ด้วยหัวใจสั่นๆ

“แม่เจ้า! เตียงใหญ่ขนาดนี้ คนหรือว่ายักษ์นอนกันนะ!” เธอเอ่ยเสียงดังอย่างตื่นเต้น ก่อนจะหลับตาแล้วทิ้งตัวลงบนเตียงกว้าง อย่างหลงลืมตัวไปชั่วขณะ

“กรี๊ดดดด” หญิงสาวถูไถใบหน้าไปมากับที่นอนแสนนุ่ม ก่อนจะหัวเราะคิกคักออกมาอย่างชอบใจ กับความยืดหยุ่นที่ทำให้ตัวของเธอเด้งไปมาเหมือนได้เล่นสไลเดอร์ของเด็กๆ

เอี๊ยดดดดดเสียงเบรกรถที่ดังอยู่ด้านหน้าของโรงแรม ทำให้พนักงานต่างพากันหันมามองตามเสียงกันเป็นแถว

“เอารถไปเก็บเร็ว!” ธีรติบอกก่อนจะเดินเข้าไปด้านในโรงแรมด้วยท่าทีเร่งรีบ

ฉัตรนารี เลขานุการใหญ่ที่เพิ่งจะเข้างาน หันไปมองผู้จัดการหนุ่มที่วิ่งตรงมายังล็อบบีด้วยสีหน้าตึงเครียดอย่างรู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆ

“มีอะไรหรือคะผู้จัดการ?”

“ท่านกำลังจะมาถึงในอีกยี่สิบนาที สั่งให้ทุกคนเตรียมต้อนรับด่วน!” ธีรติสั่งการพร้อมกับหันไปพยักหน้ากับพนักงานที่อยู่ใกล้ๆ ให้เตรียมพร้อม!

“คะ... คุณเลโอนาดท์กำลังจะมาหรือคะ?” ฉัตรนารีถามเสียงสั่นๆ

“ใช่!” ธีรติตอบก่อนจะล้วงมือถือขึ้นมากดหาธาริณีอีกครั้ง หลังจากที่ตนโทร. ไปบอกให้อีกฝ่ายรีบมาดูความเรียบร้อยชั้นบนสุดเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน!

“ผะ... ผู้จัดการคะ! ทะ... ท่าน” ฉัตรนารีรีบเรียกคนที่กำลังกด มือถือให้หันไปมองยังด้านหน้าของโรงแรม! หลังจากที่เห็นร่างสูงใหญ่ก้าวออกมาจากรถที่เพิ่งแล่นเข้ามาจอดได้ไม่ถึงสามวินาที!

“โอ้พระเจ้า!” ธีรติหันไปมองก็ถึงกับตกใจที่เห็นเลโอนาดท์เดินตรงเข้ามาหาตน ตามด้วยบอดี้การ์ดมาดเนี้ยบและเจซี

“สะ... สวัสดีครับท่าน” ผู้จัดการหนุ่มรีบเอ่ยทักทายหัวเรือใหญ่  ที่ชอบมาแบบไม่บอกกล่าว ทำให้ไม่มีเวลาเตรียมตัวหรือเตรียมการต้อนรับใดๆ เลยสักครั้ง

“สวัสดีค่ะท่าน!!!” พนักงานรีบยกมือขึ้นไหว้ตามกันจ้าละหวั่น

“เป็นอะไรกัน! ทำหน้าอย่างกับเห็นผี!” เลโอนาดท์ถามเสียงเข้มๆ ก่อนจะเดินตรงไปยังลิฟต์ และกดขึ้นไปยังชั้นบนสุดที่เป็นที่พักของตนด้วยท่าทางสบายๆ

“หวังว่าคงทัน” ธีรติพึมพำเบาๆ ขณะมองตามแผ่นหลังกว้างด้วย สีหน้าตื่นๆ เพราะกลัวว่าธาริณีจะยังทำความสะอาดห้องไม่เสร็จ

“สวัสดีครับคุณธี ขอกุญแจห้องพักด้วยครับ” เจซีบอกพร้อมกับยิ้มให้คนที่ดูเหมือนจะยังไม่หายอึ้งอย่างขำๆ

“สวัสดีครับคุณเจซี รอสักครู่นะครับ” ธรีติหันไปยิ้มให้มือขวาของบอสใหญ่ ก่อนจะเดินไปที่เคาน์เตอร์เพื่อเอากุญแจห้องให้อีกฝ่ายกับทีมบอดี้การ์ดอีกเจ็ดคน

เลโอนาดท์ถอดเสื้อสูทออก ก่อนจะเริ่มแกะกระดุมเสื้อ ทีละเม็ดๆ สิ่งแรกที่เขาจะทำเมื่อขึ้นไปถึงห้องพัก คือนอนแช่น้ำร้อนๆ ให้คลายความเหนื่อยล้าของร่างกาย แล้วนอนพักสายตาจนถึงเย็น จากนั้นค่อยออกไปเจอเพื่อนรักที่จะบินมาถึงประเทศไทยตอนค่ำๆ เตรียมเข้าประชุมงานด้วยกันในเช้าวันรุ่งขึ้น!

ติ๊ง!

ประตูลิฟต์เปิดออกหลังจากที่ขึ้นมาจนถึงชั้นบนสุด ร่างสูง ที่เปลือยท่อนบนเดินตรงไปยังเครื่องใส่รหัสผ่าน และกรอกตัวเลขลงไป

คลิก!

หลังสัญญาณดังเพียงชั่วอึดใจ! ประตูบานใหญ่ก็เลื่อนออก

“ว้าว! คิกๆ” เสียงหัวเราะคิกคักของหญิงสาวแว่วดังมาจากห้องนอนใหญ่

เลโอนาดท์ขมวดคิ้วเข้าหากัน! ก่อนจะโยนเสื้อเชิ้ตและสูทที่ถือมาลงบนโซฟาหนังสีน้ำตาล แล้วรีบเดินตรงไปยังห้องนอนของตน

เขายืนจ้องมองร่างบางที่กระโดดไปมาบนเตียงของตนอย่างสำรวจ ผมดำยาวสยายรายล้อมใบหน้าจิ้มลิ้ม ที่หวานจนสะกดให้คนที่เพิ่งมาถึงลืมหายใจไปชั่วขณะ!

“สนุกไหม?” เสียงทุ้มเอ่ยถามหลังจากที่มองมาได้สักพัก

“คิกๆ อะ... ว้าย!” คนที่เล่นจนลืมสนใจสิ่งรอบข้างหันมามองตามเสียงทัก ก่อนจะตกใจเสียหลักล้มลงไปนอนแอ้งแม้งอยู่กับพรมเปอร์เซียราคาแพง

มะลิฉัตรเงยหน้าขึ้นมองคนที่เป็นต้นเหตุให้เธอเสียจังหวะการทรงตัว แต่แล้วก็ต้องตกใจอีกครั้ง! เพราะคนที่กำลังเดินเข้ามาหาเธอ!ใส่แค่กางเกงยีนส์เพียงตัวเดียวเท่านั้น!

‘บ้าจริง! ลูกค้าขึ้นมาผิดชั้นหรือเปล่านะ?’ หญิงสาวสบถในใจ ก่อนจะยันตัวลุกขึ้น แล้วจ้องมองชายหนุ่มตรงหน้าเต็มๆ ตา

เส้นผมสีน้ำตาลเข้มที่ยาวเกือบครึ่งหลัง รายล้อมใบหน้าที่เต็มไปด้วยหนวดเครา กับดวงตาสีน้ำตาลเข้มอันคมกล้านั้น! กำลังจ้องมองมายังเธอเช่นกัน

“พระเจ้า! คนหรือสิงโตเนี่ย?” มะลิฉัตรเผลออุทานออกมาเบาๆ ขณะจ้องมองหน้าอกที่เต็มไปด้วยกล้ามเป็นมัดๆ พลันก็ทำให้ร่างกายของเธอสั่นขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

“เจ็บตรงไหนรึเปล่า?” เลโอนาดท์ถามก่อนจะช้อนอุ้มหญิงสาว ที่เอาแต่จ้องหน้าของตน วางลงบนเตียงอย่างเบามือ

“ขะ... ขอบคุณค่ะ เอ่อ... แล้วคุณเข้ามาในนี้ได้ยังไง?” เธอถามอย่างรู้สึกมึนๆ งงๆ ไม่หาย

“ประตู!” เลโอนาดท์กลอกตาอย่างเพลียๆ กับแววตาใสซื่อที่มองมายังตนราวกับข้องใจหนักหนา

“ว่าแล้วเชียว! เราลืมล็อกประตูแน่ๆ” เมดสาวสบถออกมาอย่างลืมตัวกับความสะเพร่าของตัวเอง ก่อนจะหันไปบอกชายร่างยักษ์  ด้วยน้ำเสียงดุๆ “ชั้นนี้คือเขตต้องห้ามค่ะ! ไม่อนุญาตให้ลูกค้าขึ้นมา”

“หึ! ชั้นต้องห้ามงั้นเหรอ แล้วเธอขึ้นมาบนนี้ได้ยังไง?” เขาถามกลับด้วยน้ำเสียงขบขัน

“ฉะ... ฉันเป็นพนักงานทำความสะอาดไง! คุณควรรีบออกไปเพราะหัวหน้าของฉันกำลังจะมา! อ้อ! แล้วคุณก็ควรแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนจะเดินออกจากห้องพักของตัวเองนะคะ!” มะลิฉัตรต่อว่า ก่อนจะเบือนหน้าหนีร่างสูงใหญ่ด้วยหัวใจสั่นๆ ‘อีตาฝรั่งนี่ตัวใหญ่อย่างกับยักษ์แน่ะ’

“หึๆ! อย่างนั้นเหรอ!” ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอเบาๆ กับคำบอกกล่าวของเมดสาวที่สวยจน... ไม่อาจทำให้เขาละสายตาจากทุกๆ กิริยาท่าทางของเธอไปได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว

“ชะ...ใช่!” หญิงสาวเริ่มหน้าตึงขึ้นมานิดที่ถูกอีกฝ่ายทำเหมือนกำลังขบขันกับสิ่งที่เธอบอก

“ฉันควรใส่เสื้อผ้าก่อนออกจากห้องของตัวเองใช่ไหม?”

“ใช่ค่ะ!”

“แล้วถ้าฉันอยู่ในห้องของตัวเอง! ฉันจะถอดเสื้อผ้าออก...”

“คุณจะเปลือยตัวล่อนจ้อนเดินไปมาในห้องพักของคุณยังไงก็ได้ค่ะ อ๊ะ! เดี๋ยวนะ! น่ะ... นี่คุณจะทำอะไร! ว้าย!” มะลิฉัตรรีบยกมือขึ้นปิดหน้าทันทีที่ผู้ชายตรงหน้ารูดซิปของกางเกงยีนส์ลง

“อ้าว! ก็เธอบอกว่าฉันจะเปลือยตัวล่อนจ้อนยังไงก็ได้ไม่ใช่เหรอ?” ชายหนุ่มเอ่ยต่ออย่างนึกสนุกกับท่าทีของสาวตรงหน้า ทั้งๆ ที่ตนก็ไม่เคยเอ่ยหยอกล้อกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน!

“ก็ใช่! แต่ฉันหมายถึงในห้องของคุณ ไม่ใช่ให้มาแก้ผ้าโชว์ต่อหน้าคนที่ไม่รู้จักกันแบบนี้ อ้อ! แล้วก็รูดซิปกลับขึ้นไปเดี๋ยวนี้เลยนะ ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน!” เธอขู่พร้อมกับชูกำปั้นน้อยๆ ขึ้นทำท่าให้เหมือนว่าพร้อมจะสู้ตาย!

“ทำไม? เธอจะทำอะไรฉันอย่างนั้นเหรอ?” เลโอนาดท์ยกยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะปัดผมที่ลงมาปิดแก้มนวลออกอย่างขัดใจ! จากนั้นก็ฉวยโอกาสกดริมฝีปากลงที่แก้มของสาวเจ้าอย่างรวดเร็ว!

“อ๊ะ!” มะลิฉัตรสะดุ้งสุดตัว หลังจากที่ถูกอีกฝ่ายจู่โจม

“ว้าย! ตาเถร! บัดสีบัดเถลิง!” ธาริณีที่ขึ้นมาถึงและทันได้เห็นริมฝีปากของบอสใหญ่จดลงที่แก้มของลูกน้องสาว จึงเผลออุทานเสียงดังอย่างลืมตัว!

เพียะ!

คนที่กำลังเคลิบเคลิ้มถึงกับนิ่งงันไปสามวินาที! ไม่แน่ใจว่าสิ่ง  ที่กระทบใบหน้าของตนเมื่อครู่ เป็นเพียงความฝันหรือสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ มันเหมือนกับว่า... ทุกๆ อย่างหยุดนิ่งไปชั่วขณะ!

มะลิฉัตรตวัดฝ่ามือลงที่ซีกหน้าของอีกฝ่ายเสร็จ ก็ผลักหน้าอกหนาให้ออกห่างจากตัวอย่างรวดเร็ว

โครม!

“โอ๊ย!”

“ว้าย!” ธาริณียกมือขึ้นปิดปากหลังจากที่เห็นบอสใหญ่ลงไปนอนแอ้งแม้งข้างเตียงอย่างไม่เป็นท่า!

“หัวหน้าคะ! อะ... ไอ้สิงโตนี่มันลวนลามมะลิค่ะ” เมดสาวบอกพร้อมกับรีบลนลานลงจากเตียงไปหาที่พึ่ง

“ทะ... ท่านเป็นอะไรไหมคะ?” ธาริณีไม่สนใจเด็กสาว รีบตรงเข้าไปหาร่างสูงที่กำลังสะบัดหัวไปมาอย่างรู้สึกเป็นห่วง!

“หัวหน้าอย่าไปค่ะ! ไอ้บ้านี่เป็นโรคจิตหรือเปล่าก็ไม่รู้ อยู่ๆ ก็โผล่เข้ามาในห้อง มะลิตกใจหมดแน่ะค่ะ” มะลิฉัตรรีบยื้อแขนหัวหน้าแผนกเอาไว้มั่น พร้อมจ้องมองดูชายตรงหน้าอย่างไม่ไว้วางใจ