แชร์

บทที่ 3

last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-04-10 11:11:03

“ขอเป็นเตกีลา ว่าแต่คืนนี้ใครเลี้ยงเนี่ย” ไอลดาสั่งและแสร้งถามไปอย่างนั้นเอง ไม่ได้หวังจะให้ใครมาเลี้ยง

“มากับหนุ่ม ๆ งานนี้ก็ต้องให้หนุ่มเลี้ยงสิ ใช่ไหม เดฟ” เทรซีย์หันไปขอความเห็นจากเพื่อนชายในกลุ่มซึ่งชื่อเดวิด

“ใช่ สั่งเลย เผลอๆ อาจมีหนุ่มๆ ในนี้อยากจะเสนอตัวเลี้ยง ดริ้งค์ด้วยก็เป็นได้นะ” เดวิดให้ความยิ้มๆ จากนั้นจึงลุกไปพร้อมกับเพื่อนผู้ชายคนอื่น เพื่อสั่งเครื่องดื่มและนำมาให้สาวๆ ที่โต๊ะ

“ถามจริงโต๊ะเรามากันแค่สี่คนเองเหรอ ไหนว่าปาร์ตี้เพื่อนๆ ที่เรียนจบพร้อมกันไง แต่กลุ่มยัยคาร่าตั้งสองโต๊ะ” 

“นี่สังเกตด้วยเหรอเนี่ย กลุ่มยัยนั่นนักเที่ยวทั้งนั้นนี่จ้ะ แถมยังมาพร้อมหน้าพร้อมตากันอีก ส่วนกลุ่มเราเดี๋ยวก็มาสมทบ ฉันชวนเพื่อนๆ ประมาณสิบคน เอาเป็นว่าทั้งคณะ ทุกคนมารวมตัวกันที่นี่หมด” 

“งั้นก็คงสนุกแน่ๆ แต่เราเหมาที่นี่หรือเปล่าเนี่ย” 

“เปล่า ใครจะกล้าเหมาล่ะเพื่อน แขกทั่วไปก็มีเราไม่ได้มีอิทธิพลขนาดนั้น ว่าแต่หนุ่มๆ น่าสนนะ” เทรซีย์พูดพลางมองไปรอบๆ ก็สะดุดตาที่หนุ่มหล่อสามคนซึ่งนั่งอยู่ตรงเคาน์เตอร์ไม่ห่างจากพวกเธอนัก แต่เสียอย่างเดียวคือมองเห็นแต่เพียงแผ่นหลังเท่านั้น

  “เห็นหนุ่มๆ เป็นไม่ได้เลยนะเทรซีย์ อดใจไว้บ้าง” 

“อายุขนาดนี้แล้วฉันก็อยากจะมีประมาณว่า เดทแรกในค่ำคืนปาร์ตี้สักครั้ง และพรุ่งนี้ก็สานสัมพันธ์ต่อ” ที่เทรซีย์พูดเช่นนี้ก็เพราะเวลามาเที่ยวทีไรได้แค่ความสัมพันธ์แค่ข้ามคืนน่ะสิ และเธอก็เป็นนักเที่ยวตัวยงเช่นกัน ผิดกับไอลดาลิบลับแต่ใครจะรู้ เพราะว่าไอลดาไม่ใช่ผู้หญิงประเภทที่นอนกับใครก็ได้ แต่แอบคิดอยู่ลึกๆ ว่าอยากจะมีใครสักคนเหมือนกันและอยากจะจริงจังด้วยมากกว่าที่จะเป็นทางผ่าน

“ฉันเข้าใจความรู้สึกของเธอนะเทรซีย์ เรามันไม่ใช่พวกฮอตนี่นะ จริงไหม”

“แต่เราสวยย่ะ” เทรซีย์บอกด้วยความมั่นใจ ขณะเดียวกันนั้นบรรดาเพื่อนๆ ที่เรียนคณะเดียวกันก็เริ่มทยอยกันเข้ามาร้านในแล้วเกินกว่าครึ่ง อย่างที่เทรซีย์บอกว่าทั้งคณะ ก็มากโขอาจจะเต็มผับเลยก็ว่าได้ 

ทุกคนเริ่มดื่มกินและพากันโยกย้ายไปตามเสียงเพลง แอลกอฮอลเข้าปากก็เริ่มสนุก บ้างก็มีอาการเมาแล้ว ยกเว้นก็แต่ไอลดาที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะเมาแต่อย่างใด เพราะเธอดื่มเตกีลาเพียงแก้วเดียวแล้วก็ออกไปเต้นร่วมกับเพื่อนๆ และแล้วความเจิดจรัสของเธอเริ่มไปเตะตาหนุ่มๆ ที่ไม่ค่อยได้คุยกันสักเท่าไหร่ หนุ่มๆ ในกลุ่มของคาร่ามองเธอเป็นตาเดียวเนื่องจากความโดดเด่นที่เป็นสาวไทยเพียงคนเดียวในคณะ 

“สนใจไหมครูส” คาร่าเอ่ยถามกับเพื่อนผู้ชายในกลุ่มของเธอ ขณะที่ชายหนุ่มกำลังเพ่งมองไอลดาท่ามกลางแสงไฟสลัว 

เขาไม่ใช่นักศึกษา หากแต่เป็นคนนอกที่คาร่าชวนมาเที่ยวด้วยกันนั่นเอง ฉะนั้นจึงไม่มีใครรู้จักเขาเลย 

“ใช่ เพื่อนเธอหรือเปล่า” เขาถามพลางมองไปที่ไอลดาตามเดิม

“เปล่า แค่รู้จักและเรียนคณะเดียวกันเท่านั้นเอง ไม่ได้สนิท” คาร่าตอบด้วยน้ำเสียงเรียบพลางยักไหล่และเย้ปาก 

“เป็นสาวเอเชียวใช่ไหม เธอสวยมากโดดเด่นมาเชียว” ครูส ออกปากชมพร้อมกับดวงตาวาวโรจน์ ซึ่งทำให้คาร่ามองออกว่าชายหนุ่มกำลังคิดอะไร 

“ถ้าสนใจ ไม่เห็นจะยาก” คาร่าบอกอย่างมีแผน 

“แล้วคิดว่ามันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ” 

“หึๆ นักเที่ยวอย่างหล่อนน่ะ ยังไงก็ได้ ง่ายๆ อยู่แล้ว” 

“น่าสนใจ สาวเอเชียน่าลอง” 

“อยากได้ก็เอาสิ จะกลัวอะไร”

“แล้วเธอได้อะไรคาร่า” ดูเหมือนเขาจะรู้ทันความคิดของเธอ 

“ฉัน... ไม่ได้อะไรสักหน่อย” 

“บอกมาเถอะ ฉันรู้ทันหรอกน่าเธอไม่ค่อยชอบคนเอเชีย” นี่แหละที่ครูสรู้ทัน

“ฉันไม่เคยชอบหน้าหล่อนอยู่แล้วตั้งแต่เรียนมาจนจบเนี่ย ผู้หญิงเอเชียผิวขาวเหลืองคนเดียวในคณะ น่ารังเกียจแต่ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงมีแต่คนสนใจแม่นี้นัก ถ้านายทำให้เธอนอนอยู่บนเตียงกับนายได้อย่าลืมถ่ายคลิปเอาไว้ด้วย ฉันจะเอาไว้เยาะเย้ยให้สะใจเล่นๆ” จะบอกว่าเป็นการเหยียดเชื้อชาติหรือสีผิวก็ยังได้ เพราะคาร่าผิวสีน้ำผึ้งที่ผ่านการอาบแดดมาอย่างเธอนี่แหละผู้ดีนักและสำหรับชาติเอเชียต่อให้สวยแค่ไหนก็ถูกเหยียดสีผิวอยู่ดี

“เข้าใจแล้ว แต่แม้ว่าเธอจะเป็นคนเอเชียแต่ก็สวยบาดใจเชียวนะ” ให้ตายสิครูสยังจะชมไอลดาต่อหน้าคาร่าอีก 

“ไม่ต้องชมหล่อนต่อหน้าฉันจะได้ไหม ฉันไม่เคยมองว่าหล่อนสวยเลย” 

“โอเค เดี๋ยวจะไปยืนชมใกล้ๆ หูเธอเลย แต่หวังว่าเธอจะยังไม่มีแฟน” ครูสถามเพื่อความแน่ใจ เพราะไม่อยากจะยุ่งกับคนมีแฟน หากเป็นโสดล่ะก็ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว

“แฟนน่ะไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ หล่อนก็เป็นคนหนึ่งที่ชอบเที่ยวกลางคืนกับคู่หูอย่างเทรซีย์ เล่นสนุกแบบชั่วคืนสำหรับหล่อนก็คงไม่แปลก” 

“ถ้าอยากได้แล้วจะฝ่าด่านหนุ่มๆ ที่อยู่โต๊ะเดียวกับเธอยังไงดีล่ะ” ครูสถามเพราะเริ่มสนใจขึ้นมาจริงๆ 

“หาจังหวะเอาสิเพื่อน อาศัยช่วงเมาก็ได้นี่นะ จริงไหม”

 

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทที่เกี่ยวข้อง

  • รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน   บทที่ 4

    “เอางั้นก็ได้ แต่รอจังหวะก่อน จากนั้นฉันจัดเต็มอย่างแน่นอน” เมื่อพูดจบครูสจึงยกเหล้าขึ้นดื่ม และรอจังหวะที่ต้องการ ระหว่างนี้ก็เฝ้ามองไอลดาเป็นระยะ แต่ในช่วงเวลาเดียวกันนั้นครูสกับคาร่าไม่ทันได้สังเกตว่าการคุยกันของทั้งคู่จะมีใครมาได้ยินเข้า เพราะเสียงเพลงมันดังพอสมควร ทว่าหนึ่งในเพื่อนของไอลดาดันมาได้ยินเข้าพอดี ฉะนั้นเพื่อเป็นการปกป้องเพื่อน เรื่องนี้จึงต้องไปถึงหูไอลดาแต่โดยเร็ว เพื่อจะได้รับมือกับผู้ชายที่อยากจะรวบกินเธอ เมื่อไอลดารู้เรื่องเข้า เธอจึงหาทางรับมือกับผู้ชายที่คาร่าส่งมา แต่ก็หวั่นใจไม่น้อย เพราะคนพวกนี้เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวจนตามไม่ทัน แต่สุดท้าย เธอต้องหยุดคิดเพื่อลดความเครียด ไปที่เคาน์เตอร์เพื่อสั่งเครื่องดื่มที่ชอบ“เตกีล่าค่ะ” ไอลดาสั่งกับบาร์เทนเดอร์หนุ่มพร้อมกับชูหนึ่งนิ้ว จังหวะเดียวกันนั้น หนุ่มหล่อสามคนยังคงนั่งอยู่ที่เดิม และเมื่อได้ยินเสียงหวานๆ สำเนียงภาษาอังกฤษค่อนไปทางเอเชียเล็กน้อยก็ทำให้พวกเขาหันมามอง หนุ่มหล่อสองคนแค่ชื่นชมความสวย และมองสัดส่วนเล็กน้อยเพื่อไม่ให้เสียมารยาท แต่อีกหนุ่มนั้นสำคัญคือนิโคไล เขานั่งตรงกลางแต่โน้มตัวไปค้ำที่เคาน์เตอร์ พร้อ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10
  • รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน   บทที่ 5

    “อ๋อ เอ่อ ฉันมากับเพื่อนค่ะ เรามากันหลายคน โน่นไงคะกำลังสนุกเชียว” พูดจบเธอก็บุ้ยหน้าไปตรงกลางฟลอ ซึ่งบอกได้คำเดียวว่าเยอะมาก นับไม่ถ้วนเลยทีเดียว เท่านี้เขาก็เดาได้แล้วว่าพวกเธอมาจากที่ไหนกัน“ให้ผมเดา บัณฑิตจากจอร์จทาวน์” เขาเดาได้ถูกต้องเลยทีเดียว ซึ่งเธอคิดว่าเขาได้ข้อมูลมาจากคาร่านั่นแหละ“อะไรทำให้คุณเดาได้ถูกต้องขนาดนั้น” ไอลดาหันมาถามเขาด้วยน้ำเสียงหวาน สายตายั่วยวนแปลกๆ “ก็ไม่เห็นจะยาก ผับนี้ใกล้มหาวิทยาลัยที่สุด อีกอย่างคุณมากับเพื่อนนับสิบๆ คนแบบนี้ ก็ต้องเป็นกลุ่มนึกศึกษาอยู่แล้ว” เขาเดาได้ถูกต้องอีกแล้ว และมันยิ่งสร้างความมั่นใจให้เธอเพิ่มมากขึ้น ว่าเขาคือคนที่คาร่าส่งมาชัวร์“แสดงว่าคุณก็มาที่นี่บ่อย ถึงได้ดูออกขนาดนี้ หรือไม่ก็ควงสาวนักศึกษามาด้วยหรือเปล่าคะ” เธอถามหยั่งเชิง“หึๆ เห็นผมควงใครล่ะครับ” เขายิ้มและส่งสายตาเจ้าชู้ให้กับเธอ ทำให้รู้สึกเขิน แต่ไม่ชอบความเจ้าชู้ของเขาเลย นิสัยเพลย์บอยแบบนี้ไม่ขอใกล้จะดีกว่า แต่เพื่อให้แผนของคาร่าดำเนินไปได้ ไอลดาต้องเล่นไปตามน้ำเสียก่อน จากนั้นจะตอกหน้าผู้ชายคนนี้ให้หงายไปเลย “ก็ไม่แน่ว่าคนที่คุณควงมาอาจจะอยู่ในกลุ่มของเพื่อน

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10
  • รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน   บทที่ 6

    “คนแปลกหน้าคงไม่รู้จักชื่อกัน แต่ผมรู้จักชื่อคุณแล้วนะไอซ์” เมื่อ นิโคไลพูดจบ เธอจึงเอี้ยวตัวหันกลับไปหาและไม่ทันได้ระวังว่าเขายืนประชิดด้านหลัง ทำให้เธอชนเข้ากับแผงอกกว้างๆ จนต้องเซถลาเล็กน้อย เป็นจังหวะให้นิโคไลสอดวงแขนขวา คว้าเอวเธอเอาไว้ไม่ให้ล้ม ก่อนจะรั้งเข้ามากอดโดยอัตโนมัติ“เอ่อ ขอบคุณค่ะ” เธอรีบตั้งสติแล้วก็ดันตัวออกจากวงแขนของเขาทันที ในความยั่วและอ่อยของเธอ เขามองว่ามีความระมัดระวังตัวอยู่พอสมควร เหมือนจะง่ายแต่ไม่ง่ายซะทีเดียว เขาคิดและยิ้มกริ่มเจ้าชู้“นะครับเต้นรำกัน” นิโคไลเอ่ยปากขอร้องอีกครั้ง ดูซิว่าเธอจะยอมหรือเปล่า แน่นอนว่าเธอจะยั่วให้ถึงขีดสุด“แต่ในมือคุณยังถือแก้วเหล้าอยู่เลย เอาเป็นว่าเราไปนั่งดื่มต่อดีกว่านะคะ” ไอลดายื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ แล้วเอ่ย ก่อนจะจับมือเขา แล้วพาเดินกลับออกไปนั่งที่เดิม จากนั้นเธอจึงปล่อยมือเขาให้เป็นอิสระ “ดูเหมือนคุณไม่อยากจะสนุกกับเพื่อนสักเท่าไหร่” นิไคไลถามพร้อมกับนั่งลงที่เก้าอี้และหันหน้าออกไปฟลอ “ฉันมีเรื่องที่น่าสนใจต้องทำค่ะ” พูดจบปุ๊บไอลดาก็ปรายตามองเขาด้วยแววตาแพรวพราว“อย่างเช่น...” เขาถามเพื่อว่าคำตอบจะเป็นการเล่นสนุกกับเข

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10
  • รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน   บทที่ 7

    “อื้อ! พระเจ้า!” เขาอุทานด้วยความเจ็บและจุก ส่วนมือก็กุมส่วนนั้นเอาไว้ก่อนจะทรุดกายลงกับพื้น หากแสงสว่างมากกว่านี้คงได้เห็นเขาหน้าเขียวแล้วเพราะของรักโดนรังแก“ลาก่อนคุณแอนตัน” ไอลดากล่าวยิ้มๆ ก่อนจะเดินจากไปทว่าต้องชะงักแล้วหันมาเอ่ยกับเขาอีกครั้ง“อ๋อ ฝากอีกสักครั้งนะคะ” ทันทีที่พูดจบเธอก็มองไปที่เคาน์เตอร์ ขณะที่บาร์เทนเดอร์กำลังเสิร์ฟเครื่องดื่มให้แขกอีกคนอยู่พอดี เธอจึงคว้าเอาแก้วเหล้าแล้วสาดใส่หน้าเขาอีกครั้ง หมดกันความหล่อ“ดื่มให้สนุกนะคะ” พอสาดเหล้าใส่หน้าเขาได้ยังไม่พอ เธอยังใช้มือแตะที่ใบหน้าของเขาเบาๆ เหมือนจะเยาะเย้ย จากนั้นจึงส่งแก้วกลับคืน แล้วเดินจากไปพร้อมกับรอยยิ้มของความสะใจ“พระเจ้า! อ่า!” เจ็บและจุกยังไม่พอ ยังเสียหน้าเพราะถูกเหล้าสาดจนเปียก จังหวะเดียวกันนั่นเองเพื่อนของนิโคไลสองคนก็เข้ามาหาพอดี อันที่จริงก็สังเกตอยู่สักครู่แล้ว ว่ากำลังมีเรื่องกับสาวสวยคนนั้น“นิค! เฮ้! เป็นอะไรวะเพื่อนทำไมเนื้อตัวมีแต่กลิ่นเหล้า” แจ็คสันเพื่อนคนหนึ่งถาม พร้อมกับพยุงเขาให้ลุกขึ้น“ก็จะอะไรซะอีกล่ะ อืม พยุงทีสิ” นิโคไลลุกไม่ขึ้นเพราะยังจุกอยู่“ให้ตายสิ เพื่อนฉันโดนลบเหลี่ยมสิ้นล

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10
  • รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน   บทที่ 8

    “จูบอะไรช่างจืดชืด ห่วยแตก ไม่ได้เรื่อง” ไอลดาแสร้งว่าไปอย่างนั้นเอง “หึๆ นี่ถ้าอยากได้จูบหวานๆ โรแมนติกล่ะก็ ต้องแกล้งยอมเสียบ้าง ไม่ใช่ไม่ยอมคนแบบนี้” “ไม่ต้องสอนน่าเทรซีย์ ไม่มาเป็นฉันไม่รู้หรอก เฮ็งซวยที่สุด แบบนี้น่ะหล่อแค่ไหนก็ไม่มีทางเก็บไปฝันแน่นอน” “จริงเหรอ เขาก็น่าฝันถึงเหมือนกันนะ หล่อขนาดเนี่ยยอมให้จูบเลยเอ๊า” ให้ตายสิ เทรซีย์ไม่นึกเป็นห่วงเพื่อนเลย“เชิญเธอฝันไปคนเดียวเถอะ” ไอลดาว่าด้วยความไม่พอใจ ขณะเดียวกันกลุ่มเพื่อนๆ ทั้งชายและหญิงต่างพากันเดินมาสมทบที่โต๊ะ เมื่อเต็มแล้วก็นั่งโต๊ะข้างๆ ที่จองกันเอาไว้ เรียกได้ว่าไอลดารายล้อมไปด้วยเพื่อนนับสิบคน ตอนนี้คนที่กำลังหาโอกาสหรือจังหวะเวลาที่จะเข้ามาถึงตัวเธอนั้นยากยิ่งขึ้นไปอีก ทำให้แผนการที่จะลากเธอไปนอนด้วยแล้วแบลคเมลนั้นเป็นไปได้ยากเสียแล้ว เช่นเดียวกัน เพราะไอลดาก็ดันเข้าใจว่านิโคไล คือเพื่อนของคาร่า แถมยังแก้เผ็ดและหักหน้านิโคไลเสียจนลงไปนั่งจุกอยู่กับพื้น เล่นกับผู้ชายผิดคนแบบนี้เธอมีโอกาสแย่โดยไม่รู้ตัว ส่วนนิโคไลก็รอแก้แค้นแม่ตัวดีที่ตบหน้า กระทุ้งเป้า และไหนจะเอาเหล้าสาด เรียกได้ว่าสาม กระทง โดยที่เขาไม่ได้มีคว

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10
  • รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน   บทที่ 9

    “เอางั้นเหรอ ให้ฉันไปส่งไหมเพื่อน” เทรซีย์ขันอาสา แต่ถ้าไอลดากลับเองได้ ไม่ได้น่าเป็นห่วงเพราะย่านนี้เป็นย่านที่คนพลุกพล่านตลอดทั้งคืน อพาร์ต์เมนท์ของไอลดาก็อยู่ไม่ห่างจากผับสักเท่าไหร่ ไม่เปลี่ยว ไม่น่ากลัว“ไม่ต้องหรอกจ้ะ ฉันกลับเองเป็นประจำอยู่แล้ว ห้องพักก็อยู่ไม่ไกลด้วย อีกอย่างเธอยังไม่อยากกลับ ฉันรู้” ไอลดาบอกอย่างรู้ทัน ทำให้เทรซีย์ยิ้มหน้าเจื่อนๆ “ก็แหม หนุ่มๆ เยอะขอฉันอยู่ต่ออีกสักพักก่อน”“งั้นหนุ่มๆ ก็อยู่เป็นเพื่อนเทรซีย์ก็แล้วกันนะ เอาไว้เราเจอกันใหม่ บายนะเพื่อนๆ” “บาย!” เพื่อนๆ ของไอลดาต่างโบกมือลา จากนั้นไอลดาจึงคว้าเสื้อคลุมหนัง พร้อมกับกระเป๋าสะพายแล้วออกจากร้านไป แต่ทุกอย่างอยู่ในสายตาของนิโคไลทั้งสิ้น รวมถึงครูสเพื่อนของคาร่าก็มองตามไปจนกระทั่งไอลดาเดินพ้นจากร้าน และเมื่อครูสเห็นดังนั้นจึงรีบตามไปทันที เพราะถึงอย่างไรมันก็คือโอกาส“ฉันไปละ” นิโคไลบอกอย่างรีบร้อน ก่อนจะใส่เสื้อสูทเอาไว้ตามเดิม แล้วเดินออกไปจากร้านเช่นกัน แต่กว่าจะออกมาได้ก็ต้องเบียดเสียด จนทำให้เสียเวลาเพราะกลัวว่าไอลดาจะคลาดสายตา ขณะเดียวกันคนที่ทำให้นิโคไลรีบร้อน กำลังเดินออกมาจนถึงหน้าร้าน เ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10
  • รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน   บทที่ 10

    กระทั่งเธออ่อนระทวยเสียเองและพานให้หมดสติไปด้วยฤทธิ์เตกีลา ยังไม่ทันที่เขาจะได้อิ่มเอมทว่าเธอหลับไปเสียดื้อๆ ทำเอาอารมณ์ค้างไม่น้อย แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ถอยห่างออกมาเล็กน้อยก่อนจะคลี่ยิ้มด้วยความเจ้าเล่ห์ “หึๆ แม่ตัวดี เดี๋ยวคุณรู้ว่าเล่นอยู่กับใคร” นิโคไลบอกด้วยน้ำเสียงเรียบ ก่อนจะหันไปจับพวงมาลัย และปล่อยให้เธอหลับไป จากนั้นก็ออกรถทันที จุดหมายปลายทางไม่ใช่อพาร์ต์เม้นต์ของไอลดาอย่างแน่นอน เพราะเขามีอะไรจะเล่นสนุกกับเธอนิดหน่อย ฉะนั้นก็ต้องเป็นเพนท์เฮ้าส์สุดหรูของเขาถึงจะถูก งานนี้ไม่รู้จะโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่ที่ไอลดาดันมาเจอกับนิโคไล ผู้ชายเพลบอยในฝันของสาววอร์ชิงตัน เพนท์เฮ้าส์ของนิโคไลอยู่ไม่ไกลจากผับแห่งนี้เช่นกัน แถมยังอยู่ใกล้กับมหาวิทยาลัยจอร์จทาว ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยที่ไอลดาเรียน อีกทั้งใกล้กับสถานที่ทำงานและหลายๆ สถานที่ซึ่งสะดวกสบายมาก เขาใช้เวลาขับรถอยู่เพียงสิบนาทีก็เดินทางถึง ตึกสูงตระหง่านกว่าสี่สิบเก้าชั้น หรูหราราคาแพงและมีแต่มหาเศรษฐีเป็นเจ้าของ หนึ่งในนั้นคือนิโคไล เมื่อลงจากรถได้ก็อ้อมมาเปิดประตูแล้วช้อนอุ้มเธอเอาไว้ในอ้อมแขน ก่อนจะล็อกรถให้เรียบร้อย แล้วพาขึ้นลิ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10
  • รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน   บทที่ 11

    “อย่ามาเรียกฉันว่าที่รัก” สะใจเขาเหลือเกินที่ทำให้เธอมีสีหน้าเหมือนจะระเบิดอารมณ์ออกมาเนี่ย“ก็เรานอนด้วยกันทั้งคืน คุณก็เป็นที่รักของผมแล้วจริงไหม แต่เมื่อคืนคุณก็บอกให้ผมเรียกที่รักนี่นะ จำไม่ได้จริงๆ เหรอ” พูดจบเขาก็ยิ้มกริ่มเจ้าเล่ห์ “ปล่อย ฉันจะกลับ” ยิ่งเธอพยายามที่จะดันตัวออกห่างมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรัดเอาไว้แน่นกว่าเดิม คราวนี้เธอเลยทุบและตีเขาอีกรอบกะเอาให้ช้ำกันไปข้างหนึ่งเพียะ! เพียะ! เพีย! ตุบ! ตุบ! ตุบ! “โอ้ยที่รัก! ไม่เอาอย่าดุสิ จะแปลงร่างเป็นแม่เสือตอนนี้ผมก็ไม่ไหวนะ” ยิ่งเขาพูดเธอก็ยิ่งโมโห และฝ่ามือของเธอไม่ได้ทำให้เขาสะทกสะท้านหรืออย่างไร เธอคิด “ไอ้ฝรั่งบ้า ปล่อย” เธอตัดสินใจผลักเขาออกแรงๆ กระทั่งหลุดออกจากกัน เท่านั้นแหละเธอก็รีบกระโดดลงจากเตียง แต่จังหวะเดียวกันนั้นนิโคไลกำลังจะก้าวตามหมายจะไปขวางไม่ให้เธอไปไหน ทว่าเธอตะโกนขึ้นเสียก่อน“หยุด!” คำห้ามปรามของเธอทำให้เขาหยุดชะงักจริงๆ“อะไรอีก” นิโคไลถามด้วยความสงสัยหรือแกล้งโง่กันแน่เนี่ย เธอคิดพลางมองตาขวาง“ไม่ต้องลงมานั่งอยู่ตรงนั่นแหละ” ไอลดาชี้นิ้วสั่ง สีหน้าและแววตาบอกได้เลยว่าเตรียมที่จะขย้ำคอเขาได้ทุกเ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10

บทล่าสุด

  • รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน   บทที่ 36

    “คิดถึงผมไหมไอซ์” นิโคไลกระซิบเสียงนุ่มพร้อมกับเอื้อมมืออีกข้างปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกแต่ไม่หมด จากนั้นจึงขยับมือไปลูบไล้ตรงทรวงอกของเธอผ่านชุดแสก และบีบขยำเบาๆ พลางใช้ปากงับเอาไว้ ปลายจมูกซุกไซ้สูดดมราวกับหิวกระหาย“ฉันไม่... อืม” ไอลดากำลังจะบอกว่าไม่คิดถึงเขาเลยแม้แต่นิดเดียว ทว่าความเสียวซ่านที่เริ่มก่อตัวขึ้นตรงกลางกายทำให้เธอชะงักคำพูด และหายใจเข้าออกติดขัดคล้ายจะสำลัก มือทั้งสองจากที่ผลักใสเขาอยู่ค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นโอบกอดรัดต้นคอเขาเอาไว้โดยไม่รู้ตัว“คุณทำให้ผมคลั่งอยู่หลายเดือนนะที่รัก” นิโคไลบอกด้วยน้ำเสียงหอบพร่า พร้อมกับความต้องการของร่างกายที่พุ่งพล่านเกินจะเก็บกดอารมณ์“อย่าทำแบบนี้เลยค่ะ ได้โปรด” เธอไม่อยากให้มันเกิดขึ้นทว่าจะสู้แรงต้านทานของร่างกายได้หรือ“ผมจะลงโทษคุณ ที่หนีผมมา” เขากระซิบบอกอีกครั้งพร้อมกับใช้มือบีบเค้นทรวงอกหนักขึ้น ส่วนมืออีกข้างกำลังกรีดกรายและบดเบียดเม็ดเสียวขึ้นลงกระทั่งมีน้ำหวานอุ่นๆ ซึมไหลออกมา เขากระตุกยิ้มด้วยค

  • รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน   บทที่ 35

    “จะไม่ออกไปใช่ไหม ได้... งั้นฉันออกไปเอง” ว่าแล้วเธอจึงรีบเดินไปหมายจะเปิดประตู ทว่าเขาวิ่งมาขวางพร้อมกับล็อกเอาไว้ทันที“นี่! หลีกไป” ไอลดาไม่ได้พูดเสียงดังนัก เพราะยืนอยู่ตรงประตูแล้วกลัวพนักงานด้านนอกจะได้ยิน“ผมก็แค่อยากจะทบทวนว่าคืนนั้นของเรา มันส่งผลให้เราเป็นอะไรกัน มันไม่ใช่อุบัติเหตุ”“เราไม่ได้เป็นอะไรกัน และคืนนั้นมันเป็นอุบัติเหตุ เราเมาด้วยกันทั้งคู่” เธอรู้ตัวดีว่าไม่ได้เมา รู้ตลอดเวลา“เราออกเดตกันแล้ว และคนเมาที่ไหนเขาจะมีแรงขนาดนั้น หลายยกเลยนะที่รัก”“หุบปากได้แล้วนิคกี้ คุณต้องการอะไรฉันจากฉันกันแน่เนี่ย”“ถ้าอยากให้ผมหุบปาก คืนนี้ขึ้นไปหาผมบนห้องสิ รับรองเรื่องของเรา คู่หมั้นคุณจะไม่มีทางรู้” เธอไม่มีวันเชื่อเขาหรอก และการที่เขายุ่มย่ามกับเธอก็ไม่ต่างอะไรกับประกาศให้คนอื่นได้รู้นั่นแหละ“อย่ามาขู่ฉันให้ยาก” เธอพยายามข่มความกลัวและมองว่าเ

  • รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน   บทที่ 34

    “อย่าเรียกฉันแบบนี้ ฉันไม่ชอบ ฉันอยากให้คุณไปตามตารางที่เราจัดเอาไว้ให้จะได้มีไกด์”“นี่คุณไม่ตามใจแขกวีไอพีเลยนะ ยัดเยียดให้ไปในที่ที่ผมไม่อยากไป”“เรียกว่าอย่างนั้นก็ได้ ถ้าไม่อยากไปก็ไม่ต้องไป ไม่ได้บังคับนะคะ”“ดูเหมือนคุณอยากจะอยู่ห่างๆ ผมเหลือเกิน” เมื่อเขาเอ่ยเช่นนี้เธอก็ได้แต่ถอนหายใจ แล้วเบือนหน้าหนีเล็กน้อย ก่อนจะพูดเรื่องอื่น“คุณจะเอาผู้ติดตามของคุณไปด้วยหรือเปล่า” ไอลดาไม่อยากตอบคำถามของเขา จึงพูดเรื่องอื่นเสียอย่างนั้น“แน่นอน ผมจะเอาผู้ติดตามไปทุกคนนั่นแหละ แต่คุณต้องไปดูแลผมด้วยตัวเอง ห้ามให้คนอื่นไป” ยังดีที่เขาไม่ขอให้ไปตามลำพัง“แต่ฉันก็ต้องมีผู้ช่วยไปด้วย เผื่อขาดเหลืออะไร” เพื่อเป็นไม้กันหมามากกว่าเป็นผู้ช่วยกระมัง เขาคิด“เอาไปก็ไม่มีประโยชน์ เพราะผมไม่อยากเห็นหน้าผู้ช่วยคุณ ผมแค่อยากเห็นหน้าคุณคนเดียว” เขาพูดออกมาตรงๆ ชัดเจนจนทำให้เธอถึงกับอึ้งและกลืนน้ำลายไม่ลงคอเลยทีเดียว“แต่ฉันไม่ได้อยาก

  • รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน   บทที่ 33

    วันรุ่งขึ้น ไอลดารีบไปทำงานแต่เช้า ถึงโรงแรมแปดโมงครึ่ง พนักงานบางคนยังมาไม่ถึง โดยเฉพาะเลขานุการหน้าห้องของเธอ เธอจึงเข้าห้องโดยไม่สนใจใคร แต่เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็ต้องสะดุ้งด้วยความตกใจ เพราะเก้าอี้ตรงโต๊ะทำงานของเธอมันขยับโยกไปมาก อีกทั้งอยู่ในลักษณะที่ผิดไปจากเดิมนั่นคือหันหลัง แต่แล้วอยู่ๆ เก้าอี้ก็หมุนกลับมา“อรุณสวัสดิ์ที่รัก” น้ำเสียงทักทายทุ้มต่ำไร้รอยยิ้มของชายหนุ่มผู้บุกรุก ทำให้ไอลดาถึงกับช็อกไปชั่วขณะดวงตา แต่ต้องรีบเก็บอาการ“เอ่อ คุณ! เข้ามาได้ยังไง ไม่มีใครเห็นคุณเหรอ” ไอลดาถามด้วยความหวาดหวั่นระคนด้วยความโกรธ“ทำไมผมจะเข้ามาไม่ได้ ผมเป็นสามีคุณนะ” บ้าแล้ว ถือสิทธิ์มาเรียกร้องคำว่าสามีอย่างนั้นหรือ“คุณไม่ใช่ อย่ามาเพ้อเจ้อ” เธอว่าน้ำเสียงดุเข้มก่อนจะวางกระเป๋าถือเอาไว้บนโต๊ะ แล้วไปนั่งที่โซฟารับแขกแทน ขณะเดียวกันเขาก็แสร้งทำเป็นมองบนโต๊ะทำงาน เห็นภาพบาดตานั่นคือภาพคู่ของกันตพงษ์กับไอลดา เห็นอย่างนั้นแล้วเขาจึงถือวิสาสะจับภาพนั้นคว่ำหน้าลงเสียเลย จาก

  • รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน   บทที่ 32

    “ผมอยากเที่ยวแบบเป็นส่วนตัว จะได้ไหม” คำว่าจะได้ไหม คล้ายกับเป็นการบังคับไปในตัว น้ำเสียงแข็งกระด้างขึ้น หากจะปฏิเสธคงมีปัญหาสินะ เธอคิด“งั้นก็ ฉันจะจัดหาเจ้าหน้าที่ดูแลคุณเป็นพิเศษค่ะ อยากไปที่ไหนก็บอกเขาได้เลย”“ทำไมคุณต้องโยนหน้าที่ของตัวเองไปให้คนอื่นล่ะสวีตตี้”“เรามีเจ้าหน้าที่ดูแลแต่ละฝ่ายค่ะ และกรุณาอย่าเรียกฉันแบบนี้ ฉันมีคู่หมั้นแล้ว”“คู่หมั้นหรือจะสู้สามีได้ ไม่เห็นแปลกถ้าผมจะเรียก เพราะผมเป็นสามีคนแรก”“คุณแอนตัน กรุณาให้เกียรติกันด้วย ฉันกับคุณไม่ได้รู้จักกัน”“หึๆ อย่าพูดแบบนี้นะที่รัก เพราะไม่อย่างนั้นคู่หมั้นและว่าที่สามีคนที่สองของคุณได้รู้แน่ ว่าผมเป็นใคร” ไอลดาต้องพยายามเหลือเกินที่จะไม่ตอบโต้ให้เสียเวลา“คุณต้องการอะไร” ไอลดาตัดสินใจถามตรงๆ แม้จะเริ่มมีอารมณ์โกรธแล้วก็ตาม“ต้องการให้ทุกวินาทีของผม มีคุณอยู่ใกล้ๆ ไง&rdquo

  • รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน   บทที่ 31

    ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! ระหว่างที่นิโคไลกำลังขบคิดเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น เขาจึงเดินไปเปิดให้“อยากได้อะไรเพิ่มเติมไหมครับ” เจอร์รี่ถามทันทีที่เห็นหน้า ก่อนจะเดินเข้ามาในห้องและปิดประตูให้เรียบร้อย“หมายถึงอะไร ไม่อยากได้อะไรหรอก” นิโคไลตอบเสียงเครียด ทำให้เจอร์รี่อดเป็นห่วงไม่ได้“เป็นอะไรไปครับเจ้านาย” เจอร์รี่เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง ขณะที่นิโคไลเดินกลับไปที่ระเบียงห้องอีกครั้ง“เหนื่อย เจทแล็ค” นิโคไลตอบสั้นๆ น้ำเสียงทุ้มต่ำ“อ้าว! ไม่เห็นบอกว่าเจทแล็คนี่ครับ งั้นพักผ่อนเถอะครับ ส่วนเรื่องงานผมดูแลต่อก็ได้ครับ”“จัดการด้วยก็แล้วกัน ยังไงซะเราก็ได้คุณกันตพงษ์เป็นลูกค้าแล้วล่ะ” นิโคไลค่อนข้างมั่นใจในการทำงาน ที่สำคัญคือมีเวลาคุยกันเป็นเดือนๆ“เอ่อ ผมมีอีกเรื่องอยากจะถาม”“เจ้านายจะอยู่ที่นี่เป็นเดือนๆ เลยจริงเหรอครับ ผมยังไม่ได้บอกทางโน้นเอาไว้เลย คิดว่

  • รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน   บทที่ 30

    “เปล่าครับ ผมแค่รู้สึกว่าเคยเจอคนหน้าคล้ายคุณไอลดามาก่อน แต่ก็แค่หน้าคล้ายน่ะครับ คงไม่ใช่คนเดียวกัน”“ผมก็ว่าอย่างนั้นแหละครับ หรือถ้าจะเคยเจอก็อาจจะเป็นที่อเมริกา ไอซ์เคยเรียนอยู่ที่นั่น”“ที่วอร์ชิงตัน” นิโคไลเสริมขึ้นพร้อมกับปรับสีหน้าให้เรียบตึง และสติเขากลับเข้าที่เรียบร้อย“เอ่อ ใช่... คุณทราบได้ยังไงครับ” กันตพงษ์ถามด้วยความสงสัย“ผมเดาน่ะ เพราะผมอยู่วอร์ชิงตัน เคยเจอคนหน้าคล้ายคุณไอลดาและเธอก็อยู่ที่นั่นมาก่อนเหมือนกัน ผมคิดว่าคนเอเชียหน้าคล้ายๆ กัน” นิโคไลบอกเสียงเรียบพลางมองหน้าไอลดาอย่างมีเลศนัย“ฉันว่า คุณคุ้นหน้าฉันตอนอยู่ในลิฟต์มากกว่ามั้งคะ” ไอลดาแทรกขึ้นเสียงเรียบ“ก็อาจเป็นได้ครับ ตอนอยู่ในลิฟต์ เอ่อขอโทษทีที่ไม่ได้ทักทายครับ ไม่คิดว่าจะเป็นคุณสองคนที่ผมต้องมาทำธุรกิจด้วย ผมนึกว่าเป็นแขกของโรงแรมด้วยซ้ำ” นิโคไลแสร้งเออออกับเธอ ทั้งที่ไม่ใช่อย่างนั้น&

  • รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน   บทที่ 29

    ช่วงเวลาเดียวกันนี้ ภายในห้องพักระดับวีไอพีสนนราคาอยู่ที่คืนละหนึ่งแสนบาทบนชั้นสูงสุดที่ชั้น 22 ถูกเปิดออกเพื่อต้อนรับบอสรูปหล่อของเจอร์รี่ ซึ่งเจอร์รี่ได้ขึ้นมาต้อนรับที่บนห้อง พร้อมกับให้กุญแจห้องเอาไว้กับเจ้านายเรียบร้อย กระเป๋าถูกนำมาเก็บในตู้เสื้อผ้า แต่เจ้าของห้องกลับเดินไปยังระเบียง ซึ่งมีกระจกใสบานสไลด์ขนาดใหญ่ เขาเปิดผ้าม่านออก แล้วแสร้งมองวิวเมืองกรุงเทพ ฯ อย่างไร้จุดหมาย“เจ้านายครับ ผมนัดคุณกันตพงษ์และเจ้าของโรงแรมมาดินเนอร์กับเราคืนนี้นะครับ” เจอร์รี่เอ่ยพลางสังเกตอาการของเจ้านายหนุ่มจากทางด้านหลัง“คุณกันตพงษ์กับเจ้าของโรงแรมอย่างนั้นเหรอ” นิโคไลถามกลับ ทว่าไม่ได้หันหน้ามาแต่อย่างใด“ครับผม อยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมครับ” เจอร์รี่ตอบและถามด้วยความเป็นห่วง“ไม่ แล้วเจ้าของโรงแรมเป็นใคร” นิโคไลถามด้วยความอยากรู้“จริงสิเจ้านายยังไม่ทราบ เดี๋ยวคงจะได้เจอเธอในตอนเย็นนี้ล่ะครับ เธอชื่อ... คุณไอลดาเป็น...”ก

  • รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน   บทที่ 28

    ทำไมเขาต้องเกิดมาเป็นผู้ให้ด้วยวะ เขาคิดแต่ยังคงมีความสุขดี แม้จะเป็นเพียงฉากหน้าที่ฉาบเอาไว้ให้คนภายนอกเห็น และมองว่าเขากับไอลดาเป็นคู่หมั้นที่เหมาะสมสำหรับการแต่งงานมากที่สุดก็ตาม แต่เบื้องหลังนี่สิที่ภายในครอบครัวเท่านั้นที่รู้สามปีมาแล้วที่กันตพงษ์กับไอลดาอยู่ในฐานะคู่หมั้น ภายใต้สัญญาที่ว่ากันด้วยเรื่องธุรกิจ เธอกลับมาเมืองไทยได้ถูกเวลาเป็นอย่างยิ่ง เมื่อทางครอบครัวประสบปัญหาเรื่องการบริหารโรงแรม จนขาดสภาพคล่องทางการเงิน จึงต้องขอความช่วยเหลือให้ฝ่ายของกันตพงษ์ซึ่งเป็นเครือญาติเข้ามาช่วยอีกแรง โดยการให้กันตพงษ์เข้ามาถือหุ้นในโรงแรมเกินกว่าครึ่งหนึ่ง พร้อมทั้งเม็ดเงินมหาศาลที่โอบอุ้มต่อลมหายใจของโรงแรมต่อไปแต่กันตพงษ์ไม่อยากขึ้นชื่อว่าฮุบโรงแรมที่สร้างจากครอบครัวไอลดามาเป็นของตัวเอง และไม่ได้ต้องการให้ใช้หนี้คืนแต่อย่างใด เขาจึงยื่นข้อเสนอเนียนๆ ให้ไอลดาแต่งงานด้วย หรือเรียกว่าเอาตัวมาแลกกับเงินก็ยังได้ และเพื่อเขาจะได้เข้ามาช่วยบริหารงานแบบไม่ต้องรู้สึกผิดนักครั้งแรกไอลดาไม่ยอมเลยแม้แต่นิดเดียว เพราะรักและเคารพกัน

สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status