บทที่ 5

“อ๋อ เอ่อ ฉันมากับเพื่อนค่ะ เรามากันหลายคน โน่นไงคะกำลังสนุกเชียว” พูดจบเธอก็บุ้ยหน้าไปตรงกลางฟลอ ซึ่งบอกได้คำเดียวว่าเยอะมาก นับไม่ถ้วนเลยทีเดียว เท่านี้เขาก็เดาได้แล้วว่าพวกเธอมาจากที่ไหนกัน

“ให้ผมเดา บัณฑิตจากจอร์จทาวน์” เขาเดาได้ถูกต้องเลยทีเดียว ซึ่งเธอคิดว่าเขาได้ข้อมูลมาจากคาร่านั่นแหละ

“อะไรทำให้คุณเดาได้ถูกต้องขนาดนั้น” ไอลดาหันมาถามเขาด้วยน้ำเสียงหวาน สายตายั่วยวนแปลกๆ 

“ก็ไม่เห็นจะยาก ผับนี้ใกล้มหาวิทยาลัยที่สุด อีกอย่างคุณมากับเพื่อนนับสิบๆ คนแบบนี้ ก็ต้องเป็นกลุ่มนึกศึกษาอยู่แล้ว” เขาเดาได้ถูกต้องอีกแล้ว และมันยิ่งสร้างความมั่นใจให้เธอเพิ่มมากขึ้น ว่าเขาคือคนที่คาร่าส่งมาชัวร์

“แสดงว่าคุณก็มาที่นี่บ่อย ถึงได้ดูออกขนาดนี้ หรือไม่ก็ควงสาวนักศึกษามาด้วยหรือเปล่าคะ” เธอถามหยั่งเชิง

“หึๆ เห็นผมควงใครล่ะครับ” เขายิ้มและส่งสายตาเจ้าชู้ให้กับเธอ ทำให้รู้สึกเขิน แต่ไม่ชอบความเจ้าชู้ของเขาเลย นิสัยเพลย์บอยแบบนี้ไม่ขอใกล้จะดีกว่า แต่เพื่อให้แผนของคาร่าดำเนินไปได้ ไอลดาต้องเล่นไปตามน้ำเสียก่อน จากนั้นจะตอกหน้าผู้ชายคนนี้ให้หงายไปเลย 

“ก็ไม่แน่ว่าคนที่คุณควงมาอาจจะอยู่ในกลุ่มของเพื่อนฉันก็ได้นี่คะ” 

“หึๆ พวกเธอไม่ได้อยู่ในสายตาของผม” นิโคไลพูดตรงๆ ซึ่งมันทำให้เธออยากจะหัวเราะเสียเหลือเกิน

“คุยกันตั้งนาน ผมนิโคไล แอนตันครับ แล้วคุณ...” นิโคไลแนะนำตัวกึ่งบังคับให้เธอบอกชื่อตัวเองอีกต่างหาก ถ้าไม่บอกคงจะเป็นการเสียมารยาททางสังคมสินะ 

“ไอลดา วีระวัชรนานนท์” ไอลดาแนะนำตัวรัวๆ ชนิดที่เขาฟังไม่ทันเลยทีเดียว

“หืม! เอ่อ อีกทีสิครับ” เขาฟังชื่อยาวๆ รัวๆ ของเธอแล้วระบุไม่ได้เลยว่าเป็นคนชาติไหน

“ไอลดา วีระวัชรนานนท์ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก” 

“พระเจ้า! ชื่อคุณ ยาวชะมัดและผมฟังไม่ออก” 

“เรียกสั่นๆ ว่าที่รักก็ได้ค่ะ” เธอแกล้งยั่วเพื่อให้เขาเข้าใจว่าเธอกินง่าย

“ว่าไงนะครับ ผมได้ยินไม่ถนัด ที่รักอย่างนั้นเหรอ” เขาก็แกล้งถามไปอย่างนั้นเอง

“หึๆ เรียกไอซ์เถอะค่ะ” เธอบอกชื่อเล่นด้วยน้ำเสียงเรียบเย็นๆ เหมือนชื่อนั่นแหละ

“ใจคุณคงจะเหมือนชื่อ” เขาถามกลับ แต่น้ำเสียงช่างตรงข้ามกับเธอเสียจริง เซ็กซี่แถมยังหื่นอีกต่างหาก เธอคิดและยักไหล่นิดๆ ก่อนจะเอ่ย

“ตรงข้ามกันเลยต่างหาก ใจฉัน... ร้อนเหมือนไฟ” ไอลดาปรับน้ำเสียงให้เบาลง อีกทั้งสีหน้าและแววตาเป็นประกาย เหมือนกำลังยั่วยวนให้เขาตกหลุมพราง เข้าทางคนเจ้าชู้เลยทีเดียว

“ผมอยากลองเป็นน้ำ เอาไว้ดับไฟ” คำตอบที่ได้จากปากเขามันทำให้เธอถึงกับอมยิ้ม พร้อมกับยกเตกีลาขึ้นดื่มจนกระทั่งหมดแก้ว 

“ฉันนึกว่าคุณอยากจะเป็นน้ำมันเสียอีก” เธอกำลังยั่วยุให้เขาตอบโต้ อ่อยเพื่อให้เขาพูดอะไรที่มันมากกว่านี้

“ผมจะเป็นน้ำมันตอนที่ไฟลุกเบาๆ แต่เมื่อไฟลุกโหมกระหน่ำขึ้นผมก็จะกลายเป็นน้ำ ดับไฟในกายคุณให้สงบอีกครั้งไง” ให้ตายสิ เธอปล่อยให้เขาพูดจาสองแง่สองง่ามอยู่ได้ แต่เธอก็อยากฟังลีลาการจีบหญิงของเขานี่นะ 

“คุณเนี่ยช่าง... พูดจาเพ้อเจ้อได้เก่งเหมือนกันนะคะ นี่เราเพิ่งเจอกันนะเนี่ย” ไอลดาหันมาสบตาแล้วพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงหวาน

“ผมก็ไม่อยากให้มันเป็นแค่เรื่องเพ้อเจ้อสักเท่าไหร่” คำพูดของเขาดูเหมือนจะยิ่งตรงขึ้นเรื่อยๆ แสดงเจตนารมได้เป็นอย่างดี ว่าคิดอะไรกับเธอ

“หึๆ” ไอลดาได้แต่หัวเราะในลำคอเบาๆ เท่านั้น แล้วจึงมองไปเบื้องหน้าเหมือนจะเป็นการหยุดสนทนา

“เตกีล่าที่ผมสั่งให้ คุณไม่ยักแตะต้อง” เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มอีกครั้งเมื่อเห็นว่าเธอนิ่งไป

“นี่เป็นของคุณเหรอคะ แล้วฉันไว้ใจได้หรือเปล่าล่ะคะ” ไอลดาหันกลับมาถามอีกครั้ง พลางหรี่ตาลงเล็กน้อย และหยักยิ้มนิดหน่อยตรงมุมปาก

“ผมไม่มอมใครหรอกครับ ถ้าไม่จำเป็น คิดเสียว่าเพื่อมิตรภาพ” ตายจริง การที่เธอยอมคุยกับเขาอยู่นาน ก็หมายความว่าสร้างมิตรภาพสินะ ผู้ชายเนี่ยช่างเออออเก่งนัก

“งั้นก็ขอบคุณมากค่ะ” จบคำไอลดาจึงหันไปหยิบเอาเครื่องดื่มที่นิโคไลเป็นคนเลี้ยง แล้วชูให้เขาดูก่อนจะยกขึ้นดื่มพรวดเดียวหมดแก้ว เพราะมันเป็นแก้วเล็กๆ หรือเรียกว่าแก้วช็อตนั่นเอง

“คุณดื่มแบบไม่กลัวเมา” เขาแสร้งถาม

“ฉันเพิ่งดื่มไปแค่สามช็อตเองนะคะ ไม่ได้เมาง่ายขนาดนั้น”

เธอพูดเช่นนี้ก็เพราะว่ามันเป็นเครื่องดื่มประจำตัวเธอน่ะสิ และแค่สามช็อตเล็กๆ มันไม่ได้ทำให้เมาได้จริงๆ นั่นแหละ 

“สงสัยผมคงจะมอมเหล้าผิดคนซะแล้ว” เขาแกล้งแซว

“เมื่อกี๊คุณเพิ่งบอกว่า ไม่ชอบมอมใครอยู่เลย” เธอถามเสียงหวาน

“ผมบอกว่าถ้าไม่จำเป็น แต่ผมอยากมอมคุณ แต่ท่าจะมอมยากซะแล้ว” 

“หึๆ” เธอหัวเราะและเอียงคอมองเขาเล็กน้อยเพื่อแสดงอาการยั่วยวน และเขาก็ชอบเสียด้วยสิ

“ขอตัวนะคะ” หัวเราะยั่วๆ แล้วก็ลุกเดินจากไปทำให้เขาอารมณ์ค้าง ขณะที่เธอเดินอยู่ สายตาของเขาดันจับจ้องไปที่ท่วงท่าการเดินเฉิดฉายราวกับนางแบบ แต่มันดึงดูดสายตาก็ตรงที่สะโพกผายที่เคลื่อนไหวไปตามจังหวะการเดินเชื่องช้า ตามด้วยท่าทางสะบัดปลายผมเล็กน้อย 

นิโคไลถึงกับมองตาไม่กระพริบ พลางกัดริมฝีปากตัวเองด้วยความลืมตัว คิดว่าคืนนี้เขาจะทำให้เธอมาซบอยู่แทบอกให้ได้เชียว เพราะยั่วเก่งขนาดนี้ เชื่อแน่ว่าเธอไม่ธรรมดา และเช่นเดียวกันไอลดาก็แกล้งปลีกตัวมาจากนิโคไลเพื่อสมบทกับเพื่อนๆ และเต้นรำกันที่กลางฟลอ

  นิโคไลไม่อยากชวดของดี เพราะฉะนั้นยิ่งรุกเร็วก็ยิ่งได้เร็ว ว่าแล้วจึงเดินตรงไปยังกลางฟลอช้าๆ เพราะต้องแหวกเหล่าบรรดาแขกชายหญิงที่กำลังเต้นอย่างสนุกสนาน กระทั่งเขาก็เดินไปจนถึงจุดที่ไอลดายืนอยู่ จากนั้นก็แทรกตัวอยู่ทางด้านหลังแล้วโน้มหน้าเข้ามากระซิบข้างหูของไอลดาเบาๆ 

“คุณหนีผมมา” นิโคไลกระซิบเสียงนุ่ม ทำให้ไอลดาเผยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาโดยไม่ให้เขารู้ ขณะเดียวกันเพื่อนรักอย่างเทรซีย์ก็เห็นนิโคไลอยู่ก่อนแล้ว จึงได้แต่ยิ้มก่อนจะเอ่ยกับเพื่อน

“ฉันว่าเธอมีเพื่อนเต้นรำแล้วนะ” ทันทีที่เทรซีย์พูดจบปุ๊บเสียงเพลงก็จบลงและถูกเปลี่ยนเป็นจังหวะช้า โรแมนติกเพื่อให้คู่หนุ่มสาวได้เต้นรำ 

“ฉันไปก่อนนะ” เทรซีย์กล่าวยิ้มๆ และรีบปลีกตัวไปจากเพื่อนทันที

“เดี๋ยวสิเทรซีย์” ไอลดาเรียกเพื่อนเบาๆ แต่ก็รั้งเอาไว้ไม่ทันเสียแล้ว เทรซีย์เองก็ดูเหมือนจะรู้ดีเหลือเกินว่าชายคนนี้มาเพื่ออะไรกันแน่

“เต้นรำกับผมสักเพลงนะ” นิโคไลกระซิบข้างหูเธอจากทางด้านหลังอีกครั้ง 

“ฉันไม่เต้นรำกับคนแปลกหน้าค่ะ” เธอตอบเสียงหวานราวกับการอ่อยเป็นผลสำเร็จ เพราะเขากำลังติดกับ