เข้าสู่ระบบแชร์
Intro
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-25 08:37:21โมริน ยืนกอดอกอยู่หน้าคณะของตัวเอง เธอยกมือขึ้นปัดปลายเส้นผมที่หล่นลงมาบนเเก้ม ทัชไว้ข้างใบหูเล็ก ดวงตาคู่งามสะท้อนเเววไม่พอใจ แฟนหนุ่มของเธอยุ่งตลอดเวลาจนไม่มีเวลามาสนใจเธอเลยสักนิด
เธอพยายามที่จะไม่งี่เง่า หรือทำตัวน่ารำคาญ ให้เขาเห็น แต่บางครั้งเธอก็อดไม่ไหว จึงต้องเเสดงความรู้สึกด้านนี้ออกไป ว่าเธอยังต้องการใช้เวลาร่วมกับเขา
"โดนแฟนเมินมาอีกละสิ" ใบหน้าสวยหันไปยังต้นเสียง ลินินเพื่อนเที่ยวขาประจำของเธอเอ่ยแซว
"เขาเเค่ไม่มีเวลา"
"ไปเที่ยวไหม ผับเปิดใหม่"
"ไม่ไป" ลินินมักจะชวนเธอเที่ยวตลอด เเต่วันนี้เธอไม่มีอารมณ์ไปจริงๆ เธออยากเจอเเฟนหนุ่มของตัวเอง
"ทำไม แกจะไปคอยเฝ้าเเฟนเเกเหรอ ไม่ต้องหรอก เขาไม่มีเวลาไปมองผู้หญิงคนอื่นหรอก ขนาดเเกเขายังไม่มีเวลาเลย" ก็จริงอย่างที่ลินินพูด แต่เธออยากจะอยู่ข้างๆ เขา
"ฉันจะไปหาเขา"
"โม เเกไปเที่ยวกับฉันดีกว่า แฟนเเกเขากำลังทำงานอยู่ แกจะไปหาทำไม" ลินินเดินมาเขย่าตัวเธอเบาๆ
"แกอยากให้ฉันจ่ายใช่ไหม" หญิงสาวแกะมือเพื่อนออกจากไหล่ เธอเอ่ยถามไปตรงๆ เพราะทุกครั้งที่ไปเที่ยวด้วยกัน เธอแทบจะเป็นกระเป๋าเงินของลินินไปเเล้ว แต่การจ่ายเงิน มันกลับทำให้เธอลืมเรื่องเครียดๆ ไปบ้าง
"เปล่าซะหน่อย วันนี้เเกไม่ต้อง มีคนเลี้ยง"
"งั้นเเกก็ไปสิ จะชวนฉันทำไม"ในเมื่อมีคนจ่ายเเทนเเล้วจะมาชวนเธอไปด้วยเพื่ออะไร
"ก็ฉันเห็นแกมีอาการแบบนี้ไง เลยชวนไป อย่าไปเครียด เขาว่างเมื่อไหร่ เขาก็มาหาแกเองไม่ใช่เหรอ ไปเถอะ" ไม่พูดเปล่า ลินินยังลากแขนเธอไปขึ้นรถอีกต่างหาก
@Thehighlights
ลินินเดินควงเเขนโมรินเข้ามาข้างในผับหรู ก่อนเข้ามาการด์หน้าประตูก็ตรวจเช็คพวกเธออย่างละเอียด
"ที่นี้เข้มงวดชะมัดยาด ตรวจอะไรนักหนา"ลินินบ่นพึมพำอยู่ข้างๆ หญิงสาว
"ใครเเนะนำเเกมาที่นี้ละ ผับอื่นมีตั้งเยอะเเยะไม่เข้า"เธอเองก็บ่นลินินขึ้นมาบ้าง
"ผู้ชายชวนมาค่ะ ฉันเลยถ่อมาถึงที่นี้ไง"
"เเกชวนฉันมานั่งดูเเกดื่มกับผู้ชาย?" ยิ่งเธอเห็นคู่รักคู่อื่นพลอดรักกัน เธอก็ยิ่งคิดถึงเเฟนหนุ่มขึ้นมา
"ฉันก็มาดื่มกับเเกด้วยไง ไม่ใช่เพราะผู้ชายอย่างเดียว แกก็สำคัญนะ"
ร่างบางเดินตามเพื่อนมายังโต๊ะวีไอพี เธอเงยหน้ามองภาพตรงหน้า เป็นพวกผู้ชายกลุ่มหนึ่งกำลังนั่งดื่มกันอยู่ที่โต๊ะ ยังมีที่ว่างอีกสำหรับสามคน
โมรินกระตุกเเขนลินินเบาๆ เธอกระซิบข้างหูเพื่อนอย่างกังวล
"แกบ้าไปเเล้วเหรอ ผู้ชายนั่งเต็มโต๊ะขนาดนั้นเเกรู้จักเขาดีเหรอไง"
"แกไม่ต้องกลัว ไม่มีใครทำอะไรแกหรอก ทุกคนมีเจ้าของหมดเเล้วค่ะ แกไม่ต้องคิดมากว่าคนสวยอย่างเเกจะมีคนมาจีบ"
"แกไปนั่งคนเดียวเถอะ ฉันไปนั่งดื่มคนเดียวดีกว่า"เธอขอเปลี่ยนใจดีกว่า ผู้ชายแปลกหน้าทั้งนั้น เป็นใครมาจากไหนก็ไม่รู้ เธอไม่ไว้ใจ
"โม เเกไม่ต้องกังวล พี่ๆ เขาไว้ใจได้ ฉันสนิทด้วย" ลินินควงเธอเข้ามานั่งลงที่โต๊ะกว้าง เเต่ข้างๆ เธอยังมีที่ว่างอีกสำหรับหนึ่งคน ทำให้เธอโล่งใจขึ้นมาได้บ้าง เพราะไม่มีคนนั่ง
"นี่เพื่อนลินินเองค่ะ ชื่อโมริน" ผู้ชายทั้งโต๊ะหันมามองเธอเป็นตาเดียวกันเชียว
"พี่ไม่เคยเห็นคนสวยขนาดนี้มาก่อนเลยครับ"ผู้ชายคนตรงหน้ายอดคำหวานใส่ จนเธออยากจะอ้วกใส่
"โมมันมีเเฟนเเล้วค่ะ พี่ธีร์" ไหนลินินบอกว่ามีเเฟนหมดเเล้วไง นี่ขนาดมีเเฟนเเล้ว ยังมีหน้ามาหยอดคำหวานใส่ผู้หญิงคนอื่น
"มึงมาสาย จ่ายด้วยนะ" ชายตรงหน้าพ่นคำพูดออกมา ดวงตาสีเข้มมองผ่านหน้าเธอไปยังคนที่มาใหม่ข้างหลังคนตัวเล็ก ทำให้หญิงสาวที่นั่งนิ่งต้องหันไปมองด้วยอีกคน
ร่างสูงประมาณร้อยเเปดสิบสาม ยืนอยู่ข้างหลังเธอ อีกเเค่นิดเดียวตัวก็จะติดกันเเล้ว กลิ่นน้ำหอมของผู้ชายเฉพาะตัวลอยมาเเตะจมูกหญิงสาว เพราะอยู่ใกล้กันเกินไป
ดวงตาขลับสีดำเหลือบมองเธออย่างอยากจะคาดเดา เขาขยับลงมานั่งลงใกล้ๆ เธอ ทำให้โมรินขยับออกห่างนิดหน่อย เขาหันมามองการกระทำของเธอ
มือหนาหยิบขวดเหล้าขึ้นมารินใส่เเก้วตรงหน้าตัวเอง ก่อนจะกระดกดื่มที่เดียวหมดเเก้ว ทรงผมสั่นยุ่งเหยิงปรกตาเล็กน้อย มันไม่ทำให้เขาดูโทรมเลยสักนิด เขายังสวมต่างหูสีเงินอีกด้วย ดูเหมือนพวกอัธพาลสุดๆ
ดวงตาคู่งามเหลือบสังเกตเขาเป็นครั้งคราว จนเขาขยับเเก้วเหล้ามาตรงหน้าเธอ
"ฉันไม่ดื่มเหล้า"เธอมองเเก้วใบใส่ที่มีน้ำสีอำพันอยู่ในนั้น พลางเอ่ยปฏิเสธเขา
เขากระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย การกระทำเเบบนั้นมันยิ่งเพิ่มเสน่ห์ให้เขา
"เห็นเธอแอบมองฉันอยู่เรื่อย คิดว่าอยากดื่มเเก้วเดียวกับฉัน"
บทล่าสุด
รักกักขัง มัวเมา
โมรินก็ยังคงร้องให้อยู่เฉกเช่นนั้น เธอวางหัวพิงกับกระจกรถ ดวงตากลมพร่ามัวไปด้วยน้ำตา ในสมองของเธอยังคงจำเหตุการณ์ที่ผ่านมาเมื่อครู่ได้ดี ไม่ใช่ว่าเธอเป็นคนเห็นแกตัว แต่เขาต่างหากที่มองข้ามเธอไป เขาอาจจะลืมไปแล้วว่ายังมีเธอที่กำลังรอเขาอยู่ตลอด ลินินเหลือบมองโมรินพลางดึงทิชชูในกล่องออกมายื่นให้เพื่อนสาวข้างกายซับน้ำตา นี่ไม่ใช่ครั่งแรกที่เธอเห็นเพื่อนอยู่ในสภาพนี้ เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับโมรินบ่อยมาก จนบางครั้งเธอก็ชินไปแล้วกับการเห็นเพื่อนเสียใจ เธอเข้าใจทั้งสองคนดี แต่ด้วยเวลาและหน้าที่การงานของเขามันทำให้เขายิ่งห่างหายไป "เราไปเที่ยวปาร์ตี้กันดีกว่า" ลินินเอ่ยตัดบทเพื่อให้โมรินหันมาพูดคุยกับเธอ แต่ก็ไม่เป็นผล เพื่อนของเธอยังคงเงียบอยู่อย่างนั้น "แฟนแกเป็นคนบอกให้ฉันมารับเองแหละ เขายังห่วงใยแกแค่เขาไม่มีเวลา" ลินินยังคงพูดอธิบายต่อไปให้โมรินสบายใจ เวลาต่อมาสองสาวเดินเข้ามาในงานปาร์ตี้ที่เพื่อนในแก็งของลินินเป็นคนจัดขึ้น สภาพของโมรินยังคงเหม่อลอยอยู่อย่างนั้น เธอคาดหวังไว้มาก กว่าจะได้ไปเที่ยวด้วยกันอีกกับเขาเธอต้องรออีกเป็นอาทิตย์ โมรินนั่งลงบนโซฟาในห้องโถงใหญ่ ก่อนจะเข้ามาด้านใ
รักกักขัง ผิดหวัง
ยิ่งคนตัวเล็กพยายามดิ้นรนออกเเรงต่อต้านมากแค่ไหน ก็ดูเหมือนว่ามันจะสูญเปล่า เรียวลิ้นที่ช่ำชองของเขาพยายามจะครอบครองริมฝีปากเธอ โมรินหายใจติดขัด อยากจะผลักเขาออกไป ทว่าแขนแกร่งของเขาก็โอบรัดเธอราวกับโซ่เหล็กเส้นใหญ่ แถมร่างกำยำก็ยังทาบทับร่างเธออีก เมื่อไร้เรี่ยวเเรงต่อต้าน โมรินจึงเผลอไผลไปกับรสจูบของเขา... ใบหน้าของเธอก็แดงก่ำ ในสมองเธอเป็นสีขาวชั่วขณะ เมื่อพอใจแล้วเขาก็ยอมปล่อยเธอ หญิงสาวหอบหายใจราวกับคนขาดอากาศหายใจ ผมเผ้ายุ่งเหยิง คนตรงหน้ากระตุกยิ้มมุมปาก เขาเลียริมฝีปากตัวเอง ราวกับว่าเป็นรสชาติที่ถูกใจ หญิงสาวเชิดหน้าขึ้น นัยน์ตาตาคมเข้มคู่นั้นกำลังจ้องมองเธออยู่เช่นกัน เสื้อนักศึกษาสีขาวแขนยาวถูกพับขึ้น ทรงผมหยักศกตัดสั้นๆ ดูเหมือนเด็กเกเรไม่เอาไหน แถมใบหน้าเจ้าเล่ห์นั้นอีก ทว่าภาพรวมของเขานั่นดูดี ดึงดูดใจสาวๆ ชั่วขณะโมรินก็สลัดความคิดนั้นทิ้ง เธอถลึงตามองเขาด้วยความโกรธ เมื่อนึกถึงการกระทำที่น่ารังเกียจและขยะแขยงของเขา แล้วพยายามจะลงจากรถอีกครั้ง ทว่าประตูรถกลับถูกล็อคไว้ "ฉันจะแจ้งตำรวจมาจับแก" "ข้อหาอะไรละ ข่มขืน?" ดางตาคู่นั่นของเขาเหมือนกำลังจะเยาะเย้ยเธอ เพ
รักกักขัง รถ
โมรินขับรถหรูเข้ามาจอดในบริเวณรั่วมหาลัย ก่อนจะเดินเข้าไปยังตึกคณะของตัวเอง ทุกสายตาจับจ้องมายังร่างบางที่เดินสับเท้าผ่านไป แถมเธอยังสะพายกระเป๋าแบนร์เนมยี่ห้อดัง ผิวพรรณเปล่งปลั่งราวกับนางแบบหรือพวกเซเลบโมรินมาจากตะกูลพวกไฮโซ เป็นธรรมดาที่รสนิยมของเธอจะเป็นพวกของมีราคาแพง แม้ทุกคนจะใส่ชุดนักศึกษาทว่าเธอนั่นกลับดูโดดเด่นมาก ผมยาวสลวยถูกปล่อยยาวไปถึงกลางหลัง มันสะบัดเล็กน้อยในตอนเธอเดิน "มอนิ่งยะ แม่คุณหนู" เสียงที่เหมือนจะพูดจากระแหนะกระแหนก้ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็ยัยเพื่อนเที่ยวเช้าค่ำนี่แหละ"ว่าไง" โมรินเลิกคิ้วถามก่อนจะวางกระเป๋าลงบนโต๊ะ"เปล่า" เห็นแกอารมณ์ดีมาแต่ไกลโพ้นโน้น ท่าทางแบบนี้คงมีเรื่องดีเกิดขึ้นกับเธอแน่ เมื่อคืนรุ่นน้องต่างมหาลัยก็คะยั้นคะยอให้ชักชวนโมรินไปเที่ยวงานปาร์ตี้ ไม่รู้ว่าเขาคิดยังไงถึงให้เธอมาชวนโมรินไป "ฉันจะไปเที่ยวกับแฟน" ลินินทำหน้าเหวอ แล้วก็ตบมือให้เธอซะเสียงดังลั่นห้อง "ทำไมแกต้องเสียงดังด้วย" โมรินเอ่ยขัดเมื่อเพื่อนตัวดีทำให้คนหันมาที่พวกเธอเป็นตาเดียว "ดีใจกับแกนะสิ นานๆครั้งจะได้ไปเชียวนะ" คำพูดคำจาเหมือนประชดประชันเธอยังไงยังงั้น ทว่าที่ยัยลินิ
รักกักขัง วันที่
"โมมีเรื่องจะถามพี่คินคะ" หญิงสาวตรงหน้าพูดขึ้น ในขณะที่เธอยังคงก้มหน้าก้มตามองอาหารในจาน เเละยังคงเขี่ยมันไปมาเช่นเดิม"เรื่องอะไร" ภาคินเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย โมรินยังสงสัยอะไรในตัวเขาอีกงั้นเหรอ"พี่ยังจำวันครบรอบของเราได้อยู่ไหม" เธอวางช้อนซ่อมในมือลงบนจาน เงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างไม่ลังเล ทว่าหัวใจเธอกลับเต้นแรงขึ้นกว่าปกติ กลัวว่าสิ่งที่เขาจะพูดออกมา มันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอขาดหวังแน่นอน เขาจำมันได้ แต่จะให้ทำอย่างไร เมื่อวันเกิดของเพื่อนเขาก็ตรงกับวันนั้น ภาคินไม่สามารถปฏิเสธอย่างใดอย่างหนึ่งได้และในวันนั้นเขาเองก็ยังมีงานต้องทำอีก แต่เขาขาดคำอธิบายต่อแฟนสาว วันนั้นเขารู้แล้วว่าเธอน้อยอกน้อยใจเขา ทำไมเขาจะไม่รู้นิสัยแฟนตัวเอง ชายหนุ่มรู้ดีว่าเขาทำผิดต่อเธอแทบจะนับครั้งไม่ได้ "พี่จำได้" เขาแสดงสีหน้ารู้สึกผิดแววตาสีดำจับจ้องไปยังใบหน้าสวยตรงหน้า ก่อนจะถามเธอขึ้นอีกในประโยคถัดมา"โกรธพี่หรึเปล่า""โกรธสิค่ะ เเต่โมให้อภัยค่ะ" อย่างน้อยเขาก็ยังจำได้ว่าเมื่อวานคือวันครบรอบของเรา "พี่ขอโทษนะ" เธอมักจะให้โอกาศเขาเสมอ อาจจะเป็นเพราะหน้าที่การงานของเขา เลยทำให้เขามีเวลาน้อยลง และละเลยไ
รักกักขัง รอ
ชุดเดรสเกาะอกสีดำแนบรัดไปกับร่างบอบบางอันสมบูรณ์แบบของหญิงสาว ทำให้เห็นส่วนเว้าโค้งของรูปร่างของเธอผมยาวสีดำถูกมวยขึ้น เผยให้เห็นต้นขอขาวเเละความเซ็กซี่ เธอที่ยืนอยู่ข้างกายของเขาในตอนนี้ ไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็อยากจะเข้าหาผิวพรรณใส่บริสุทธิ์ กับใบหน้าที่บึ้งตึง ไม่ได้บดบังความสวยของเธอเลย ทว่ามันกลับสร้างความดึดดูดเข้าไปอีกเธอก้มหน้าก้มตา เขาเหลือบมองเธอด้วยห่างตาเพียงนิด ถึงการกระทำจะดูเหมือนไม่ได้สนใจใยดีคนข้างกาย แต่ในความคิดของเขานั้น ยากจะหักห้าม"พวกเรานี่เจอกันบ่อยนะ"น้ำเสียงที่เธอไม่อยากได้ยินก็พูดออกมา ถ้าเขาไม่พูด เธอก็ไม่ได้ว่าอะไรเสียหน่อย"อย่ามาใช้คำว่าพวกเรากับฉัน นายคงพิศวาสฉันมากสินะ ถึงได้ตามหลอกหลอนไปทั่วทุกที่""หึ"มุมปากหนากระตุกยิ้มเล็กน้อย ใบหน้าของเขาไม่ได้หันมามองเธอ ชายหนุ่มสูงมากกว่าเธอ สองมือล่วงกระเป๋าอย่างสบาย ทว่ากลับดูมีภูมิฐานจู่ๆเขาก็ผลักร่างของเธอติดกับพนักลิฟต์ โมรินถอยหนี แต่เขายกเเขนทั้งสองข้างยันกับพนักไว้ ทำให้เธอต้องเผชิญหน้ากับเขาโดยตรงอลันก้มหน้าเข้าไปใกล้ กลิ่นหอมเฉพาะตัวของเธอลอยติดจมูก"อ้าขาให้ฉันสิ ถ้าเอากับเธอเเล้วมันไม่สนุก ฉันอาจจะไ
รักกักขัง เสียใจ
ยุ่งเหยิงให้เรียบรอย ก่อนจะมองหาลินินพวกเธอนอนเตียงเดียวกัน ทว่าเธอกลับไม่เห็นเพื่อนนอนอยู่บนเตียง จึงก้าวลงจากเตียง ก็พบว่าเธอหล่นลงมานอนอยู่ข้างเตียงนี้เอง"ตื่นได้แล้ว" หญิงสาวเขย่าตัวเพื่อนเบาๆ ที่นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นราวกับคนไม่หายใจ เธอเหลือบมองนาฬิกาบนหัวเตียง ก็เห็นว่ามันเป้นเวลาเที่ยงแล้ว พวกเธอหลับลึกกันขนาดนี้เลยเหรอ"ยัยนิน ตื่นสิ" เธอเขย่าร่างของเพื่อนอีกครั้ง ดวงตาเล็กที่หนักอึ้งก็ปรือขึ้นมองเธออย่างสะลึมสะลือ คนตรงหน้าอ้าปากหาวหวอดๆ อย่างคนขี้เกียจ ก่อนจะลุกเดินโซเซเข้าห้องน้ำไป"แกสั่งข้าวสิ ฉันหิว อยากกิน ข้าวผัดทะเล""รอเดี่ยวนะ ฉันหาร้านก่อน"ครืน~ ครืน~ ครืน~โมรินเหลือบมองลินินเมื่อเห็นว่ามีคนโทรมา น้ำเสียงของเธอเปลี่ยนเป้นเสียงสอง ก็เข้าใจได้ในทันทีว่าแฟนโทรมา หญิงสาวที่นั่งฟังอยู่แอบได้ยินว่าจะไปเที่ยวด้วยกัน พวกเธอคุยกันแค่ไม่กี่นทีก้วางสายไป"แฟนแกเป็นคนยังไง ฉันเห็นโทรมาตามแกไปเที่ยวตลอด" ไม่มีงานการทำหรือไง ลินินสั่งอาหารเสร็จก็วางมือถือลง เธออมยิ้มแก้มแดงขึ้นมาเมื่อถูกถามถึงแฟนหนุ่ม"เขาเป็นลูกของพวกเศรษฐี รวยมากเลยละ""เหตุผลแค่นี้ ที่แกชอบเขา" โมรินเอ่ยขึ
บางทีคุณอาจจะชอบ
คืนแรกรักวิศวะเพลย์บอย
อัญธิญาน์871 viewsน่านฟ้าคว้าเกียร์
ต้นนุ่น'นน465 viewsSO BAD รักครั้งแรก
ฟู่จินเฟย480 viewsแฟนเก่าอันธพาล
ฅนบนดอย1.4K viewsBAD Girl สะดุดรักนายเย็นชา
อิแย้ม650 viewsรักนี้ต้องรีเทิร์น
ใจดินสอ / เดือนสิบสอง47 viewsเดินตามตะวัน
Chalam whale196 viewsBad Engineer พิษรักร้ายวิศวะหวงรัก
BlueSoda31 views
