ВойтиShare
วันเป็นเวร...
Последнее обновление:
2025-05-11 20:29:01การกินอาหารกลางวันของเด็กทั้งสี่เป็นไปอย่างรวดเร็วก่อนที่พวกเขาจะลุกนำจานช้อนและแก้วน้ำไปไว้ยังจุดที่ทางโรงอาหารกำหนด
“ไปกันเลยไหม” เสียงของน้ำหนึ่งดังขึ้น
“อืม พวกเราเอาหนังสือกับสมุดมาแล้วไปกันเลยก็ได้ จะได้ไม่เสียเวลา” ฟ้าใสพูดก่อนจะเดินจูงมือไปกับครีม
“ดีนะที่เตรียมพร้อมไม่อย่างนั้นต้องวิ่งกลับไปเอาที่ห้องเสียเวลาตายเลย” ครีมพูด
เด็กทั้งสี่ต่างกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาทางสนามฟุตบอลที่ตอนนี้กลุ่มของครามกำลังนั่งเล่นกีตาร์อยู่บนอัฒจันทร์
“นั่นน้อง ๆ มากันแล้ว” ธรพูดพลางพยักปลายคางมาทางกลุ่มของเด็ก ๆ
“เฮีย รอนานไหม” เสียงของครีมดังขึ้นพร้อมกับวิ่งยิ้มร่าเข้ามาหา
“ช้า” ครามตอบพร้อมกับทำสีหน้าเบื่อหน่าย
“เฮียอย่าทำหน้าแบบนี้สิ ก็วันนี้อาจารย์ปล่อยช้ากว่าจะได้กินข้าวหิวแทบตาย” ครีมจับแขนของเขาเขย่าเอ่ยเสียงอ้อน
“เออ ๆ เรียนกันเถอะ แกนี่หาเหตุผลได้ตลอด” ครามบ่นแต่เจ้าตัวก็เต็มใ
Latest chapter
รักของเราคือรสช็อกโกแลต (วัยรุ่นวัยฝันยุค 90) ลอย...ลอยกระทง
“ฟ้าใสมาถ่ายรูปรวมกับทุกคนเร็วเข้า” คนเป็นพ่อส่งเสียงเรียกหลังเห็นว่าเธอกำลังเดินตรงมาทางพวกเขา“ค่ะ” ฟ้าใสเข้าไปยืนอยู่ข้างม่านเมฆเป็นภาพแรกก่อนที่ป๊าจะสั่งให้ทุกคนเปลี่ยนตำแหน่งและท่าทางซึ่งฟ้าใสไม่รู้เลยว่าเธอได้มายืนข้างเฮียครามตอนไหนหลังจากป๊าของเธอได้รูปจนพอใจก็ถึงเวลาย้ายจากหน้าเวทีการแสดงดนตรีไปบริเวณท่าน้ำสถานที่ประกวดกระทงในค่ำคืนนี้เมื่อทุกคนมาถึงบริเวณริมน้ำก็พบกับผู้คนมากมายที่กำลังลอยกระทงกันอย่างสนุกสนาน แสงเทียนจากกระทงนับร้อยนับพันดวงส่องสว่างไสวไปทั่วบริเวณแม่น้ำสร้างบรรยากาศที่สวยงามและน่าประทับใจ“สวยจังเลย” ครีมเอ่ยขึ้นด้วยความตื่นตาตื่นใจ“ใช่ สวยมาก” ฟ้าใสพยักหน้าเห็นด้วย“พวกเราไปลอยกระทงกันบ้างดีไหม” ธรชวน“รอก่อนสิคะ ยังไม่รู้ผลการประกวดกระทงเลย” ครีมแย้ง เนื่องจากตอนนี้คณะกรรมการกำลังเดินตรวจกระทงของแต่ละโรงเรียนอย่างตั้งใจพร้อมกับให้คะแนน“ใช่แล้วค่ะ พวกเราต้องลุ้นผลกระทงของตัวเองก่อน” ฟ้าใสเห็นด้วยพลางจับมือของครีม
รักของเราคือรสช็อกโกแลต (วัยรุ่นวัยฝันยุค 90) เคลียร์?
หลังจากฟ้าใสทำหน้าที่ของตนเรียบร้อยเธอก็ถูกครีมกับครอบครัวที่ตามมาชักชวนไปดูการแสดงดนตรีสด“ไปให้กำลังใจทุกคนกัน” ครีมพูดขึ้นเสียงดังพลางจับมือของฟ้าใสแน่นในระหว่างเดินเบียดเสียดผู้คนเพื่อไปทางหลังเวทีกลุ่มของครามต่างอยู่ในเสื้อเชิ้ตสีขาวกางเกงยีนส์สีดำรองเท้าผ้าใบตามสมัยนิยมที่แต่ละคนชื่นชอบเมื่อม่านเมฆมองเห็นพี่สาวเจ้าตัวก็รีบเดินเข้าหา “เจ้สวยจัง ผมว่าหลังจากวันนี้คงจะมีคนเหมือนต้นอีกหลายคน” คำว่าต้นทำให้ครีมหัวเราะคิกคักอย่างล้อเพื่อนออกมาน้ำหนึ่งที่ได้ยินเองก็เกิดความสงสัยเนื่องจากเขาเพิ่งจะมาอยู่กลุ่มเดียวกันกับสามคนนี้“ต้นคือใครเหรอแล้วเกี่ยวไรกับฟ้าใสล่ะ” วันนี้น้ำหนึ่งได้สลัดภาพเด็กเรียนในภาพลักษณ์เรียบร้อยออกจึงทำให้ใบหน้าของเจ้าตัวดูดีขึ้นอย่างชัดเจน“คือ....” ครีมแสร้งลากเสียงยาวก่อนจะอุทานออกมาด้วยความคาดไม่ถึง“นะ..นั่นใช่ต้นไหม” นิ้วของเธอชี้ไปทางเด็กต่างโรงเรียนคนหนึ่งซึ่งอยู่ในชุดลำลองมีกระเป๋ากีตาร์สะพายอยู่ทางด้านหลังทุกสายตาย้ายไปมองตามนิ้วของค
รักของเราคือรสช็อกโกแลต (วัยรุ่นวัยฝันยุค 90) นางนพมาศจำเป็น
“เหลืออีกสองวันก็จะถึงวันลอยกระทงแล้ว ช่วงนี้พวกเราก็ซ้อมกันอีกสักรอบแล้วกันนะ” ครามพูดพลางสังเกตการกระทำของฟ้าใสที่เธอกับน้องสาวของตนมาคอยทำหน้าที่ดูแลพวกตนไม่ว่าจะเป็นการซื้อน้ำดื่มหรือว่าหาขนมมาให้(สงสัยเราจะคิดมากไปเอง เด็กคนนี้คงเป็นพวกใครดีด้วยก็ล้วนตอบแทนอีกทั้งยังเป็นพวกมีน้ำใจกับทุกคน) เด็กหนุ่มคิดก่อนจะยกน้ำขึ้นดื่ม“เฮีย! เป็นอะไร” คำถามของน้องทำให้ครามมองใบหน้ากลมของเธอด้วยความงุนงง“แกพูดอะไร ฉันจะเป็นอะไร”“หนูเห็นท่าทางเฮียแปลก ๆ ก็เลยถามดูเฮียไม่เป็นไรก็ดีเพราะเฮียเป็นหัวหน้าวงนะ” ครีมบอกปัด“แกนี่ท่าจะเพี้ยน” ครามพูดก่อนที่เจ้าตัวจะไปรวมกลุ่มกับเพื่อน ๆ ก่อนที่เสียงดนตรีจะดังขึ้นอีกครั้งในขณะที่วันลอยกระทงเริ่มเข้ามาใกล้ โรงเรียนแต่ละโรงเรียนก็กำลังทำกระทงซึ่งเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นทุกปี โดยที่ปีนี้ห้องที่รับหน้าที่ทำกระทงคือห้องม.4/1เด็กนักเรียนทุกคนต่างช่วยกันทำงานอย่างขยันขันแข็งแม้ว่าจะต้องกลับบ้านเย็นกว่าปกติ“เสียดายที่ไม่ได้ไปดูการซ้อม&rdqu
รักของเราคือรสช็อกโกแลต (วัยรุ่นวัยฝันยุค 90) ทีละเล็กทีละน้อย
“...เอ่อ ๆ ซ้อมก็ซ้อมว่ะ” ภูมิพูด หลังจากนั้นแต่ละคนก็เข้าประจำตำแหน่งยังเครื่องดนตรีของตนเสียงกลองชุดดังกระหึ่ม ตามด้วยเสียงเบสที่หนักแน่น ม่านเมฆเริ่มบรรเลงกีตาร์ตามจังหวะ ส่วนน้ำหนึ่งก็เริ่มร้องเพลงเสียงดังฟังชัด“เดิมทีเดียวไม่เคยสนใจ มองทีไรไม่เคยเข้าตา[1]” น้ำหนึ่งร้องเพลงด้วยท่าทางสนุกแม้ว่าจะค่อนข้างเกร็งอยู่บ้าง เสียงเพลงดังกระหึ่มไปทั่วทั้งห้องซ้อม ท่าทางของทุกคนดูมุ่งมั่นและตั้งใจ ธรเคาะจังหวะกลองด้วยความสนุกจังหวะเพลงดำเนินไปอย่างราบรื่นจนกระทั่งถึงท่อนโซโล่กีตาร์ของม่านเมฆ ม่านเมฆกำปิ๊กแน่นก่อนจะเริ่มโซโล่กีตาร์อย่างพลิ้วไหว นิ้วของเขาไล่ไปตามเฟรตอย่างรวดเร็วและแม่นยำ“เยี่ยมมาก ม่านเมฆ” ครามเอ่ยชมก่อนจะพูดต่อเสียงดังหลังเพลงจบ “เอาละ ซ้อมกันอีกรอบนะ”ทุกคนเริ่มซ้อมกันใหม่อีกครั้ง คราวนี้เสียงเพลงประสานกันอย่างลงตัว น้ำหนึ่งร้องเพลงเสียงดังฟังชัดขึ้นไม่ค่อยเกร็งเหมือนครั้งแรก รวมถึงท่าทางของเขาเองก็ดูสนุกสนานและมีชีวิตชีวามากขึ้นด้วย“ดีมากทุกคน คราวนี้แยกย้ายกันกลับบ้านได้
รักของเราคือรสช็อกโกแลต (วัยรุ่นวัยฝันยุค 90) ไม่จริงน่า....
“ถ้าอย่างนั้นพวกเราไปหาเฮียครามนะคะแม่” ครีมพูดพร้อมกับเดินนำเพื่อน ๆ ขึ้นบันไดไปอย่างรวดเร็วก๊อก ๆ! ครีมเคาะประตูห้องพี่ชายสองสามครั้ง “เฮีย! เปิดประตูหน่อย! ม่านเมฆมาแล้ว!”เสียงถอนหายใจดังลอดประตูก่อนที่เฮียครามจะเปิดประตูออกด้วยสภาพหัวยุ่งกับเสื้อยืดสีดำกางเกงขาสั้น“พวกเธอมาเร็วกว่าที่คิด” เฮียครามพูดพลางขยับตัวเปิดทางให้ม่านเมฆและน้องสาวกับฟ้าใสเดินเข้ามาห้องของเฮียครามเต็มไปด้วยอุปกรณ์เกี่ยวกับดนตรี ไม่ว่าจะเป็นกีตาร์โปร่ง กีตาร์ไฟฟ้า หรือหนังสือเกี่ยวกับดนตรีรวมถึงมอเตอร์ไซค์ที่วางเรียงกันบนชั้นม่านเมฆเดินเข้าไปนั่งที่เก้าอี้ตัวเดิมซึ่งเป็นมุมที่เฮียครามใช้สอนเขา ฟ้าใสกับครีมเองก็เดินเข้าไปนั่งที่ปลายเตียง เฮียครามหยิบกีตาร์ขึ้นมาพลางยื่นให้ม่านเมฆ“เอาละ วันนี้ฉันจะสอนจังหวะดีดคอร์ด นายต้องจับให้ได้ ไม่งั้นเล่นเพลงไม่ได้นะ”ม่านเมฆรับกีตาร์มา มือวางอยู่บนสายก่อนจะเงยหน้ามองคนพูดพลางพยักหน้ารับ
รักของเราคือรสช็อกโกแลต (วัยรุ่นวัยฝันยุค 90) สัพเพเหระ
ครามมองรถของธรก่อนจะถอนหายใจ “ธรมึงมาขี่รถของกูส่วนไอ้ภูมิมึงมาขี่รถของไอ้ธรแล้วให้ม่านเมฆนั่งกับมึง ส่วนไอ้พัฒน์มึงไปนั่งกับไอ้ธรส่วนกูจะขี่รถพ่วงน้องสาวสองคนไปเอง” ครามพูดขึ้นโชคดีที่วันนี้น้อง ๆ ใส่ชุดกีฬา“ทำไมต้องเปลี่ยนรถวะ” ภูมิถามด้วยความรู้สึกสงสัยแม้ว่าเจ้าตัวอยากมีรถอย่างธรอย่างครามมากก็ตาม“ก็รถมึงมันซ้อนสามได้ อีกอย่างกูไม่ไว้ใจให้มึงพ่วงสามมีปัญหาไหม” ครามพูดก่อนจะเดินไปที่รถของเพื่อน“เชี่ยคราม กูพ่วงมึงต้องหลายครั้งแล้วนะโว้ย” ภูมิโวยวายพอเป็นพิธีทั้งที่ภายในใจดีใจจนเนื้อเต้น“มันไม่เหมือนกัน มึงหยุดโวยวายแล้วทำตามที่กูบอกซะ เย็นมากแล้วกูหิว” ครามตัดบท“ส่วนหมวกกันน็อคก็เอามาให้น้องมันใส่” ครามพูดขึ้นอีกครั้งก่อนที่เขาจะขึ้นคร่อมรถมอเตอร์ไซค์ของเพื่อนโดยมีครีมตามขึ้นมาก่อนจะตามมาด้วยฟ้าใสปิดท้าย“นั่งให้ดี ๆ ล่ะจับให้แน่นด้วยนะ” ครามเตือนก่อนที่เขาจะค่อย ๆ ออกตัวรถทั้งสา
รักของเราคือรสช็อกโกแลต (วัยรุ่นวัยฝันยุค 90) วันเป็นเวร...
การกินอาหารกลางวันของเด็กทั้งสี่เป็นไปอย่างรวดเร็วก่อนที่พวกเขาจะลุกนำจานช้อนและแก้วน้ำไปไว้ยังจุดที่ทางโรงอาหารกำหนด“ไปกันเลยไหม” เสียงของน้ำหนึ่งดังขึ้น“อืม พวกเราเอาหนังสือกับสมุดมาแล้วไปกันเลยก็ได้ จะได้ไม่เสียเวลา” ฟ้าใสพูดก่อนจะเดินจูงมือไปกับครีม“ดีนะที่เตรียมพร้อมไม่อย่างนั้นต้องวิ่งกลับไปเอาที่ห้องเสียเวลาตายเลย” ครีมพูดเด็กทั้งสี่ต่างกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาทางสนามฟุตบอลที่ตอนนี้กลุ่มของครามกำลังนั่งเล่นกีตาร์อยู่บนอัฒจันทร์“นั่นน้อง ๆ มากันแล้ว” ธรพูดพลางพยักปลายคางมาทางกลุ่มของเด็ก ๆ“เฮีย รอนานไหม” เสียงของครีมดังขึ้นพร้อมกับวิ่งยิ้มร่าเข้ามาหา“ช้า” ครามตอบพร้อมกับทำสีหน้าเบื่อหน่าย“เฮียอย่าทำหน้าแบบนี้สิ ก็วันนี้อาจารย์ปล่อยช้ากว่าจะได้กินข้าวหิวแทบตาย” ครีมจับแขนของเขาเขย่าเอ่ยเสียงอ้อน“เออ ๆ เรียนกันเถอะ แกนี่หาเหตุผลได้ตลอด” ครามบ่นแต่เจ้าตัวก็เต็มใ
รักของเราคือรสช็อกโกแลต (วัยรุ่นวัยฝันยุค 90) มิตรภาพระหว่างรุ่น
เมื่อทุกคนลงมาถึงห้องกินข้าวกลิ่นหอมของอาหารก็ลอยมาเตะจมูก ครามเห็นแม่ของเขากำลังจัดโต๊ะอาหารอย่างขะมักเขม้น ส่วนพ่อของเขากำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่โต๊ะ“มากันแล้วเหรอ พวกหนู ๆ ไปล้างมือแล้วมาช่วยกันยกอาหารนะ” แม่ของครามพูดด้วยรอยยิ้มเด็ก ๆ ทุกคนรีบไปล้างมือและกลับมาช่วยกันยกอาหารวางบนโต๊ะอย่างว่าง่าย ซึ่งอาหารบนโต๊ะมีหลากหลายเมนู ทั้งแกงส้ม ผัดผัก และปลาทอด ทุกคนนั่งลงรอบโต๊ะอาหารและกินด้วยกันอย่างเอร็ดอร่อย“วันนี้อาหารอร่อยมากเลยครับป้ากิมลั้ง” ม่านเมฆพูดออกมาอย่างสนิทสนม“ปากหวานนะเรา วันไหนที่แม่ยังไม่กลับม่านเมฆกับฟ้าใสก็มากินข้าวที่บ้านป้านะลูก แม่กับป๊าของเราจะได้ไม่เป็นห่วง” แม่ของครามพูดพลางตักอาหารเพิ่มให้เขาอย่างเอ็นดู และหลังจากการกินข้าวมื้อเย็นที่แสนอร่อยจบลงก็ถึงเวลาเป่าเค้กวันเกิด“เฮีย เอาเค้กมาให้หนูก่อน” ครีมพูดขึ้นด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์“เอ๋! มีเค้กด้วยหรือลูก” แม่ของสองพี่น้องถามอย่างสนใจ“ใช่ค่ะ หนูกับม่านเมฆ ฟ้าใสรวมเงินกันซื้อเพื่อมาเซ
รักของเราคือรสช็อกโกแลต (วัยรุ่นวัยฝันยุค 90) จุดเริ่มต้นบนเส้นทางดนตรีของม่านเมฆ
“แกหมายความว่ายังไง มีของอะไรที่ไม่ต้องซื้ออย่าบอกนะว่าแกทำให้ฉันเอง” ครามถามออกมาอย่างหวาด ๆ เนื่องจากรู้ความสามารถของน้องสาวเป็นอย่างดี“เฮีย! จำเป็นต้องทำท่าโอเว่อร์แบบนั้นป่ะ” คนเป็นน้องชักอยากจะงอนขึ้นมาจริง ๆ เสียแล้ว“ล้อเล่นหรอกน่า ว่าแต่มันคืออะไร” ครามรู้สึกผิดเล็กน้อยจึงได้พูดเสียงอ่อนออกมา“ไม่บอก เฮียต้องเล่นเพลงให้ฟังก่อน เอาเป็นเพลงแทนคำนั้นของวสันต์ โชติกุลโอเคไหม” ครีมต่อรองครามถอนหายใจยาวก่อนจะยกกีตาร์ขึ้นพาดบนตักและดีดสายเบา ๆ เป็นจังหวะอุ่นเครื่อง“แกนี่มัน... ต่อรองเก่งขึ้นทุกวันเลยนะ” เขาพูดพลางส่ายหน้าเล็กน้อยแต่ก็เริ่มเกากีตาร์บรรเลงอินโทรของเพลงแทนคำนั้นอย่างตามใจคนเป็นน้องเสียงกีตาร์โปร่งดังขึ้นในห้อง ครามเล่นด้วยจังหวะนุ่มนวล แม้จะไม่ได้เป็นนักร้องมืออาชีพแต่เสียงของเขาก็อบอุ่นและมีเสน่ห์มากพอที่จะทำให้คนฟังเงียบกริบ"อยากจะมีคำพูดสักคำ ที่แทนความจริงจากใจที่มีอยากจะสื่อความหมายดี ๆ ที่พอจะทำให้เธอได้เข้าใจ
Вам тоже понравятся
เล่ห์รัก กลร้าย เจ้านายมาเฟีย Complicated Love
MaNIE-STORY11.1K Кол-во прочтенийเมียโจร NC-25
C10.7K Кол-во прочтенийแรงรักสยบแรงแค้น
นครแสงจันทร์44.1K Кол-во прочтенийยั่วรักท่านประธาน
ชะนีติดมันส์29.3K Кол-во прочтенийเพลิงภูหมอก
rasita_suin110 Кол-во прочтенийแรดสลัดคาน
วรนิษฐา / Miss sexy309 Кол-во прочтенийว่าผมเด็กแล้วผมเด็ดมั้ยครับ
เพลิงนารา/zabzeed/Smeraldo_k1.2K Кол-во прочтенийหลงสวาทพ่อเพื่อน
กาสะลอง434 Кол-во прочтений
