บทที่ 5/2

แสงแดดยามเย็นทอแสงอ่อนลง ท้องฟ้าสีส้มสะท้อนแสงของดวงอาทิตย์เป็นแสงสุดท้ายก่อนจะตกดิน เสียงเคาะประตูดังขึ้น บ่งบอกถึงอาหารมื้อเย็นที่แม่บ้านนำขึ้นมา

แม่บ้านเห็นเธอเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ เป็นเสื้อที่หนาขึ้น สาวน้อยคงจะเช็ดตัวด้วยตัวเองแล้ว แยมทานอาหารเย็นจนหมดจึงให้แม่บ้านนำกลับลงไป

สิ้นเสียงปิดประตู คนตัวเล็กจึงลงจากเตียงไปยังประตู เปิดปิดประตูแน่นหน้าลงล็อคเรียบร้อย สาวน้อยหมันตัวกลับมาปิดไฟ ปิดผ้าม่านจนมืดสนิททั้งห้อง เธอทิ้งตัวลงนอนก่อนเข้าสู่หวงนิทราที่ไหลลึก ราวกับเหนื่อยล้ามามากพอแล้ว

ศรัณย์เดินมาหน้าห้องของน้องสาว เขายื่นออกไปผลักประตู ทว่ามันกลับล็อคไว้ ใบหน้าคมคายขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ ไม่ใช่ว่าเธอป่วยอยู่หรอกเหรอ หากเป็นอะไรขึ้นมาคนอื่นจะรู้ได้ยังไง

ร่างสูงเดินลงไปหาแม่บ้าน เขาขอกุญแจสำรองของห้องแยมกลับมา อ้างว่าเธอป่วยจะเขาไปดูอาการ

ชายหนุ่มกลับขึ้นมา เขาใช้กุญแจใส่เข้าไปแล้ว แต่เลือกที่จะดึงกลับมาเก็บไว้ แล้วเดินกลับห้องตัวเองไป หากว่าเป็นอะไรไปมันก็เรื่องเธอไม่เกี่ยวกับเขา ก่อนหน้านี้ที่ให้ยาไปก็ถือว่าเขาใจดีมากพอแล้ว

ศรัณย์นึกเหตุการณ์เมื่อคืนเขาก็รู้สึกเสียใจขึ้นมา เขาโกรธมากจึงควบคุมตัวเองไม่ได้ และยังดื่มแอลกอฮอลมาอีก คนต่ำต้อยอย่างเธอไม่ควรให้ค่าด้วยซ้ำไป

เช้าวันจันทร์ ทันทีที่ตัวเลขเปลี่ยนเป็นเลขหก เสียงนาฬิกาจึงดังเตือนให้ทราบ แยมหยิบกระเป๋าสะพายวิ่งลงไปราวกับหนีเจ้ากรรมนายเวร

“หายป่วยแล้วเหรอ”คุณแม่เห็นลูกสาววิ่งลงมาทั้งที่ฟ้าเพิ่งจะส่าง ก็อดสงสัยไม่ได้

เธอเพิ่งจะกลับมาเมื่อคืน แม่บ้านบอกเธอว่าหนูแยมไม่สบายเมื่อครู่นี้เอง กะว่าจะขึ้นไปดํอาการสักหน่อย แต่กลับเห็นวิ่งลงมาอย่างกระปรี้กระเปร่า

“หายแล้วค่ะ”สาวน้อยตอบสั้นๆ

“รอให้พี่เขาไปส่งไหม”

เพิ่งจะหกโมงเช้า แต่กลับรีบออกไปโดยไม่ทานข้าว คุณแม่จึงเอ่ยรั้งไว้ให้ลูกสาวรอติดรถพี่ชายไป ถึงยังไงกผ้ทางผ่าน

“ไม่ค่ะ”แยมรีบปฏิเสธทันควัน ก่อนจะหันมาเปิดอกคุยกับแท่เรื่องนี้อย่างจริงๆจังๆ

“แม่ค่ะ ต่อไปนี้หนูจะไม่ติดรถไปกับเขาแล้ว และแม่ก็ไม่ต้องให้เขามารับหนูด้วย แยมโตแล้วไปเองได้”

คุณแม่เห็นลูกสาวพูดออกมาพร้อมกับสีหน้าบึ้งตึง จึงคิดว่าทั้งคู่อาจจะยังไม่สนิทกัน ขนาดนั่งรถด้วยกันตั้งหลายครั้ง คิดว่าจะดูสนิทกันมากกว่านี้ แต่กลับไม่เป็นอย่างที่คิด

“ลูกทะเลาะกันเหรอ”

ลูกทั้งสองคนอาจจะมีปัญหากันจริงๆ แต่แค่ไม่พูดออกมา คุณแม่เข้าใจได้ เพราะด้านศรัณย์เข้าหายาก กว่าเขาจะยอมรับเธอใช้เวลาค่อนข้างนาน ถึงตอนนี้จะแต่งงานแล้ว แต่เขาก็ยังไม่ได้แสดงท่าทางยอมรับตรงๆออกมา

“เปล่าค่ะ แยมแค่อยากใช้เวลากับเพื่อน ยังไม่อยากกลับบ้านตอนเย็น”

แยมยกมื้อไหว้คุณแม่ก่อนจะสวมรองเท้าคัทชูสีดำออกไปจากบ้าน

07:21

ศรัณย์ออกมาจากห้องของตัวเอง สายตาขลับดำเหลือบมองไปทางห้องที่อยู่ไกลออกไปไม่มาก ประตูปิดสนิทได้แต่คิดว่าเธอยังไม่หายป่วย

เขาเดินตรงไปยังห้องทำงาน หยิบกระเป๋าเอกสารลงมาทานมื้อเช้ากับคุณพ่อ ชายหนุ่มมองนาฬิกาข้อมืออีกครั้ง ก่อนจะขยับเก้าอี้นั่งลง

นัยน์ตาคู่คมเหลือบมองประตูบานนั้นอีกครั้งราวกับรอคอยอะไรบางอย่าง คุณแม่เห็นท่าที่ของเขาจึงคิดว่ากำลังรอน้องสาว

“หนูแยมออกไปตั้งแต่เช้าแล้วจ๊ะ”เธอพูดขึ้น ทำให้สายตาของเขาหันกลับมาอย่างรวดเร็ว

เธอขยับจานอาหารไปตรงหน้าของเขาหลายเมนู แต่เขากลับไม่แม้แต่จะเลือกทาน ทำให้รสรินหน้าชาอยู่บ้าง ส่วนสามีของตนกำลังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่อีกฝั่ง

“หนูแยมบอกว่า ช่วงเย็นศรัณย์ไม่ต้องไปรับอีกแล้ว เธอจะไปเที่ยวกับเพื่อนต่อน่ะ เด็กกำลังโตก็ติดเพื่อนแบบนี้แหละ”หญิงสาวพูดพร้อมกับรอยยิ้มไม่ให้บรรยากาศดูตึงเครียดเกินไป เธอพูดคุยกับศรัณย์แทบจะนับครั้งได้

“ครับ”

แยมบอกกับเลโอว่าเธออยากจะกลับบ้านไม่เกินตีหนึ่ง หลังเลิกเรียนจึงไปดูหนังพร้อมกับเพื่อน วันนี้เลโอจะพาไปเที่ยวหลายร้านหน่อย ดูหนังเสร็จแล้วก็แวะไปกินหม่าล่า จากนั้นก็จะไปเที่ยวต่อ

ทั้งสามตกลงกันเรื่องหนังที่จะดู ก่อนจะเสียเงินซื้อตั๋วเข้าไป แยมไม่เคยดูหนังในโรงภาพยนต์มาก่อน จึงรู้สึกไม่คุ้นเคยเท่าไร

เธอไม่ได้ซื้อเครื่องดื่มหรือป๊อปคอนร์เพราะออกไปจะต่อด้วยร้านหม่าล่า นักศึกษาหลายคนก็พากันมาดูหนังเป็นกลุ่ม บางคนก็มาเป็นคู่

ติ่ง!

เสียงแจ้งเตือนมือถือทำให้แยมต้องหยิบมันขึ้นมา เธอลืมปิดเสียง จึงตั้งใจจะหยิบมันขึ้นมาปิด บนหน้าจอมีข้อความจากเบอร์ที่ไม่รู้จักส่งเข้ามา ทำให้เธอเลือกที่เปิดอ่าน

“กำลังหลบหน้าฉัน?”

แค่เห็นรูปประโยคก็ทำให้เธอรู้ได้ทันทีว่าเป็นของใคร ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยหลบหน้าใครมาก่อน แยมกดบล็อคเบอร์และลบข้อความทิ้งแล้วปิดเสียง จากนั้นก็สนใจภาพยนต์ตรงหน้าต่อ

แววตาดุดันมองมือถือที่ไร้ข้อความตอบกลับ มุมปากยกยิ้มร้ายกาจราวกับมีแผนบางอย่างในใจ เธอกำลังชวนเขาเล่นไล่จับโดยไม่รู้ตัว

เขาคือผู้ล่า จะจับเหยื่อให้ได้ก็ต้องรอให้เหยื่อตายใจก่อน มันถึงจะนิ่งนอนใจให้จับอย่างว่าง่าย จู่ๆก็มีเรื่องสนุกๆให้แก้เบื่อ เขาเพียงอยากจะแกล้งเธอเล่นเท่านั้น