LOGINShare
บทที่ 5/2
Last Updated:
2025-09-30 01:00:14แสงแดดยามเย็นทอแสงอ่อนลง ท้องฟ้าสีส้มสะท้อนแสงของดวงอาทิตย์เป็นแสงสุดท้ายก่อนจะตกดิน เสียงเคาะประตูดังขึ้น บ่งบอกถึงอาหารมื้อเย็นที่แม่บ้านนำขึ้นมา
แม่บ้านเห็นเธอเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ เป็นเสื้อที่หนาขึ้น สาวน้อยคงจะเช็ดตัวด้วยตัวเองแล้ว แยมทานอาหารเย็นจนหมดจึงให้แม่บ้านนำกลับลงไป สิ้นเสียงปิดประตู คนตัวเล็กจึงลงจากเตียงไปยังประตู เปิดปิดประตูแน่นหน้าลงล็อคเรียบร้อย สาวน้อยหมันตัวกลับมาปิดไฟ ปิดผ้าม่านจนมืดสนิททั้งห้อง เธอทิ้งตัวลงนอนก่อนเข้าสู่หวงนิทราที่ไหลลึก ราวกับเหนื่อยล้ามามากพอแล้ว ศรัณย์เดินมาหน้าห้องของน้องสาว เขายื่นออกไปผลักประตู ทว่ามันกลับล็อคไว้ ใบหน้าคมคายขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ ไม่ใช่ว่าเธอป่วยอยู่หรอกเหรอ หากเป็นอะไรขึ้นมาคนอื่นจะรู้ได้ยังไง ร่างสูงเดินลงไปหาแม่บ้าน เขาขอกุญแจสำรองของห้องแยมกลับมา อ้างว่าเธอป่วยจะเขาไปดูอาการ ชายหนุ่มกลับขึ้นมา เขาใช้กุญแจใส่เข้าไปแล้ว แต่เลือกที่จะดึงกลับมาเก็บไว้ แล้วเดินกลับห้องตัวเองไป หากว่าเป็นอะไรไปมันก็เรื่องเธอไม่เกี่ยวกับเขา ก่อนหน้านี้ที่ให้ยาไปก็ถือว่าเขาใจดีมากพอแล้ว ศรัณย์นึกเหตุการณ์เมื่อคืนเขาก็รู้สึกเสียใจขึ้นมา เขาโกรธมากจึงควบคุมตัวเองไม่ได้ และยังดื่มแอลกอฮอลมาอีก คนต่ำต้อยอย่างเธอไม่ควรให้ค่าด้วยซ้ำไป เช้าวันจันทร์ ทันทีที่ตัวเลขเปลี่ยนเป็นเลขหก เสียงนาฬิกาจึงดังเตือนให้ทราบ แยมหยิบกระเป๋าสะพายวิ่งลงไปราวกับหนีเจ้ากรรมนายเวร “หายป่วยแล้วเหรอ”คุณแม่เห็นลูกสาววิ่งลงมาทั้งที่ฟ้าเพิ่งจะส่าง ก็อดสงสัยไม่ได้ เธอเพิ่งจะกลับมาเมื่อคืน แม่บ้านบอกเธอว่าหนูแยมไม่สบายเมื่อครู่นี้เอง กะว่าจะขึ้นไปดํอาการสักหน่อย แต่กลับเห็นวิ่งลงมาอย่างกระปรี้กระเปร่า “หายแล้วค่ะ”สาวน้อยตอบสั้นๆ “รอให้พี่เขาไปส่งไหม” เพิ่งจะหกโมงเช้า แต่กลับรีบออกไปโดยไม่ทานข้าว คุณแม่จึงเอ่ยรั้งไว้ให้ลูกสาวรอติดรถพี่ชายไป ถึงยังไงกผ้ทางผ่าน “ไม่ค่ะ”แยมรีบปฏิเสธทันควัน ก่อนจะหันมาเปิดอกคุยกับแท่เรื่องนี้อย่างจริงๆจังๆ “แม่ค่ะ ต่อไปนี้หนูจะไม่ติดรถไปกับเขาแล้ว และแม่ก็ไม่ต้องให้เขามารับหนูด้วย แยมโตแล้วไปเองได้” คุณแม่เห็นลูกสาวพูดออกมาพร้อมกับสีหน้าบึ้งตึง จึงคิดว่าทั้งคู่อาจจะยังไม่สนิทกัน ขนาดนั่งรถด้วยกันตั้งหลายครั้ง คิดว่าจะดูสนิทกันมากกว่านี้ แต่กลับไม่เป็นอย่างที่คิด “ลูกทะเลาะกันเหรอ” ลูกทั้งสองคนอาจจะมีปัญหากันจริงๆ แต่แค่ไม่พูดออกมา คุณแม่เข้าใจได้ เพราะด้านศรัณย์เข้าหายาก กว่าเขาจะยอมรับเธอใช้เวลาค่อนข้างนาน ถึงตอนนี้จะแต่งงานแล้ว แต่เขาก็ยังไม่ได้แสดงท่าทางยอมรับตรงๆออกมา “เปล่าค่ะ แยมแค่อยากใช้เวลากับเพื่อน ยังไม่อยากกลับบ้านตอนเย็น” แยมยกมื้อไหว้คุณแม่ก่อนจะสวมรองเท้าคัทชูสีดำออกไปจากบ้าน 07:21 ศรัณย์ออกมาจากห้องของตัวเอง สายตาขลับดำเหลือบมองไปทางห้องที่อยู่ไกลออกไปไม่มาก ประตูปิดสนิทได้แต่คิดว่าเธอยังไม่หายป่วย เขาเดินตรงไปยังห้องทำงาน หยิบกระเป๋าเอกสารลงมาทานมื้อเช้ากับคุณพ่อ ชายหนุ่มมองนาฬิกาข้อมืออีกครั้ง ก่อนจะขยับเก้าอี้นั่งลง นัยน์ตาคู่คมเหลือบมองประตูบานนั้นอีกครั้งราวกับรอคอยอะไรบางอย่าง คุณแม่เห็นท่าที่ของเขาจึงคิดว่ากำลังรอน้องสาว “หนูแยมออกไปตั้งแต่เช้าแล้วจ๊ะ”เธอพูดขึ้น ทำให้สายตาของเขาหันกลับมาอย่างรวดเร็ว เธอขยับจานอาหารไปตรงหน้าของเขาหลายเมนู แต่เขากลับไม่แม้แต่จะเลือกทาน ทำให้รสรินหน้าชาอยู่บ้าง ส่วนสามีของตนกำลังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่อีกฝั่ง “หนูแยมบอกว่า ช่วงเย็นศรัณย์ไม่ต้องไปรับอีกแล้ว เธอจะไปเที่ยวกับเพื่อนต่อน่ะ เด็กกำลังโตก็ติดเพื่อนแบบนี้แหละ”หญิงสาวพูดพร้อมกับรอยยิ้มไม่ให้บรรยากาศดูตึงเครียดเกินไป เธอพูดคุยกับศรัณย์แทบจะนับครั้งได้ “ครับ” แยมบอกกับเลโอว่าเธออยากจะกลับบ้านไม่เกินตีหนึ่ง หลังเลิกเรียนจึงไปดูหนังพร้อมกับเพื่อน วันนี้เลโอจะพาไปเที่ยวหลายร้านหน่อย ดูหนังเสร็จแล้วก็แวะไปกินหม่าล่า จากนั้นก็จะไปเที่ยวต่อ ทั้งสามตกลงกันเรื่องหนังที่จะดู ก่อนจะเสียเงินซื้อตั๋วเข้าไป แยมไม่เคยดูหนังในโรงภาพยนต์มาก่อน จึงรู้สึกไม่คุ้นเคยเท่าไร เธอไม่ได้ซื้อเครื่องดื่มหรือป๊อปคอนร์เพราะออกไปจะต่อด้วยร้านหม่าล่า นักศึกษาหลายคนก็พากันมาดูหนังเป็นกลุ่ม บางคนก็มาเป็นคู่ ติ่ง! เสียงแจ้งเตือนมือถือทำให้แยมต้องหยิบมันขึ้นมา เธอลืมปิดเสียง จึงตั้งใจจะหยิบมันขึ้นมาปิด บนหน้าจอมีข้อความจากเบอร์ที่ไม่รู้จักส่งเข้ามา ทำให้เธอเลือกที่เปิดอ่าน “กำลังหลบหน้าฉัน?” แค่เห็นรูปประโยคก็ทำให้เธอรู้ได้ทันทีว่าเป็นของใคร ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยหลบหน้าใครมาก่อน แยมกดบล็อคเบอร์และลบข้อความทิ้งแล้วปิดเสียง จากนั้นก็สนใจภาพยนต์ตรงหน้าต่อ แววตาดุดันมองมือถือที่ไร้ข้อความตอบกลับ มุมปากยกยิ้มร้ายกาจราวกับมีแผนบางอย่างในใจ เธอกำลังชวนเขาเล่นไล่จับโดยไม่รู้ตัว เขาคือผู้ล่า จะจับเหยื่อให้ได้ก็ต้องรอให้เหยื่อตายใจก่อน มันถึงจะนิ่งนอนใจให้จับอย่างว่าง่าย จู่ๆก็มีเรื่องสนุกๆให้แก้เบื่อ เขาเพียงอยากจะแกล้งเธอเล่นเท่านั้น
Latest chapter
รักข้ามเส้น บทที่ 5/2
แสงแดดยามเย็นทอแสงอ่อนลง ท้องฟ้าสีส้มสะท้อนแสงของดวงอาทิตย์เป็นแสงสุดท้ายก่อนจะตกดิน เสียงเคาะประตูดังขึ้น บ่งบอกถึงอาหารมื้อเย็นที่แม่บ้านนำขึ้นมาแม่บ้านเห็นเธอเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ เป็นเสื้อที่หนาขึ้น สาวน้อยคงจะเช็ดตัวด้วยตัวเองแล้ว แยมทานอาหารเย็นจนหมดจึงให้แม่บ้านนำกลับลงไป สิ้นเสียงปิดประตู คนตัวเล็กจึงลงจากเตียงไปยังประตู เปิดปิดประตูแน่นหน้าลงล็อคเรียบร้อย สาวน้อยหมันตัวกลับมาปิดไฟ ปิดผ้าม่านจนมืดสนิททั้งห้อง เธอทิ้งตัวลงนอนก่อนเข้าสู่หวงนิทราที่ไหลลึก ราวกับเหนื่อยล้ามามากพอแล้วศรัณย์เดินมาหน้าห้องของน้องสาว เขายื่นออกไปผลักประตู ทว่ามันกลับล็อคไว้ ใบหน้าคมคายขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ ไม่ใช่ว่าเธอป่วยอยู่หรอกเหรอ หากเป็นอะไรขึ้นมาคนอื่นจะรู้ได้ยังไงร่างสูงเดินลงไปหาแม่บ้าน เขาขอกุญแจสำรองของห้องแยมกลับมา อ้างว่าเธอป่วยจะเขาไปดูอาการ ชายหนุ่มกลับขึ้นมา เขาใช้กุญแจใส่เข้าไปแล้ว แต่เลือกที่จะดึงกลับมาเก็บไว้ แล้วเดินกลับห้องตัวเองไป หากว่าเป็นอะไรไปมันก็เรื่องเธอไม่เกี่ยวกับเขา ก่อนหน้านี้ที่ให้ยาไปก็ถือว่าเขาใจดีมากพอแล้วศรัณย์นึกเหตุการณ์เมื่อค
รักข้ามเส้น บทที่ 5/1
“ฮ่าห์” เสียงแหบพร่าดังลอดไรฟัน เขากัดกรามแน่น ราวกับกำลังทรมานคนใต้ร่าง จังหวะรักเริ่มทวีคูณเมื่อมัดตอดรัดแน่นขึ้นมือใหญ่กลับมาตรึงเอวเธอไว้แน่น บังคับให้รองรับแรงกระแทกทุกครั้งที่เขาสอดลึกเข้ามา ความหน่วงร้อนในกายทำให้เธอร้องไห้ แต่ก็ไม่อาจผลักไสออกไปได้ น้ำขาวขุ่นก่อนหน้าที่ปลดปล่อยเข้าไปทะลักออกมา บ้านท้ายกลายเป็นสีแดงเพราะรับแรงกระแทกของเขาหญิงสาวน้ำตาร่วงล่นลงบนโซฟาเปียกชื้น ได้แต่ภาวนาให้เขาปล่อยเธอไปสักที “เปลี่ยนที่กันเถอะ”หลังจากเขาปล่อยน้ำรักออกมาอีกครั้งถึงเอ่ยขึ้น ชายหนุ่มปล่อยเรียวขาเล็กทั้งสองลง จากนั้นก็อุ้มร่างเธอขึ้นโดยที่ช่วงล่างยังสอดใส่อยู่ไม่ปล่อย มือแก่งโอบแผ่นหลังบางไว้แน่น อีกข้างเก็บเสื้อผ้าที่ตกหล่นติดมือไปด้วย เขาโอบอุ้มเธอไปชั้น ทุกสัมผัสแนบชิดจนเป็นหนึ่งเดียวจังหวะเดินยังคงทำให้หญิงสาวเสี่ยวซ่าน ช่วงล่างค่อยขยับเบียดเข้ามาข้างในทุกครั้งที่ก้าวขึ้นบันได แยมจิกเล็บลงบนแผ่นหลังของเขาเพื่อระบายความเจ็บศรัณย์อุ้มมาที่ห้องของเธอเอง เขาผลักประตูเข้าไปอย่างรวดเร็ว โยนเสื้อผ้าในมือถือ ก่อนจับบั้นท้ายเล็กตอกอัดเข้าไ
รักข้ามเส้น บทที่ 4/2
ร่างสูงลุกยืนเต็มความสูงถอดเสื้อแล้วถอดกางเกงออก เปิดเผยสิ่งที่หลบซ่อนอยู่ข้างในโดยไม่อายสักนิด ท่อนแข็งแรงกำลังชูชันเต็มที่ ขนาดของมันยิ่งทำให้เธอหวาดกลัวคนตัวเล็กที่เห็นก็รีบขยับหนี ทว่าเขากลับกระชากข้อเท้าเธอกลับมาใต้ร่างเขาอีกครั้ง ศรัณย์หยิบกระเป๋าเงินขึ้นมาเพื่อหยิบถุงยางที่เก็บไว้ใช้งาน เขาใช้ฟันคมฉีกออกในครั้งเดียวและใส่มันเข้ากับแก่นกายขนาดใหญ่อย่างรวดเร็ว แยมส่ายหน้าปฏิเสธ น้ำตายิ่งไหลอาบแก้มมากกว่าเดิมมือหนาจอแก่นกายไปยังกลีบเนื้องาม เขาถูไถมันสองสามครั้งก่อนจะกระแทกเข้า ทว่ามันกลับเข้าไปไม่ได้ “ยังไม่เปิดซิงอีกหรอ”ศรัณย์แปลกใจเล็กน้อย เพราะมันแคบเกินไป หากกระแทกเข้าไปในครั้งเดียวเกรงว่าเธอจะรับไม่ไหวชายหนุ่มส่งนิ้วเข้าไปด้านใน ขยับเข้าออกให้ภายในปล่อยน้ำหล่อลื่นออกมาอีกครั้ง ค่อยๆเพิ่มนิ้วเข้าไปให้มันขยายออกทีละน้อยแยมบิดร่างไปมา เมื่อรู้สึกถึงบางอย่างรุกล้ำเข้ามาภายใน ถึงจะไม่เจ็บมาก แต่เธอกลับรู้สึกรังเกียจมันเมื่อเห็นว่ามีน้ำเหลวออก เขาจึงจ่อแก่นกายเข้าไปอีกครั้ง ค่อยดันเข้าไป ทว่าหญิงสาวกลับส่งเสียงร้องไม่เป็นภาษา และเธอก็ยัง
รักข้ามเส้น บทที่ 4/1
หญิงสาวลุกพรวดวิ่งออกไปจากห้อง สองมือกอดกระเป๋าในอกแน่น สายลมยามค่ำคืนพัดเข้ามาปะทะใบหน้าจนร่างกายเย็นชื้นไปทั้งร่าง หยาดน้ำตาสีใสไหลลงอาบแก้มอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยโดนดูถูกขนาดนี้มาก่อน ภายในอกรู้สึกหน่วงจนอธิบายไม่ได้ เหมือนเป็นตัวตลกในสายตาคนอื่นอยู่เสมอ แยมเดินตามฟุตบาธไปเงียบๆเพียงลำพัง “ขึ้นรถ” รถหรูคันสีดำขับไล่หลังเธอมา คนข้างในลดกระจกรถลงและพยายามบอกให้สาวน้อยขึ้นรถ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความกดดัน แต่ถึงอย่างนั้น ยิ่งสาวกลับไม่สนใจเสียงเรียกของเขาแม้แต่น้อย เธอยังคงเดินต่อไปพร้อมยกมือปาดน้ำตาอยู่หลายครั้ง แยมเลือกที่นั่งแท็กซี่กลับไป โดยไม่สนใจรถหรูที่คอยขับตามมาอยู่ด้านหลัง เมื่อถึงบ้าน ร่างบางจึงรีบสาวเท้าเข้าบ้านอย่างรวดเร็ว ราวกับรู้ทันว่าเขากำลังวิ่งตามมาข้างหลัง เขาไม่มีทางจะเข้ามาเอ่ยปากขอโทษแน่นอน “บอกให้หยุดไม่ได้ยินหรือไง” “เทำไมต้องทำให้แยมรู้สึกต่ำต้อยต่อหน้าคนอื่นด้วย เลิกยุ่งกับแยมสักที เราต่างคนต่างอยู่ดีที่สุด คืดว่าการดูถูกคนอื่นมันทำให้ตัว
รักข้ามเส้น บทที่ 3/2
“จะทำอะไร”ดวงหน้าเล็กตระหนกไปด้วยความกลัวจนชักสีหน้าบึ้งตึงใส่คนตรงหน้าอย่างไม่พอใจ “ฉันจะไปส่ง” “ขอบคุณในความหวังดีค่ะ แต่ฉันไปเองได้”เธอยังคงตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “แม่เธอไม่ได้บอกเหรอว่าต้องเชื่อฟังฉัน”เขาพูดฟังดูเหมือนเป็นคำถาม แต่มันกลับคล้ายคำเตือนมากกว่า “…” “รีบไปขึ้นรถ ฉันไม่ชอบพูดเป็นครั้งที่สอง” แยมแบะปากใส่เขา ก่อนจะหมุนตัวไปขึ้นรถอย่างไม่พอใจ เสียงช้อนกระทบจานดังอยู่ในโรงอาหารมหาวิทยาลัย พีชนั่งกินสปาเก็ตตี้ไปพลาง เหลือบมองเพื่อนสาวตรงข้ามอย่างแยมที่กำลังตักข้าวเข้าปากช้า ๆ เลโอนั่งข้างพีช เอียงตัวมาทางเพื่อนสนิทอย่างกระตือรือร้น “วันนี้ไปผับกันป่ะ?” พีชเอ่ยขึ้นก่อน ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “มีวงดนตรีมาเล่นสดด้วยนะ สนุกชัวร์” เลโอรีบเสริม “ใช่ ๆ พวกเรากะว่ากินข้าวเย็นแถว ๆ นั้นแล้วไปเที่ยวต่อเลย แกจะไปด้วยไหม” แยมชะงักช้อนในมือ ดวงตาเป็นประกายทันที ความตื่นเต้นแล่นวาบขึ้นมา เธออยากไปมาก อยากปลดปล่อยจากบรรยากาศเคร่งเครียดของการเรียนและกฎเกณฑ์ที่เธอเจอทุกวัน แต่ภาพของศรัณย์ที่บอกไว้ว่าเย็นนี้จะมารับกลับบ้านผุดขึ้นมาในหัว เธอเม้มปากนิดหนึ่ง ก
รักข้ามเส้น บทที่ 3/1
ตอนเช้าแยมลงมาทานข้าวกับคุณแม่ก่อนออกไป ทว่าวันนี้เธอไม่เห็นผู้ชายคนนั้นโผล่หน้าออกมา ปกติทุกเช้าเขามักจะลงมาทานข้าวเงียบๆแล้วออกไป 14:55 เสียงอาจารย์สอนดังสลับกับเสียงปากกาเขียนลงบนกระดาษ แยมก้มหน้าจดเล็กน้อย ก่อนจะรู้สึกถึงการสั่นของโทรศัพท์ใต้โต๊ะ เธอหยิบขึ้นมาดูอย่างแอบๆ แม่ : แม่จะไม่อยู่บ้านสองสามวันนะ อยู่กับพี่ไปก่อน คิ้วของแยมขมวดทันที นิ้วพิมพ์ตอบกลับอย่างรวดเร็ว แยม : ไปไหน กลับมาเมื่อไหร่ แต่ข้อความถูกทิ้งไว้เพียงแค่นั้น ไม่มีคำตอบกลับมา ตกเย็น หลังเลิกเรียน ขณะกำลังเก็บกระเป๋า เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นพร้อมสายเรียกเข้าไม่คุ้นนัก แยมกดรับเพราะคิดว่าอาจเป็นแม่ ทว่ากลับได้ยินเสียงทุ้มคุ้นหูของใครอีกคน “ลงมาข้างล่าง ฉันมารับ” เธอขมวดคิ้วหนักกว่าเดิม มารับทำไม แต่ยังคงเดินลงไปด้วยความสงสัย และเมื่อออกมาหน้าโรงเรียนก็เห็นรถสีดำคันหรูจอดรอ ศรัณย์ยืนพิงประตูรถ ราวกับไม่รีบร้อน เขามองเธอด้วยสายตานิ่งๆ แล้วพูดอย่างหนักแน่น “แม่ฝากเธอไว้กับฉัน เพราะฉะนั้น…เชื่อฟังให้ดี”น้ำเสียงนั้นไม่ได้ดังมาก แต่แฝงแรงกดดันพอให้แยมรู้สึกเหมือนถูกจับกุมตั้งแต่ยังไม่ทันก้าว
You may also like
ขย่มรักคุณหมอ (คุณหมอขาขายสเปิร์มให้ฉันที) NC-20
C34.0K viewsบ่วงรักนักโทษสาว
ต้นไผ่น้อย46.6K viewsหย่า…มารักฉันเลย
เบลล่า23.9K views(ของหวง) มาเฟีย BAD
ลำเจียก71.6K viewsคืนล่อรัก ช่างภาพ So hot
MoonlightNstar142 viewsคนโปรดของหมอจิณณ์
สามินี6.7K viewsพ่ายรัก เมียพฤตินัย
โอชิม่อน807 viewsบรรณาการสิเน่หา
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ307 views
