#รักจำเป็น_EP.9

#รักจำเป็น_EP.9

มาหยา

“งั้นหยาจะไปอยู่กับพี่พัดเลย!” เขามองหน้าฉันแล้วหัวเราะ ฉันเลยหันไปหาคุณป้า ๆ ส่ายหัวแล้วยิ้ม ฉันไม่เข้าใจฉันแค่อยากตามพอลไป ทำไมทุกคนต้องทำหน้าตกใจแบบนั้น

“รอให้อะไรลงตัวพี่จะมารับหยาพร้อมพอลนะ...ดีไหม” ฉันพยักหน้าและตบมือแปะ ๆ

“โอเคค่ะ หยาจะรอพี่พัด” ฉันรอวันนั้นแทบไม่ไหว!

“งั้นวันนี้ ตกลงตามนี้นะครับ คุณลุงครับ ผมอยากจะพาน้องเข้าเมืองหน่อยได้ไหมครับ” ฉันเหล่ตามองคุณพ่อ ไม่รู้จะอนุญาตไหม ใจอยากจะกินไอศกรีม

“อื้ม...ไปเถอะ อย่ากลับดึกมากล่ะ วันนี้มีพายุ” ฉันแอบยิ้ม วันนี้คุณพ่อใจดีมาก ๆ

“พ่อแม่ครับ งั้นเจอกันที่บ้านนะครับ” คุณลุงคุณป้าพยักหน้า

“หยาจะอาบน้ำแต่งตัวก่อนไหม?”

“ค่ะ! งั้นพี่พัดรอแป๊บนะคะ” ฉันรีบวิ่งจู๊ดขึ้นบนบ้านและอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยความเร็วแสงไม่สามารถมองทันได้ด้วยตาเปล่า!

วันนี้ฉันเลือกใส่กางเกงยีนขาเดฟยาวสีซีดขาดเข่านิดหน่อย กับเสื้อ ครอปเอวลอยสีครีม ปล่อยผมตรง ปัดคิ้วด้วยผงเติมคิ้วนิดหนึ่ง ทาลิปกลอสวาว ๆ สะพายกระเป๋า Gucci marmont Crossbody ที่ได้เป็นของขวัญวันเกิดจากคุณป้า แต่งตัวเสร็จก็รีบวิ่งลงมา

“เสร็จแล้วค่ะ!” พี่พัดหันมามองฉันก่อนจะขมวดคิ้ว ฉันวิ่งเข้าไปหาคุณป้าและกอดท่าน

“เดี๋ยวหยามานะคะ หยาจะซื้อขนมที่คุณป้าชอบมาให้ค่ะ” คุณป้าลูบผมและเอามือสาง ๆ ผมให้ ก่อนจะหอมแก้มฉัน

“ตาพัดดูน้องดี ๆ ล่ะ” คุณป้าสั่งลูกชายเขาที่ทำหน้าบึ้งอยู่

“พี่พัดรออะไรคะ...ไปสิคะ” ฉันเดินนำออกไปหน้าบ้านแต่พี่พัดไม่ยอมลุกเดินมา

“ไปได้แล้วตาพัด! มานั่งหน้าหงิก หวงอะไรไม่เข้าท่า เข้าทาง” ฉันไม่เข้าใจที่คุณป้าพูดก่อนจะนั่งลงที่พื้นใส่รองเท้าผ้าใบสีขาว

เขาเดินมาจับฉันให้ลุกไปนั่งที่เก้าอี้หน้าบ้านก่อนจะหยิบรองเท้าผ้าใบมาเคาะ ๆ

“เวลาใส่รองเท้า...ให้เคาะก่อนใส่ เผื่อมีตัวอะไรอยู่ในนี้ หยาจะโดนมันกัดเอารู้ไหม?” เสร็จแล้วเขาก็จับเท้าฉันขึ้นปัด ๆ เศษผงออก แล้วสวมรองเท้าและผูกเชือกรองเท้าให้

ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมา...สายตาเราสบกัน รู้สึกวูบวาบไงไม่รู้ ฉันเลยหลบสายตา

ฉันตกใจไม่น้อยที่เขาทำแบบนี้...เพราะไม่มีใครเคยทำให้ฉัน ก่อนจะทันคิดอะไรต่อเขาก็ลุกขึ้นยืนและแบมือให้ฉัน

“มาสิ” เขาพูดและมองหน้าฉัน ๆ เขาหมายถึงอะไร?

“เฮ้อออ เด็กน้อยจริง ๆ” พูดจบเขาก็คว้ามือฉันไปจับก่อนจะออกแรงดึงให้ฉันเดินตามเขาไป

“พี่พัดดดด อย่าจับมือหยาาาาา”

พัด

ผมออกแรงดึงยัยเปี๊ยกนี้ให้เดินตาม...ดูซิ! บอกจะพาไปข้างนอกขอไปอาบน้ำแต่งตัวลงมายังกับคนละคน เปรี้ยวจี๊ดเข็ดฟัน! กางเกงที่เอวต่ำจวนจะเห็นรูสะดือ! แล้วไหนจะเสื้อเอวลอยรัดรูปนั่นอีก ฮึ่ย! หัวนี้ร้อนเลย รู้อย่างนี้ให้อยู่แต่ในเกาะนี่แหละ ไม่ต้องไปไหน!

เธอพยายามแกะมือปลาหมึกผมตลอดทาง แต่ไม่มีทางซะหรอกผมรวบมือเธอไว้แค่เบา ๆ ก็แกะไม่ออกแล้วเพราะผมมือใหญ่กว่าเธอเยอะ

เมื่อถึงท่าเทียบเรือ เธอทำท่าจะถอดรองเท้า และเดินขึ้นเรือ ผมเลยรวบตัวยกขึ้นเธอร้องกรี๊ดตกใจ ก่อนผมจะเป็นคนถอดรองเท้าและลุยน้ำไปเอง

ตอนแรกเธอดิ้น ทำให้หน้าอกเธอมาชนแก้มผม ผมยิ้มแป้น! เหมือนเธอจะรู้ว่าเลยตีเข้ามาที่แขน ผมแกล้งจะทำเธอหล่นน้ำเธอตกใจเอาขาเกี่ยวเอวและเอาแขนโอบรอบคอผมไว้ ผมนี่ยิ้มกริ่มเลย ตัวห๊อมหอม...

“พี่พัดไม่ต้องมาอุ้มหยาอีกเลยนะ!” ขึ้นมาบนเรือเธอก็แหวใส่ผม

“เมื่อกี้หยาเป็นคนเอาขามาเกี่ยวเอวพี่ต่างหากล่ะ” เธอทำตาโตค้อนผมก่อนจะหันออกนอกเรือ ผมสตาร์ตเรือและกลับลำเรือออกอีกทางเส้นทางคือตัวเมืองทางชายฝั่ง

“ไว้หยาไปอยู่ที่บ้านพี่แล้ว พี่จะพาไปเที่ยวให้ทั่วเกาะใต้เลยนะ” เธอหันมายิ้มน้อย ๆ ให้ผม...น่ารักชะมัด

“หยาออกมาเที่ยวในเมืองบ่อยไหม?” เธอส่ายหัว

“เดือนหนึ่งสักสองครั้งหรือไม่ก็เดือนละครั้งค่ะ”

“ทำไมล่ะ ไม่ชอบเดินห้างแอร์เย็น ๆ เหรอ”

“ไม่ค่ะ...เอาจริง ๆ วันนี้หยาแค่อยากกินไอศกรีมเลยออกมาค่ะ” ผมหัวเราะลั่น เธอยอมออกมากับผมเพราะอยากกินไอศกรีมเนี่ยนะ!!

“แค่นั้นเองเหรอ?”

“แค่นั้นเองค่ะ” ผมอยากจะบ้าตาย

“หยาไม่อยากมาเดตกับพี่เลยเหรอ?”

“นี่คือการเดตของเราเหรอคะ?”

“ก็ใช่น่ะสิ!”

“พี่พัดบอกว่าพาไปเที่ยวในเมืองนี่คะ...แล้วเดตตรงไหนคะ?” พระเจ้า!! เดตตรงไหน? ผมควรตอบว่าอะไรดี

“หยาเคยมีแฟนแล้วจริง ๆ เหรอ?” เธอพยักหน้า

“เคยไปเที่ยวกับแฟนเก่าบ้างไหม?”

“หยาจำเป็นต้องตอบคำถามพวกนี้ด้วยเหรอคะ?”

“แล้วทำไมหยาถึงไม่อยากตอบ...” ผมลองถามเธอเล่น ๆ ดู

“ถ้าหยาตอบ มันจะกระทบความสัมพันธ์ของเราไหมคะ หยาคิดว่าพี่พัดรู้ไป ก็ไม่ได้เกิดประโยชน์หรือเป็นผลดีกับเราสองคน” เธอตอบและยิ้มน้อย ๆ ให้ผม

“หยาพูดแบบนี้...ยอมแต่งงานกับพี่แล้วใช่ไหมครับ?” ผมยิ้มปากกว้าง เธอไม่ตอบแต่หันหน้าออกไปทางทะเลแทน โอ้ยยย ไม่ไหวแล้วโว้ยยย มันเขี้ยว!

ผมมองเธอที่นั่งอยู่ข้างหน้า...ยามเรือกระแทกลงกับคลื่น ผมเธอปลิวไสวตามแรงลม

เป็นภาพที่สวยงามมาก เธอเป็นคนตัวเล็ก หุ่นดี หน้าตาน่ารักจิ้มลิ้ม ผิวขาวผ่อง...

ผมเคยฝันไว้ว่าจะขับเรือแบบนี้ให้คนที่รักนั่งและเธอก็นั่งอยู่ตรงนี้ ผมไม่รู้ว่านี้มันจะเร็วไปรึเปล่าถ้าจะเรียกว่า “ความรัก”

แต่ผมรู้สึกดีกับเธอ เอ็นดูเธอ อยากดูแลเธอ รอยยิ้มนั่นผมเห็นแล้วใจมันชื้น ๆ มันรู้สึกดี

เธอเป็นผู้หญิงเรียบ ๆ ไม่หวือหวา ดูธรรมดา แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่ได้อยู่ใกล้...แรงดึงดูดมหาศาล

ผมชอบเธอเข้าแล้วจริง ๆ ผมรู้ตัวว่ากำลังตกหลุมรักผู้หญิงธรรมดา ๆ คนนี้เข้าแล้วล่ะ

#ชายฝั่ง

เมื่อถึงฝั่งเธอไม่รอให้ผมเดินมาจับหรือประคอง เธอลุกขึ้นและช่วยเหลือตัวเอง ไม่ต้องรอให้ใครมาช่วย

ผมมองทุกการกระทำของเธอ มันไร้การปรุงแต่งเธอเก่ง ฉลาด มีไหวพริบ ผมชอบผู้หญิงเก่ง ผู้หญิงที่สามารถดูแลตัวเองได้

ผมหัวเราะให้ตัวเอง ผมหาเหตุผลทั้งหมดทั้งมวลนี้มา เพราะผมชอบเธอ ชอบจริง ๆ