#รักจำเป็น_EP.8

#รักจำเป็น_EP.8

พัด

#เกาะ XXX

เราเดินทางมาถึงเกาะนี้ก่อนเวลา ผมจับมือแม่ผมมาตลอดทางเดิน เหงื่อออกมือไปหมด...ยอมรับตรง ๆ ว่าตื่นเต้น แม่ผมมองผมแล้วอมยิ้ม

“ตื่นเต้นรึไง!” ผมหัวเราะ

“แม่ก็ตื่นเต้นผมรู้” ผมชูมือเราที่จับกันไว้อยู่

“รีบเดินเข้า...คุยอะไรกันแม่ลูก” พ่อหันมาเอ็ดเราสองคน ผมเดินเข้าไปในตัวบ้านที่มีเพียงพ่อของเธอเดินออกมาต้อนรับ

“เชิญ ๆ โทษทีนะไม่ได้ออกไปต้อนรับ แรงไม่ค่อยมี” พ่อผมตบบ่าเพื่อน

“ไม่เป็นไร ๆ ไหนละลูกสาวฉัน” พ่อผมเอ่ยพลางมองไปรอบ ๆ

“แหมคุณ...ถามนายหัวเปียก่อนจะยกให้เราไหม ถ้าไม่ยกก็ขโมยไปเลย” และพวกผู้ใหญ่ก็หัวเราะกัน ผมชะโงกหน้าชะโงกหลัง หมุนนาฬิกาดู 9 โมงครึ่งละ ทำไมยังไม่มา

“ชะเง้อคอหักแล้วมั้งคะ นายหัวพัดดด” แม่ผมแซะเก่ง

“ยังไม่มาหรอกพัด...นู้นไปให้อาหารลูก ๆ หลาน ๆ ในศูนย์นู้น ลุงบอกให้ปล่อยลงทะเลก็ไม่เอา รู้อย่างนี้ให้เรียนอยากอื่นดีกว่า” ผมยิ้มให้ท่าน

“ไม่เป็นไรครับ เราคุยกันเรื่องนี้แล้ว...น้องอยากจะทำอะไรผมจะตามใจทุกอย่าง” แม่ผมเบะปากใส่และจับมือผมไว้

“เอาล่ะ...ก็วันนี้มาสู่ขอลูกสาวคนเล็กของคุณเปียนะ น้องมาหยาให้ลูกชายคนโตของผมตาพัด ถ้าคุณเปียไม่ขัดข้องอะไรก็ยกลูกสาวให้เรานะ” พ่อผมเอ่ยจบ

“ลุงยกน้องให้ผมนะครับ...ผมสัญญาว่าจะดูแลน้องอย่างดี ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมครับ” ผมสบตาผู้เป็นพ่อของเธอแต่ยังพูดไม่ทันจบประโยค

“คุณพ่อขาาาา” ทุกคนเหลียวหลังไปมองเธอที่เสียงมาถึงก่อน

“พ่อบอกกี่ครั้งแล้วเรื่องตะโกนเสียงดัง!”

“ขอโทษค่ะ...หยาลืมตัว คุณป้าขา คุณลุงขา สวัสดีค่ะ” เธอพุ่งเข้ามากอดแม่ผม

“สวัสดีค่ะพี่พัด” เธอยกมือไหว้ผมทีหลังสุด

“คุณป้าขา คุณลุงขา แล้วทำไมไม่เรียกพี่พัดขาาา บ้างละคะ?” ผมพูดอ้อน เธอย่นจมูกใส่ผม พวกผู้ใหญ่พากันหัวเราะ

“หยาไม่เรียกหรอกค่ะ” เธอกระซิบใส่ผมโดยการเอาหน้ามาหลบหลังแม่ผม ผมหัวเราะแสบจริง ๆ

“ตกลงยกให้แล้วนะก็หมั้นเดือนหน้าและอีกเดือนหนึ่งก็แต่ง” ผู้ใหญ่ทุกคนตกลงปลงใจตามนี้

มาหยา

“ตั้งแต่พรุ่งนี้ผมจะเข้ามาเคลียร์อะไรในเกาะคุณลุง ผมก็ขออนุญาตไว้ก่อนเลยนะครับ ส่วนเอกสารผมใส่ชื่อน้องทั้งหมด”

“จะดีเหรอพัด...” คุณลุงพูดขึ้น

“ลบคำครหา ผมมาด้วยใจจริงทำด้วยหัวใจ...ผมไม่อยากให้ใครมาว่าเอาทีหลังได้ครับ” ฉันมองผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงข้าม เสียงนุ่มลึกยามเขาพูดออกมาเหมือนสรรค์สร้างให้คนฟังเขาและเชื่อเขาไปซะหมด น่าหลงใหล...

“ขอบใจพัดมากนะ...ลุงฝากมาหยาด้วย” เขาพยักหน้ารับก่อนจะยกมือไหว้พ่อฉัน

“ส่วนสินสอด ผมเตรียมมาให้คุณลุงอยู่ในซองนี้นะครับ หลังจากหมั้นแล้ว ผมขอรับน้องไปอยู่ด้วย เพื่อศึกษานิสัยใจคอกันครับ” ฉันตกใจพูดบ้าอะไร ใครจะไปอยู่ด้วย

“คุณลุงไม่ต้องห่วง ผมไม่ใช่คนไม่รู้จักหักห้ามใจ อีกอย่างระหว่างที่ผมเคลียร์ที่นี่ ผมไม่ไว้ใจใคร คุณลุงเข้าใจใช่ไหมครับ”

“ได้ลุงไม่มีปัญหา...”

“แต่หยามีค่ะ! หยาไม่ไปอยู่กับพี่พัดก่อนแต่งแน่ ๆ” พ่อเธอพูดไม่ทันจบ เธอก็พูดแทรกขึ้นมาเลย!

“ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันซะหน่อย” ผมพูดขึ้น เธอส่ายหัวและมองหน้าแม่ผม เหมือนขอความช่วยเหลือ

“เอ่อพัด รอแต่งก่อนไหมลูก...” แม่ผมพูดไม่ทันจบ ผมถือโอกาสแทรกขึ้นเลย

“พี่จะย้ายพอลกับเพื่อนไปภายในเดือนนี้นะ นี่พี่ก็ให้คนเคลียร์พื้นที่ สร้างบ่อ สร้างตู้แล้ว” เธอตาโตก่อนจะปล่อยมือแม่และค่อย ๆ เขยิบเข้ามานั่งใกล้ ๆ ผม

“พี่ลงเครื่องออกซิเจนเครื่องใหญ่ไว้ อาทิตย์หน้าเขาคงมาส่ง” ผมพูดไปก็เหล่มองคนข้าง ๆ

“แล้วติดตั้งเลยไหมคะ หมายถึงใช้ได้เลยไหม!” ผมพยักหน้า เธอตาโตและยิ้มให้ผมอาการดีใจสุด ๆ

“พัดอย่าตามใจหยามากเดี๋ยวจะเสียคน” เธอคว่ำปากใส่พ่อเธอ ก่อนจะจับแขนผมเขย่า ๆ

“งั้นพี่พัดจะมาย้ายพอลวันไหนคะ?” โอ้ยย ผมจะละลายแล้วว!

“ก็หลังแต่งงานละมั้ง...เราอยากอยู่ที่นี่ไม่ใช่เหรอ?” เธอส่ายหัว ผมเก๊กหน้าขรึม

“หยาอยากไปอยู่กับพี่พัดเลยค่ะ!!” ผมอยากจะหัวเราะให้ลั่น พ่อแม่ผมและพ่อเธอต่างหัวเราะชอบใจกันขึ้นมาเลย

“อ้าว! หนูไม่รอแต่งก่อนเหรอลูก” พ่อเธอแกล้งถาม

“ไม่ค่ะ! หยาอยากไปอยู่กับพี่พัด” โอ้ยยย อยากจะขยี้ซะเหลือเกิน!

“หยาจะไปอยู่วันนี้เลยก็ได้นะ พี่ไม่ติด” ผมกระซิบข้างหูเธอ ๆ เงยหน้ามามองผมด้วยแววตาสงสัย