บทที่ 14 : เป็นแฟน

จันทร์เจ้าพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลเพื่อดูอาการโดยมีอาชวินคอยดูแลไม่ยอมห่าง จากผลการตรวจอย่างละเอียดโดยแพทย์เจ้าของไข้ จันทร์เจ้าไม่มีอาการอะไรน่าเป็นห่วง มีเพียงแผลบนหน้าผากที่ได้รับการรักษาจากแพทย์ศัลยกรรมฝีมือดี นอกจากนี้ก็มีเพียงรอยฟกช้ำตามร่างกายเท่านั้น

หญิงสาวนอนโรงพยาบาลเพียงไม่กี่วันคุณหมอก็อนุญาตให้กลับบ้านได้ แต่ถึงกระนั้นท่านประธานหนุ่มก็ยังคงไม่วางใจคอยตามติดเธอทุก

ฝีก้าว

ในตอนแรกอาชวินเอ่ยปากขอร้องจันทร์เจ้าให้ไปพักฟื้นต่อที่บ้านของเขา เพราะที่นั่นจะมีคนคอยดูแลเธอตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง แต่ทว่าจันทร์เจ้าอยากพักที่คอนโดฯของตนเองมากกว่า ซึ่งเขาก็ตามใจเธอเต็มที่ อาชวินจึงขนเสื้อผ้าข้าวของเครื่องใช้มาอยู่กับเธอแทน

“ค่อย ๆ เดินนะครับ พี่จะอุ้มก็ไม่ยอม เด็กดื้อ” อาชวินกล่าวขณะที่โอบประคองเอวบางพาเดินเข้าลิฟต์โดยสารของคอนโดฯ

“เจ้าไม่ได้เจ็บขาซะหน่อย”

“ก็เดินมากมันจะกระทบกระเทือนไง พี่เป็นห่วง”

“คุณหมอบอกว่าเจ้าหายดีแล้วค่ะ สมองไม่ได้กระทบกระเทือน พี่ซันก็คิดมากเกินไป ตอนอยู่โรงพยาบาลก็ถามคุณหมอทุกรอบจนเจ้าเกรงใจคุณหมอจะแย่” จันทร์เจ้าบ่นกระปอดกระแปด พร้อมทำหน้ามุ่ยใส่ชายหนุ่ม แต