ตอนที่16

ในสนามแคทให้หนิงเป็นฝ่ายเสิร์ฟก่อน ลูกเสิร์ฟของหนิงแม้จะแรงและเร็วจริงเหมือนที่ปรางพูดแต่แคทก็รับได้ทุกลูกเพราะเธอเคยผ่านการซ้อมตอนที่ยังเป็นนักกีฬามาหนักมากกว่านี้และเธอยังชอบบังคับตัวเองให้ทำในสิ่งที่คนอื่นเขาไม่ทำกันจนคนในทีมขนานนามว่าเธอเป็น “นางฟ้าสีดำ”

แคทรู้ดีว่าข้อมือและแขนตั้งแต่หัวไหล่ของเธอลงไปเคยแตกและหัก แต่เธอมั่นใจว่าทำได้ยกเว้นลูกเสิร์ฟที่เธอเป็นคนคิดขึ้นมาเองลูกนั้น เพราะลูกนั้นจะต้องใช้กำลังแขนทั้งแขนซึ่งจะมีผลต่อหัวไหล่ทันทีแคทเริ่มเสิร์ฟลูกบอล ปริน ปราง มายด์และคนอื่นๆพากันลุ้นเลยทีเดียว ลูกเสิร์ฟของแคทเลียดเนทมากจนมองเหมือนจะไม่ข้ามแต่ข้าม แถมยังแรงมาก ทิศทางที่ไปก็ไม่แน่นอนมันเหมือนกับว่าเธอสามารถสั่งมันได้ แคทเสิร์ฟบอลไปแล้ว9ลูกหนิงรับได้แค่3ลูกเท่านั้น

มาถึงลูกสุดท้ายแคทมองลูกบอลในมือพร้อมกับคิดว่า เธออยากจะลองเสิร์ฟลูกบอลที่เธอเป็นคนคิดไว้ดู เธอแค่อยากรู้ว่ามันจะยังเหมือนเดิมมั้ย

แล้วเธอก็ตัดสินใจโยนบอลขึ้นไปสูงมากแล้วเธอก็กระโดดขึ้นไปเงื้อแขนเต็มที่แล้วตบไปที่บอลแต่มันเหมือนฟันบอลมากกว่าเพราะเธอใช้สันมือ

บอลลอยไปเป็นเส้นโค้งไปทางซ้ายแต่พอจะถึงคนมันกลับโค้งไปทางขวาและบอลก็ตกลงพื้นข้างในสนามและหมุนไม่ยอมหยุด คนที่ดูอยู่ยังคงงงเพราะไม่เคยเห็นลูกเสิร์ฟแบบนี้มาก่อน

“แคท”มายด์เรียก

มายด์เรียกชื่อแคทและเอามือมาปิดปากตั้งแต่ตอนที่เห็นแคทโยนบอลขึ้นไปแล้ว เพราะมายด์เคยเห็นลูกเสิร์ฟที่อันตรายของแคทมาก่อน มายด์รู้ดีว่าลูกเสิร์ฟของแคทลูกนี้ไม่เคยมีใครเคยรับได้แม้แต่ผู้ชาย มันอันตรายมากโดยเฉพาะกับตัวคนเสิร์ฟเองเพราะแขนจะต้องแข็งแรงมากไม่งั้นไม่มีทางทำได้แน่นอน ที่มายด์ตกใจเพราะรู้ว่าแขนของแคทเคยหักจึงไม่น่าจะทำได้แต่ก็ทำไปแล้วแถมสวยงามอีกต่างหาก

การแข่งขันเป็นอันจบลง อ.ราตรี เดินมาชวนให้แคทมาเล่นวอลเล่ย์บอลช่วยมหาลัยแต่แคทปฏิเสธพร้อมกับเล่าความจริงให้ฟัง อ.ราตรี เข้าใจแต่ก็บ่นเสียดาย

กลุ่มของหนิงเดินเข้ามาขอโทษแคทกับเพื่อน แคทบอกไม่เป็นไรแค่เข้าใจผิดกันเท่านั้นเมื่อจับมือกันเรียบร้อยแคทก็ขอคุยกับหนิงตามลำพัง ทั้งคู่คุยกันจบแล้วก็กอดกันเพื่อแสดงว่าเข้าใจกันดีแล้ว

เมื่อไม่มีอะไรแล้วแคทก็เดินกลับมาหามายด์ ปรางและพวกพี่ๆที่มาคอยอยู่ แต่เธอยังเดินไปไม่ถึงที่ทุกคนยืนอยู่แคทก็มองเห็นหนุ่มหล่อที่ยืนทำหน้าบึ้งอยู่ที่หน้าโรงยิมเสียก่อน เธอยิ้มกว้างพร้อมกับเดินตรงเข้าไปหาทันที

มายด์ ปราง ปรินและเพื่อนๆพากันมองตามไป

ปรินไม่เคยเห็นแคทยิ้มแบบมีความสุขอย่างนี้มาก่อน

แคทยังเดินไปไม่ทันถึงหนุ่มหล่อคนนั้นก็พุ่งเข้ามาหาตัวเธอก่อนพร้อมทั้งจับแขนข้างที่เธอเสิร์ฟบอลเมื่อกี้ขึ้นมาทันที และดึง กระตุกให้มันกลับเข้าที่

แคทโผ่ลเข้าไปกอดหนุ่มคนนั้น

“ทำไมจะมาไม่บอก”แคทถาม

ปรินที่มองอยู่ตลอดอยากจะเดินเข้าไปกระชากแคทออกมาจากหนุ่มคนนั้นจริงๆ

“น้องกวางนี่”มายด์พูด

“ใครเหรอมายด์”ปรางรีบถาม

เธอมองดูหน้าปรินก็รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่

“น้องชายของแคทที่ได้ทุนไปดูงานและเรียนที่สิงคโปร์น่ะ” มายด์หันมาบอก

แล้วก็มีเสียงถอนหายใจของใครหลายคน เพราะแคทกับกวางอายุห่างกันแค่ปีเดียว จึงมองดูเหมือนรุ่นเดียวกันอีกอย่างกวางกับแคทหน้าตา และสีผิวก็ต่างกันมาก กวางจะหน้าตาเหมือนแม่และผิวไม่ขาว

เหมือนแคทแต่ก็ไม่ดำ กวางจะสูงกว่า

แคทนิดหน่อย ส่วนแคทแทบจะถอดแบบพ่อมาเลยโดยเฉพาะดวงตา ดุมากเวลามองใครแบบนิ่งๆงี้คนถูกมองแทบจะหยุดหายใจ ทั้งสองคนจึงเป็นพี่น้องที่ไม่เหมือนกันเลยเมื่อทุกคนรู้แล้วว่าหนุ่มคนนั้นเป็นใครก็พากันเดินเข้าไปหาและทันได้ยินเสียงกวางกำลังบ่นแคท

“ถ้าบอกก่อนจะได้เห็นพี่แคททรมานตัวเองมั้ย”กวางพูดดุๆ

แคทคลายมือที่กอดกวางออกแล้วทำหน้าแบบเด็กที่ทำผิดแล้วโดนจับได้ ที่ปรินเห็นแล้วอดขำไม่ได้

แคทเห็นปรินขำเธอจึงทำตาดุใส่เขา

“ไม่ได้ทรมาน เจ๊ก็แค่อยากลองดูว่ามันใช้ได้เหมือนเดิมหรือยัง”แคทบอก

กวางถอนใจแล้วมองหน้าแคท

“พี่ก็รู้ว่าท่านั้นมันเสี่ยงมาก และถ้าไม่ช่วยขยับไหล่กับข้อแขนให้มันเข้าที่ พี่แคทจะปวดมาก”กวางพูด

“จะไม่ทำอีกแล้วล่ะ เลิกบ่นเหมือนพ่อและก็คนแถวนี้ทีเถอะ”แคทบอกกวางแล้วปรายตาไปมองปริน

“นี่ถ้าพ่อรู้นะ เป็นเรื่องแน่”กวางพูด

แคทรีบจับแขนกวาง

“อย่าบอกพ่อนะ ถ้ารู้พรุ่งนี้ถึงนี่แน่ๆ” แคทพูด

กวางส่ายหัว

“ก็เลิกทำตัวให้พ่อเป็นห่วงเสียทีดิ รีบๆหาแฟนเข้าพ่อเขาจะได้หมดห่วง”กวางพูดแล้วก็ขำ

แคทมองค้อนใส่กวาง

“เลิกพูดไปเลย”แคทบอก

กวางยิ่งขำไปใหญ่

“กวางเป็นไง สบายดีมั้ย”พอเห็นว่าพี่น้องทักทายกันจบมายด์ก็เลยถามกวาง

กวางหันไปมองดูคนที่เข้ามาสมทบพร้อมยกมือไหว้มายด์และทุกคน

“สวัสดีคับพี่มายด์ พี่ปรางและพี่ๆทุกคน ผมสบายดีคับพี่มายด์” กวางทักทาย

“ทำไมกวางรู้จักพี่ล่ะ”ปรางถาม

“ต้องรู้จักสิคับ พี่แคทเล่าให้ฟังว่ามีเพื่อนสนิทอีกคนชื่อปราง พี่มายด์ผมรู้จักอยู่แล้วเพราะงั้นพี่ก็ต้องเป็นพี่ปรางแน่นอน” กวางบอกปราง

ปรางจึงหันไปแนะนำให้กวางรู้จักกับพี่ชายและเพื่อนอีกสองคน

“พี่ปรินเป็นเหมือนที่พ่อพูดถึงเลยคับ” กวางพูดเมื่อเห็นปริน

ปรินมองกวางแล้วทำหน้าสงสัยว่าพ่อแคทจะพูดถึงเขาว่าไง

“พ่อบอกว่าพี่ปรินเป็นคนตรงไปตรงมา มีเหตุผล และเปิดเผย พ่อบอกว่าเขาฝากให้พี่ดูแลพี่แคทด้วย แล้วเป็นไงคับพี่สาวผมดื้อมั้ย”กวางพูดจบแล้วก็อมยิ้ม

แคทหันมาตีแขนกวางทันที

“น้อยๆหน่อยเราน่ะ พี่โตแล้วดูแลตัวเองได้”แคทพูด

“ก็ไม่ดื้อนะ แค่ไม่ยอมคน แพ้ไม่เป็น และไม่ชอบให้ใครเป็นห่วง”ปรินยิ้ม

“พอกันเลยทั้งพี่ปรินและก็กวางด้วย ไปๆกลับบ้านกันเถอะมืดแล้ว”แคทตัดบทแล้วชวนกลับบ้าน