บทที่ 34 กระบี่เทพ

“องค์ชายออกมากลางดึกมีสิ่งใดจะรับสั่ง” หนิงอวี่ทำหน้ามุ่ยถามขึ้นด้วยเห็นว่าเขาจ้องมองนางนานเกินไปแล้ว

หลี่หยางได้สติกลับมา รีบดึงสายตามองไปทางอื่น

“อากาศหนาว ควรใส่เสื้อผ้าให้หนาหน่อย” หลี่หยางถอดเสื้อคลุม ห่มให้กับร่างบาง ด้วยหวังว่าจะทำให้เขาสนใจร่างกายของนางน้อยลง

“หม่อมฉันจะนอนแล้ว แต่กลับโดนปลุกโดยชายแปลกหน้าที่มาเยือนกลางดึก” หนิงอวี่บ่นอุบ

“ขอโทษ ข้าเพียงอยากพบก่อนเดินทางไปเขาไป่ถง” หลี่หยางทำหน้าเศร้า ขยับเข้าใกล้พลางสัมผัสมือนิ่มคู่นั้น

“ตอนนี้ก็พบแล้ว?” หนิงอวี่มองเขาด้วยสายตาหยอกล้อ

“ข้าขออยู่ต่ออีกครู่ได้หรือไม่” สายตาอ้อนวอนถูกส่งมาหานางครั้งแล้วครั้งเล่า

“อีกครู่ก็จะสว่างแล้วเพคะ” หนิงอวี่เตือนเขาว่าเพลานี้ดึกมากแล้ว

“ข้าไปครั้งนี้ไม่รู้จะนานเท่าใด เจ้าอยู่นี่รักษาตัวให้ดีได้หรือไม่”

“องค์รัชทายาทหมายถึงปกป้องตนเองให้ปลอดภัย ใช่หรือไม่ หากเป็นเช่นนั้นหม่อมฉันไม่พาตัวเองเข้าหาอันตรายแน่

เพคะ” หนิงอวี่ทำเฉไ