ตอนที่ 14 น้องคือสาวในฝันของพี่

“ เหรอ แต่พี่ว่าพี่แก่แล้ว แล้วพี่ก็อยากจะมีเมียแล้วด้วย “ เขาบอกพร้อมโน้มตัวไปใกล้เธอ ดวงตาวาววับของเขาจ้องไปที่ตาหวานของหญิงสาว เล่นเอาวรรณิหลาต้องแอบกลืนน้ำลายลงคอซ้ำๆ หลายรอบทีเดียว 

“ เหรอคะ แล้วจะแต่งวันไหนเหรอ? “ เธอจึงแกล้งถามเขาไป ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าเขาจะบอกอะไรกับเธอ 

“ ถ้าณิหลาตกลงคบกับพี่ พี่จัดงานแต่งของเราสองคนพรุ่งนี้เลยก็ได้ “ เขาจับมือของเธอขึ้นมาหอมในขณะเดียวกันที่ดวงตาก็ยังจ้องเธอไม่ยอมวาง วรรณิหลาที่ยังตกใจกับคำตอบของเขาก็เอาแต่นั่งนิ่ง เธอรู้ว่าเธอชอบเขา แต่หัวใจดวงน้อยของเธอมันกลับอยากจะเล่นตัวขึ้นมานี่สิ 

“ แต่เราพึ่งจะเจอกันไม่กี่วันเองนะคะ พี่คิดว่าพี่รู้จักณิหลาดีแล้วเหรอ “ คำพูดของเธอทำให้เขาอมยิ้มแล้วคิดอยากจะบอกเธอเรื่องความฝันของตัวเองขึ้นมา 

“ ณิหลารู้มั้ยว่าที่ผ่านมาพี่ไม่เคยจีบ หรือว่าคบกับใครแบบจริงจังมาก่อนเลย เพราะมีผู้หญิงคนหนึ่ง เธอชอบมายึดคลองความฝันของพี่ พี่มักจะฝันเห็นเธอคนนั้นอาทิตย์ละ 3-4 วัน จนทำให้พี่เกิดอยากรู้ว่าผู้หญิงในฝันคนนั้นเธอมีตัวตนจริงหรือเปล่า “ คนพูดยังคงจับและนวดมือเล็กของคนที่นั่งอยู่ด้วยกัน 

“ จนเวลาผ่านมา 5 ปี พี่ก็ได้พบกับผู้หญิงคนหนึ่งที่หน้าเหมือนกับผู้หญิงในฝันคนนั้น “ เขาเงยหน้าขึ้นจ้องหญิงสาวที่กำลังมองเขาอย่างสงสัย 

“ ผู้หญิง คนที่ว่าก็คือณิหลา น้องคือผู้หญิงในฝันของพี่ “ คนฟังถึงกับอึ้งไปพูดไม่ออก นี่เขาล้อเธอเล่นหรือเปล่า

“ ในเมื่อ 5 ปีที่ผ่านมาพี่ได้เจอกับณิหลาเกือบทุกคืน ณิหลายังจะให้พี่รออะไรอีกครับ “ 

“ แล้วพี่แน่ใจได้ยังไงคะ ว่าคนในฝันพี่คือณิหลาจริง ๆ “ เธอถามเขากลับทำให้ไนยะเงียบไป แล้วมองดูสีหน้าที่เปลี่ยนไปของเธอ ที่กำลังก้มหน้าหลบตาเขา

“ ก็เพราะว่าพี่พบณิหลาแล้ว พี่ก็มั่นใจว่าใช่ น้องคือคนๆ นั้นของพี่ “ หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมามองเขา สายตาของเขายืนยันบอกเธอว่าเขาไม่ได้โกหก มันจึงทำให้เธอสับสนลังเล

“ แต่ 5 ปีนั่นมันก็เป็นแค่ความฝันไม่ใช่เหรอคะ แต่ในชีวิตจริง พวกเราพึ่งจะเจอกันได้ไม่กี่ครั้งเอง ณิหลาว่าพี่หมออย่ารีบตัดสินใจไปเลยค่ะ บางทีณิหลาอาจจะไม่ได้เป็นแบบที่พี่ฝันก็ได้ ถ้าพี่รู้จักณิหลามากกว่านี้ พี่อาจจะเปลี่ยนใจ “ เธอพูดแล้วก็แหงนหน้าขึ้นไปมองบนฟ้าที่พระอาทิตย์กำลังจะลานภา คนที่ได้ฟังและจ้องมองเธอก็คิดไปถึงหญิงสาวผมเปียผู้เป็นเจ้าของนัยน์ตาแสนเศร้า เด็กหญิงเจ้าน้ำตาคนนั้น พร้อมกับมองคนตรงหน้าไปด้วย หรือว่า เธอคนนี้กับเธอคนนั้นจะไม่ใช่คนเดียวกันจริงๆ 

“ ถ้าอย่างนั้น พี่ขอไปหาณิหลาบ่อยๆ ได้หรือเปล่า เราจะได้ทำความรู้จักกันให้มากกว่านี้ “ แต่ตอนนี้ไนยะกลับรู้สึกว่าเขาชอบคนที่อยู่ตรงหน้าเขา แล้วก็จะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด

“ พี่แน่ใจเหรอ ว่าคนที่พี่ชอบและอยากคบคือณิหลา “ วรรณิหลาหันมาสบตากับเขา 

“ อืม พี่แน่ใจตั้งแต่วันที่ปากของน้องประกบลงที่ปากกับหน้าของพี่แล้ว “ คนพูดไม่ทำเป็นเล่นแต่กับจ้องเธอด้วยแววตาจริงจัง ทำเอาคนฟังกัดริมฝีปากตัวเองดวงตากลมโตเปล่งประกายด้วยเพราะเขินไม่คิดว่าเขาจะเอาเรื่องนี้มาพูดอีก 

“ น้องได้พี่แล้ว จะไม่รับผิดชอบงั้นหรือ ?” เขาพูดพร้อมกับทำเป็นสะอื้นให้เธอสงสาร จนหญิงสาวพูดไม่ออก นี่เขาการละครใส่เธอหรือนี่ 

“ เอาอะไรมาพูดคะ ก็แค่จุ๊บเฉยๆ ยังไม่ถึงขั้นนั้นเสียหน่อย “ คนพูดกัดฟันว่าเขา

“ ก็ต้องรับผิดชอบด้วยสิ ต้องอนุญาตให้พี่จีบ ไม่อย่างนั้นพี่ไม่ยอมด้วย !” เขาเม้มปากเป็นเส้นตรงพร้อมทำหน้ายักษ์ใส่เธอ ทำทีเหมือนจะงอนหญิงสาวเสียแล้ว วรรณิหลาเห็นแบบนั้นเธอก็อมยิ้ม เธอเองก็มีใจให้เขาเช่นกัน ก็ไม่จำเป็นที่ต้องปฏิเสธ

“ ตามใจเถอะค่ะ แต่ถ้าในอนาคต พี่ทำให้ณิหลาชอบแล้วไม่คบกับณิหลาละก็ พี่หมอตายแน่! “หญิงสาวทำขู่แล้วจ้องตาดุมาใส่เขา 

“ จ้ะ งั้นเรากลับกันเลยมั้ย พี่จะพาน้องไปกินข้าว เพราะว่าอยากจะให้เจอกับใครบางคนด้วย “ เขาลุกจับตะกร้าพร้อมไม่ลืมยื่นมือมาให้เธอจับ วรรณิหลาส่งยิ้มให้ชายหนุ่มแล้วจับมือของเขาลุกขึ้น นี่เขาจะพาเธอไปเจอแม่แล้วเหรอ? แค่เปิดโอกาสให้จีบเองนะ