ตอนที่ 15 เดี๋ยวก็ได้เป็นครับ

เจระวี คาเฟ่

“ คนนี้เหรอ วรรณิหลา คนที่มึงชอบพูดถึงบ่อยๆ “ เจ้าของร้านที่เพิ่งจะทำงานเสร็จเดินเข้ามาในห้องประจำของเธอและเพื่อน เห็นณิหลานั่งดื่มโกโก้ปั่นอยู่กับไนยะเพื่อนเธอ พลอยเจนจึงเดินเข้ามาทักทาย 

“ ใช่ ณิหลา คนนี้คือพลอยเจนเพื่อนสนิทพี่ พอดีพี่เคยพูดถึงผู้หญิงในฝันให้มันฟังบ่อยๆ มันก็เลยอยากเจอณิหลาน่ะ “ ณิหลาได้ยินแบบนั้นจึงรีบยกมือไหว้สาวรุ่นพี่

“ สวัสดีค่ะ ณิหลาเรียกพี่ว่าพี่เจนได้มั้ยคะ “ 

“ ได้สิคะ น้องณิหลา “ คนพูดรีบเดินเข้ามาสำรวจหญิงสาวจับซ้ายหันขวาจนพอใจ 

“ ไม่น่าล่ะ ไอ้ไนมันไม่ยอมมองผู้หญิงคนไหนจริงๆ จังๆ เลย ตั้งแต่เรียนจบ ที่แท้ก็ฝันเห็นคนสวยขนาดนี้นี่เอง เป็นพี่ พี่ก็มองคนอื่นไม่ได้เหมือนกัน “ ไนยะได้แต่อมยิ้มมองสองสาว คิดถูกจริงๆ เลย ที่เขาพาณิหลามาหาพลอยเจน ส่วนคนน้องแบบณิหลาได้ฟังที่พลอยเจนพูดเธอก็เริ่มเชื่อขึ้นมาบ้าง จากที่เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งในเรื่องที่ไนยะเล่าให้ฟัง

“ ณิหลา ถ้างั้นพี่ขอถ่ายรูปเซลฟีกับน้องได้ไหม ในฐานะที่เป็นผู้หญิงคนแรกที่เพื่อนพี่พามาเปิดตัว “ คนโดนชวนรีบพยักหน้ารับทันที แม้จะยังงงอยู่ว่าทำไมเพื่อนสองคนนี้ถึงชอบจิกกัดกันไปมาแปลกๆ 

แชะ! 

“ ขอบใจจ๊ะ ว้าวสวยมากเลย “ พลอยเจนที่ได้รูปไปแล้วก็อมยิ้มพอใจ เตรียมที่จะส่งลงกลุ่มแชทให้เพื่อนคนอื่นรับรู้ด้วย 

“ กูรู้น่ะ ว่ามึงจะทำอะไร “ ไนยะที่อ่านกินเพื่อนสาวก็รีบพูดดักจนพลอยเจนหันมาเบ้ปากใส่ 

“ อะไร พาน้องนั่งเล่นไปเลย เดี๋ยวพี่ไปเอาเค้กมาให้ชิมนะณิหลา รอแป๊บ “ พลอยเจนหันไปจ้องดุเพื่อน ก่อนตีหน้ายิ้มมาให้ณิหลา ผู้หญิงสองมาตรฐานคนนี้ร้ายนักน่ะ 

“ ค่ะ ขอบคุณนะคะพี่เจน “ เมื่อพลอยเจนเดินออกไป ณิหลาก็หันมายิ้มให้ไนยะ

“ เห็นมั้ย พี่ไม่ได้พูดเล่นเรื่องผู้หญิงในฝันสักหน่อย “ เขารีบบอกกับเธอ 

“ ณิหลาก็ไม่ได้บอกว่าพี่หมอโกหกนี่ค่ะ “ 

“ จ้ะ กินต่อเถอะ จะมืดแล้วเดี๋ยวพี่จะพากลับ กลัวเพื่อนณิหลาเขาจะเป็นห่วง “ 

“ โห่ รายนั้นคงไม่อยากให้ณิหลากลับเลยมั้งค่ะ ถ้าเห็นว่าไปกับพี่ “ คนน้องพูดออกมาอย่างไม่ทันได้คิด แต่เล่นเอาไนยะยิ้มกริ่ม

“ งั้นไปค้างกับพี่เลยมั้ย “ คนคิดแบบคุณหมอก็ตอบกลับเสียงหวานย้อย

“ บ้า!! เรายังไม่ได้เป็นอะไรกันนะคะ “ คนโดนชวนรีบตอบปฏิเสธ แล้วก็หันหน้าหนีไปอมยิ้มคนเดียว

“ เดี๋ยวก็ได้เป็นครับ “ ทั้งคู่นั่งยิ้มกันไปนาน ไนยะจึงหาเรื่องชวนน้องคุยขึ้น 

“ พี่ขอชิมปั่นโกโก้ของน้องหน่อยสิ “ ไนยะทำหยอกจะเอาหลอดไปจุ่มที่แก้วคนน้อง ทำให้คนหวงกินรีบโต้แย้งทันที

“ ไม่ได้นะคะ ใครบอกให้พี่สั่งชาเขียวปั่นเองอะ “ 

“ ทำไมล่ะ งั้นแลกกันไหม พี่พึ่งจะดูดไปคำเดียวเอง “ วรรณิหลารีบมองที่แก้วคนพี่ที่ยังเต็มแก้วอยู่ ต่างจากของเธอที่เหลือเพียงครึ่งแก้ว 

“ โกโก้ปั่นก็ไม่อร่อยเท่าไหร่หรอก “ มือเล็กรีบจับแก้วเปลี่ยนกับคนพี่อย่างไว แต่ตอนจะเปลี่ยนหลอดดูดก็เห็นว่าเขาดูหลอดของเธอไปเสียแล้ว 

“ เฮ้ย นั่นมันหลอดของณิหลานะคะ “ เธอจึงอุทานทักเขา

“ ไม่เป็นไร หวานดีออก “ แต่คำตอบและแววตาที่เขาใช้จ้องมายังเธอกลับเหมือนจะกลืนกินเธอลงท้องเสียอย่างนั้น เล่นเอาหญิงสาวหันหน้าหนีแทบไม่ทัน คนบ้า แล้วแบบนี้เธอจะทนเล่นตัวได้จนถึงเมื่อไหร่กันละเนี้ย 

บ้านพลอยไพริน 

“ ขอบคุณมากเลยนะคะพี่หมอ สำหรับวันนี้ณิหลาสนุกมากเลย อะ! “ คนที่กำลังยืนล่ำลาคุณหมอหนุ่มรีบหยิบเอาผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าออกมาคืนเจ้าของ

“ ณิหลาซักพร้อมหลีดให้แล้วเรียบร้อยค่ะ หอมฟุ้งเลย “ ไนยะยิ้มมุมปากแล้วรีบยื่นมือรับผ้าเช็ดหน้าจากน้อง 

“ อืม เดี๋ยวพอกลับถึงบ้านแล้วพี่จะโทรหานะครับ “ คนลายังคงอาลัยอาวรณ์ไม่ยอมกลับไปขึ้นรถง่ายๆ เอาแต่ยืนโบกมือให้หญิงสาว 

“ มีธุระอะไรเหรอคะ ถึงจะต้องโทรหาด้วย “ ส่วนตัวเธอก็ชอบกวนเขาไม่เลิก 

“ ธุระของความรู้สึก ที่หัวใจสั่งมานะครับ “ แต่พอเขาหยอดกลับเธอก็ไปไม่เป็นเหมือนที่เคย 

“ รีบกลับไปได้แล้ว “ 

“ ครับ อย่าลืมล้างแผลด้วยละ ถึงมันจะแห้งแล้วก็ต้องล้างเข้าใจไหม “ 

“ ค่ะ คุณหมอ “ ณิหลายกมือขึ้นบายบ๊ายให้กับรถของคุณหมอที่ขับออกไป 

“ ณิหลา “ เธอกำลังจะหันหน้าเข้าบ้าน แต่ก็ต้องตกใจให้กับเสียงเรียก

“ ป้ามะลิ “ เธอมองแม่เลี้ยงที่กำลังเดินเข้ามาหาอย่างตกใจ

“ กูคิดไว้แล้วว่ามึงต้องอยู่นี้ ไม่คิดจะกลับบ้านกลับช่องบ้างหรือไง “ มะลิเดินเข้ามายืนกอดอกอยู่ต่อหน้าลูกเลี้ยง พร้อมแสดงสีหน้าไม่พอใจใส่

“ แล้วพ่อกลับมาแล้วเหรอคะ “

“ ยัง “ 

“ งั้นฉันก็ไม่กลับหรอก ถ้าพ่อยังไม่มา “ 

“ เนรคุณ ไม่คิดจะกลับไปทำหน้าที่ลูกเลี้ยงที่ดีหน่อยหรือไง “ มะลิบอกกับลูกเลี้ยงด้วยท่าทีที่เรียกร้อง 

“ ลูกเลี้ยงที่ดี แล้วลูกเลี้ยงที่ดีต้องเป็นยังไงหรือคะ ? ต้องยอมให้แม่เลี้ยงจับขายให้เถ้าหัวงูนะหรือ ถ้าไม่อยากให้เรื่องนี้ถึงตำรวจต้องขึ้นโรงพักละก็ อย่ามาวุ่นวายกับฉันอีก “ ณิหาตอบกลับแม่เลี้ยงอย่างไม่เกรงกลัว พูดเสร็จเธอก็หันหลังเดินเข้าบ้าน

“ อีนี้ เดี๋ยวมึงได้เจอไอ้วิสิตเหมือนอีวิสาแน่ๆ หือ “