เอกพลบอกให้เพื่อนของเมียนั่งรอด้านล่างก่อนเพราะเขาจะไปเปิดห้องรับแขกให้ส่วนเมียของเขาเขาก็จัดการพาขึ้นไปบนห้องนอนแล้ว.. และดูเหมือนเจ้าตัวจะเมามากเสียด้วย.. ดสินอนแผ่ไม่มีความเป็นแก้วของเขาหลงเหลืออยู่เลยสักนิด..
หึหึ…
“ จับคนเมาปล้ำดีไหมเนี่ย.. มันน่าตีนักนะ..พรุ่งนี้ต้องคุยกันหน่อยแล้วนะคนดีของพี่…” เอกพลลูบใบหน้าเนียนสวยของเมียเขาเบาๆและจุ๊บลงไปที่หน้าผากมนทันที…
เมื่อเขาจัดแจงให้เมียรักของเขานอนหลับสบายเขาก็รีบไปเปิดห้องรับแขกและรีบลงไปดูเพื่อนของเมียทันที….
“ คุณ.. ตื่นก่อน.. ลุกขึ้นไปนอนข้างบน…” เอกพลปลุกคนที่นอนเลื้อยอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ในห้องรับแขก.. ดูสิแทบจะเห็นกางเกงชั้นในแล้วนั่น…
“อื้อ.. อย่ายุ่งน๊า… ” คนเมาตอบออกมาด้วยความรำคาญ… คนจะนอนจะมาวุ่นวายอะไรกับเธอนักหนา…
เฮ้อ…. เอกพลถึงกับถอนหายใจออกมาเพราะอะไรล่ะ.. เขาคงจะต้องแบกคนเมาขึ้นไปข้างบนน่ะสิ….
ตึกตึกตึก…
ทุกอย่างก้าวของฝีเท้าเขามันเกิดหวั่นไหวขึ้นเล็กน้อยเพราะตอนนี้ผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาเริ่มใช้จมูกและริมฝีปากของเธอซุกไซ้ลงมาที่ลำคอของเขาอยู่…
“ คุณ.. อย่าทำแบบนี้.. อืม..”
เพียงแค่หลังถึงเตียงกว้างที่เย็นเชียบมันก็ทำให้ที่ถูกอุ้มขึ้นมาต้องคว้าที่ลำคอของผู้ชายคนนั้นทันที…
“ อ๊ะ.. คุณ.. อือ… อย่า..” เอกพลแทบจะหาเสียงของตัวเองไม่เจอเพราะตอนนี้เขากำลังถูกเพื่อนของเมียจูบและเลียลงมาที่ลำคอและใบหูของเขา.. ไม่เพียงเท่านั้นมือของเธอค่อยๆลูบไล้ไปตามเนื้อตามตัวของเขา.. เขาผู้ที่ไม่เคยเจอแบบนี้มันก็ทำให้เขาไปไม่เป็นเช่นกัน.. เพราะทุกครั้งที่เขามีอะไรกับแก้วมันจะเป็นเขาทั้งนั้นที่เล้าโลมและสร้างอารมณ์รัญจวนให้กับแก้ว.. แต่ครั้งนี้มันเป็นสิ่งแปลกใหม่สำหรับเขา.. เพียงแค่ลิ้นของเธอค่อยๆแตะลงมาที่ใบหูและลำคอของเขามันก็ทำให้เขาแทบจะเข้าทรุดลงไปกับพื้นทันที…
“ อย่าห้ามค่ะ.. หนิงรู้ว่าพี่ก็ต้องการเหมือนกัน… จุ๊บ.. จ๊วบ..” หนิงค่อยๆสอดมือเข้าไปที่กางเกงนอนผ้านิ่มของพี่เอก.. เธอไม่ได้เมาหรอก.. เธอน่ะรู้ทุกอย่างเพียงแค่เธอต้องการให้เขาอุ้มเธอขึ้นมาก็เท่านั้นเอง… และดูเหมือนว่าตอนนี้พี่เอกก็เริ่มมีอารมณ์ขึ้นมาแล้ว..
“ อ๊าห์.. แต่เราไม่ควรทำแบบนี้.. อื้อม์… อ๊าห์….” เขาควรที่จะปฏิเสธให้มากกว่านี้ไม่ใช่เหรอ.. แต่ทำไมกัน ทำไมความรู้สึกของเขาในตอนนี้มันช่างต่างไปกับความคิดนัก….
“ ถ้าเราไม่พูด.. ก็ไม่มีคนรู้.. อื้อม์…”
เสียงของการจูบและดูดปากของคนภายในห้องดังขึ้นและแสดงถึงความต้องการอันสูงสุดของกันและกัน.. ไม่นานทั้งสองคนก็เปลือยเปล่าและทั้งคู่ก็เริ่มทำในสิ่งที่เขาเรียกว่าผิดศีล.. นั่นคือศีลข้อสาม.. การที่จะผิดศีลข้อนี้ได้มันอาจจะต้องเกิดจากศีลข้อห้าก่อนนั่นก็คือ.. สุราและของมึนเมา.. เพราะการมึนเมามันอาจจะทำให้เกิดเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นได้เสมอ.. ไม่ว่าจะเป็นการเกิดอุบัติเหตุถึงขั้นทำให้เสียชีวิต.. และอาจจะเกิดขึ้นอีกข้อก็คือ.. ศีลข้อสาม..กาเมสุมิจฉาจารา เวระมณี สิกขาปะทังสะมาทิยามิ.. ( นั่นคือ.. ข้าพเจ้าสมาทานซึ่งสิกขาบท คือ การเว้นจากการประพฤติผิดในกาม…”
ตับตับตับ….
เสียงของการร่วมรักกันอย่างสุดเหวี่ยงดังขึ้นโดยไม่มีใครมาขัดจังหวะของคนทั้งคู่.. เพราะที่บ้านหลังนี้ไม่มีแม่บ้าน.. บ้านของเอกพลและแก้วกัลยาเป็นบ้านหลังไม่ใหญ่มาก ส่วนใหญ่จะจ้างมาเช้าเย็นกลับ.. ดังนั้นไม่ว่าตอนนี้คนในห้องทั้งสองคนจะเริงรักกันเสียงดังสนั่นหวั่นไหวแค่ไหน.. ก็ไม่มีใครรู้นอกจากสองคนนั้น…
“ แตกในได้ค่ะ.. แตกในได้.. หนิงไม่ท้อง.. หนิงฝังยาคุม.. แต่ถ้าพี่เอกต้องการอยากจะมีลูก.. หนิงท้องให้ได้ค่ะ.. อ๊าห์….แรงค่ะ.. ตอกมาแรงๆเลยหนิงชอบ.. อ๊าห์…”
เอกพลถึงกับตาโตเพราะเขาเองก็อยากจะมีลูกเหมือนกันแต่เขาต้องการมีลูกกับเมียของเขาไม่ใช่คนอื่น.. แต่การที่เขากำลังตะบี้ตะบันตอกอัดท่อนเอ็นของเขาเข้าสู่ร่องรักของเพื่อนเมียนั้น.. มันโคตรดี มันฟินมาก.. แล้วนมที่ใหญ่เกินเบอร์นั่นอีก.. มันกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงเด้าของเขา.. มันโคตรดีเลย.. เขาไม่เคยฟินแบบนี้มาก่อน.. แม้ว่าแก้วจะมีหน้าอกใหญ่พอดีมือเขาอยู่ก็ตาม.. แต่มันก็ไม่เด้งแบบนี้..
ตับตับตับ….
เอกพลเปลี่ยนท่าไปเรื่อยตามที่เขานึกออก… ในที่สุดสิ่งที่เขาศึกษาดูจากอินเตอร์เน็ตก็สามารถเอามาใช้ได้แล้ว…
ตับตับตับ….
“อ๊าห์… ใหญ่มากค่ะ.. ลึกด้วย.. ดีค่ะ.. อ๊าห์…” หนิงถึงกับร้องเสียงหลงเพราะท่อนเนื้อของพี่เอกใหญ่มากเธอไม่เคยคิดมาก่อน.. หรือบางครั้งท่อนเนื้อของอดีตสามีเธอมันอาจจะเล็กเกินไปมันเลยทำให้เธอไม่ฟินก็ได้..
จ๊วบ… ตับตับตับ…
เอกพลดูดลงไปที่หัวนมสีแดงเข้มอย่างบ้าคลั่ง.. เขาจัดให้เธออยู่ในท่านั่งโดยมีเขานั่งอยู่ด้านล่างและเธอนั่งทับอยู่ด้านบน.. หัวนมเม็ดโตมันล่อตาล่อลิ้นให้เขาต้องก้มลงไปดูดดึง..
“อ๊าห์.. จัดการค่ะ.. จัดการมัน…”
ตับตับตับ…
เสียงเนื้อเปลือยเปล่าของคนทั้งสองคนดังสนั่นลั่นห้องและไหนจะเสียงร้องครางของชายหญิงอีก.. แต่ก็ไม่มีใครรู้ไม่มีใครเห็น.. ดังนั้นทั้งสองคนจึงไม่จำเป็นต้องกลัวอะไรทั้งนั้น…
~~~
แอ๊ด.. แกร๊ก…
เอกพลเดินกลับเข้ามาที่ห้องนอนของตนช่วงเวลาตีสาม.. เพียงแค่เข้ามาภายในมันก็ทำให้เขารู้สึกอายในสิ่งที่เขาพึ่งทำลงไป.. เอกพลรีบเดินเข้าไปยังห้องน้ำและรีบจัดการอาบน้ำอีกรอบเพื่อจำกัดกลิ่นน้ำหอมของหนิง.. ถึงแม้ใจนึงของเขาจะรู้สึกผิดกับเมียของเขา.. แต่อีกใจนึงเขากลับฟินและมีความสุขมากๆ.. เอกพลหลับตาลงพร้อมกับใช้ฝ่ามือของเขาลูบไล้ท่อนเนื้อของเขาไปมา.. เพียงแค่หลับตาเขาก็นึกถึงรสชาติรักเมื่อครู่ที่เขาพึ่งทำมันไปกับหนิง.. แค่นึกถึงหน้า..มันก็ทำให้ท่อนเอ็นของเขาตั้งชันพร้อมรบ.. เขาคงจะต้องจัดการปลดปล่อยมันออกมา..
ไม่นานเอกพลก็กลับมาที่เตียงพร้อมกับพยายามนอนหลับตาเพื่อที่เขาจะได้ลืมสิ่งที่เขาพึ่งทำลงไป.. แต่มันก็ทำไม่ได้.. เมื่อมันทำไม่ได้เขาก็ต้องใ้ช้เมียของเขาให้เป็นประโยชน์…
เสียงดูดกลืนและเสียงหัวเตียงที่กระทบกับพนังห้องจนดังแต่คนเมาก็ไม่ได้ลุกตื่นขึ้นมา.. เจ้าตัวเพียงแค่สงเสียงครางออกมาเพราะความเสียวที่ตนนั้นกำลังได้รับ..
เอกพลตอกอัดท่อนเอ็นของเขาอย่างบ้าคลั่ง.. ภายในของร่างที่หลับไหลบีบเคล้นจนปลายหัวของท่อนเอ็นมันเสียวและเกือบแตกออกมา..
“ อ๊าห์.. หนิง.. อ๊าห์…”
ตับตับตับ…
เอกพลครางชื่อหนิงออกมาเพราะตอนนี้เขานึกถึงร่างเย้ายวนที่โยกบดขย่มท่อนเอ็นของเขา.. เพียงแค่นึกถึงมันก็ทำให้ท่อนเอ็นของเขาเบ่งบานและต้องระเบิดน้ำคาวสีขาวของเขาออกมาทันที…
ตับตับตับ…
“อ๊าก….. อ๊าห์….”
แฮแฮ่กๆๆเพียงแค่เขาก้มลงไปมองมันก็ทำให้เขาได้สติขึ้นมา.. เมื่อกี้เขากำลังเอากับเมียแต่เขาเรียกชื่อของหนิง.. ดีนะที่เมียเขาเมาจนไม่รู้เรื่องรู้ราว.. ให้ตายสิวะ….
หลังจากวันนั้นหนิงก็เป็นแขกคนสำคัญของบ้านเธอทันที… หนิงมักจะถือของกินมาฝากพวกเราสองคนอยู่เสมอ.. เธอดีใจนะที่อย่างน้อยหนิงก็ไม่เขม่นพี่เอกอีก.. และสองคนนั้นเหมือนคุยกันถูกคอด้วย.. ค่อยโล่งอก….
“ แก้วครับ.. วันนี้พี่กลับดึกนะต้องอยู่รอรับลูกค้าคนสำคัญที่จะมาพักน่ะ.. หนูอยู่คนเดียวได้ไหม?”
“ หือ.. ไม่ต้องห่วงค่ะ อยู่ได้อยู่แล้ว.. ทำงานไปเถอะค่ะไม่ต้องห่วง.. เดี๋ยวหนิงก็จะมาหาช่วงเย็นๆ..”
เอกพลพยักหน้ารับคำทันที.. เขาพยายามเป็นอย่างมากที่จะไ่ม่ให้แก้วระแคะระคาย…
เมื่อถึงเวลา.. แก้วที่กำลังจะเข้านอนเธอก็ได้ยินเสียงรถของพี่เอกขับเข้ามาเธอจึงเดินลงไปรอและคอยรับกระเป๋าเอกสารของพี่เอกเหมือนทุกครั้งที่เธอทำ…
“ฮือ… กลิ่นน้ำหอมฉุนมากเลยค่ะ…”
เอกพลถึงกับตกใจทันที.. กลิ่นแรงขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย…
“ ลูกค้าคนสำคัญน่ะสิคงจะประโคมน้ำหอมใส่ตัวเองเยอะ.. คนผัวน่ะไม่เท่าไร.. แต่คนเมียนี่สิ.. ได้กลิ่นมาตั้งแต่ร้อยกิโลได้…”
ฮ่าๆๆ
“พี่เอกก็ทำเป็นพูดไป.. แต่กลิ่นคุ้นจัง.. เหมือนเคยได้กลิ่นแบบนี้ที่ไหนมาก่อน…” มันคุ้นมากเลยนะเหมือนเธอเคยได้กลิ่นมาก่อน…
“ น้ำหอมส่วนใหญ่ก็จะมีกลิ่นคล้ายกันแหละ… ยิ่งถ้าใช้แบรนด์เดียวกันด้วยนะ.. ยังไงก็ต้องเหมือนกันอยู่แล้ว.. ไปครับเข้าบ้านดีกว่า..” เอกพลรีบกอดเอวเมียของเขาและพาเข้าบ้านทันที.. ต่อไปเขาจะต้องระวังให้มากขึ้น.. จะต้องบอกหนิงหน่อยแล้วว่าอย่าฉีดน้ำหอมเยอะไม่งั้นแก้วจะสงสัยเอา…
เมื่อเอกพลถึงห้องนอนเขาก็รีบพาตัวเองไปอาบน้ำทันที.. เมื่อเขาเดินออกมาเขาก็เห็นเมียของเขานอนหันหลังให้แล้ว.. ไม่เป็นไรเพราะเขาเองก็ได้ปลดปล่อยมาแล้ว.. ตั้งหลายรอบ.. ทุกรอบมันคือความฟินที่เขาพึ่งเคยได้รับมา.. ความเป็นชายของเขาขยายใหญ่ขึ้นอีกแล้วเพียงแค่นึกถึงคนที่เขาพึ่งไปเอาก่อนเข้าบ้าน…
จุ๊บ… จุ๊บ…
“ อือ.. อ๊ะ… ซี๊ด..” แก้วถึงกับต้องครางออกมาทันทีเพราะตอนนี้เธอกำลังถูกพี่เอกเล้าโลมอย่างวาบหวาม.. พี่เอกดูดลงมาที่ลำคอของเธออย่างแรงจนเธอเจ็บ.. ไม่นานมือหนาของพี่เอกก็ค่อยๆบดขยี้ลงมาที่ติ่งเสียวของเธอ.. มันเป็นครั้งแรกที่เธอได้รับความวาบหวามเช่นนี้…
จ๊วบ.. จ๊วบ… แผล่บๆๆ
ตับตับตับ..
เอกพลไม่รอช้าเขาสอดท่อนเนื้อของเขาเข้าสู่ร่องรักของแก้วทันที.. เขาตอกอัดความต้องการของเขาเข้าสู่ภายในของเมียรักอย่างไม่กักแรง.. ทุกแรงโยกของเขามันถูกส่งออกมาเพราะความกระสัน.. ใบหน้าของหนิงลอยเด่นขึ้นมาอีกครั้งจนเขานั้นสามารถรับรู้ได้ว่าท่อนเนื้อของเขามันพองขยายมากขึ้นกว่าเดิม…
“อ๊าห์… อ๊าห์….” แก้วกรีดร้องออกมาเพราะความเสียว.. พี่เอกรุนแรงมาก… พี่เอกทำให้เธอรู้ว่าการมีเซ็กซ์ไม่จำเป็นต้องทำกันเบาๆ.. เธอรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก.. ตอนนี้ภายในช่องคลอดของเธอมันเต้นเร็วคล้ายว่ามันมีปัญหากับเส้นประสาท.. แต่เปล่าเลย..การเต้นของมันทำให้เธอรู้สึกดี.. และในที่สุดสิ่งที่เธอไม่เคยได้รับมันก็เกิดขึ้นกับเธอ…
“อ๊าห์… ” ร่างกายของเธอเกร็งกระตุกไปมาหลายต่อหลายครั้ง.. และไม่นานพี่เอกก็ตกลงมาแรงๆจนเขาถึงจุดหมายปลายทาง…
เอกพลถึงกับต้องหอบเอาลมเข้าปอดแรงๆ.. เหนื่อยแต่ฟิน.. ตอนนี้เมียของเขาทำหน้าที่ระบายความเงี่ยนให้เขาได้แล้ว.. ดีจริงๆ…
ตั้งแต่วันนั้นพี่เอกก็ไม่ได้กลับบ้านมาแล้วสามวัน.. หลังจากวันที่พี่เอกออกไปกลางดึกเช้ารุ่งขึ้นเธอก็ซื้ออาหารเช้าไปฝากพี่เอก เธอเข้าไปหาโดยที่ไม่ได้เคาะประตูก่อนและนั่นมันก็ทำให้พี่เอกไม่ค่อยพอใจเธอสักเท่าไร.. เธอเองก็รู้ดีว่าเธอทำเรื่องที่เสียมารยาทออกไป.. วันนี้เธอเลยกลับมาอีกครั้งเพื่อที่จะมาขอโทษพี่เอก... "เอ่อ.. พี่ตุ๊กค่ะพี่เอกอยู่รึเปล่าคะ?" เธอถามเลขาส่วนตัวของพี่เอกก่อนเพราะว่าครั้งก่อนเธอไม่ได้ถามและเปิดประตูเข้าไปเลยมันเลยทำให้เธอโดนดุ.. ครั้งนี้เพื่อความมั่นใจว่าพี่เอกกำลังติดงานอยู่รึเปล่า.... " เอ่อ.. คุณเอกพลไม่อยู่นะคะยังไม่เข้ามาเลยค่ะ.. พี่นึกว่าวันนี้น้องแก้วไปเที่ยวกับคุณเอกพลซะอีก..." หรือเธอเข้าใจผิด? " ไม่นะคะ.. พี่เอกไม่ได้กลับบ้านมาสามวันแล้วค่ะ... เห็นว่าที่โรงแรมมีปัญหาพี่เอกเลยมานอนที่นี่เพื่ออยู่แก้ปัญหา.. " " ไม่นะคะ.. ที่นี่ไม่มีปัญหาอะไรทั้งนั้น.. พี่คิดว่าน้องแก้วไปเที่ยวกับคุณเอกพลซะอีก.. เห็นวันนั้นน้องแก้วออกมาคล้ายว่าจะร้องไห้.. พี่ก็คิดว่าคุณเอกพลกลับไปง้อน้องแก้วที่บ้านและพากันไปเที่ยว.. ส่วนเรื่องปัญหาของโรงแรมและที่คุณเอกพลนอนที่นี่.
แก้วที่หลับไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรสามีว่าอย่างไรเธอก็ว่าอย่างนั้น.. เธอเป็นห่วงพี่เอกอยู่นะแต่พอพี่เอกส่งรูปและวีดีโอมาให้เธอก็เบาใจขึ้นมาก.. ดูจากหน้าแดงๆของพี่เอกแล้ว.. คงจะดื่มเยอะน่าดู.. “ อรุณสวัสดิ์ค่ะ..” แก้วทักทายพนักงานของในออฟฟิศด้วยความเป็นกันเอง… ทุกคนในนี้คือครอบครัวของเธอถ้าไม่มีพวกเขาบริษัทของเธอก็คงจไม่มีมาถึงทุกวันนี้… แก้วตั้งหน้าตั้งตาทำงานของตัวเองต่อไป.. ไม่นานโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น… “ ค่ะ.. ตื่นแล้วได้กินอะไรรึยังคะ? ให้หนูซื้อไปฝากไหม?” สามีเธอเองที่โทรมา.. ฟังจากเสียงน่าจะพึ่งตื่นสิท่า… “ ยังครับ.. ไม่ต้องซื้อมาหรอก.. พี่จะกลับบ้านแล้ว.. จะไปนอนต่อที่บ้านน่ะ..นอนที่โรงแรมโดนกวนจากคนอื่น.. เดินไปเดินมาเสียงลาก กระเป๋าอีก.. แทบจะไม่ได้นอนเลย อื้อม์….” เอกพลก้มลงไปมองตัวต้นเหตุที่ทำให้เขาเผลอหลุดเสียงครางออกมา… “ เป็นอะไรรึเปล่าคะ? ” “ ไม่มีอะไรครับ.. พอดีพี่กำลังสั่งงานลูกน้องอยู่.. แค่นี้นะคะ.. เจอกันตอนเย็นเด็กดี…” เพียงแค่วางสายจากแก้วเขาก็รีบไปจัดการกับตัวต้นเรื่องทันที… เอกพลทวนความเงี่ยx ครั้งสุดท้ายก่อนกลับบ้าน.. เพราะถ้าเขากลับบ้านแล้
ตั้งแต่หนิงกลับมาอยู่ที่เมืองไทยครอบครัวของเธอก็มีสีสรรมากขึ้นกว่าเมื่อก่อนเยอะ.. พี่เอกดูผ่อนคลายและเป็นกันเองกับหนิงมากด้วยเธอดีใจมากที่อย่างน้อยทั้งสองคนไม่ต้องมานั่งฟาดฟันกันเหมือนเมื่อก่อน… “ แล้ววันนี้จะกลับบ้านดึกไหมคะ?” แก้วถามสามีของเธอออกไปเพราะช่วงนี้พี่เอกกลับบ้านดึกบ่อยมากเธอก็เข้าใจนะว่าลูกค้าคนสำคัญจองโรงแรมนานมากและพวกเขาก็อยากให้พี่เอกพาเที่ยวพาดื่ม.. แต่เธอก็คิดถึงสามีเธอเหมือนกันนะ.. ไม่ได้ๆเธอจะต้องไม่งอแงเหมือนเด็กจนทำให้พี่เอกเสียงานเสียการ… “พี่ก็ไม่แน่ใจเท่าไรพี่ต้องดูก่อนว่าลูกค้าเขาจะปล่อยให้กลับบ้านกี่โมง.. ไม่งอแงนะคะคนดี..ยังไงพี่ก็จะโทรมาบอกหนูก่อนนะคะ.. แล้วก็ห้ามไปทำอะไรพิเรนๆล่ะ.. ไม่ดื้อไม่สนนะคะรู้ไหม…” เอกพลลูบลงมาท่ีหัวของแก้วอย่างแผ่วเบา.. มันมีหลายเรื่องที่เขายังบอกไม่ได้ดังนั้นเขาปล่อยให้แก้วรู้แบบนี้ดีกว่า… “ ไม่ดื้อไม่สนค่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะไปทำงานเถอะ.. ยังไงโทรบอกหนูด้วยนะว่ากลับกี่โมง.. อย่าดื่มจนเมามายนะคะ.. ” เธอกลัวว่าถ้าเมาเกินไปแล้วพี่เอกจะเผลอทำตัวโก๊ะๆออกมาน่ะสิ.. เธอยังจำได้ว่าวันแต่งงานของเราสองคนพี่เอกโดนเพื่อนๆคยั้นคะยอให้ดื
เอกพลบอกให้เพื่อนของเมียนั่งรอด้านล่างก่อนเพราะเขาจะไปเปิดห้องรับแขกให้ส่วนเมียของเขาเขาก็จัดการพาขึ้นไปบนห้องนอนแล้ว.. และดูเหมือนเจ้าตัวจะเมามากเสียด้วย.. ดสินอนแผ่ไม่มีความเป็นแก้วของเขาหลงเหลืออยู่เลยสักนิด.. หึหึ… “ จับคนเมาปล้ำดีไหมเนี่ย.. มันน่าตีนักนะ..พรุ่งนี้ต้องคุยกันหน่อยแล้วนะคนดีของพี่…” เอกพลลูบใบหน้าเนียนสวยของเมียเขาเบาๆและจุ๊บลงไปที่หน้าผากมนทันที… เมื่อเขาจัดแจงให้เมียรักของเขานอนหลับสบายเขาก็รีบไปเปิดห้องรับแขกและรีบลงไปดูเพื่อนของเมียทันที…. “ คุณ.. ตื่นก่อน.. ลุกขึ้นไปนอนข้างบน…” เอกพลปลุกคนที่นอนเลื้อยอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ในห้องรับแขก.. ดูสิแทบจะเห็นกางเกงชั้นในแล้วนั่น… “อื้อ.. อย่ายุ่งน๊า… ” คนเมาตอบออกมาด้วยความรำคาญ… คนจะนอนจะมาวุ่นวายอะไรกับเธอนักหนา… เฮ้อ…. เอกพลถึงกับถอนหายใจออกมาเพราะอะไรล่ะ.. เขาคงจะต้องแบกคนเมาขึ้นไปข้างบนน่ะสิ…. ตึกตึกตึก… ทุกอย่างก้าวของฝีเท้าเขามันเกิดหวั่นไหวขึ้นเล็กน้อยเพราะตอนนี้ผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาเริ่มใช้จมูกและริมฝีปากของเธอซุกไซ้ลงมาที่ลำคอของเขาอยู่… “ คุณ.. อย่าทำแบบนี้.. อืม..” เพียงแค่หลังถ
ปี พุทธศักราช 256x , 202x “พี่เอกค่ะวันนี้แก้วอาจจะกลับบ้านดึกหน่อยนะคะเพราะว่าเพื่อนแก้วสมัยเรียนนัดไปทานข้าวน่ะค่ะ… เพื่อนคนนี้สนิทกับแก้วด้วยพี่เอกน่าจะรู้จัก… พี่เอกจำหนิงได้ไหมคะ?…” เธอดีใจนะที่วันนี้เพื่อนสมัยเรียนของเธอโทรมาหาบอกว่ากลับไทยแล้ว.. และหนิงอยากจะชวนเธอไปกินข้าวด้วย.. เห็นว่ามีเรื่องจะปรึกษาด้วย… เพื่อนมาทั้งท่ีต่อให้ยุ่งขนาดไหนเธอก็ต้องทำตัวให้ว่างไว้ก่อน เพราะเธอไม่ได้เจอเพื่อนมานานเหมือนกันตั้งแต่เรียนจบเพราะมัวแต่ทำงานสร้างเนื้อสร้างตัว.. อู้งานวันเดียวไม่น่าจะมีปัญหาอะไรหรอก.. “ อ๋อ.. คนนั้นน่ะเหรอที่เมื่อก่อนตัดผมม้าใช่ไหม.. ถ้าใช่พี่พอจะจำได้เพราะเพื่อนหนูคนนั้นไม่ค่อยชอบขี้หน้าพี่สักเท่าไร.. หึหึ…” เอกพลนึกถึงใบหน้าบึ้งตึงของเพื่อนเมียแล้วก็ทำให้เขาต้องหัวเราะออกมาเพราะเธอมักจะไม่ชอบใจเวลาที่เขาเดินไปนั่งรอที่หน้าคณะ.. ถึงแม้ว่าเราสองคนจะเรียนบริหารเหมือนกันแต่ด้วยที่ว่าเราสองคนเรียนห่างกันตั้งสองปีตารางเรียนมันก็ไม่ตรงกันบ้างมันคือเรื่องปกติ.. แต่เขาก็ไม่ได้สนใจมากนักเพราะอย่างน้อยเขาก็สามารถพิสูจน์ความรักของเขาให้เพื่อนของแก้วได้เห็นว่าเขานั้นรักแก้ว
แก้ว หรือ แก้วกัลญา หญิงสาวอายุ 35 ปี ที่ครั้งหนึ่งชีวิตเธอใครต่างก็อิจฉาเพราะเธอและสามีของเธอต่างประสบความสำเร็จด้วยกันทั้งสองคนตั้งแต่อายุยังน้อย.. เธอและเขาต่างช่วยเหลือซึ่งกันและกันในการก่อร่างสร้างตัวจนตอนนี้ทั้งเธอและเขาต่างประสบความสำเร็จทางด้านธุรกิจด้วยกันทั้งคู่ เธอที่ต้องการสร้างความมั่นคงให้กับครอบครัวก่อนแล้วเรื่องลูกค่อยว่ากันทีหลัง.. เธออยากให้ทุกอย่างพร้อมมากกว่านี้.. เธอรู้ดีว่าการมีลูกและต้องเลี้ยงลูกนั้นมันจำเป็นต้องใช้เงินเยอะดังนั้นเธอจึงขอเลื่อนเวลาในการท้องออกไปอีกสักนิด.. และในที่สุดวันนั้นก็มาถึง.. เธอท้องแล้ว เธอท้องได้สองสัปดาห์แล้ว.. เธอดีใจมาก เธอดีใจจนไม่สามารถเก็บมันเอาไว้คนเดียวเธอจึงรีบขับรถไปหาสามีของเธอที่ที่ทำงาน.. แต่เมื่อไปถึงที่นั่นมันก็ทำให้เธอต้องพบกับสิ่งที่เขาปกปิดมาตลอด…. เธอพยายามยิ้มให้ตัวเอง.. เธอไม่คิดเลยว่าคนนึงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนรักของเธอตั้งแต่สมัยเรียนกับเขา.. คนที่ขึ้นว่าเป็นสามีของเธอ.. ทั้งสองคนจะทำกับเธอแบบนี้.. เธอ พยายามนิ่งเข้าไว้.. เธอรวบรวมหลักฐานต่างๆเท่าที่เธอจะทำได้.. แต่ผลสุดท้าย.. เธอก็พ่ายแพ้ให้กับความคิดของเธอ.