ตอนที่ 11 เรื่องเล่า 4

เห็นเจาจวิ้นพูดด้วยท่าทีกระฟัดกระเฟียดเช่นนั้น อู๋หมิงให้รู้สึกปวดหัว “เจ้าทำตัวเช่นนี้ ลืมแล้วกระมังว่าตัวเองเป็นบุรุษ”

“ปลอมเป็นสตรีทุกวัน ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วปะไร” เจาจวิ้นยืดตัวนั่งตรง หรี่ตาจ้องอู๋หมิง “ว่าแต่ท่านเถอะ นอนไม่หลับเพราะเรื่องภรรยาอีกแล้วหรือ?”

อู๋หมิงถอนหายใจ ตอบรับเสียงทุ้มต่ำในลำคอ เงียบงันครู่หนึ่งค่อยเอ่ย “เป็นสามีย่อมต้องใส่ใจภรรยา”

“ไม่น่าเชื่อว่าท่านจะมีความรู้สึกต่อนางขนาดนี้ มิใช่ว่าท่านถูกนางใช้แผนการจนได้แต่งงานหรอกหรือ?”

อู๋หมิงเลิกคิ้ว “เจ้ารู้?”

เจาจวิ้นยกหัวแม่มือชี้ตัวเอง ทำท่าคุยโวโอ้อวดว่า “ข้าเป็นใคร สายลับระดับแคว้นเชียวนะ แค่เรื่องของคู่หู สืบง่ายนิดเดียว”

มิรู้ว่าเอาท่าทางแปลกประหลาดเช่นนี้มาจากไหน อู๋หมิงได้แต่ส่ายหน้าระอา ได้ยินเจาจวิ้นเอ่ยเย้าอีกว่า “ท่านมีความคะนึงหานางขนาดนี้ ข้าเริ่มสงสัยเสียแล้ว ไม่แน่ว่าท่านน่ะจงใจทำตัวซื่อบื้อหลอกล่อให้นางตายใจ แล้วคืนเกิดเหตุก็เป็นท่านที่สมยอมถูกมอมเหล้า ถูกไหม”

ประหนึ่งมีหูตาสวรรค์ คำพูดเหล่านี้ทำอู๋หมิงถึงกับชะงักงัน 

“อาหนิง เจ้ารู้เท่าทันเกินไปกระมัง?”

“ฮ่าๆ ข้าเดาถูก เก่งกาจใช่หรือไม่?”

อู๋หมิงสบถยิ้มๆ “รู้มาก”

เจาจวิ้นลุกขึ้นมานั่งลงตรงขอบเตียงเคียงอู๋หมิง ตบบ่าเขาอย่างต้องการให้กำลังใจแล้วว่าต่อ “วางใจเถอะ ข้าจะช่วยเจ้าหาตัวภรรยาอย่างเต็มที่ ระหว่างนี้ก็จะทำงานกับเจ้าอย่างภักดี ตกลงไหม”

ครานี้เป็นอู๋หมิงบ้างที่รู้ทันเจาจวิ้น “ดูเหมือนเจ้ากำลังต้องการเรียกร้องค่าตอนแทนสูงลิบจากข้านะ แต่เจ้าร่ำรวยอยู่แล้ว คงมิใช่เพื่อเงินกระมัง”

เจาจวิ้นชะงักเล็กน้อยก่อนยิ้มแห้ง “อ่า ท่านไม่รู้ พวกเราสองคนกำลังมีชะตากรรมเดียวกันนะ”

อู๋หมิงเลิกคิ้วเบาๆ “อย่างไร?” 

น้ำเสียงของเจาจวิ้นเคร่งเครียดขึ้น “ข้าเองก็ต้องตามหาภรรยาเช่นกัน เพียงแต่ของข้ายากกว่าของท่าน เพราะต้องข้ามภพข้ามชาติมาตามหา ในเมื่อข้าช่วยท่าน ตัวท่านก็ต้องช่วยข้าอย่างเต็มกำลังสุดความสามารถ ไม่ว่าเหนื่อยยากแสนเข็นปานใดก็ห้ามท้อ” 

วาจาคู่สนทนาเช่นนี้ยังคงทำอู๋หมิงมุ่นคิ้วนิ่วหน้ารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตัวโง่งมที่สุดในใต้หล้าได้ทุกครา ได้ยินเจาจวิ้นพูดเรื่องแปลกประหลาดยากเข้าใจอีกว่า

“ตอนนั้นข้าเองก็ต้องทำภารกิจลับที่บอกใครไม่ได้แม้แต่ภรรยา เพื่อความแนบเนียนในหน้าที่และเนื้องานก็ต้องเข้าหาผู้หญิง ทำตัวสนิทสนมแบบชู้สาว กระทั่งภรรยาเข้าใจผิด ทำเราทะเลาะกัน สุดท้าย นางถูกรถชนตาย วิญญาณหลุดลอย แต่พระอาจารย์ที่ข้านับถือบอกว่านางยังไม่หมดบุญ ข้าจึงเข้าพิธีเหนือธรรมชาติ ฆ่าตัวตายตามมา และ...”

“พอ! หยุด!” อู๋หมิงปราม “เรื่องผิดธรรมชาติเช่นนี้ หากเจ้าพูดอีก ข้าจะถือว่าเจ้าถูกผีเข้าปีศาจสิงร่างจริงๆ จำต้องนำตัวไปเผาไฟขับไล่ภูตผีปีศาจทันที”

“...!?”

นอกจากไม่รับฟังยังขู่เอาชีวิตอีกเรอะ? 

ใจร้าย...