تسجيل الدخولหมับ!!
"พะ...พี่ปราณทำอะไรคะ?"เพียงฝันเบิกตาโต เมื่อคนตัวสูงจับมือเธอไปจับตรงไหล่กว้างของเขา ที่ตอนนี้เหมือนจะมีรอยช้ำจางๆ อยู่ แต่พอมือของปราณปล่อยมือเล็ก ฝ่ามือเล็กกลับร่วงลงไปจับหน้าอกหนั่นแน่นของเขาแทน "เฮือก!!"เธอมองตามมือตัวเองแล้วเงยหน้าไปจ้องเขาที่เอาแต่ยกยิ้มพอใจอยู่ ดวงตากลมเบิกโตยิ่งขึ้นก่อนจะรีบชักมือออกทันที
"แหม...อยากจับหน้าอกก็ไม่บอกกันดีๆ"ปราณเอ่ยแซว แล้วมองคนตรงหน้าที่ใบหน้าเริ่มแดงลามไปจนถึงใบหู ยิ่งเธอเขินมันยิ่งดูน่ารักเข้าไปใหญ่
"ใครจะอยากจับ...แล้วมันก็แค่ช้ำ...พี่ก็ไปทายาเอาเองก็แล้วกัน"เพียงฝันเอ่ยก่อนจะลุกขึ้น การกระทำที่ดูประหม่าของเธอ มันสร้างความพอใจให้ปราณอยู่ไม่น้อย แต่ก่อนที่เธอจะก้าวขาออกไป มือของปราณก็คว้ามือเล็กเอาไว้เสียก่อนพร้อมกับกระตุก แต่ดูเหมือนจะกระตุกแรงเกินไป เลยทำให้เธอนั้นเซถลาเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของเขาแทน แผ่นหลังของเธอสัมผัสเข้าไปที่หน้าอกเปลือยเปล่าของปราณ หัวใจดวงน้อยเต้นกระหน่ำรุนแรง อย่างกับมันจะกระเด็นออกมาข้างนอก และยิ่งใบหน้าหล่อๆ นั้นยื่นเข้ามาใกล้ๆ ใบหูของเธอ ลมหายใจเป่ารดไปที่ลำคอระหง ยิ่งทำให้เธอรู้สึกประ
"งั้นพี่กลับก่อนนะ...ดึกแล้วด้วย...พรุ่งนี้เดี๋ยวพี่จะแวะมารับเธอไปทำงานนะ"ปราณเอ่ยบอกร่างเล็กที่กำลังเช็ดทำความสะอาดโต๊ะ"เฮีย!...นอนนี่สิ...นอนนี่เถอะนะเฮีย...พรุ่งนี้มีเข้าเวรแต่เช้าด้วยนี่จะได้ไม่ต้องวนรถไปมา"ปรายฟ้าพยายามยุให้ปราณอยู่ที่นี่ด้วยอีกคน เพราะรู้ดีว่าวันนี้ยังไงเด็กบ้านั่นก็ต้องค้างที่นี่ แล้วเธอรู้สึกไม่ปลอดภัย อย่างน้อยๆ มีคนอยู่หลายๆ คนมันก็อุ่นใจดี"เอ่อ..."ปราณหันไปมองหน้าเพียงฝันเชิงขออนุญาต"พี่ปราณนอนนี่เถอะค่ะ...ยังไงที่นี่ก็คอนโดพี่ปราณ...อีกอย่างห้องนั้นก็เป็นห้องพี่ปราณ...พี่เข้าไปพักเถอะค่ะ"เพียงฝันกล่าวด้วยรอยยิ้มเล็กๆ เพราะนี่ก็ดึกมากแล้ว จะใจร้ายให้เขาขับกลับบ้านก็จะดูยังไงอยู่ "ฝุ่น...ฝุ่นนอนโซฟาตรงนี้ได้ใช่ไหม?"จากนั้นก็หันไปถามน้องชาย"จริงๆ เตียงห้องพี่ก็กว้างนะ...ถ้าไม่คิดอะไรมากก็เข้าไปนอนในห้องพี่ก็ได้นะฝุ่น"ปราณกล่าวชวนด้วยน้ำเสียงใจดี เขาค่อนข้างที่จะหวงพื้นที่ส่วนตัวของตัวเองนะ แต่ในเมื่อตอนนี้เขาต้องทำคะแนน แล้วน้องชายของเพียงฝันก็ไม่ได้ดูเลวร้ายอะไร (เหรอ) การเข้าทางน้องอีกทางก็เป็นเรื่องที่น่าสนใจ"ไม่เป็นไรครับพี่ปราณ...ห้องนอนมันเป็นห้อง
ตื้อดึ่ง! ตื้อดึ่ง!"ทำไมกลับมาเร็วจัง"ริมฝีปากเล็กเอ่ยขึ้นเบาๆ ก่อนจะเดินไปเปิดประตูห้องแอ๊ดดดด!!"สวัสดีครับ!"ร่างสูงใบหน้าหล่อหวาน เอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้ม ตามด้วยชูถุงอะไรบางอย่างขึ้น"พี่ปราณ...มาได้ยังไงคะ...แล้วดึกแล้วพี่มาทำอะไรที่นี่?"เพียงฝันเอ่ยถามคนตัวโตกว่าตรงหน้า"ดึกอะไรครับเพิ่ง2ทุ่ม""มันมืดแล้ว...ยังไงมาแบบนี้ก็ดูไม่ดีนะคะ""เธอไม่ได้อยู่คนเดียวสักหน่อย...มีน้องชายกับปรายฟ้าอยู่ด้วยไม่ใช่เหรอ?""พี่ปราณรู้ได้ไงคะ?""รู้ได้ไงไม่สำคัญหรอก...ไหนของฝากจากอยุธยา...ถ้าไม่มีอะไรมาให้...เอาหัวใจเธอมาให้พี่แทนก็ได้นะไม่ว่ากัน"คำพูดเลี่ยนๆ ของปราณมันทำเอาเพียงฝันอมยิ้มเล็กๆ ไม่รู้ว่าเขาจะหยอดแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน แต่รู้สึกว่า...ก็เริ่มอยากได้ยินอีก"เหอะๆ ...อย่าเอาไปเล่นที่ไหนนะคะ...ถ้าเขาไม่เล่นด้วยเดี๋ยวจะหน้าแตกเอา"ร่างเล็กเอ่ยยิ้มๆ ก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง โดยมีปราณเดินตามเข้ามาด้วย"ไม่เคยเอาไปเล่นที่ไหน...เล่นที่นี่ที่แรก...และคิดว่าจะเป็นที่สุดท้ายด้วย"ปราณเอ่ยด้วยน้ำเสียงติดกวน "ไปหลายวันเลย...คิดถึงพี่บ้างไหมครับ?""ทำไมหนูต้องคิดถึงพี่ด้วยคะ? ...เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่
"ปราย!!...ปราย!!"เพียงฝันเอ่ยเรียกเพื่อนรักทันทีที่ประตูห้องปิดลง"อ๊ะ!!...แก...ตกใจหมดเลย"ปรายฟ้าเอ่ยบอกเพียงฝันหน้าเหวอเล็ก"มีตกใจกว่านี้อีก...ไปใส่เสื้อผ้า...น้องฉันมา!!""ห๊ะ!!...แกว่าไงนะ?"ปรายฟ้าตกใจกับคำบอกเล่าของเพียงฝัน เมื่อนึกถึงรอยจูบวันนั้น กับไอ้เด็กบ้านั่น "คงไม่ได้เห็นฉัน..."นิ้วเรียวชี้ไปที่ร่างกายของตัวเองที่บนร่างมีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวปกปิด แต่ก็ได้คำตอบจากเพียงฝันเป็นการพยักหน้าหงึกๆ "ตายๆ ...แล้วทำไมไม่บอกว่าจะมาเล่า!!""ฉันทักบอกแกแล้วนะ...แกไม่อ่านเอง...พอเข้ามาก็เห็นเต้นส่ายก้นขนาดนั้น...ไปใส่เสื้อผ้า...ไต้ฝุ่นรออยู่หน้าห้องนานแล้ว"ร่างเล็กเอ่ยบอกเพื่อนพร้อมกับดันตัวของปรายฟ้าเข้าไปแต่งตัวในห้องนอน มือเล็กเอื้อมไปดึงประตูห้องนอนมาปิด ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาเเรงๆ อย่างหนักใจ ตามด้วยไปเปิดประตูห้องให้ไต้ฝุ่นเข้ามาแอ๊ดดดด!เสียงประตูห้องเปิดออกพร้อมกับร่างสวยของปรายฟ้าที่อยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาวตัวโต กับกางเกงขาสั้นที่ถูกเสื้อโอเวอร์ไซซ์ปิดอยู่ สายตากลมโตปรายตาไปมองไต้ฝุ่นเพียงนิด ก่อนจะหันไปทางอื่น เพราะร่างสูงจ้องมองร่างบางไม่วางตา แถมยังยกยิ้มกรุ้มกริ่มอยู่ตลอดเ
เช้าวันต่อมา...วันนี้เพียงฝันตื่นมาเตรียมอาหารแต่เช้า วันนี้เป็นวันครบรอบวันที่พ่อแม่เธอจากโลกนี้ไป1ปี ร่างเล็กนั่งมองโกฐกระดูกของพ่อแม่ ใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา มันจุกอยู่ในอก ภาพวันนั้นที่พ่อแม่เธอจากไปต่อหน้าต่อตา แค่นึกถึงวันนั้นหัวใจก็แหลกสลายแล้ว มันบีบหัวใจเอามากๆ ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับเธอ"แม่จ๋า...พ่อจ๋า...วันนี้ฝันทำของโปรดพ่อกับแม่มาเต็มเลย...มีขนมชั้นของโปรดแม่ด้วยนะคะ...ฝันตื่นมาทำให้ตั้งแต่เช้าเลยนะ...รสชาติแบบที่แม่ชอบเลยค่ะไม่หวานมากด้วย...นี่เลย...ทับทิมกรอบของโปรดพ่อ...ฝันไม่ได้ลืมน้า...อึก...รู้ไหม...อย่ามาน้อยใจฝันนะว่าทำให้แต่แม่ล่ะ...เพราะวันนี้มีของโปรดทั้งของพ่อและของแม่เลย...เฮ้อ...อยู่ทางนู้นคงไปเป็นนางฟ้าเทวดาอยู่บนนู้นแล้วใช่ไหมคะ...มองลงมาหาฝันบ้างนะคะ...อึก...พ่อกับแม่รู้ไหมคะว่าฝันคิดถึงพ่อกับแม่มากแค่ไหน...อึก...ฝันคิดถึงพ่อกับแม่ที่สุดเลย..."ร่างเล็กเอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือ มือเล็กลูบไปที่รูปภาพที่ติดอยู่บนโกฐตรงหน้าที่มีรูปพ่อและแม่ของเธออยู่ด้วยกันอย่างเบามือ"...แม่กับพ่อรู้ไหมคะ...ว่าการอยู่โดยที่ไม่มีพ่อและแม่...มันทรมานมากๆ เลย...เวลาฝันเหนื่อ
"คนนี้เหรอที่ชื่อปรายฟ้า"ทันทีที่เข้ามานั่งในรถยนต์ไต้ฝุ่นก็เอ่ยขึ้นด้วยเสียงนิ่งๆ"ใช่...สวยอย่างที่บอกไว้ไหม"เพียงฝันตอบเสียงใสพร้อมกับรอยยิ้ม"หวานติดลิ้นเลย...หึ!""ว่าไงนะ?"เพียงฝันเอ่ยถามน้องชายที่โตมาด้วยกัน เพราะได้ยินไม่ค่อยถนัดกับสิ่งที่เขาพูด"เปล่า...ก็งั้นๆ แหละ""อ้อ...แล้วปีหน้าจะเข้ามหาลัยที่ไหน?"เพียงฝันเอ่ยถามโดยที่ไม่ได้สงสัยอะไรเนื่องจากไต้ฝุ่นกับเพียงฝันห่างกันแค่ปีเดียว เลยทำให้ทั้ง2คนสนิทกันมาก บวกกับโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กๆ เพราะไต้ฝุ่นอยู่บ้านข้างๆ บ้านเธอ เมื่อก่อนตอนที่พ่อแม่เธอยังอยู่ สองบ้านนี้ก็มักจะชวนกันกินข้าวอยู่บ่อยๆ"เล็งๆ มหาลัยเดียวกับพี่ฝันนั่นแหละ""จะเข้าคณะอะไร...แล้วป้าฝนจะให้มาเหรอ?""คุยกับแม่แล้ว...ฝุ่นจะเรียนวิศวะไฟฟ้า""อ้อ""สมัครผ่านเว็บไปแล้วด้วยนะ...อาทิตย์หน้ารู้ผล"ไต้ฝุ่นยกยิ้ม เมื่อนึกถึงใบหน้าแสนสวยของสาวร่างบางหุ่นดีในคอนโดเมื่อครู่"ดีเลยจะได้มาอยู่ใกล้ๆ กัน...น้องชายพี่หล่อขนาดนี้...มาอยู่นี่จะต้องฮอตมากแน่ๆ"เพียงฝันเอ่ยชมน้องชาย"ก็พูดเว่อร์...จะแวะซื้ออะไรก่อนเข้าบ้านไหม?"ไต้ฝุ่นเอ่ยถามคนร่างเล็ก เมื่อขับเข้ามาในเส้นทางเมือง
ค่ำๆ ปรายฟ้าก็ขับรถมารับเธอกลับคอนโด ก่อนกลับก็แวะกินข้าวกันแถวๆ คอนโดตามประสาสาวๆ"พรุ่งนี้จะไปกี่โมงเหรอฝัน?"ปรายฟ้าเอ่ยถามเพียงฝันเสียงใส"ไม่รู้เหมือนกัน...ป้าฝนให้ไต้ฝุ่นมารับ"เพียงฝันตอบเพื่อนสาวขณะที่นั่งพับเสื้อผ้าลงไปในกระเป๋าเดินทางใบเล็ก"ว้า...ไป3วันเลย...แบบนี้จะคิดถึงใครไหมน้า..."ปรายฟ้าเอ่ยขึ้นเปรยๆ"หมายถึงใคร? ...ถ้าหมายถึงพี่ปราณไม่เลยจ้ะ...จริงสิ...เดี๋ยวนี้แกดูเหมือนจะเปลี่ยนฝักเปลี่ยนฝ่ายนะปราย...แกคงไม่ได้กลับลำไปช่วยพี่แกหรอกใช่ไหม?"เพียงฝันถามอย่างจับผิดเพื่อนรัก"อุ๊บส์!...เปล่านะแก...เปล่าเลย...ใครจะไปทำแบบนั้นกันล่ะ"ปรายฟ้าตอบเสียงแข็ง ดวงตากลมกลิ้งกลับกลอกไปมาอย่างมีพิรุธ"โดนจ้างมาเท่าไหร่?"เพียงฝันเดินไปจ้องตาเพื่อน ทำเอาปรายฟ้าตั้งรับไม่ทัน เพราะเธอดูเลิ่กลั่กอย่างปิดไม่มิด"จ้างอะไรล่ะแก...ฉันไม่เอาอะไรมาแลกกับมิตรภาพของเราหรอกนะฝัน"น้ำเสียงของปรายฟ้าเหินขึ้นเล็กน้อย แต่ก็พยายามข่มท่าทีให้ดูเป็นปกติที่สุด"ก็หวังว่ามันจะแลกกับอะไรไม่ได้จริงๆ นะ"เพียงฝันเอ่ยเสียงเรียบ เธอรู้ดีว่าคนอย่างปรายฟ้าจี้จ







