Accueil / โรแมนติก / รักร้าย / บทที่17 สำเร็จ(จำใจ)

Share

บทที่17 สำเร็จ(จำใจ)

last update Dernière mise à jour: 2025-11-11 06:19:33

ภายในห้องรับแขกอันกว้างขวางใหญ่โตนีน่ากำลังนั่งเผชิญหน้ากับพิมพ์หญิงสูงวัยที่ยังคงสวยสง่าและเป็นแม่ของชายหนุ่มที่เธอรัก เอกสารถูกวางลงบนโต๊ะก่อนที่จะเปิดประเด็นการสนทนา

"หนูไม่ได้มารบกวนเวลาคุณป้าใช่ไหมคะ"

"ไม่จ้ะ มีธุระอะไรก็พูดมาเถอะ ว่าแต่เป็นเรื่องของแดเนียลใช่ไหม"

"ค่ะ จริงๆ แล้วเราสองคนแอบมีความสัมพันธ์กันมานานหลายเดือนแล้วค่ะ"

"จริงเหรอ"

"ค่ะ เขาขอให้หนูปิดเป็นความลับ ซึ่งหนูก็เต็มใจอย่างน้อยๆ ก็ได้อยู่ใกล้เขา"

"เฮ้อ เชื้อไม่ทิ้งแถวเลยลูกคนนี้ เหมือนพ่อเขาตอนหนุ่มๆ เลย ทำอะไรก็ไม่ชัดเจนสักอย่าง"พิมพ์ส่ายหน้า

"หนูรักแดเนียลค่ะ และที่สำคัญตอนนี้หนูก็กำลังตั้งท้องลูกของเขาแล้วด้วย"

"จริงเหรอลูก! ป้าไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม"พิมพ์ตกใจปนตื่นเต้น

"จริงค่ะ ทุกอย่างอยู่ในเอกสารนี้หมดแล้ว"นีน่าเลื่อนเอกสารไปตรงหน้าหญิงสูงวัย

"สองสัปดาห์แล้วเหรอลูก ไม่น่าเชื่อจะได้อุ้มหลานแล้วเหรอเนี่ย ดีใจจังเลย"พิมพ์ยิ้มแก้มปริดูภาพอัลตร้าซาวด์ในมือด้วยความดีใจ

"คุณป้าเป็นคนแรกเลยนะคะที่รู้เรื่องนี้ แดเนียลเขายังไม่รู้เลยค่ะ"

"ทำไมหนูไม่บอกเขาล่ะจ๊ะ"

"หนูกลัวค่ะ หนูกลัวว่าเขาจะโกรธ จะเกลียดห
Continuez à lire ce livre gratuitement
Scanner le code pour télécharger l'application
Chapitre verrouillé

Latest chapter

  • รักร้าย   บทที่44 ดื่มด่ำ(จบ)

    ไม่กี่นาทีต่อมาแดเนียลกลับออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพเปลือยท่อนบนส่วนท่อนล่างมีเพียงแค่ผ้าขนหนูผืนเดียว ร่างหนาเดินเข้าไปโอบกอดนีน่าที่กำลังยืนมองดาวอยู่ตรงระเบียงห้อง มือหนาค่อย ๆ ปลดสายเดี่ยวบนร่างเธอออกทั้งสองข้างเผยให้เห็นหน้าอกเต่งตึงเปลือยเปล่า มือหนาไม่รอช้าบีบเคล้นเต้าสวยปลุกเล้าโลมให้เธอเกิดอารมณ์พิศวาสขึ้น "ตรงนี้เลยได้ไหมที่รัก"ริมฝีปากหนากระซิบข้างใบหูบาง จูบไซ้เลียไปตามลำคอระหงอย่างคนหื่นกระหาย "อ่า ตรงไหนก็ได้ค่ะ ที่ ที่รักพอใจ"ร่างบางหลับตาพริ้มรับสัมผัสจากร่างหนาด้วยความเคลิบเคลิ้ม "รักนะครับ"เอ่ยพลางจุ่มจ้วงนิ้วเรียวยาวสอดใส่เข้าไปในช่องรักพร้อมกันสองนิ้ว "รักเหมือนกันค่ะ อ่าส์"เสียงหวานครางออกมาเบา ๆ เมื่อปมกระสันถูกสะกิดรุกล้ำ เมื่อได้ยินอย่างนั้นแดเนียลก็ผลักร่างบางไปพิงกับผนังระเบียงพร้อมกับแหกยกขาเรียวยาวของเธอขึ้น พาท่อนเอ็นร้อนแข็งขึงเต็มที่สอดแทงเข้าใส่ร่องรักอันฉ่ำแฉะไม่รอรี เอวสอบกระเด้าเข้าใส่ร่องรักเนิบช้าจากนั้นค่อย ๆ ไต่ระดับความถี่เร็วขึ้นไปเรื่อย ๆ จนเสร็จสมน้ำรักสีขาวขุ่นพุ่งแตกกระจายภายในมดลูกรู้สึกภายในท้องสาวร้อนผ่าว ร่างหนาช้อนอุ้มร่างอันอ่อ

  • รักร้าย   บทที่43 คู่ชีวิต

    หนึ่งเดือนต่อมา แดเนียลกับนีน่ากลับมาจดทะเบียนสมรสกันอีกครั้งด้วยความรักที่มีให้กันอย่างเปี่ยมล้นในหัวใจ ทั้งสองคนต่างเติมเต็มซึ่งกันและกัน ซึ่งแน่นอนแดเนียลจะเป็นฝ่ายชดใช้ชดเชยให้แม่ของลูกในสิ่งที่ทำผิดพลาดไปเสียมากกว่า แดเนียลพานีน่าเดินเข้าไปสำรวจในบ้านหลังหนึ่งซึ่งตั้งอยู่ในพื้นที่ใจกลางเมือง ลักษณะเป็นบ้านโทนสีขาวสองชั้นกว้างขวางใหญ่โตมีสิ่งอำนวยความสะดวกทุกอย่างครบครัน "ชอบไหมที่รัก"เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น "ชอบค่ะ ว่าแต่บ้านของใครเหรอ"นีน่าเอ่ยถามพลางกวาดสายตามองไปรอบบ้าน "บ้านของเราครับ" "อะไรนะ"นีน่าไม่อยากจะเชื่อหูตนเอง "ฟังไม่ผิดหรอก บ้านของเราเองครับ"แดเนียลเข้าไปโอบเอวบาง "เซอร์ไพรส์มากเลยค่ะ น่ารักที่สุดเลย"นีน่าหันไปหอมแก้มสากฟอดหนึ่ง "เราขึ้นไปดูห้องนอนกันดีกว่า"มือหนาจับจูงมือบางขึ้นบันไดไปชั้นบน ทั้งสองคนไปหยุดยืนอยู่ตรงกลางห้องนอนกว้าง พร้อมกับส่งยิ้มให้กัน "ว้าว สวยมากเลยค่ะ กว้างขวางน่าอยู่มาก มองไปทางไหนก็สบายตาไปหมด"นีน่าเดินสำรวจไปรอบห้องที่ตกแต่งด้วยโทนสีอ่อน "ที่รักชอบ ผัวก็ดีใจครับ ไม่เสียหลายที่ยอมทุ่มเงินจำนวนมหาศาลซื้อมันมา"ร่างหนาสวมกอ

  • รักร้าย   บทที่42 หัวใจดวงเดิม

    วันต่อมา โรสและพิมพ์ต่างพร้อมใจกันมารับแอนดรูวกลับบ้านหลังจากที่ปล่อยให้พ่อแม่มือใหม่ที่ยังคงไม่ลงรอยกันสักเท่าไหร่อยู่กันเพียงลำพังเพื่อเคลียร์ใจ "โอ๋ลูก ขวัญเอยขวัญมานะครับ กลับบ้านเรากันนะ"โรสรับหลานชายจากนีน่ามาอุ้มแนบอกด้วยความรักใคร่ "ไปกันเถอะ"พิมพ์เอ่ยชวนโรสขึ้นรถ "แม่ไปก่อนนะลูก นีก็นั่งไปกับแดเนียลเขาก็แล้วกัน"โรสเอ่ยจบก็พาแอนดรูวขึ้นรถไปทันที "แม่คะ"นีน่าทำได้เพียงแต่เรียกตามหลังมารดาเท่านั้น "ไปกันเถอะ"แดเนียลรีบโอบเอวคอดกิ่วตรงไปที่รถคันหรู ภายในห้องโดยสารอันกว้างขวางนีน่าเลือกที่จะนั่งห่างจากแดเนียลแต่เขากลับขยับตัวเข้าหาเธอโดยการนั่งชิดเบียดเธอ ส่วนมือหนานั้นก็ไม่อยู่นิ่งโอบเอวเธอเอาไว้อยู่อย่างนั้นไม่ยอมปล่อย "เราไม่จำเป็นต้องนั่งใกล้กันขนาดนี้ก็ได้"เสียงหวานเอ่ยขึ้น "ทำไม เราเคยทำยิ่งกว่านี้อีกหรือว่าเราจะทำกันในนี้ดี"แดเนียลเอ่ยหยอกหญิงสาว "คนบ้า"ร่างบางเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่จริงจังนัก "ใช่ฉันจะเป็นบ้า เพราะเธอไม่สนใจนี่แหละ" "ที่ผ่านมาฉันไม่เห็นนายเป็นแบบนั้นเลย" "ไม่เชื่อก็ถามลูกน้องฉันดูสิ ว่าหลังที่เราหย่ากันฉันเป็นยังไงบ้าง สภาพเหมือนหมาไหม" "นายคิด

  • รักร้าย   บทที่41 เผยความในใจ

    "อะไรที่ทำให้เธอรู้สึกแบบนั้นเหรอ หรือว่าฉันยังชัดเจนไม่มากพอ" "_____"นีน่าเลือกที่จะเงียบไม่ตอบโต้ใด ๆ "ฉันรู้ว่าที่ผ่านมาฉันทำร้ายความรู้สึกของเธอมากเกินกว่าจะให้อภัยได้ ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเธอรักฉันมากขนาดไหน แต่ฉันกลับทำมันซ้ำแล้วซ้ำเล่า" "นายจะพูดถึงมันอีกทำไม ใช่ว่ามีแต่นายที่ทำฉันก็ไม่ต่างกันหรอก" "รู้อะไรไหม ชีวิตนี้ฉันขาดเธอไปไม่ได้จริง ๆ หัวใจของฉันมันเอาแต่เรียกร้องหาเธอตลอดเวลา มันเรียกว่ารักใช่ไหม" "อะไรนะ!"นีน่าตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน "ฉันรักเธอ ได้ยินชัดไหมครับ" "นายพูดผิดพูดใหม่ได้นะ"นีน่าไม่อยากจะเชื่อหูของตนเอง "ฉันรักเธอ"เอ่ยพลางจรดปลายจมูกลงบนแก้มเนียน ส่วนมือหนาลูบไล้ไปตามเรือนร่างบางจนไปถึงเนินอวบอูมที่ห่างหายการเกิดรุกล้ำมานานหลายเดือน "อย่า"เสียงหวานเอ่ยแผ่วเบาพร้อมกับดึงมือหนาที่หมายจะล้วงรุกจุดสงวนของเธอออกมา "ทำไม เธอไม่รักฉันเหรอ"จมูกโด่งยังคงวนเวียนหอมซอกคอระหงไม่ห่าง "มันเร็วเกินไป ตอนนี้ฉันอยากจะโฟกัสแค่ลูก"ร่างบางเอ่ยพลางลุกขึ้นจากตักหนาเดินตรงไปที่เตียง แดเนียลถูกทิ้งให้นั่งเคว้งอยู่ตรงโซฟาด้วยความผิดหวัง คำบอกรักของเขามันไม่มีความหมายอะไรกับ

  • รักร้าย   บทที่40 ห่วงใย

    ณ โรงพยาบาลชื่อดังภายในห้องพักฟื้นพิเศษนีน่ากำลังนั่งมองหน้าลูกชายที่นอนหลับอยู่บนเตียงด้วยอาการไข้หวัด เธอไม่คิดเลยสองวันมานี้อาการลูกชายจะหนักขึ้นจนต้องเข้าโรงพยาบาล คนเป็นแม่ใจแทบขาดอยากจะรับความเจ็บปวดเอาไว้ทั้งหมด "ไม่เป็นไรแล้วนะ ถึงมือหมอแล้ว"เคนเอ่ยขึ้น "เพราะฉันเองที่ดูแลลูกไม่ดีถึงได้ป่วยแบบนี้" "อย่าโทษตัวเองเลย อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยขนาดนี้มันเป็นธรรมดาที่เด็กเล็กจะป่วย คุณหมอเขาก็บอกแล้ว" "ค่ะ คุณรีบกลับไปพักที่บ้านเถอะ เดี๋ยวฉันเฝ้าลูกเอง" "ไม่เป็นไร เราจะอยู่ด้วย"เคนทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นพร้อมชายหนุ่มร่างหนาผลักประตูเดินเข้ามาภายในห้อง นีน่าแอบตกใจเมื่อเห็นแดเนียลเดินเข้ามา ไม่ต่างอะไรกับแดเนียลที่เห็นชายหนุ่มแปลกหน้าที่เคยเห็นผ่านตานั่งอยู่ร่วมห้อง "ฉันเป็นห่วงลูกก็เลยมาเยี่ยม"แดเนียลเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ "หมอบอกว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ไข้ลดลงไปบ้างแล้ว อีกวันสองวันก็กลับบ้านได้"นีน่าเอ่ยบอกอาการไปตามความจริง "คืนนี้ฉันจะนอนเฝ้าลูกเอง เธอจะได้พักบ้าง"แดเนียลเอ่ยพลางเหลือบไปมองเคนด้วยความไม่พอใจ "เอ่อ ฉันเข้าใจว่านายเป็นห

  • รักร้าย   บทที่39 ถอดแบบ

    ภายในห้องนั่งเล่นอันกว้างขวางนีน่าอุ้มลูกพาดบ่าหลังจากที่เธอให้ลูกดื่มนมเสร็จ ร่างบางเดินไปเดินมาอยู่อย่างนั้นพร้อมกับร้องเพลงให้ลูกน้อยฟังเบา ๆ "เดี๋ยวจะมีแขกมาบ้านเรานะลูก"โรสเดินตรงเข้าไปหาลูกสาว "ใครเหรอคะ"นีน่าเอ่ยถามกลับ "เดี๋ยวก็รู้เองจ้ะ" "ใครกันแน่คะ"นีน่าขมวดคิ้วมุ่นด้วยความสงสัย "แม่ไปดูความเรียบร้อยในครัวดีกว่า"โรสเอ่ยตัดบทแล้วเดินออกไปทันที นีน่าถูกทิ้งให้ยืนเคว้งอยู่กลางห้องด้วยความสงสัยในใจ เธอไม่เข้าใจว่ามารดาจะปิดบังเธอทำไมไม่บอกกันตรง ๆ เวลาผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมงโรสก็กลับเข้ามาในห้องนั่งเล่นพร้อมกับแขกสองคน ในขณะที่นีน่ากำลังอุ้มลูกชายวางลงบนเบาะนอนเด็กอ่อน เมื่อเธอหันไปทางประตูก็ต้องตกใจเมื่อผู้มาเยือนเป็นคนที่เธอคุ้นเคย "คุณแม่"นีน่าเอ่ยพลางมองหน้าแดเนียลกับพิมพ์มารดาของเขาสลับกันไปมา "นี่แหละจ้ะ แขกของเรา"โรสเอ่ยพลางหันไปทางพิมพ์และแดเนียล "สวัสดีค่ะ คุณป้า"นีน่าเอ่ยทักทายหญิงสูงวัย "จ้ะ ป้ารู้เรื่องของหนูกับลูกหมดแล้วนะ"พิมพ์เอ่ยพลางเหลือบมองหลานชายตัวน้อยที่นอนตาแป๋วอยู่ใกล้ ๆ "ค่ะ"นีน่ารับคำด้วยความประหม่าเล็กน้อย "ขอป้าดูหน้าหลานใกล้ ๆ ห

Plus de chapitres
Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status