Ep 2 คือใคร

Ep 2 คือใคร

TM : ผม ทวิกร เรียก TM ก็ได้ครับส่วนคนนี้คือน้องสาวผม ลภัศรา หรือ LT เธอจะเข้ามาช่วยเรื่องภาพลักษณ์โปรเจ็กส่งออก

PW : ยินดีที่ได้รู้จักครับ

     ฝ่ามือที่เย็นเฉียบของเขายื่นออกมาเพื่อจับมือฉันเป็นการทักทาย แต่ตัวฉันที่กำลังชาไม่สามารถยกแขนขึ้นหรือพูดตอบรับคำว่าสวัสดีได้เลย มีเพียงแววตาที่ไม่เข้าใจมองจ้องไปที่คนตรงหน้า สายตาที่มองกลับมาช่างว่างเปล่าเช่นเดียวกันวันที่เขาเดินจากฉันไป นาทีนี้เหมือนใครเอามีดมากรีดที่กลางอกของฉัน สิ่งนี้มันตอกย้ำว่าเขาตั้งใจทิ้งฉันจริง ๆ สินะ ความรักของเราที่ฉันเคยคิดว่ามันมีอยู่จริงสุดท้ายมันไม่เคยมี

LT : เจ้าฉันรู้สึกไม่ค่อยดีไว้เอาสรุปไปให้ฉันแล้วกัน

JJ : บอสเดินไหวไหม

LT : ไหวเจ้าอยู่ที่นี่เถอะ

JJ : เดี๋ยวเจ้าเรียกคาร์เตอร์นะคะ

LT : ขอบใจ

      เพราะการประชุมครั้งนี้มีผู้บริหารหลายคนไม่ใช่แค่พี่ไทม์ ฉันจึงได้มานั่งที่ไกลจากคนอื่น ๆ และไม่ได้มีความสลักสำคัญอะไรที่จะอยู่ต่อ ถ้าเป็นปกติฉันจะอยู่ฟังจนจบเพื่อสรุปมุมมองของฉันกับพี่ไทม์หรือพี่แฝด ส่วนเขาจะทำอะไรต่อนั้นก็อีกเรื่องฉันมีหน้าที่บอกมุมมองในส่วนที่ฉันเห็นเท่านั้น คาร์เตอร์ ( Karter ) เป็นการ์ดที่คอยดูแลฉันมาตลอดตั้งแต่กลับมาจากปักกิ่ง เขาเป็นคนพูดน้อยเรียกว่านิสัยคล้ายผู้เป็นนายก็คือพี่ไทม์ ฉันมักเรียกเขาด้วยชื่อสั้น ๆ ว่าเตอร์ อายุเขาห่างกับฉันแค่ 2 ปีแต่เขาเก่งขนาดเป็น 1 ใน 4 คนสนิทที่พี่ไทม์สอนมากับมือ ฉันไม่เคยถามเหตุผลว่าทำไมเขาถึงถูกส่งมาดูแลฉันแทนคนเก่า เพราะถ้าเป็นการตัดสินใจของพี่ไทม์พวกเราในบรรดาพี่น้องจะไม่ถาม เรารู้ว่าพี่ไทม์คิดมาแล้วว่าเหมาะสม 

     ประตูห้องประชุมด้านหลังถูกเปิดออกเล็กน้อยเพื่อให้เตอร์เข้ามาพาฉันออกไป ฉันรู้สึกพะอืดพะอมจนแทบจะอ้วกเสียตรงนี้ให้ได้ มือหนาของเตอร์เข้ามาโอบที่แขนฉันไว้เพื่อพยุงฉันออกไปทันที ที่เขามองเห็นสีหน้าฉันไม่สู้ดีนัก ฉันถูกพากลับมาที่ห้องทำงานก่อนที่เตอร์จะถามว่าฉันจะกลับบ้านเลยไหม ฉันพยักหน้าตอบรับก่อนที่เขาจะหันไปหยิบรองเท้าส้นแบนที่ตู้ในห้องด้านในมาเปลี่ยนให้ 

LT : ขอบคุณนะ

KT : คุณควรพักผ่อนให้เยอะ ๆ 

LT : แปลกจังเตอร์ออกความเห็น

KT : ...

LT : อยากกินอะไรหวาน ๆ 

KT : ครับ

     เตอร์เป็นทั้งการ์ดและคนขับรถเขาไม่เคยสายไม่เคยหยุด เขาจะเลิกงานก็ต่อเมื่อฉันกลับเข้าบ้านส่วนเขาอยู่ที่บ้านพักด้านหลัง ที่คุณลุงเทย์จัดให้การ์ดคนสนิทเท่านั้นได้พัก แต่ถ้าใครจะออกไปพักที่คอนโดเฉพาะของ NOS รวมกับการ์ดชุดอื่นก็ได้ไม่มีใครว่า เตอร์มีอีกหน้าที่หนึ่งคือรายงานทุกอย่างในชีวิตฉันให้พี่ไทม์รู้แบบชั่วโมงจนกว่าจะเข้าบ้าน

LT : รู้ได้ไงว่าเราอยากกินอันนี้

KT : เดาครับ

LT : บาปนะโกหกอะ

KT : ...

      ข้อความจากพี่ไทม์บอกว่าถ้าฉันไม่ไหวพรุ่งนี้ไม่ต้องมาทำงานให้พักอยู่บ้านห้ามไปซนที่ไหน ทำอย่างกับฉันเป็นเด็ก ๆ อย่างน้อยตอนนี้ฉันก็เรียนจบแล้วช่วยงานบริษัทได้เต็มตัวแล้ว ไม่ใช่คนที่จะชอบหนีไปเที่ยวเล่นเหมือนเมื่อก่อนซะหน่อย ของหวานจะเยียวยาทุกอย่างแม้แต่ภาพเขาที่ฉันหลับตาก็เห็น ตอนฉันออกจากห้องประชุมเขาไม่แม้แต่จะชายตาแล ถ้ามีคนมาบอกว่าเขาไม่ใช่คนเดียวกับเกอเกอะของฉัน ฉันก็คงจะเชื่อไปแล้วถ้าไม่ได้ยืนมองหน้าเขาใกล้ขนาดนั้น 

Part PW

     ภาพที่มีคนโอบร่างเธอออกไปจากห้องผมมองเห็นจากภาพสะท้อนในกระจกด้านข้างได้อย่างชัดเจน คนคนนี้เคยเป็น 1 ใน 4 คนสนิท TM เขาคงจะรักและห่วงเธอมากสินะถึงจัดการส่งคนสนิทตัวเองไปดูแลอย่างใกล้ชิด ชุดสูทดำสนิทราคาแพงกับกระดุมข้อมือสีเงินเป็นสัญลักษณ์ของการ์ดคนสนิทระดับซิลเวอร์ Silver พวกนี้จะเป็นรองแค่พวก Black NOS เท่านั้น เธออยู่แค่เอื้อมมือคว้าแต่เหมือนตอนนี้ยิ่งไกลกว่าเดิม ผมได้แต่เก็บทุกอย่างที่คิดกลับเข้าไปในที่ที่ลึกที่สุด แม้ในใจตอนนี้ผมแทบจะเป็นบ้าอยากจะวิ่งไปดึงเธอกลับมา แล้วยิงหัวไอ้เวรนั้นให้จบ ๆ ไป

ข้อความ

** : ครับ

PW : กูอยากได้ประวัติการ์ดที่เพิ่งออกไป

** : พวก Silver ไม่มีประวัตินะครับ

PW : หาก่อนค่อยมาตอบกู

** : ครับ

     ทำไมผมจะไม่รู้อยากว่าแต่การ์ดระดับนี้เลย แม้แต่คนรับใช้ธรรมดายังของ NOS ยังยากที่จะหาข้อมูลเพราะ NOS มี Cat eye คนสำคัญที่เขียนระบบป้องกันขึ้นมาเองได้ ฉลาดเป็นกรดไม่มีใครเคยเห็นตัวเป็น ๆ มีแค่ข่าวที่ส่งต่อกันปากต่อปากเท่านั้น ผมมาที่นี่เพราะธุรกิจของตระกูลถ้าเราลงทุนในธุรกิจสีขาวกับ NOS สำเร็จจะยิ่งทำให้อำนาจของผมมั่นคงมากพอที่จะปกป้องครอบครัวที่เหลืออยู่ของผมไว้ได้