13 ความใกล้ชิด

“นี่แน่ะ ปล่อยฉันนะ ไอ้ออสตินบ้า ปล่อยฉันสิ!” ใบพลูทั้งร้องขอความช่วยเหลือ พร้อมกับดิ้นไปมา กำปั้นน้อยๆ ของเธอทุบลงไปที่กลางหลังของออสตินรัวๆ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด

“เก็บแรงเก็บเสียงเอาไว้ใช้บนเตียงเถอะ เธอตะโกนให้ตายก็ไม่มีใครได้ยินหรอกนะใบพลู” ออสตินพูดออกมา พลางใช้มืออีกข้างหยิบลูกกุญแจออกจากกระเป๋ากางเกง เขาเปิดประตูด้วยความทุลักทุเล ซึ่งสุดท้ายเขาก็เปิดเข้าไปได้ ทั้งที่แบกใบพลูเอาไว้บนบ่า จากนั้นชายหนุ่มได้มุ่งตรงไปที่ห้องนอน ก่อนจะเปิดไฟ แล้วโยนหญิงสาวลงไปกับเตียงนุ่ม

ตุ้บ!!

“โอ๊ย! ไอ้ออสตินบ้า!” ใบพลูถึงกับร้องออกมาเสียงดัง พลางเอามือลูบลงไปที่สะโพกเบาๆ ก่อนจะใช้สายตามองไปที่ออสตินอย่างเอาเรื่อง เมื่อเธอถูกชายหนุ่มทุ่มลงมาที่เตียงนอนอย่างไม่ยั้งมือ

“เออ... ฉันมันบ้า! บ้าตั้งนานแล้ว เธอเพิ่งรู้เหรอ หืม” ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเข้ม ก่อนจะเดินเข้าหาคนตัวเล็ก จนใบพลูรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะเสียเปรียบออสติน เมื่อเธออยู่บนเตียงส่วนเขามีทีท่าเหมือนกับเสือ ที่พร้อมจะตะปบเหยื่ออย่างเธอได้ทุกเมื่อ จนทำให้หญิงสาวรีบขยับตัวถอยจนหลังชิดขอบเตียง

“นายจะทำอะไร ถอยไปให้พ้นเลยนะ ถ้านายแตะต้องฉันเพียงแค่ปลายเล็บ พ่อฉันเอานายตายแน่” ใบพลูพูดออกมาด้วยน้ำเสียวเกรี้ยวกราว ดวงตากลมโตของหญิงสาวมองไปที่ออสตินราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ เมื่อเธอกำลังพยายามทำใจดีสู้เสือ ทั้งที่รู้ว่าเสือตัวนี้ร้ายกาจแค่ไหน ถ้าหากเธอเผลอเมื่อไหร่ต้องถูกเขาเขมือบอย่างแน่นอน

“กลัวเหรอ ถึงขนาดเอาพ่อมาขู่ หืม”

“ใครกลัว ฉันเนี่ยนะกลัว ชิ!” ใบพลูยังคงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงห้วนๆ พร้อมกับสะบัดหน้าเชิดขึ้นอย่างเย่อหยิ่ง เพื่อให้ออสตินรู้ว่าเธอไม่ได้กลัวเขาสักนิด ทั้งที่ลึกๆ แล้วหัวใจของหญิงสาวมันกำลังสั่นระริก จนแทบจะเก็บอาการไว้ไม่มิด เมื่อชายตัวโตเคลื่อนตัวเข้าหาเธออย่างกระชั้นชิด ซึ่งแววตาของออสตินช่างดูเจ้าเล่ห์พิกล

“ไม่กลัว หึหึ! แต่ถอยกรูดจนหลังชนหัวเตียงเนี่ยนะ” เสียงกลั้วหัวเราะดังออกมาจากในลำคอราวกับเจ้าป่า พร้อมกับคำพูดที่เย้ยหยัน เมื่อออสตินเห็นท่าทีของใบพลู ไม่ต่างจากเจ้ากระต่ายน้อย ที่กำลังพยายามจะหลบเสือหนุ่มอย่างเขา ทั้งที่เธอหนียังไงก็คงไม่พ้น

“ออสตินนายพาฉันกลับเถอะนะ ฉันอยากกลับบ้านแล้ว ถ้านายขับรถไม่ไหว ฉันจะเป็นคนขับให้นายนั่งเอง น๊า... เรากลับกันเถอะพลีส” หญิงสาวเปลี่ยนท่าทีพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูอ่อนลง เพื่อโน้มน้าวจิตใจให้ออสตินยอมทำตาม แต่ทว่าความพยายามของเธอคงไม่สัมฤทธิ์ผล เมื่อชายหนุ่มรู้สึกชอบใจในเวลาที่หญิงสาวพูดจาอ้อนอ้อนด้วยน้ำเสียงเขาแบบนี้

“เธอจะกลัวอะไร ในเมื่อฉันคือเจ้าชีวิต ผู้ที่มีสิทธิ์ในการครอบครองตั้งแต่หัวจรดเท้าไม่ว่าจะเป็นตัวหรือหัวใจ เธอจะปันไปให้ใครไม่ได้ เวลาที่มองใกล้ๆ ชัดๆ แบบนี้ เธอก็สวยดีนี่ ถึงว่าสิ! ทำไมไอ้เดย์มันถึงอยากได้เธอไปทำเมีย” คำพูดของออสตินทำให้ใบพลูถึงกับกำผ้าปูไว้แน่น ที่เขาทำแบบนี้เพียงเพราะว่าอยากเอาชนะเดย์อย่างนั้นเหรอ หรือว่าเขาอยากให้คุณค่าในตัวเธอดูด้อยลงกันแน่ แต่ไม่ว่ายังไง เหตุผลอะไรที่เขายกมาอ้าง สุดท้ายและท้ายสุดออสตินก็คงทำเพื่อความสะใจ

“นายใจร้ายกับฉันมากเลยนะออสติน ถ้าอยากได้ลมหายใจของฉันมากนักล่ะก็... ฉันจะคืนให้ ฉันจะตายไปจากโลกนี้ ให้มันรู้แล้วรู้รอดไป นายจะได้ไม่ต้องลำบากใจ ที่ต้องมาคอยตามราวี ทวงบุญคุณกับคนอย่างฉันอีกครั้งแล้วครั้งเล่า” น้ำเสียงสั่นเครือแฝงไปด้วยความอัดอั้นตันใจ พร้อมกับน้ำตาไหลออกมาเปื้อนใบหน้างาม ทั้งที่เธอพยายามฝืนไว้สุดกำลัง แต่เมื่อถูกออสตินใช้ท่าทีและคำพูดที่ไม่รักษาน้ำใจ จึงทำให้หญิงสาวร้องไห้ออกมาระคนกำลังเสียใจอย่างหนัก

ถ้อยคำที่ใบพลูเอ่ยออกมากำลังส่งผลให้หัวใจของออสตินเจ็บปวด เมื่อเขาไม่เคยปรารถนาที่จะให้หญิงสาวตกอยู่ในสภาวะความหวาดกลัวแบบนี้ ที่สำคัญเขาไม่เคยต้องการให้เธอตาย เพราะหญิงสาวเป็นดังลมหายใจ เขาจะอยู่อย่างไรถ้าหากว่าวันหนึ่งวันใดไม่มีเธอ

“ถ้าฉันไม่อนุญาตเธอก็ตายไม่ได้ จะร้องไห้ทำไม แค่จะบอกให้ไปอาบน้ำ เป็นห่วงกลัวนอนไม่หลับ หน้าแดงเชียวดื่มไวน์ไปกี่แก้ว แล้วใครใช้ให้เธอดื่ม ต่อไปห้ามดื่มกับใครและห้ามเข้าใกล้ผู้ชายคนไหนนอกจากฉันเข้าใจไหม หืม” ถ้อยคำและการกระทำของออสตินกำลังส่งผลให้หัวใจของใบพลูเต้นแรง

เมื่อเขาเอื้อมมือมาปาดน้ำตาออกจากแก้มของเธอ ด้วยท่าทีที่ทะนุถนอม ผิดไปจากทุกครั้งทุกคราที่ผ่านมา เขาทำเหมือนกับว่าเธอดูมีค่ามากกว่าคนที่ติดหนี้ชีวิต

“ฉันดื่มไปแค่นิดเดียวเอง นายต่างห่างที่ดื่มยังกับน้ำเปล่า” หญิงสาวพูดพลางเบือนหน้าหนี เพราะไม่อยากให้ออสตินรู้ว่าเธอกำลังตื่นเต้น จนหัวใจแทบกระเด็นออกมาเต้นระบำอยู่นอกอก

ในเวลาที่เขาเข้าใกล้เธอแบบนี้ยิ่งทำให้ใบพลูหวั่นไหว ทั้งที่เมื่อสักครู่ยังคงตะเบ็งเสียงไล่ชายหนุ่มไปให้พ้นๆ แต่ในเวลานี้เธอกลับจะยอมจำนน เพียงแค่เขาทำดีด้วยป้อนคำหวานเพียงไม่กี่คำ ทำไมเธอดูใจง่ายจัง

ภายในห้องนอนที่ประดับประดาเอาไว้ด้วยเฟอร์นิเจอร์ราคาแพงบนเตียงขนาดคิงไซซ์ได้มีหญิงสาวร่างอรชรนั่งกอดอก เอนหลังพิงหัวเตียงด้วยใบหน้าบึ้งตึง เธอสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวโคร่งทรงโอเวอร์ไซซ์ของออสตินจนคลุมถึงเข่า อย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้ เมื่อใบพลูจำใจต้องอาบน้ำเปลี่ยนชุดตามคำสั่งของชายหนุ่ม

 หลังจากที่ถูกเจ้าของบ้านขู่ออกมาด้วยวาจา ที่เธอนั้นไม่กล้าจะทำตัวท้าทาย เพราะถ้าหากหญิงสาวไม่ไปอาบน้ำ ออสตินจะเป็นคนอาบให้เธอเอง ซึ่งดูจากสีหน้าและแววตาเจ้าเล่ห์ของเขาแล้ว ชายหนุ่มไม่ได้พูดเล่นกับเธอแน่ๆ

“ยังไม่นอนอีกเหรอ” เสียงทุ้มดังขึ้นมา พร้อมกับชายตัวโต ผู้ที่มีใบหน้าหล่อเหลาเอาการ จนสามารถสะกดใจสาวน้อยใหญ่ให้ตกอยู่ในภวังค์ได้อย่าง่ายดาย เฉกเช่นกับใบพลูในเวลานี้