12 ทั้งหึงทั้งหวง2

 ในขณะที่การเต้นรำยังคงดำเนินไปเรื่อยๆ ตามลีลาการออกสเต็ปของแต่ละคู่ สายตาคมของออสตินยังคงแอบชำเลืองมองไปที่ใบพลูเป็นระยะ จนมิ้นต์เริ่มเคืองที่คู่เต้นของหล่อนเอาแต่แอบมองผู้หญิงอีกคน ทั้งที่หล่อนแต่งตัวมายั่วเขาซะขนาดนี้ ออสตินยังจะสนใจใบพลูที่ดูจืดชืดไม่มีรสชาติแบบนั้น

“เฮ้ย! ไอ้ออสติน!” ครามถึงกับอุทานออกมาเสียงดัง ก่อนจะลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจ เมื่อออสตินเดินเข้าไปกระชากใบพลูออกมาจากอ้อมแขนของเดย์

“นายทำบ้าอะไร! ปล่อยฉันนะ” ใบพลูตะคอกใส่หน้าออสติน เธอไม่สนว่าใครจะมอง เมื่อชายหนุ่มไม่ให้เกียรติเธอสักนิด

“ผู้หญิงเขาบอกให้ปล่อยก็ปล่อยดิวะ!” เดย์พูดออกมาด้วยท่าทางเกรี้ยวกราด พร้อมจะเปิดฉากบวกกับออสติน

“ออสติน มิ้นต์ว่าเรากลับไปนั่งดื่มต่อเถอะนะ หรืออยากกลับเดี๋ยวมิ้นต์ไปส่งน๊า... ว้าย!” หล่อนพูดออกมาด้วยเสียงหวาน พลางเดินเข้าไปคล้องแขนชายหนุ่มเอาไว้ แต่กลับถูกออสตินสะบัดออกอย่างแรง

“นายอย่ายุ่งกับผู้หญิงของฉัน เธอก็เหมือนกัน มานี่เลยยัยตัวดี” ออสตินชี้หน้าเดย์อย่างเอาเรื่อง พร้อมทั้งประกาศกร้าวออกมาเสียงดัง เพื่อแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของใบพลู พลางฉุดข้อมือหญิงสาวให้เดินตามเขาไปที่รถ ขณะที่มิ้นต์กับเดย์ยืนมองหน้ากันด้วยอารมณ์โกรธ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ก่อนจะรีบบอกให้ทุกคนดื่มต่อ พร้อมกับประกาศว่าทุกอย่างเป็นเรื่องเข้าใจผิด

“ปล่อยฉันนะออสติน! ฉันจะกลับพร้อมวาวาและก็นัทตี้” ใบพลูพูดพร้อมกับพยายามแกะมือออสตินออก แต่ทว่าเขากลับบีบรัดแน่นขึ้นกว่าเดิมจนเธอรู้สึกเจ็บ

“ฉันเจ็บนะ ปล่อย!”

“เข้าไป”

“ไม่!” ออสตินเปิดประตูรถสปอร์ตคันหรูให้ใบพลูเข้าไปนั่ง แต่ทว่าหญิงสาวกลับมีท่าทีพยศไม่ยอมเขาท่าเดียว

“จะเข้าไปดีๆ หรือให้ฉันจับโยนเข้าไป”

“นายมันเผด็จการ นายมันบ้าอำนาจ ฉันเกลียดนาย ได้ยินไหมออสตินฉันเกลียดนาย!”

จุ๊บ! จร๊วบ!

“อืม... อื้อ”

เสียงต่อต้านดังอื้ออึงอยู่ในลำคอของหญิงสาว เมื่อเธอถูกเขาประกบจูบอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว ความพยศที่มีในที กำลังจะหายไปกับรสจูบที่แสนหวาน เมื่อร่างอรชรที่เคยต่อต้านเริ่มอ่อนปวกเปียกให้กับความรู้สึกที่หวั่นไหว เพราะถูกปลายลิ้นร้อนรุกรานอย่างหนัก เขาปล่อยให้เธอได้มีโอกาสหายใจเพียงแค่ชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น

ในเวลานี้จูบแรกของเธอได้ตกเป็นของออสตินไปโดยปริยาย เมื่อเขาหึงหวงเธอจนออกนอกหน้า จนเก็บความรู้สึกไว้ไม่มิด หญิงสาวเองก็ไม่คาดคิดว่าเขาจะบ้ากล้าจูบเธอในที่จอดรถแบบนี้

เมื่อรถสปอร์ตคันหรูแล่นออกมาจากบ้านของเดย์ ใบพลูเอาแต่เงียบตลอดทาง เธอไม่รู้ว่าออสตินกำลังจะพาไปที่ไหน ซึ่งหญิงสาวได้ปล่อยให้เขาขับรถมุ่งหน้าอออกไปตามอำเภอใจ มันคงเป็นเวรกรรมนำพาให้เธอต้องมาพบกับผู้ชายอย่างเขา

ซึ่งหญิงสาวคงต้องยอมรับสภาพหลังจากที่เธอตกเป็นหนี้ชีวิตออสติน ขณะเดียวกันนัทตี้และวาวาได้พูดถึงคนทั้งคู่มาตลอดทาง เพราะสองสาวกำลังคิดว่าออสตินคงไม่ได้พาใบพลูไปส่งที่บ้านแน่ๆ และที่สำคัญเพื่อนของเธอก็ได้ขออนุญาตบิดามารดามานอนค้างกับพวกเธอแล้วด้วย

 ถ้าหากว่าคืนนี้ใบพลูหายไปที่บ้านคงไม่สงสัย แต่ที่สองสาวกำลังกลุ้มใจเพราะว่าเพื่อนรักได้หายไปกับออสติน

“เอาไงดีคราม นายว่าออสตินจะพาใบพลูไปค้างที่ไหนอ่ะ พวกเราไปตามหาใบพลูกันดีไหม” นัทตี้เอ่ยถามแฟนหนุ่มของเธออกมาด้วยใบหน้าที่เป็นกังวล พลางมองไปที่ใบหน้าคมด้วยใจจดจ่อ เพื่อรอฟังคำตอบจากคราม

“พวกเขาสองคนโตแล้วนะ ไอ้ออสมันไม่มีทางทำร้ายใบพลูหรอก อย่าห่วงเลยน่า เผลอๆ คืนนี้อาจจะมีเรื่องราวดีๆ ที่ทำให้สองคนปรับความเข้าใจกันก็ได้”

“จริงด้วย ออสตินกับใบพลู ได้อยู่ด้วยกันตามลำพัง บวกกับแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไป อาจจะทำให้พวกเขาได้ระบายความในใจออกมา เฮ้ย! แต่ถ้าเกิดว่าออสตินหน้ามืดปล้ำใบพลูขึ้นมาจริงๆ จะทำยังไงอ่ะ” วาวาถึงกับเอามือขึ้นมาป้องปาก หลังจากที่คิดว่าออสตินอาจจะทำในสิ่งที่พวกเธอคาดไม่ถึงก็เป็นได้

“เรื่องแบบนี้ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอกนะ ถ้าใบพลูไม่ยอมเสียอย่าง ผู้ชายอย่างไอ้ออสมันไม่มีทางฝืนใจผู้หญิงอย่างแน่นอน” ครามพูดยืนยันถึงความเป็นลูกผู้ชายในตัวออสตินออกมาเสียงเข้ม จนทำให้หญิงสาวทั้งสองคนสบายใจขึ้นมาบ้าง

“ฉันก็หวังว่าพวกเขาสองคนจะรู้ใจตัวเองสักที” นัทตี้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา หลังจากที่เธอกับเพื่อนๆ พยายามเชียร์ให้ออสตินกับใบพลูคบกัน แต่คนทั้งคู่กลับยืนกรานว่าไม่มีทางที่จะคบกันได้ ทั้งที่ผู้ใหญ่จะให้หมั้นหมายกันในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้แล้ว

เมื่อรถสปอร์คันหรูแล่นเข้ามาจอดภายในบริเวณบ้านสวน ซึ่งอยู่ชานเมืองห่างไกลจากความวุ่นวาย เพราะออสตินอยากพาใบพลูมาดื่มด่ำกับธรรมชาติ ที่รายล้อมไปด้วยไม้ดอกไม้ประดับและอากาศที่บริสุทธิ์ ถ้าใบพลูได้เห็นชายหนุ่มเชื่อว่าเธอต้องชอบมากๆ

“ลงมาได้แล้ว” เมื่อออสตินจอดรถได้ เขาเดินอ้อมมาเปิดประตูให้กับใบพลู พร้อมกับพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลกว่าที่เคย แต่ทว่าหญิงสาวกลับมีท่าทีงอนๆ เมื่อเธอเอาแต่นั่งเหม่อไม่ยอมลงไปจากรถตามคำบอกของชายหนุ่ม เมื่อเขาได้ขโมยจูบแรกไปจากเธอ อย่างเห็นแก่ตัวที่สุด

“ถ้าไม่ลงมา ฉันจะเป็นคนอุ้มเธอเข้าไปในบ้านนะใบพลู จะลงมาเองหรือให้ฉันอุ้มเข้าไป หืม” ออสตินไม่พูดเปล่า เขาได้โน้มใบหน้าเข้าไปในรถ จนใบพลูรีบเขยิบออกห่าง เมื่อเธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ซึ่งมีกลิ่นแอลกอฮอล์อ่อนๆ โชยมาแตะปลายจมูก พลอยทำให้เธอนึกถึงรสจูบที่แสนจะดูดดื่มไม่ได้

“ที่นี่ที่ไหน ฉันจะกลับบ้าน” หญิงสาวเอ่ยถามชายหนุ่มออกมาด้วยน้ำเสียงห้วนๆ พร้อมกับบอกถึงจุดประสงค์ที่เธอไม่ยอมลงไปจากรถให้เขาได้ทราบ

“มันดึกแล้ว ฉันขับรถไม่ไหว เมาจนคอพับแล้วเนี่ย ลงมา!” ออสตินพูดออกมาด้วยถ้อยคำที่ฟังไม่ขึ้นเลยสักนิด ถ้าหากว่าเขาเมาจนคอพับแล้วจะพาเธอขับรถมาถึงที่นี่ได้ยังไง ผู้ชายคนนี้เจ้าเล่ห์ชะมัดเลย

“นายเอาคำพูดพวกนี้ไปหลอกเด็กเถอะ หรือถ้านายเมาจริงๆ ฉันขับเองก็ได้” ใบพลูเริ่มพูดจาต่อรองเขาออกมาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะยอม เมื่อเธอกำลังกลัวว่าความใกล้ชิด อาจจะทำให้ขาดสติพลั้งเผลอใจไปกับอารมณ์ชั่ววูบ ซึ่งถ้ามีโอกาสออสตินอาจจะทำกับเธอมากกว่าจูบก็เป็นได้

“เธอนี่มันดื้อจริงๆ เลยนะใบพลู”

หมับ!!

“ว้าย!! ไอ้ออสตินบ้า! ปล่อยฉันเลยนะ” ใบพลูถึงกับร้องโวยวายออกมาเสียงดัง เมื่อออสตินก้มลงไปอุ้มเธอออกมาจากรถ แล้วจับหญิงสาวขึ้นมาพาดบ่าเอาไว้ แม้ว่าเธอจะดิ้นแค่ไหนกลับสู้แรงของออสตินไม่ได้

“ปล่อยนะ ช่วยด้วย! ช่วยด้วยค่ะ!”

“หนวกหู! เงียบเลยนะ ไม่อย่างนั้นเธอเจอดีแน่”

ตุ้บ! ตุ้บ!