19 คู่หมาย

เมื่อบิดากลับมาจากที่ทำงาน ออสตินรีบอ้อนเอเดนขึ้นมาทันที ซึ่งทำให้ผู้เป็นบิดารู้สึกแปลกใจที่ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเขามีท่าทีเปลี่ยนไป จากที่ไม่อยากหมั้นหมายกับใบบุญ มาวันนี้ชายหนุ่มกลับรบเร้าให้บิดามารดารีบจัดการเรื่องหมั้นระหว่างเขากับเธอให้เร็วที่สุด

“แกว่าอะไรนะ ไปวันนี้เลยอย่างนั้นเหรอ ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า!” เสียงหัวเราะของเอเดนดังขึ้นมาอย่างอารมณ์ดี เมื่อลูกชายยอมทำตามในสิ่งที่เขากับกวินได้ตกลงกันเอาไว้

“ไอ้นี่ใจร้อนจริงโว้ย!” เอเดนหย่อนก้นลงนั่งข้างๆ ลูกชาย พร้อมกับจิบไวน์เหมือนอย่างเคย ถึงแม้ว่าภรรยาจะห้ามปรามยังไง รสนิยมของเขากับความนุ่มลิ้นของรสชาติไวน์คุณภาพดี จึงทำให้ผู้ชายวัยผู้ใหญ่ตอนปลายอย่างเขารู้สึกกระปรี้กระเปร่า เหมือนกับอายุเพิ่งห้าสิบต้นๆ ทั้งที่เขานั้นเลยวัยเกษียณไปแล้ว

“ก็ไหนลูกบอกว่าไม่อยากแต่งงานกับหนูใบพลู แล้วทำไมวันนี้ถึงอยากหมั้นหมายขึ้นมาละ” พิ้งค์พลอยรู้สึกหมั่นไส้ลูกชายตัวดีไม่น้อย เพราะเธอเองก็หมายมั่นปั้นมืออยากได้ใบพลูมาเป็นสะใภ้ แต่ออสตินกลับปฏิเสธเสียงแข็ง เขาพยายามบอกปัดครั้งแล้วครั้งเล่า ผลัดมาจนกระทั่งมารดาเริ่มถอดใจ แต่วันนี้อยู่ดีๆ ลูกชายกลับแสดงท่าทีเปลี่ยนไปจากเดิม จนน่าสงสัย

“โธ่แม่คร้าบ! ก็ตอนนั้นผมยังเด็ก ตอนนี้เรียนจบแล้วนี่นา ก็เลยอยากลองมีคู่หมั้นดูบ้าง” ออสตินเริ่มพูดจาออดอ้อน เขาโน้มตัวเข้าไปสวมกอดมารดา แล้วยังทำเสียงเล็กเสียงน้อย เหมือนกับเด็กอยากมีของเล่นชิ้นใหม่ แต่ทว่าในตอนนี้ใบพลูคือสิ่งมีค่า เมื่อเขาได้ครอบครองตีตราจองทั้งกายและใจ

“อะไรนะ ลูกพูดยังกับว่าการหมั้นหมายเป็นเรื่องน่าลองดูเล่นๆ อย่างนั้นเหรอ คนที่เสียหายคือหนูใบพลู ถ้าลูกไม่คิดจะจริงจัง ก็ล้มเลิกความตั้งใจซะนะออสติน” พิ้งค์พลอยเอ็ดลูกชายออกไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ เมื่อออสตินพูดเหมือนกับว่าการหมั้นหมายนั้น เป็นเรื่องน่าสนุก

“ผมไม่ได้หมายความแบบนั้นสักหน่อย ถ้าแม่ไม่อยากให้ผมหมั้นกับใบพลู ผมจะหาว่าที่ลูกสะใภ้คนใหม่ให้แม่ก็ได้ เอาไหมละครับ” ถ้อยคำที่ออสตินพูดออกมาทำให้ผู้เป็นมารดาถึงกับถลึงตาใส่ เมื่อเขากำลังขู่ให้นางยอมจำนนยอมทำตามในสิ่งที่ตนต้องการ ทั้งที่เรื่องนี้ใหญ่พอสมควร เพราะถ้าหากวันหนึ่งออสตินเปลี่ยนใจไปมีใครอีกคน ก่อนถึงวันแต่งงานหรือแต่งงานกันไปแล้ว ความเป็นเพื่อนระหว่าเอเดนกับกวินคงขาดสะบั้นลงอย่างไม่เป็นท่าแน่ๆ

“เอาเป็นว่า ให้แม่โทรไปก่อน ทางโน้นเขาว่างหรือเปล่า ไม่รู้ว่าเย็นนี้กวินติดงานไหม” เอเดนวางแก้วไวน์ลงหลังจากเขาจิบไปเป็นที่พอใจแล้ว ดวงตาของเขายังคงฉายแววความเป็นมาเฟียให้เห็น ผิดไปจากลูกชายที่ได้มารดามาเต็มๆ ออสตินหน้าหวานหล่อกระชากใจ จนทำให้ใบพลูพยายามที่จะอยู่ห่างๆ ไม่อยากสานสัมพันธ์กับเขา เพราะเธอรู้ดีว่าชายหนุ่มเป็นที่หมายตาสาวน้อยสาวใหญ่

ซึ่งเธอคงไม่อาจไปสู้รบตบมือกับสาวๆ ที่เข้ามาพัวพันออสตินได้ในทุกวี่ทุกวัน จนใบพลูนั้นกลัวว่าถ้าหากวันใด สถานะของเขาและเธอเปลี่ยนไป ชีวิตของเธอจะมีแนวโน้มไปในทิศทางใดคงวุ่นวายใจไม่ใช่น้อย ที่ต้องคอยจับผิดและหวาดระแวงผู้ชายอย่างออสติน

“ไอ้ลูกคนนี้นี่ แป๊บนะ... เดี๋ยวแม่โทรหาอาใบบุญก่อน” พูดจบพิ้งค์พลอยก็เดินเลี่ยงเข้าไปข้างในบ้าน เพื่อคุยกับใบบุญหลังจากที่ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนรบเร้า ให้ไปเจรจาเรื่องหมั้นหมายให้ได้เสียในวันนี้ ในขณะที่ออสตินกำลังร้อนรุ่มในใจ หลังจากที่เขาทำผิดต่อใบพลู

ในเวลานี้ที่บ้านของเธอได้มีแขกคนสำคัญมาขอพบ ซึ่งหญิงสาวพาเขามานั่งคุยที่โต๊ะม้าหินอ่อนบริเวณสวนหย่อมหน้าบ้าน เพราะเธอไม่อยากให้บิดาเป็นกังวลใจ ที่มีผู้ชายอย่างเดย์เข้ามาพัวพัน เนื่องจากหญิงสาวกลัวว่าเธอจะถูกเร่งรัดให้หมั้นหมายกับออสตินในเร็ววันนี้

“ใบพลูไม่คิดว่าเดย์จะตามมาถึงบ้าน เอาไว้ว่างๆ เราค่อยนัดทานข้าวกันก็ได้” หญิงสาวพูดออกไปด้วยถ้อยคำที่เกรงใจ หลังจากที่ชายหนุ่มหอบของฝากมาให้ ล้วนแต่เป็นแบรนด์เนมทั้งนั้น

“เดย์ดีใจจังที่ได้ยินใบพลูพูดแบบนี้ เมื่อคืนเขาทำอะไรใบพลูหรือเปล่า เดย์เป็นห่วงแทบแย่เลยรู้ไหม” ชายหนุ่มไม่พูดเปล่าเขาถือวิสาสะคว้ามือของใบพลูมากุมเอาไว้ จนหญิงสาวทำตัวไม่ถูก ซึ่งเธอไม่อยากให้ความหวังเขา แต่ทว่าก็ไม่รู้จะปฏิเสธหรือไล่เดย์ไม่ให้ตามตอแยเธอยังไงดี

“ขอบใจมากนะเดย์ ใบพลูไม่เป็นไรหรอก” หญิงสาวพูดพลางส่งยิ้มบางๆ ให้กับชายตรงหน้า ก่อนจะค่อยๆ ชักมือออกจากฝ่ามือแกร่งของเดย์ มาวางไว้ที่ตักของเธอแทน

“ออสตินกับมิ้นต์ เอ่อ... ไม่รู้ว่าเดย์ควรเล่าให้ใบพลูฟังดีไหม” ถึงแม้ว่าภายนอกเดย์จะดูสุภาพอ่อนโยน แต่ดวงตาของเขากลับมีนัยอะไรบางอย่างซ่อนเอาไว้ จนบางทีใบพลูเองยังรู้สึกหวาดกลัวผู้ชายอย่างเขา เพราะเดย์ดูไม่น่าไว้วางใจ หรือบางทีเธออาจจะคิดมากไป เธอไม่ควรมองโลกในแง่ร้าย ซึ่งปกติแล้วใบพลูดูไร้เดียงสา เธอจึงดูไม่ค่อยทันเล่ห์เหลื่อมของผู้ชายอย่างเดย์เท่าไหร่นัก

“ออสตินกับมิ้นต์ทำไมเหรอเดย์ แต่ก็ช่างเถอะเขาสองคนจะเป็นอะไรกันก็ไม่เห็นเกี่ยวกับใบพลูสักหน่อย”

หญิงสาวพยายามเก็บอาการเอาไว้ เพื่อไม่ให้เดย์สงสัยในความสัมพันธ์ของเธอกับออสติน ซึ่งในตอนนี้ใบพลูไม่ต่างจากภรรยาของเขา หลังจากที่เมื่อคืนทุกอย่างได้ดำเนินไปตามความปรารถนาของร่างกาย จนไม่อาจยับยั้งชั่งใจ จึงปล่อยเลยตามเลยให้ออสตินได้ครอบครองความสาวของเธอจนสาแก่ใจ

“อืม... ดีแล้วแหละ เดย์แค่ไม่อยากเห็นใบพลูเสียใจ มิ้นต์ชอบมาเล่าให้เดย์ฟังบ่อยๆ ออสตินมักไปค้างกับเธอที่คอนโด ได้ข่าวว่าพ่อแม่ของออสตินก็รู้เรื่องนี้ด้วยนะ สงสัยพวกเขาคงอยากได้ลูกสาวนักธุรกิจใหญ่มาเป็นสะใภ้ ใบพลูว่าจริงไหม” คำถามที่ฟังดูธรรมดา แต่ทำไมถึงกลายเป็นดั่งอาวุธร้ายที่กำลังโหมกระหน่ำทิ่มแทงมายังหัวใจดวงน้อยๆ ของใบพลู จนเธอรู้สึกเจ็บ เมื่อได้ยินเดย์พูดออกมาด้วยประโยคที่ปวดใจเหลือเกิน

“เดย์... พอดีว่าใบพลูรู้สึกไม่ค่อยสบาย เดย์จะว่าอะไรไหม ถ้าใบพลูจะขอตัวไปนอนพัก”

“เป็นอะไรมากหรือเปล่า ตัวร้อนไหมไหนดูซิ” เดย์กระตือรือร้นที่จะเอามือเข้ามาอังหน้าผากใบพลู เพราะเขาอยากใช้โอกาสนี้ เพื่อที่จะได้สัมผัสเธอ

“ทำอะไร ทำไมต้องถึงเนื้อถึงตัวกันด้วย”

 เสียงทุ้มต่ำดังขึ้น หลังจากที่กวินแอบดูชายหนุ่มอยู่ห่างๆ หลังจากที่เข้ามาข้องแวะใบพลู ซึ่งท่านประธานไม่ค่อยถูกชะตาตั้งแต่แรกเจอ บวกกับความหวงลูกสาวเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว จึงทำให้เขาไม่ชอบใจที่เดย์ถูกเนื้อต้องตัวใบพลู

“ไม่มีอะไรค่ะคุณพ่อ พอดีว่าใบพลูรู้สึกไม่ค่อยสบาย เดย์ก็กำลังจะกลับพอดี ใช่ไหมเดย์” ใบพลูรีบพูดขึ้นก่อนจะตั้งคำถามให้เดย์ต้องตอบตกลงออกไปอย่างขัดใจ

“ใช่ครับ ผมกำลังจะกลับพอดีครับคุณพ่อ สวัสดีครับ แล้วเจอกันนะใบพลู” เดย์รีบยกมือไหว้กวิน ก่อนจะเดินออกไปด้วยความเร่งรีบ เพราะเขาจอดรถไว้นอกบ้าน เมื่อเห็นท่าทีของบิดาใบพลูดุใช่เล่น