43 ปาร์ตี้เล็กๆ

ซึ่งชายหนุ่มไม่ต่อปากต่อคำ เขาตั้งอกตั้งใจยกแก้วบรั่นดีขึ้นดื่ม ราวกับคนที่เพิ่งถูกบอกเลิกมายังไงยังนั้น ทั้งที่กำลังจะแต่งงานกับเจ้าสาวที่เขาแอบรักมาตลอดระยะเวลาหลายปี

“เฮ้ย! ใจเย็นดิ! มึงจะดื่มเพื่อลืมเธอรึไง” น้ำเสียงประชนประชันของครามดังขึ้น พลางดึงแก้วออกจากมือออสติน

“ยุ่งน่า!” เสียงทุ้มยังคงเอ่ยออกไปห้วนๆ ก่อนที่นิรินจะหยิบบรั่นดีมารินลงไปในแก้วให้กับชายหนุ่มด้วยแววตาที่หวานหยาดเยิ้ม

ขณะที่วาวาและนัตตี้เริ่มไม่พอใจ เมื่อเห็นว่ามีใครมาข้องแวะกับแฟนของใบพลู สักพักนัตตี้ตัดสินใจส่งข้อความรวมทั้งรูปภาพไปให้เพื่อนรักทันที อีกใจก็รู้สึกโมโหใบพลูที่เอาแต่ใจเย็น ปล่อยให้ออสตินไปไหนมาไหนได้ตามอำเภอใจ ราวกับว่าชายหนุ่มนั้นโสดสนิททั้งที่กำลังจะเข้าพิธีแต่งงานกับใบพลูในไม่ช้านี้แล้ว

ภายในบ้านหลังใหญ่ ที่ถูกตกแต่งเอาไว้อย่างหรูหรา ใบพลูนั่งเหม่ออยู่ที่ห้องนั่งเล่น หญิงสาวได้ออกแบบรองเท้าแฟชั่นที่ดูสวยแปลกตาเอาไว้เสนอผู้เป็นบิดา ซึ่งมันคงเป็นพรสวรรค์ของเธอ ที่สามารถออกแบบเครื่องแต่งกายบุรุษและสตรีออกมาได้อย่างสวยหรูดูมีเอกลักษณ์ รวมทั้งรองเท้าคู่ล่าสุดนี้ด้วย

เสียงสมาร์ตโฟนเครื่องแพงดังขึ้น พร้อมกับข้อความที่เพื่อนรักส่งมาให้แบบรัวๆ

แน่นอนว่าใบพลูเริ่มไม่แน่ใจในความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับออสติน เมื่อภาพถ่ายเหล่านั้นเต็มไปด้วยว่าที่เจ้าบ่าวของเธอกับผู้หญิงอีกคน ที่แลดูสวยเซ็กซี่จนเธอนั้นเทียบไม่ติด

“เป็นอะไรไป มีปัญหากับออสตินหรือเปล่า ทำไมลูกไม่ไปกับเขา” ใบบุญนั่งลงข้างๆ ลูกสาว เมื่อเห็นว่าใบพลูดูเปลี่ยนไปจากเดิม ทั้งที่กำลังจะเข้าประตูวิวาห์ แต่ทว่าหญิงสาวกลับดูไม่เห็นอินเลิฟเลยสักนิด แล้วแบบนี้จะไม่ให้มารดาอย่างเธอเป็นห่วงเป็นใยได้ยังไงกัน

“แม่ก็รู้นี่ค่ะว่าหนูไม่ชอบเสียงดัง ไม่ชอบงานปาร์ตี้พวกนั้น”

“ไม่กลัวสาวๆ จะฉกแฟนเราไปหรือไง หืม” ถ้อยคำที่มารดาแกล้งถามออกมานั้น ทำให้ใบพลูถึงกับจุกในอก เพราะภาพที่เพื่อนส่งมาให้ดูนั้น ล้วนบาดตาบาดใจ เหมือนมีใครกำลังกระชากหัวใจเธอออกไปทุบแรงๆ แต่มันก็ไม่ใช่ความผิดของออสตินเสียทีเดียว เพราะเขาชวนเธอแล้ว

“แม่คะ พ่อกับแม่ใช้เวลานานแค่ไหน ถึงรู้ใจตัวเอง รัก คำสั้นๆ แต่ทำไมมันซับซ้อนจัง” หญิงสาวระบายความอัดอั้นตันใจออกมา ราวกับว่าเธอนั้น ไม่แน่ใจในความรักที่ออสตินมีให้เลยสักนิด ทั้งที่ปรับความเข้าใจกันแล้ว แต่ก็ยังคงมีช่องว่างให้แคลงใจกัน

“แม่รักพ่อตั้งแต่แรกเจอ แค่ปากแข็งเหมือนกับใครบางคนแถวนี้ ก็เลยเล่นตัว สุดท้ายก็พ่ายให้กับใจตัวเองจนได้ เพราะทนไม่ไหวที่จะเสียพ่อไปอีกครั้ง ตอนที่แม่หอบท้องหนีเอาไป มันเจ็บจนจุด เพราะคิดว่าผู้ชายอย่างพ่อคงรักใครไม่เป็น แต่สุดท้ายแล้วความรักก็ชนะทุกสิ่งจนได้”

ใบบุญพูดออกมาด้วยแววตาที่เปี่ยมล้นไปด้วยความสุข เมื่อชีวิตของเธอผกผัน วันเดือนปีผ่านไปหลายต่อหลายฤดูกาล ในที่สุดเธอก็ได้พ่อของลูกกลับมาเติมเต็ม จวบจนกระทั่งในวันนี้ ซึ่งเธอได้มีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ จนยากที่จะอธิบายออกมาเป็นคำพูดใดได้หมด เมื่อชีวิตของเธอนั้น เต็มไปด้วยความสุขในทุกวินาที

“ถ้าใบพลูเปลี่ยนใจไปบ้านเตวิช แม่คิดว่าช้าหนูตัดสินใจช้าไปหรือเปล่าคะ”

“ขึ้นไปเปลี่ยนชุด แล้วเลือกชุดที่หนูคิดว่าสวยและเซ็กซี่ที่สุด เดี๋ยวแม่จะให้คนขับรถไปส่ง”

ใบพลูส่งยิ้มบางๆ ให้กับมารดา ก่อนที่เธอจะรีบเดินขึ้นไปบนห้อง เมื่อหญิงสาวเริ่มทนไม่ไหว เวลาที่เห็นผู้หญิงคนไหนเข้าใกล้ออสติน

ในเวลานี้ที่บ้านของเตวิช เต็มไปด้วยความสนุกสนาน คงมีเพียงแค่ว่าที่เจ้าบ่าวที่ดูไม่มีชีวิตชีวา ถึงแม้ว่าข้างกายของออสตินจะมีสาวสวยเข้ามานั่งประกบซ้ายขวาคอยเอาอกเอาใจ จนชายหนุ่มเริ่มที่จะรำคาญ มากกว่าสนใจในตัวหล่อน การที่ออสตินดื่มเข้าไปหลายแก้ว เพื่อคลายความขุ่นเคืองใจ แม้จะคอแข็งแค่ไหน เขาก็เริ่มที่จะมีอาการตึงๆ มึนๆ อยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้มีอาการเมาแสดงออกมาแต่อย่างใด

“ออสติน ระวังตัวไว้ให้ดีถ้าใบพลูมาเจอ มีหวังปาร์ตี้สละโสดได้กลายเป็นฉลองโสดแน่” วาวาพูดขึ้นมาด้วยความหมั่นไส้ เมื่อเห็นพริตตี้คอยเอาอกเอาใจ แถมพวกหล่อนสองคนยังนั่งเบียดแทบจะสิงร่างชายหนุ่มอยู่เต็มที

“ปากคอเราะร้ายจังแฟนใคร สงสารมันหน่อยขับรถไปรับถึงบ้าน ใบพลูก็ไม่ยอมมาด้วย” เตวิชพูดพลางโอบไหล่แฟนสาวเอาไว้หลวมๆ เพื่อให้วาวาใจเย็นลง

“แม่งสวยจัง ใครวะ” ชายหนุ่มซึ่งเป็นเพื่อนของเพื่อนเตวิชอีกทีพูดขึ้นมาเสียงดัง เป็นจังหวะกับที่เสียงเพลงได้จบลงพอดี เพื่อเปลี่ยนเพลงใหม่ หญิงสาวในชุดเดรสสั้นรัดรูปเปลือยไหล่ มองยังไงก็ดูสะกดสายตาผู้คนในงานได้เป็นอย่างดี เมื่อชุดที่ใบพลูสวมใส่นั้นสีแดงในลุคที่ดูโฉบเฉี่ยว มองเห็นสัดส่วนที่สามารถเอาไปจินตนาการถึงความงามของรูปร่างเรือนกายได้อย่างไม่ต้องใช้ความพยายาม เธอรวบผมขึ้นแล้วมัดเอาไว้หลวมๆ ยิ่งทำให้ดูมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้น

“ใบพลู...” น้ำเสียงของวาวาและนัตตี้ดังขึ้นพร้อมกัน จึงทำให้ออสตินค่อยๆ หันไปมอง ภาพของหญิงสาวร่างอรชรเดินนวยนาดอยู่ริมสระ ท่ามกลางหนุ่มๆ ที่มองเธอราวกับหญิงสาวเป็นแม่กวางน้อย กำลังอยู่ในดงเสือที่ดูหื่นกระหายอยากตะปบเหยื่ออย่างเธอเต็มที ทำให้ชายหนุ่มมองไปที่เธอด้วยแววตาคาดโทษ

“สวัสดีครับคุณผู้หญิง ให้เกียรติดื่มกับผมสักแก้วจะได้ไหมครับ คุณ...”

ชายหนุ่มหน้าตาดีมีนามว่าราเมช เป็นเพื่อนของเพื่อนเตวิชอีกที ถือแก้วไวน์เดินเข้ามาทักใบพลู พลางเอาตัวเข้ามาขวางหญิงสาวเอาไว้ จนเธอก้าวขาไม่ออก เพราะไม่ชินกับงานปาร์ตี้แบบนี้ มิหนำซ้ำชุดที่ตั้งใจใส่มายั่วออสตินกำลังส่งผลให้เธอไม่มั่นใจ ในลุคที่เซ็กซี่แบบนี้เลยสักนิด

ในเวลานี้ดูเหมือนว่าสายตาทุกคู่จะโฟกัสมาที่ใบพลู แม้แต่วาวากับนัตตี้เองยังคาดไม่ถึง ซึ่งสองสาวทำเป็นเฉย เมื่อเห็นว่าออสตินแอบหึงแอบหวงเพื่อนรักของพวกเธอ หญิงสาวหน้าตาดีผิวขาวยังกับไข่ปอกกำลังสะกดสายตาบรรดาหนุ่มๆ ยิ่งเธอสวมเดรสสั้นรัดรูปสีแดงเปิดไหล่ด้วยแล้ว ช่างแลดูขัดผิวเซ็กซี่ เสียจนทำให้ออสตินอยากจับเธอมาตีก้นให้เข็ด

 “ใครใช้ให้เธอแต่งตัวแบบนี้ อยากเจอดีใช่ไหมใบพลู” ชายหนุ่มสบถออกมาเบาๆ ก่อนที่เขาจะยกบรั่นดีขึ้นดื่ม ขณะที่สายตาคมยังคงจับจ้องไปที่หญิงสาวอย่างไม่วางตา

“ไหนบอกว่าเธอชอบอยู่บ้าน แบบนี้เขาเรียกว่าสายอ่อยตัวแม่ แค่ทำเป็นเล่นตัวมากกว่า” นิรินยิ้มเยาะออกมา พร้อมกับสายตาที่ดูริษยาไม่น้อย เพราะหล่อนคงต้องใส่เกียร์ถอย เมื่อตัวจริงอย่างใบพลูปรากฏตัวขึ้น

“แหม... คุณก็เป็นผู้หญิงน่าจะรู้ดีนะคะ ก็ต้องบริหารเสน่ห์กันบ้าง ผู้ชายบางคนจะได้รู้ว่าเขามีเพชรเม็ดงามอยู่ในมือ” วาวายังคงพูดจาเสียดสีพริตตี้สาวไม่เลิก เพราะเธอไม่ถูกชะตาตั้งแต่แรกเจอ