42 เหตุผลเดียวคือรัก 2

“อืม พ่อรวย”

“ชิ!” ใบพลูถึงกลับจิ๊ปากกลอกตามองบน ก่อนที่เธอจะเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานแล้วเปิดโน้ตบุ๊กขึ้นมา หญิงสาวตั้งหน้าตั้งตาทำงานต่อ ปล่อยให้ออสตินส่งสายตาหวาน มองมาที่คนตัวเล็กด้วยความรู้สึกเสน่หาไม่น้อย

Rrrr!!! เสียงเรียกเข้าสมาร์ตโฟนเครื่องแพงของออสตินดังขึ้น ซึ่งเพื่อนรักเขาโทรมา แน่นอนว่าคงไม่พ้นเรื่องปาร์ตี้ ที่พวกเขาเคยเกริ่นเอาไว้

“ว่าไง” เสียงเข้มดังไปตามสาย จนใบพลูเงยหน้าขึ้นมามองด้วยความสงสัย

^คืนนี้ที่บ้านไอ้เตวิช รับรองว่าเด็ด^ เสียงของครามดังมาตามสาย ทั้งที่เขามีแฟนเป็นตัวเป็นตน แต่สัญชาตญาณของเสือก็ยังคงชอบล่าเหยื่ออยู่วันยังค่ำ

“มึงพูดยังกับว่าตัวเองโสด ใครต้นคิดวะ” ตอนแรกออสตินคิดว่าจะเป็นปาร์ตี้เล็กๆ เฉพาะเขากับเพื่อนๆ ใครจะไปรู้ว่าเตวิชกับครามจะจ้างพริตตี้มาโชว์ริมสระอีกด้วย

^แค่คิดไม่ผิดหรอก เพราะพวกกูคงได้แค่มองเป็นอาหารตา แต่มึงไม่แน่ พวกกูสองคนอุตส่าห์จัดงานปาร์ตี้สละโสดให้มึงเชียวนะไอ้ออส^ ดูเหมือนว่าเพื่อนของเขาจะภูมิใจที่ได้ทำอะไรแบบนี้ให้เพื่อน แต่ออสตินกลับถอนหายใจออกมาเสียงดัง เมื่อเขาเริ่มน้อยใจในตัวคู่หมั้น

“ขอบใจ แค่นี้นะ กูมีงานต้องทำ”

^อืม แล้วเจอกัน^ เมื่อกดวางสายจากเพื่อน ออสตินได้เดินเข้ามาหาใบพลู ซึ่งเธอกำลังตั้งอกตั้งใจออกแบบรองเท้าแฟชั่นให้กับผู้เป็นบิดา

หมับ!

“เฮ้ย! นายทำบ้าอะไรเนี่ย” ใบพลูถึงกับโวยวายออกมาเสียงดัง เมื่อออสตินปิดฝาโน้ตบุ๊กของเธอลง ซึ่งหญิงสาวกำลังทำงานเพลินๆ

“เย็นนี้แต่งตัวสวยๆ ไว้รอ ฉันจะไปรับ”

“ไปไหน”

“ปาร์ตี้บ้านไอ้เตวิช”

“ไม่ไป”

“มีพริตตี้ด้วย ไม่หวงฉันรึไง” ชายหนุ่มเอ่ยถามออกไปด้วยแววตาตัดพ้อ เมื่อใบพลูดูเย็นชาต่อเขาเหลือเกิน

“ต่อให้ฉันล่ามนายเอาไว้ ถ้าคนจะนอกใจโซ่ตรวนก็แค่เชือกเส้นเล็กๆ ดีๆ นี่เอง นายแค่ดึงเบาๆ มันก็ขาด ถ้าหากนายอยากจะไปจากฉัน”

“เป็นอะไรอะ ประจำเดือนไม่มารึไงอารมณ์แปรปรวนจังเลย หืม” ชายหนุ่มเดินอ้อมเข้าไปสมกอดหญิงสาวจากทางด้านหลัง พลางเอาคางเกยไว้ที่ไหล่ของเธอ เขาไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้าจะเป็นเช่นไร แต่นับจากวินาทีนี้หัวใจของเขาจะมีเพียงแค่ใบพลูคนเดียวเท่านั้น

“ไม่ต้องมาอ้อนเลย”

“อยากอ้อนเมียอะครับ”

ชายหนุ่มยังคงสวมกอดหญิงสาวเอาไว้ด้วยความรักหมดหัวใจ ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงปล่อยให้เวลาที่ผ่านมาเป็นแค่วันที่แสนธรรมดา น่าจะบอกรักคนตัวเล็กให้เร็วแต่นี้ มัวแต่เล่นตัวเก๊กท่ากลัวเสียหน้า จนพลาดช่วงเวลาดีๆ ไปตั้งหลายปี

ภายในบ้านของเตวิชที่ดูเป็นส่วนตัว ทุกคนต่างสนุกสนานกับปาร์ตี้ในวันหยุด ซึ่งมีเพื่อนของเพื่อนมาร่วมสมทบด้วย จึงดูมากหน้าหลายตาครึกครื้นเป็นพิเศษ คงมีเพียงออสตินที่ทำหน้าเซ็ง เขานั่งจิบบรั่นดีด้วยอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก

หลังจากที่ถูกใบพลูปฏิเสธ ทำไมเธอถึงไม่อยากไปไหนมาไหนกับเขา ในเมื่อคนทั้งคู่กำลังจะแต่งงานกัน บางครั้งเธอก็ดูเย็นชาเกินไป หญิงสาวทำราวกับว่าไม่มั่นใจในตัวเขาอย่างนั้นหละ

ซึ่งทำให้ออสตินอดที่จะคิดไม่ได้ว่าเธอถูกบังคับให้แต่งงานกับเขา หรืออาจจะเป็นเพียงเพราะว่า หญิงสาวได้มอบสิ่งมีค่าให้กับเขามาแค่นั้นเหรอ เธอถึงจำใจยอมจำนนทำตามในสิ่งที่ผู้ใหญ่ต้องการ ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้นชายหนุ่มคงรู้สึกแย่มาก ที่ไม่สามารถทำให้เธอรักเขาได้ดั่งที่หัวใจปรารถนาเอาไว้

“เป็นไรวะ ทำหน้ายังกับถูกสาวเทยังนั้นแหละ” ครามเดินเข้ามาทัก ก่อนจะนั่งลงข้างๆ เพื่อนรัก พลางรินบรั่นดีลงไปในแก้วแล้วยกขึ้นดื่มด้วยใบหน้าที่สงสัยในอารมณ์ของออสติน ซึ่งดูแปลกไปกว่าที่เคย

“กูแค่รู้สึกเบื่อ บางทีสถานะที่เปลี่ยนไป อาจทำให้ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นไม่เหมือนเดิม จากที่แย่อยู่แล้วกลับดูแย่เข้าไปใหญ่ ทำไมใบพลูถึงดูห่างเหินหมางเมินกูจังวะ” ชายหนุ่มยังคงดื่มน้ำสีอัมพันไม่หยุดหย่อน เมื่อเขาดูกลุ้มใจเป็นอย่างมาก หลังจากไปรับหญิงสาวที่บ้าน แล้วถูกเธอปฏิเสธ ราวกับว่าการออกมากับเขาทำให้ใบพลูอึดอัดใจ

“ขอนั่งด้วยคนได้ไหมคะ” ขณะที่คนทั้งคู่กำลังสนทนากันอยู่นั้น พริตตี้สาวสวยได้เดินนวยนาดเข้ามา ซึ่งหล่อนอยู่ในชุดวาบหวามแลดูเซ็กซี่ยั่วยวนสุดฤทธิ์สุดเดช หล่อนหย่อนก้นลงนั่งข้างๆ ออสตินทั้งที่ชายหนุ่มยังไม่ได้เอ่ยปากอนุญาตด้วยซ้ำ

“นิรินนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักคุณ...”

“ผมออสตินยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ ส่วนนี่เตวิช” ชายหนุ่มเอ่ยทักทายหล่อนออกไปตามมารยาท แต่ทว่ากลับทำให้พริตตี้สาวมองมาที่สองหนุ่มด้วยแววตาเป็นประกายแพรวพราว ราวกับหล่อนกำลังต้องมนต์ ในความหล่อเหลาของพวกเขา แน่นอนว่าสองหนุ่มดูเท่สมาร์ตดึงดูดเพศตรงข้ามเสียจนสาวๆ แทบกรี้ด

“คุณออสติน คุณเตวิช ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวนิรินจะคอยบริการให้นะคะ”

“ไม่เป็นไรครับ ผมรินเองได้” เมื่อออสตินรู้ดีว่านิรินกำลังสื่อถึงสิ่งใด ทำให้เขารีบปฏิเสธหล่อนออกไป แต่ทว่าพริตตี้สาวสวยกลับมีทีท่ายั่วยวนพวกเขามากกว่าเดิม

“พวกคุณจ่ายมาแพง แค่โชว์ตัวไม่คุ้มหรอกค่ะ นิรินอยากบริการอย่างอื่นด้วย” หล่อนยกยิ้มที่มุมปาก พลางใช้สายตายั่วยวนได้อย่างช่ำชอง

“อุ้ย! นิรินหมายถึงคอยบริการเครื่องดื่มให้พวกคุณสองคนน่ะค่ะ” หล่อนรีบเฉไฉ เมื่อเห็นสองหนุ่มทำหน้าเลิ่กลั่ก ทั้งที่พยายามนั่งเบียดออสตินแทบจะสิงเขาได้อยู่แล้ว

“ทำไมสองสาวนั่นยังไม่มาอีกนะ” ครามเดินเข้ามานั่งลงข้างๆ เตวิช พลางเหลือบมองนาฬิกาเรือนแพงที่ข้อมือ เพราะไม่รู้ว่านัตตี้กับวาวามัวทำอะไรอยู่ทำไมสองคนนั้นถึงได้มาช้าจัง

“อุ้ย! หล่อจัง” นิรินมิวายเอ่ยปากชมคราม เมื่อความหล่อเหลาของเขาไม่แพ้ออสตินกับเตวิช

ในเวลานี้ก็ไม่พ้นสายตาของสองสาว เมื่อพวกเธอมาถึงสักพักแล้ว แค่แอบซุ่มดูพฤติกรรมของแฟนหนุ่ม แต่ทว่าก็เริ่มอดใจไม่ไหว เมื่อเห็นพริตตี้สาวพยายามใกล้ชิดกับผู้ชายของพวกเธอ นัตตี้และวาวาจึงรีบเดินเข้ามาแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ก่อนที่พริตตี้สาวจะคาบชายหนุ่มไปรับประทาน

“ของบางอย่างดูได้แค่ตา อย่าคิดนะคะว่าที่คุณพูดเมื่อกี้ฉันไม่ได้ยิน” นัตตี้กับวาวาเดินเข้ามาพอดี พร้อมกับท่าทีของแม่เสือสาว ซึ่งทำให้ครามกับเตวิชถึงกับหน้าถอดสีเลยทีเดียว เพราะพวกเขาสองคนนั้นค่อนข้างเกรงใจแฟนเป็นที่สุด แต่กลับว่าจ้างพริตตี้มาเต้นโชว์ทั้งที่รู้ว่าสองสาวต้องไม่ชอบใจอย่างแน่นอน

“วาวา นัตตี้ มานานหรือยังนั่งสิ ทำไมไม่ชวนใบพลูมาด้วย” น้ำเสียงของเตวิชฟังดูแคร์แฟนสาวของเขาไม่น้อย ก่อนที่สองสาวจะนั่งลงข้างๆ แฟนของพวกเธอ

“ใบพลูไม่ชอบเสียงดัง ไม่ชอบอะไรที่วุ่นวาย ออสตินน่าจะรู้ดีนะ เป็นแฟนกันไม่ใช่เหรอ” วาวาแสร้งถามออสตินออกมา แต่ทว่าแววตาของเธอกลับทอดมองไปยังนิรินอย่างรู้ทันในมารยาของหล่อน

“ใบพลูนี่ใครเหรอคะ แสดงว่าเธอคงชอบอยู่แต่บ้าน แบบนี้ใครได้เป็นแฟนคงเบื่อน่าดู จริงไหมคะ”

 มิรินเองก็รู้ถึงสิ่งที่วาวาสื่อออกมาทางน้ำเสียงและสายตา แน่นอนว่าหล่อนไม่ได้โง่ และก็อยากแสดงความต้องการออกมาให้ออสตินได้ทราบ