Share

ของขวัญNC+

Author: Senseimi
last update Last Updated: 2025-05-21 16:59:18

แกร๊ก~

ใช่ครับเสียงห้องเพื่อนผมเอง

“ไอ้ไวท์!”

“มากับใคร”

มันถามผมพร้อมหันหน้ามองไปทางกรีน ซึ่งตอนนี้กรีนยืนตัวแข็งนิ่งไปครู่ ก่อนจะได้สติยกมือทักทาย

“สวัสดีค่ะ”

ไอ้ไวท์ซึ่งมันก็แค่พยักหน้ายิ้มบางๆ

“นี่กรีนแฟนกูเอง ส่วนนั้นไอ้ไวท์เพื่อนพี่อีกคนนะ”

เธอยิ้มหวานให้กับไอ้ไวท์ซึ่งตอนนี้ผมเริ่มจะไม่สบอารมณ์เท่าไร ผมบอกให้เธอเข้าไปข้างในก่อน จากนั้นกรีนก็เดินเข้าห้องพักอย่างว่าง่าย

“กูไม่คิดว่ามึงจะพาผู้หญิงมึงมาด้วยนะ แถมพูดว่าเป็นแฟนอย่างเปิดเผย ไปมีตอนไหนว่ะ จำได้ว่าเพิ่งอกหักไปไม่นานนิ ร้ายเหมือนกันนะมึงเนี่ย หึ หึ”

“ถ้ากูจะมีใครมันก็ไม่ใช่เรื่องยาก แค่กูซื่อสัตย์กับความรู้ตัวเอง กูก็พร้อมมูฟออนโว้ย

“ทำให้ได้อย่างที่ปากมึงพูดแล้วกัน อย่าไปใช้ผู้หญิงคนอื่นมาเป็นเครื่องมือก็พอ”

“กูเป็นคนปากตรงใจ รู้สึกอะไรก็พูดออกมา ไม่ใช่ปล่อยให้เพื่อนตัวเองดูโง่แบบนั้น”

“ครับๆ จะพยายามเชื่อมึงนะ ว่าแต่สาวน้อยเมื่อกี้ก็น่ารักดีนะ ท่าทางเธอจะไม่ค่อยทันมึงเท่าไรนะกูว่า”

มันพูดเสร็จก็ยิ้มแบบมีเลศนัย

“ไม่ต้องพูดก็ได้นะเพื่อน
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • รักวุ่นๆของรุ่นผู้บริหาร   ไปให้พ้น ๆ

    “รบกวนคุณน้าปล่อยมือออกจากแขนกรีนได้แล้วครับ” “แกไม่เกี่ยวออกไปซ่ะ ยังไงฉันก็ไม่ให้มันได้รักกับแกหรอก” “ผมเป็นแฟนกรีนครับ รบกวนคุณน้าปล่อยมือและคุยกันดี ๆ ดีกว่าครับ” “หึ! แฟนหรือผัวกันแน่ คิดว่าฉันไม่เห็นพวกแกหรอ เมื่อคืนกล้ามากเลยนะ! พวกแกสองคนนะ ไม่มียางอายากันสักคน!” พี่ไทกะที่เห็นว่าแม่บัวยังคงบีบแขนฉันและเริ่มจะออกแรงเวียงไปด้วยความโมโห พี่เขาก็จับมือแม่บัวออกจากแขนฉันด้วยแรงผู้ชายแน่นอนว่าพี่เขาก็ทำให้มือของแม่บัวหลุดออกจากแขนฉัน “โอ้ยย พวกแกนี้มันเลี้ยงไม่เชื่องจริง ๆ ” “เกิดอะไรขึ้นครับ คุณจะทำอะไรแม่ผม” “แกยังจะพูดอีกหรอ แกก็รู้ใช่ไหมว่าน้องมันมีผัวแล้ว แกจะรออะไรอีกทำไมไม่บอกฉัน! พูดมาสิว่าแกอยากได้น้องแกรักน้อง แม่รู้ว่าตะวันแกรักน้องมาตลอด พูดมาว่าแกอยากได้น้องแค่นี้แม่พร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อลูกตะวัน” “แม่หยุดเถอะครับ! ปล่อยน้องให้มีความสุขกับทางที่น้องเลือกเถอะ” “เพื่ออะไรตะวันถ้าแม่ไม่อยู่แล้วใครจะดูแลแก เวลาแกป่วยไม่สบายขึ้นมาอีกล่ะ ห้ะ!” “พอเถอะครับ! ผมแข็งแรงแล้วครับแม่เชื่อใจผมนะ” พอพูดแบบนั้นพี่ตะวันก็เดินไปกอดแม่บัวทั

  • รักวุ่นๆของรุ่นผู้บริหาร   เหตุผลนี้สินะ

    ฉันเดินเข้าบ้านตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบจะเที่ยงคืน รอบบ้านตอนนี้ค่อนเงียบสงบไม่ค่อยมีอะเสียงอะไรรบกวนแต่พอฉันเข้ามาในบ้านฉันก็เห็นพี่ตะวันนั่งอยู่ห้องนั่งเล่นเงียบ ๆ คนเดียว “ยังไม่นอนหรอคะ” “กรีนกลับมายังไง ทำไมไม่บอกพี่ หื้ม” “พอดีว่าแฟ..เพื่อนมาส่งค่ะ” “พี่บอกแล้วไงว่าไม่ต้องเกรงใจ ทำไมเราไม่ให้พี่ไปรับล่ะ พรุ่งนี้ตอนเช้าเราไปเที่ยวกับพี่นะ พอดีพี่นัดเพื่อนสมัยเด็กไว้ไปเจอพวกเขาเป็นเพื่อนหน่อยพี่เองก็เขินเพื่อน ๆ ด้วยนาน ๆ เจอกันที” “เอ่อ..กรีนนัดเพื่อนไว้แล้วด้วยสิคะ เอาไงดี” หน้าพี่ตะวันดูเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด ฉันก็ลำบากใจไม่น้อยกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ถ้าจะให้เลือกฉันก็ต้องเลือกพี่ไทกะอยู่แล้ว “เหรองั้น เราไปอาบนอนเถอะ มันดึกแล้ว” “ค่ะฝันดีค่ะ พี่ตะวันอย่านอนดึกมากนะคะ” ตะวัน หลังจากที่กรีนเข้าห้องนอนของเธอไป ผมก็ยังคงนั่งอยู่ที่เดิมพร้อมเปิดไวท์ เพื่อยอมรับความจริง สองวันมานี้ผมพยายามลองใกล้ชิดเธอและลองทำกิจกรรมร่วมกัน เผื่อเธอนั้นจะเปลี่ยนใจบ้าง แต่เท่าที่พยายามคงมีแค่ผมที่คิดกับน้องมากเกินไปเอง ผมคุยกับ

  • รักวุ่นๆของรุ่นผู้บริหาร   ข้อแลกเปลี่ยน

    “ฉันว่าพี่เขายังมีใจให้ฉันอยู่ไม่น้อยนะ เธอว่าป่ะ” “ดูพยายามจังนะคะน้อง มุกเฉิม ๆ แบบนี้ พี่ว่าน้องพยายามอีกนิดนะ เรียนนิเทศน่าจะมีสกิลกว่านี้นะ” “นิ! แกดูจะมั่นอกมั่นใจจังเลยนะ แค่ของมือสองต่อจากฉันเนี่ย” “แล้วไงค่ะน้อง ฉันไม่เคยแอบกินขโมยกินแบบแม่ของเธอหรอกนะ” “อร้ายยยย!!! มึงจำไว้นะ! อีกรีนกูนี้แหละจะทำให้มึงต้องเลิกกับพี่ไทกะและชีวิตมึงต้องพังเพราะกูอีกครั้ง เหมือนที่แม่กูเคยทำกับแม่มึง!” “ถ้างั้นก็รีบ ๆ ไปเรียนกับแม่เธอซ่ะนะ!ดูแล้วยังห่างชั้นเยอะเลย” “กูฝากไว้ก่อนเถอะ!” ติ้ด! “อีบ้า!!” ฉันที่เอาจริง ๆ ก็โกรธพี่ไทกะอยู่แต่จะมาให้ฉันยอมรับต่อหน้ามัน มีหรอคนอย่างฉันจะยอมกับแผนโง่ ๆ สักพักสายมือถือก็ดังอีกครั้ง แน่นอนว่าคือคนที่มีความผิดอยู่ แถมรัว ๆ ข้อความมาในไลน์ไม่หยุดแต่ฉันยังไม่เปิดเข้าไปอ่าน “กรีนไม่รับสายคนมีความผิดหรอกค่ะ” ฉันตัดสายไปและไปทำอย่างอื่นสักพักใหญ่จนเวลาค่ำแล้ว ฉันตัดสินใจจับมือถือดูว่าพี่เขายังโทรมาอีกไหม? แปลกจัง?..สรุปว่าตอนเย็นกับเป็นพี่ม่อนที่โทรมาแทน สงสัยจะกลับญี่ปุ่นรึเปล่านะ ฉ

  • รักวุ่นๆของรุ่นผู้บริหาร   อยากไปหาเมีย

    เช้าวันใหม่. วันนี้ฉันกับพี่ตะวันเราไปทำกิจกรรมด้วยกันโดยการมาบ้านเด็กกำพร้าที่แถวชุมชนหนึ่ง “สนุกไหม?” “ก็ดีค่ะ พี่ตะวันหิวรึยังคะไปทานข้าวกันดีกว่านะเดี๋ยวไม่สบายเอา กรีนว่านี้ก็สายแล้วด้วย” “พี่โอเคครับ ส่วนเราก็เลิกทำเหมือนพี่ป่วยหนักเหมือนแม่พี่สักที” “เปล่านะคะ กรีนเห็นพี่เป็นพี่ชายคนนึงที่ทั้งหุ่นดีขนาดนี้ แถมหน้าตาก็หล่ออีกต่างหากใครจะว่าพี่เป็นคนป่วยกันคะ เลิกทำหน้ามุ้ยงอนเป็นเด็กเลยค่ะ” “ถ้าได้เป็นแฟนก็คงจะดี..พี่อยากเห็นรอยยิ้มของกรีนแบบนี้ในทุก ๆ วันเลย” ฉันที่ได้ยินแต่ก็ทำได้เพียงเงียบไม่ได้ตอบโต้อะไรไปอีก. ไทกะ “ดูวันนี้มึงเหม่อ ๆ นะไอ้ไท” “ไม่เหม่อได้ไงสาวน้อยเมียมันไปต่างจังหวัดกับผู้ชาย ฮ่า ฮ่า” เช้านี้ผมก็มาคุยงานกับพวกเพื่อนผมแต่เช้า ผมมองไอ้ม่อนด้วยสายตาพิฆาต ก่อนที่มันจะหุบปากไป “พวกมึงก็รีบเคลียร์ให้งานเสร็จเร็ว ๆ ดิ กูจะได้ตามไป” “มึงไม่กลัวพวกนั้นจะรู้หรอว่ะ ข่าวที่ได้รับมามันก็แอบน่าเป็นห่วงนะเว้ย” ใช่ครับผมได้รับข่าวจากไอ้ไวท์เกี่ยวกับพวกมาเฟียสิงค์โปร์

  • รักวุ่นๆของรุ่นผู้บริหาร   พี่สาวยิ้มสวย

    “อืมเรื่องบางเรื่องมึงก็ต้องบอกเพื่อนดิว่ะ จะเก็บไว้ให้ตัวเองแบกรับคนเดียวไม่ได้หรอกนะเว้ย” “กูขอโทษนะที่ดึงพวกมึงมาเกี่ยวข้องจนเรื่องบานปลายขนาดนี้” “ไอ้นี่อีกคนสบาย ๆ ครับ มีปัญหาก็แก้ปัญหากันไป คิดเหี้ยอะไรมากเพื่อนกันนะเนี่ย ไปครับกลับออฟฟิศ” ผมที่ได้ข่าวจากไอ้ไวท์เรื่องพวกมาเฟียแก๊งหยกมังกรดูพวกมันจะเสียหน้าจากรอบก่อนพอสมควรพวกมันเลยเริ่มที่จะพยายามเข้ามาหาข้อมูลและอาจจะทำให้พวกเราตกอยู่ในอันตราย ซึ่งหากเป็นช่วงที่ผมโสดผมคงไม่ได้คิดอะไรมาก แต่นี้ผมมีจุดอ่อนคือกรีนและคนในครอบครัวผม ผมไม่รู้ว่าพวกมันจะมาไม้ไหนอีก พวกผมเลยต้องปรึกษากันอีกครั้งเพื่อหาวิธีรับมือและป้องกันเรื่องพวกนี้ หลังจากปรึกษากันเสร็จผมก็กลับมาบ้านใหญ่เพื่อมาหายัยเล็กและไอ้น้องชายตัวแสบโอตะที่ผมก็ไม่ค่อยมีเวลามาดูแลพวกเขาเท่าไรในช่วงหลัง ๆ ยัยเล็กก็แอบงอนผมเหมือนกันวันนี้เลยต้องไปง้อเธอสักหน่อย “ไงเฮีย ลมอะไรหอบเฮียมาได้เนี่ย ซ้อไม่มาด้วยหรอครับ” “เธอไปภูเก็ตนะ วันนี้ว่างไหมไปกินข้าวข้างนอกกัน” ยัยเล็กที่ได้ยินเสียงผมก็รีบวิ่งมายิ้มร่าหน้าบานมาแต่ไกลก่อนจะทำหน้ามุ้ยทำท

  • รักวุ่นๆของรุ่นผู้บริหาร   ชมตัวเองก็เป็น!

    พี่ไทกะยิ้มขึ้นมาเอาตรง ๆ ฉันก็อึดอัดนะจะมานั่งมองกันแบบนี้ แถมพูดเสร็จก็ส่งสายตาเจ้าเลห์ เหอะ! ฝันไปเถอะไม่อยากกินก็ไม่ต้องกิน หลังจากนั้นฉันเอาแต่เงียบไม่พูดต่อพอกินเสร็จฉันก็เก็บจานไม่แคร์พี่เขาเลย “ใจร้ายจังเลยนะ เราไม่สงสารพี่บ้างหรอ” “ใครบังคับพี่คะ กรีนเรียกพี่แล้วแต่พี่ปฏิเสธเองฉะนั้นจะมากล่าวหาว่ากรีนใจร้ายไม่ได้นะคะ” “เรากลับห้องเราเถอะนะพี่เกรงใจอาชิเขา อีกอย่างพี่ยังไม่ได้อาบน้ำเลยแถมเสื้อผ้าไม่ได้เอามาอีกแต่..ทำไมกรีนมีเสื้อผ้าเปลี่ยนที่คอนโดอาชิด้วย” ฉันกำลังจะจัดการล้างจานพี่เขาก็เขามาช่วย ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรพอพี่เขาพูดจบพี่เขาก็หน้ามุ้ยทันทีคงจะโกรธ แต่เห็นว่าฉันยังคงโกรธอยู่จึงไม่กล้าโกรธหรืองอน “ปกติสมัยก่อนกรีนก็มาพักที่นี้บ้างค่ะ เพราะมาช่วยงานอาชิ จึงมีเสื้อผ้าสำรองไว้“ “พี่กับกัสเราจบกันไปนานแล้ว พี่เคยคบกับเธอจริง ๆ สมัยเรียนมหาลัยและช่วงที่กัสเข้ามหาลัยปี 1 พี่มาต่อโทที่ไทยอีกใบ จากนั้นพี่กับกัสก็เลิกกันไปแล้วและก็ไม่เคยติดต่อกันอีกเลย” “เลิกกันเพราะอะไรคะ” “พี่แค่รู้สึกว่าพี่เข้ากับเธอไม่ได้อีกอย่างพี่

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status