ความคิดถึง NC

ร่างสูงใหญ่ค่อยๆ ก้าวเท้าอย่างแผ่วเบาเข้าไปในห้องนอน กลิ่นหอมอ่อนๆ ที่คุ้นเคยของเหมย ลอยมาแตะจมูก ยิ่งทำให้ใจที่คิดถึงแทบขาดของอาชาเต้นรัวแรง เขาปิดประตูอย่างเบามือที่สุดแล้วเดินตรงไปยังเตียงกว้างอย่างเงียบเชียบ

ดวงตาคมกริบไล่มองร่างเล็กที่นอนขดอยู่ภายใต้ผ้าห่มสีขาวสะอาดตา แสงไฟสลัวจากโคมไฟหัวเตียงส่องกระทบใบหน้าหวานที่กำลังหลับใหล อย่างเป็นสุข เรียวปากบางอิ่มที่เผยอยิ้มเล็กน้อยในยามหลับใหล

แสดงให้เห็นว่าเธอกำลังมีความสุขในห้วงฝัน อาชากลัวเหลือเกินว่าถ้าหากไม่ใช่เขาที่ยืนอยู่ตรงนี้ แต่เป็นชายอื่นที่ล่วงล้ำเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวของเธอ เหมยจะเป็นอย่างไร

ความคิดเหล่านั้นทำให้แววตาของอาชาเต็มไปด้วยความหวงแหนและหึงหวง เขาทรุดตัวลงนั่งข้างเตียง ค่อยๆ เอื้อมมือไปลูบผมยาวสลวยที่กระจัดกระจายอยู่บนหมอนอย่างแผ่วเบา จากนั้นจึงเลื่อนปลายนิ้วไล้ไปตามโครงหน้าหวาน ไล่ลงมาตามลำคอระหง อาชาโน้มตัวลงไปกระซิบเสียงแผ่วข้างหูของเธอ

"คิดถึงนะครับ...คิดถึงจนจะบ้าตายอยู่แล้ว"

คำกระซิบแผ่วเบาคล้ายจะปลุกให้เหมยรู้สึกตัว เธอขยับตัวเล็กน้อยแล้วลืมตาขึ้นช้าๆ แสงสลัวทำให้เธอเห็นใบหน้าของอาชาไม่ชัดเจนนัก แต่กลิ่นน้ำหอมที่คุ้นเคยก็ทำให้เธอรู้ว่าใครกำลังอยู่ตรงหน้า ดวงตาคู่สวยของเธอเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อยด้วยความตกใจระคนดีใจ

"คุณ...อาชา" เหมยเรียกชื่อเขาเสียงแง่วเบา "คุณกลับมาแล้วเหรอคะ"

อาชาพยักหน้าพร้อมกับรอยยิ้มอบอุ่น เขาโน้มตัวลงไปจุมพิตที่หน้าผากของเหมยอย่างอ่อนโยน "ครับ...กลับมาหาคุณเหมยแล้ว"

เหมยยันกายขึ้นนั่งอย่างงุนงง ไม่คิดไม่ฝันว่าอาชาจะกลับมาเซอร์ไพรส์เธอถึงที่บ้านสวนแบบนี้ "ทำไมไม่บอกกันก่อนเลยล่ะคะ เหมยจะได้ไปรับที่สนามบิน"

"อยากมาหาแบบเงียบๆ อยากเห็นว่าคุณเป็นยังไงบ้าง" อาชาตอบแล้วโอบกอดร่างบางเข้ามาแนบชิด พลางซบใบหน้าลงที่ซอกคอหอมกรุ่นของเธอ "ให้รางวัลคนดีหน่อยนะครับ"

เขาค่อยๆ เลื่อนมือไปปลดกระดุมชุดนอนผ้าซาตินของเหมยทีละเม็ดอย่างเชื่องช้า ดวงตาที่เต็มไปด้วยความรักของอาชาทำให้หัวใจของเหมยเต้นระรัว เธอยอมให้เขากระทำโดยไม่ขัดขืน ไม่ใช่แค่เขาเท่านั้นที่คิดถึงเธอ เธอก็คิดถึงเขาไม่แพ้กัน

ในที่สุดผ้าซาตินสีขาวก็ถูกปลดออกจากเรือนร่างอรชร เหมยหลับตาลงรับสัมผัสจากเขาอย่างเต็มใจ อาชาจุมพิตซ้ำแล้วซ้ำเล่าบนดวงหน้าหวาน ก่อนจะไล่ลงมายังลำคอระหง สูดดมความหอมอย่างไม่รู้จักพอ จากนั้นจึงเคลื่อนไปที่ยอดอกสี หวาน ดูดกลืนและเม้มเบาๆ จนเหมยต้องแอ่นอกขึ้นรับ

อืม....! เสียว....อ้าส์....

คำรามในลำคอด้วยความพอใจ มืออีกข้างของอาชาซุกซนไล่ไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งของร่างกาย ลูบไล้ลงมาถึงหน้าท้องนวลเนียน และในที่สุดก็ลงไปที่จุดรวมอารมณ์

อาชาค่อยๆ ใช้นิ้วบรรเลงบทเพลงแห่งรักอย่างช้าๆ สร้างความปั่นป่วนในกายของเธอ ติ่งเสียวถูกขยี้ด้วยนิ้วมือหนา เขี่ยวนไปมาเพื่อเพิ่มความเร่าร้อน เหมยสะท้านและบิดเร่าเธอเสียวจนแทบจะขาดใจ

อาชาโน้มตัวลงกระซิบที่ข้างหูเธอว่า "พร้อมหรือยังครับ...คนดี"

อะ อะ ซี๊ด.....! "ไม่ไหวแล้วค่ะ คุณอาชา" เหมยครวญครางแล้ว เหมยพยักหน้า เธอกำลังสั่นไปทั้งร่างด้วยความรู้สึกที่ท่วมท้น

"ผมก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ...." อาชาก็แข็งจนจะปริแตก หัวบานราวดอกเห็ดใหญ่เมื่อลูกชายกำลังแข็งตัว

อาชาไม่รอช้าเขาเคลื่อนตัวขึ้นมาประทับกายอยู่เหนือร่างบาง เขาค่อยๆ สอดใส่ความแข็งแกร่งเข้าไปในส่วนที่โหยหา อารมณ์ที่ถูกอัดอั้นมานานถูกปลดปล่อยออกมาด้วยกัน

"โอ้ว...แน่นมาก เหมย เมียจ๋า...ขอผัวกระแทกให้หายคิดถึงหน่อย อ้าส์ อย่าขมิบ เดี๋ยวผัวแตก...เมียจ๋า.."

อาชาเปลี่ยนสรรพนามแท่งเอ็นเกร็งโดนรูสวาทที่คับแน่นบีบรัดตอดจนแทบขยับไม่ได้ เขาถึงครวญครางด้วยความเสียวซ่าน

"เปล่า.. เหมย อ้าส์...เปล่าขมิบ." เสียวเหมยที่โดนอารมณ์สวาทครอบงำ เธอโดนแท่งเอ็นขนาดใหญ่กำลังเตรียมบรรเลงเพลงรักกับเธอด้วยความเร้าร้อนแรง

เมื่ออาชาโน้มตัวลงไปใกล้ เหมยก็รู้สึกราวกับหัวใจจะทะลุออกมานอกอก ไออุ่นจากร่างกายเขาแผ่ซ่านเข้ามาโอบล้อมเธอไว้ ดวงตาของเธอมองสบเข้ากับดวงตาคมกริบของเขาที่เต็มไปด้วยประกายแห่งความปรารถนาและรักใคร่

"คุณ...อาชา" เสียงของเหมยสั่นพร่าอย่างควบคุมไม่ได้เธอตื่นเต้นพอ ๆ กับครั้งแรกที่เป็นของกันและกันตรงสระน้ำเสียอีก

อาชายิ้มรับ พลางเลื่อนมือไปสัมผัสที่แก้มเนียนของเธอ "อยากให้คุณมีความสุข"

ริมฝีปากของเขาค่อยๆ ประกบลงบนเรียวปากอิ่มของเหมยอย่างอ่อนโยนในตอนแรก ก่อนที่ความร้อนแรงจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว เหมยหลับตาพริ้มตอบรับจุมพิตของเขาอย่างเต็มที่ มือของเธอเลื่อนขึ้นไปโอบรอบลำคอของอาชาอย่างแนบแน่น

เมื่ออาชาผละออก เหมยก็หอบหายใจเล็กน้อย ดวงตาคู่สวยของเธอฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำตาแห่งความสุข

"คิดถึงเหลือเกิน คนดีของเหมย" เหมยกระซิบเสียงแผ่วเบาเหมยอยากสร้างบรรยากาศเอาใจคนตัวสูง

อาชาโอบกอดร่างบางเข้ามาแนบชิด พลางกระซิบตอบที่ข้างหูของเธอ "ผมก็เหมือนกัน... และคืนนี้เราจะชดเชยเวลาที่หายไปทั้งหมด"

อาชาประคองใบหน้าหวานของเหมยไว้ในมือ ดวงตาคมกริบของเขาเต็มไปด้วยความรักที่ไม่มีวันจางหาย เขาค่อยๆ เลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้เหมย ริมฝีปากของทั้งคู่สัมผัสกันอย่างแผ่วเบา เป็นจูบที่เต็มไปด้วยความรัก ความคิดถึง และความสุขที่เอ่อล้น

"ผมรักคุณนะเหมย" อาชากระซิบเสียงแผ่ว

เหมยหลับตาพริ้ม น้ำตาแห่งความสุขไหลรินอาบแก้ม เธอไม่ตอบอะไร เพียงแค่กอดเขาไว้แน่นขึ้น ราวกับกลัวว่าเขาจะหายไปอีกครั้ง

อาชาเริ่มขยับสะโพกแกร่งขยับตามจังหวะราวกับที่โหยหา อารมณ์ที่ถูกอัดอั้นมานานถูกปลดปล่อยออกมาด้วยกัน ทั้งสองคนเคลื่อนไหวเป็นจังหวะเดียวกันอย่างสอดคล้อง

"เหมย อ้าส์ ขอเอาแรง ๆ นะ.." อาชาไม่รอให้เหมยอนุญาตเขาซัดสุดแรง จนเหมยที่นอนใต้ร่างโดนกระแทกหัวสั่นคลอนตามจังหวะ

อะ อะ อะ!! "เบา ๆ หน่อยค่ะ เสียว..ไม่ไหวแล้วคุณอาขาขา... อ้าส์." เหมยกอดรัดร่างสูงเอาไว้แน่นจนอาชาอดไม่ได้ที่จะก้มลงไปจูบแลกลิ้นกันไปมาส่วนด้านล่างยังคงสาวเข้าออกอย่างเร่าร้อน

ดั่งบทเพลงรักที่บรรเลงในค่ำคืนอันเงียบสงบ เสียงหอบหายใจและเสียงครางแผ่วเบาผสมปนเปกันไปทั่วห้อง แสงสลัวจากโคมไฟหัวเตียงส่องให้เห็นหยาดเหงื่อที่ผุดพรายบนเรือนกายทั้งสอง แต่ละครั้งที่เคลื่อนไหว ความรักและความคิดถึงที่เก็บงำมานานก็ถูกถ่ายทอดสู่กันและกัน

เมื่อบทเพลงแห่งรักบรรเลงถึงบทสุดท้าย ทั้งสองคนกอดเกี่ยวกันอย่างแนบแน่น อาชาจูบซับเหงื่อบนหน้าผากของเหมยแล้วลูบไล้เส้นผมของเธออย่างอ่อนโยน

"ดีใจจัง...ที่คุณยังรอผม" เขาเอ่ยเสียงแผ่ว พลางกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น

เหมยซบหน้าลงที่อกแกร่งของเขา ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข "เหมยก็ดีใจ...ที่ได้เจอคุณอีกและกลับมาอย่างปลอดภัยค่ะ"

เหมยไม่รู้ว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง เธอรู้เพียงแค่ว่าช่วงเวลาที่อาชาอยู่ตรงนี้ เธอจะเก็บเกี่ยวความสุขทุกวินาทีให้มากที่สุด ส่วนเรื่องราวในวันพรุ่งนี้...ปล่อยให้เป็นเรื่องของวันพรุ่งนี้ก็แล้วกัน

เช้าวันรุ่งขึ้น แสงแดดอุ่นยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้องนอนปลุกให้เหมยรู้สึกตัว เธอปรือตาขึ้นแล้วมองร่างสูงใหญ่ที่กำลังนอนหลับอยู่ข้างกายอย่างไม่รู้เบื่อ

ใบหน้าคมคายที่ยามหลับใหลดูอ่อนโยนกว่าปกติทำให้เหมยอยากจะแอบจุมพิตที่ใบหน้าของเขาแต่ก็กลัวว่าเขาจะตื่นเสียก่อน....