ช่วงชิงเหมย 1

หลังจากที่ธงได้ควงหญิงสาวปริศนาก็เหมือนวันเวลาผ่านมาไม่มีอะไรเกิดขึ้น ธงเดินหน้าจีบเหมยอย่างหนักข้อขึ้นทุกวัน ทุกการกระทำของเขาแฝงไปด้วยความท้าทายต่ออาชา

เหมยสอนลิลลี่เสร็จแล้วก็พาลิลลี่มานั่งเล่นที่คาเฟ่ในไร่ชาของพรหมเทพจุดประจำของลิลลี่และเหมยคือมุมเล็กๆที่มีห้องนั่งเล่นอาชาให้จัดเอาไว้เป็นโซนส่วนตัว

"คุณครูขาอันนี้เป็นขนมชิ้นใหม่ใส่สตอเบอรี่ข้างบนโรยช้าด้วยค่ะ คุณครูอยากลองชิมไหมคะ"

หนูน้อยลิลลี่ที่รักเหมยมากๆมักจะสรรหานู่นนี่นั่นมาให้เหมยได้กินอยู่เสมอแม้จะเป็นวัยเพียงแค่สี่ขวบแต่เธอก็รู้จักเอาอกเอาใจและรู้ว่าควรทำอย่างไรที่จะให้เหมยรักและเอ็นดูเธอ

"วันนี้คุณครูไม่ทานของหวานแล้วนะคะ ลิลลี่ทานเถอะ วันนี้คุณครูทานกาแฟเป็นเพื่อนลิลลี่นะค่ะ" เหมยที่วันนี้รู้สึกไม่ค่อยสบายตัวสักเท่าไหร่เหมือนจะเป็นวันนั้นของเดือน

"ก็ได้ค่ะคุณครู งั้นเดี๋ยวเรารอคุณลุงอาชาทำงานเสร็จ แล้วเรากลับไปที่บ้านกันนะคะเมื่อเช้านี้ลิลลี่ตัดดอกไม้ดอกกุหลาบไว้ให้คุณครูด้วยนะค่ะ" ลิลลี่ที่ให้ป้าแจ่มช่วยตัดดอกไม้เอาไว้ให้กับเธอเพราะเธออยากจะให้กับครูเหมยด้วยมือของเธอเอง

"เรานี่นะน่ารักขึ้นทุกวัน ขอบคุณนะคะ" เหมยหันไปส่งยิ้มให้กับลิลลี่ขณะที่เดินออกมาจากโซนส่วนตัวก็เห็นธงที่ยืนอยู่หน้าคาเฟ่ทำท่าทีชะเง้อคอมองเข้ามา

"คุณลุงคนนั้นมาอีกแล้วค่ะ ลิลลี่ไม่ชอบคุณลุงคนนั้นเลย ชอขมองคุณครูแปลก ๆ " หนูลิลลี่ที่ฉลาดเป็นกรดได้เอ่ยขึ้นมาแบบไม่ต้องพูดเยอะ

"ไม่เอาแบบนี้สิคะลิลลี่ เราจะชอบหรือไม่ชอบใครบางครั้งเราก็ต้องเก็บไว้ในใจนะคะ"เหมยหันมาสอนลิลลี่ด้วยความใจเย็นเพราะเธออยากให้ลิลลี่เป็นเด็กน่ารักสำหรับทุกคน

"ลิลลี่ขอโทษค่ะ"หนูน้อยลิลลี่ยกมือเล็กๆไหว้ขึ้นอย่างน่ารัก

ธงรู้ดีว่าการบุกเข้าใส่ตรงๆ ไม่เป็นผลดี เขาจึงเปลี่ยนกลยุทธ์ เขาใช้ตำแหน่งหน้าที่ในบริษัทให้เป็นประโยชน์ในการเข้าหาเหมย

"คุณธงครับพอดีว่าเราต้องไปเบิกอุปกรณ์บางอย่างแต่เห็นว่าอยู่ที่บ้านพักตากอากาศไปขอที่ป้าแจ่มได้นะครับป้าแจ่มเป็นคนถือกุญแจ

"ได้ครับพี่เดี๋ยวผมไปเอง"ธงอาสาที่จะไปหาของที่จำเป็นต้องใช้

"ขอบคุณมากครับคุณธง" เขาอาสาเข้าไปช่วยงานซ่อมบำรุงเล็กๆ น้อยๆ

ธงที่มักจะอาสาหยิบนู่นหยิบนี่หรือขับรถกอล์ฟมาที่บ้านพักตากอากาศอยู่บ่อยครั้งทำให้ธงได้เจอเหมยบ่อยขึ้น

ขณะที่เหมยยืนรดน้ำดอกไม้อยู่ด้านหลังธงที่กำลังยืนรอป้าแจ่มก็เห็นเข้าพอดีจึงได้เอ่ยร้องทักพอเป็นพิธี

"น้องเหมยเป็นไงบ้างดอกไม้สวยเชียวนะ"ธงที่พยายามทำตัวไม่รุ่มร่ามกับเหมยและควบคุมอารมณ์บางอย่าง

"สบายดีค่ะพี่แล้วพี่ล่ะคะ"เหมยหันไปตอบตามมารยาทและก็ถามไปตามมารยาทเช่น

"พี่ก็เรื่อย ๆ แล้วนี่ดอกอะไรคะเนี่ยสีสวยเชียว"ธงชี้ไปที่ดอกไม้ชนิด

"อันนั้นก็เป็นดอกกุหลาบนี่ล่ะค่ะ แต่เป็นกุหลาบพันธุ์ไม้เลื้อย ส่วนอันนั้นเหมือนจะเป็น....! เหมยก็จำไม่ได้ว่าชื่ออะไรมันติดอยู่ที่ปาก"

เมื่อชวนคุยในสิ่งที่เหมยชอบมันก็ทำให้เหมยตอบไปอย่างเป็นธรรมชาติโดยลืมคิดไปว่าก่อนหน้านี้ธงได้ทำเรื่องอะไรไว้มากมาย

"ไม่เป็นไรหรอกครับ เอาไว้จำได้แล้วค่อยมาบอกพี่แล้วกัน"ธงหันไปพูดแบบยิ้มๆ

"ป้าแจ่มมาพอดีเลยเดี๋ยวพี่ต้องไปก่อนแล้วกันนะครับไว้เจอกันใหม่"ธงพูดจบก็ขึ้นรถกอล์ฟแล้วก็กลับเอาของไปให้กับแผนกซ่อมบำรุง

ภายใต้สายตาของอาชาที่จับจ้องอยู่ตลอดเวลาและเฝ้าสังเกตว่าธงมักจะ เขามักจะใช้ช่วงเวลาเหล่านี้ในการพูดคุยกับเหมย

แสดงความห่วงใยเล็กๆ น้อยๆ อย่างแนบเนียน ไม่ว่าจะเป็นการสอบถามความเป็นอยู่ หรือเสนอความช่วยเหลือในเรื่องต่างๆ ที่เกี่ยวกับบ้านสวน

"เสือแกจับตาดูไอ้ธงไว้ให้ดี มันจะมาไม้ไหนอีก ครั้งนี้ดูมันทำตัวแปลก ๆ "อาชาที่วางเอกสารจากมือลงแล้วหันมาพูดกับเสือขณะที่เขายืนอยู่ในห้องทำงาน

"ได้ครับนาย"เสือที่พูดจบก็ได้พูดเรื่องงานที่ค้างคาเอาไว้ที่ให้บิ๊กไปจัดการทำภารกิจต่างๆแทนผู้เป็นนาย

" นายครับเราได้คุยกับคุณจางเรื่องที่จะเซ็นสัญญาให้เร็วขึ้นก่อน 6 เดือนมีแนวโน้มว่าคุณจางจะยอมเซ็นนะครับแต่ต้องการพบนายเป็นการส่วนตัวก่อนที่เขาจะตัดสินใจนายคิดว่ายังไงบ้างครับ"

"ทำให้สำเร็จเอาลูกสาวคุณจางมาให้ได้ในเมื่อเธอตกลงแล้วเราก็เร่งรับสัญญาณนี้ฉันจะบินไปพบคุณจางที่สิงคโปร์ด้วยตัวเองเตรียมเครื่องบินส่วนตัวอย่าให้ใครรู้เที่ยวบินและเวลาเข้าออก"อาชาสั่งเสียงเรียบ

"แล้วคุณเหมยกับน้องลิลลี่นายจะทำยังไงครับระหว่างที่นายไม่อยู่"เสือต้องหันมาถามเพราะรู้ว่าผู้เป็นนายคงจะทำงานอย่างไม่สบายอารมณ์แน่หากต้องห่างไกลจากเหมย

"กูก็จะเอาเหมยไปด้วยส่วนน้องลิลลี่กูจะเอาไปฝากไว้กับพ่อกับแม่"

เสือที่ได้ฟังก็เพ้อหลุดยิ้มขำดังพรืดออกมาในความหวงและหึงของเจ้านายที่มีต่อเหมย

"มึงขำอะไรของมึงหาไอ้เสือ..!"อาชาทำเสียงดังกลบเกลื่อน

"เปล่าครับนาย"เสือที่พยายามกั้นขำจนหน้าแดง

"ก็กูเห็นอยู่เนี่ย..! ว่ามึงยืนหัวเราะกูอยู่ ไอ้เสือมึงไม่อยากมีชีวิตต่อแล้วใช่ไหม..!!"อาชาหันมาตะคอกเสือ

เปล่าสักหน่อยครับนาย ผมไปข้างนอกก่อนนะครับบบบ..."พูดจบเสือก็โค้งคำนับแล้วรีบวิ่งแจ้งออกไป

และธงก็ยังคงเดินตามแผน บางครั้งเขาแกล้งทำเป็นบังเอิญเจอเหมยที่ตลาด หรือร้านกาแฟในไร่ชา ชวนคุยเรื่องทั่วไปอย่างเป็นมิตร

ทำให้เหมยรู้สึกสบายใจที่จะพูดคุยด้วย เขารู้ว่าเหมยเป็นคนจิตใจดี อ่อนโยน และไม่ชอบการปะทะ เขาจึงพยายามแสดงด้านที่สุภาพ อ่อนโยน และเข้าใจในตัวเธอ เพื่อให้เหมยรู้สึกว่าเขาก็เป็นมิตรที่ดีคนหนึ่ง

"นี่คุณธงเขายังมาวอแวกับคุณอยู่ใช่ไหมเหมย" อาชาถามเสียงไม่ค่อยสบอารมณ์เพราะเขารู้สึกหึงหวง

"ก็ปกตินะคะ พบเจอบ้างพูดคุยบ้างแต่เขาไม่ได้พูดจาอะไรที่มันดูเลี่ยนๆเหมือนเมื่อก่อนนะคะ"เหมยก็ตอบไปตามความจริงขนาดที่นั่งอยู่บนรถกอล์ฟนั่งชมไร่ชาพรหมเทพรอบๆเพื่อดูพระอาทิตย์ตกดิน

"ถ้ามีอะไรไม่สบายใจคุณต้องรีบบอกผมนะผมเป็นห่วงคุณ" อาชาที่ตั้งแต่มีสัมพันธ์ทางกายและทางใจกับเหมยความหึงหวงของเขายิ่งเท่าทวีคูณ

"ไม่ต้องห่วงนะคะ ถ้ามีอะไรมารบกวนแล้วเหมยจัดการได้ เหมยก็จะจัดการแต่ถ้ามันใหญ่เกินกว่าที่เหมยจะดูแลได้ เหมยสัญญาว่าเหมยจะไม่ปิดบังคุณเป็นอันขาด"เหมยหันมาส่งยิ้ม

"ดีครับผมอยู่ตรงนี้เสมอนะ" อาชาที่ขับรถกอล์ฟให้เหมยนั่งดูพระอาทิตย์ตกดินวันนี้หนูน้อยลิลลี่ไม่ร้องตามเพราะติดการ์ตูนเรื่องโปรดจึงได้อยู่กับป้าแจ่มที่บ้านพักตากอากาศ.....