ตอนนี้เป็นเวลาสี่โมงเย็น ทั้งสองลงมาใต้ตึกของคณะ ก่อนจะแยกย้ายกันตรงนั้น เพราะแตงกวาต้องไปทำธุระต่อ ทว่าแยกกันได้ยังไม่ทันไร ฝนกลับเทลงมาราวกับว่าวันนี้เป็นวันที่พายุเข้าเลยอย่างไรอย่างนั้น
เธอไม่ได้เช็กสภาพอากาศก่อนออกมาจากห้อง ก็เลยไม่ได้พกร่มคันเล็กติดกระเป๋ามาด้วย ดูเหมือนว่าวันนี้ญาณินจะได้ติดฝนอยู่ที่คณะเสียแล้ว
แต่ก็ราวกับสวรรค์มาโปรด ในขณะที่หญิงสาวกำลังยืนเหม่อลอยเพราะไม่รู้จะออกไปเรียกรถกลับหออย่างไร อยู่ ๆ รถยนต์คันหรูของใครบางคนก็พลันจอดนิ่งสนิทอยู่ตรงหน้าของเธอ
ในตอนนั้นญาณินแปลกใจเล็กน้อย หันซ้ายทีขวาที เพื่อดูว่ามีใครอยู่ที่นี่ด้วยหรือเปล่า แต่ก็พบว่าไม่มีใครนอกจากเธอเลย
“ยายเฉิ่ม ขึ้นรถมา เดี๋ยวฉันไปส่ง”
ทันทีที่กระจกรถทางด้านคนนั่งลดลง ต้นเสียงอันคุ้นเคยก็พลันลอยแว่วมาถึงหูของญาณิน เธอได้ยินไม่ชัดเพราะเสียงฝนค่อนข้างดัง ทว่าเมื่อเพ่งสายตามองเข้าไปภายในรถ ก็ดันเจอเข้ากับใบหน้าของนอร์ทเต็ม ๆ ตา
ไม่คิดไม่ฝันว่าคนอย่างเขาจะมีน้ำใจ ถึงขั้นจอดรับเพื่อที่จะไปส่งเธอ ทั้งที่ไม่ชอบขี้หน้ากันแท้ ๆ การกระทำของเขาในวันนี้เล่นเอาหญิงสาวถึงกับไปไม่ถูกเลยทีเดียว...
“เอ่อ...”
“จะอ้ำอึ้งอยู่อีกนานไหม เดี๋ยวตากฝนนานก็ไม่สบายหรอก รีบขึ้นมาสิ”
หากเป็นแต่ก่อน แน่นอนว่ายังไงซะญาณินก็ต้องปฏิเสธความช่วยเหลือจากเขาโดยไม่ต้องมีเหตุผลใด ทว่าในสถานการณ์ที่คับขันเช่นนี้ เธอมีทางเลือกไม่มากนัก หากไม่ไปกับเขา ก็ต้องยอมทนรอฝนหยุด ซึ่งก็ไม่ได้ดูว่าจะมีท่าทีที่จะหยุดเลยด้วยซ้ำ
เธอเลือกที่จะไม่เสี่ยง แล้วยอมติดรถของนอร์ทไปด้วย
ยามนี้ร่างบางเข้ามานั่งอยู่ภายในรถเป็นที่เรียบร้อย นอร์ทเห็นสภาพของเธอกลายเป็นลูกหมาก็รับไม่ได้
แถมเสื้อนักศึกษายังบางเฉียบจนไม่กล้าหันมอง เขาเอื้อมมือไปหยิบผ้าสะอาดที่บริเวณเบาะหลังก่อนจะโยนให้เธอไปอย่างไม่ไยดี
“เช็ดตัวเสร็จแล้วก็เอาคลุมไว้ ฉันไม่อยากเห็นอะไรที่มันไม่น่ามอง”
“ขอบคุณค่ะ”
เธอตอบโต้กลับด้วยถ้อยคำสุภาพ แม้ว่าจะไม่พอใจที่เขาทำท่าทางรังเกียจแบบนั้น แต่ก็ช่วยไม่ได้ วันนี้ถ้าไม่ได้เขาเธอก็คงจะลำบากไม่น้อยเลย
ระหว่างการเดินทาง ภายในรถเต็มไปด้วยความเงียบสงบ ทั้งสองต่างก็ปิดปากเงียบ ไม่มีใครคิดที่จะเริ่มบทสนทนาขึ้นก่อน โดยเฉพาะญาณิน เธอกลัวว่าจะถูกจับพิรุธได้ เลยเลือกที่จะอยู่
เงียบ ๆ ดีกว่า“ปกติ กลับบ้านเองทุกวันเลยเหรอ?”
ประโยคคำถามเหล่านั้นส่งผลให้หญิงสาวเจ้าของใบหน้าหวานเหลียวมองคนข้างกายในทันที วันนี้นอร์ทดูผิดปกติไปมาก ไม่ใช่แค่ทำดีกับเธอ แต่ยังดูสนใจแล้วก็ใส่ใจอยู่มากพอสมควร
“ค่ะ พอแยกออกมาอยู่คนเดียว ก็อยากใช้ชีวิตง่าย ๆ น่ะค่ะ เลยไม่ได้ให้พ่อกับแม่ส่งรถมาให้ใช้ อีกอย่างฉันขับไม่ค่อยเก่ง กลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุเอาได้น่ะค่ะ”
“แล้วถ้าวันไหนฝนตกแบบนี้อีก จะทำยังไง”
“ไม่ได้คิดไว้เหมือนกันค่ะ แต่ก็คงจะรอให้ฝนหยุดแล้วค่อยออกไปโบกแท็กซี่กลับมั้งคะ”
“แล้วถ้ามันไม่หยุดล่ะ”
นอร์ทยังคงเดินหน้าตั้งคำถามอยู่อย่างนั้น ไม่ใช่ความสงสัย หากแต่เป็นความรู้เสียมากกว่า อีกอย่างการที่จะเสนอตัวเข้าไปช่วยอย่างโจ่งแจ้ง คงจะไม่เหมาะสมเท่าไรนักสำหรับคนที่ได้ชื่อว่าเกลียดขี้หน้ากันอย่างกับอะไรดี
“ถามแบบนี้ แล้วพี่อยากได้คำตอบแบบไหนกันล่ะคะ ฉันจะได้ตอบถูก”
“ก็เปล่านี่ อยากตอบอะไรก็ตอบมาสิ ไม่ได้บังคับสักหน่อย”
ญาณินกลอกตามองบนซ้ำแล้วซ้ำอีก เมื่อคำตอบของนอร์ทยังคงเย็นชา เหมือนคนไร้ความรู้สึก เธอไม่อยากเข้าข้างตัวเองเลย
แต่หลังจากคืนที่นอร์ทเข้ามาจีบดีเจญาญ่า เขาก็เริ่มเปลี่ยนไปอย่างกับว่าเป็นคนละคน ไม่เหมือนรุ่นพี่วิศวะฯ ที่ปากจัดแถมกัดเก่งคนเดิมเลยสักนิดเดียว
“ว่าแต่ คิดยังไงถึงจะมาส่งฉันเหรอคะ ปกติให้คุยกันดี ๆ พี่ยังทำไม่ได้เลย”
“จะถามทำไม แค่มาส่งก็ดีแล้วไหม จะอยากรู้อะไรนักหนา”
“ก็ถามดี ๆ เพราะอยากรู้ เป็นแบบนี้มันน่าแปลกไงคะ ว่าไหม?”
หญิงสาวรุ่นน้องต่างคณะล้อเลียนคำพูดของนอร์ทเมื่อตอนที่นั่งกินข้าวกลางวันด้วยกัน
ตอนนี้ญาณินดูผ่อนคลายเป็นอย่างมาก เธอจึงไม่ได้แสดงพิรุธออกมาให้ฝ่ายตรงข้ามได้เห็น เรียกได้ว่า การแสดงของเธอยังคงแนบเนียนและยังใช้ได้เป็นอย่างยิ่ง
“ไม่แปลกหรอก คนที่เป็นสุภาพบุรุษ เขาก็ทำแบบนี้กันทั้งนั้น อีกอย่างถ้าเกิดปล่อยให้เธอยืนโป๊อยู่ตรงนั้น ก็อุจาดตาคนที่เดินผ่านไปผ่านมาเอาเปล่า ๆ เข้าใจเจตนาฉันแล้วหรือยัง?”
“ไอ้พี่นอร์ท!”
คำพูดก่อนหน้าของนอร์ททำเอาเจ้าตัวถึงกับของขึ้น ญาณินมั่นใจว่าสิ่งที่ถูกปกปิดเอาไว้ภายในเป็นของดี ไม่มีทางอุจาดตาเหมือนอย่างที่เขากล่าวหาอย่างแน่นอน
“อะไร ถ้าจะเรียกไอ้ ก็ไม่ต้องเรียกพี่หรอก อีกอย่างฉันพูดความจริง รับไม่ได้ก็อย่ามาพาลลงใส่คนอื่นสิ”
“...” ร่างบางค่อย ๆ พรูลมหายใจออกมาจากริมฝีปาก ตั้งจิตให้มั่น กำหนดลมหายใจเข้าออกเพื่อเรียกสติของตัวเองให้กลับมา เธอไม่อยากอารมณ์เสียใส่คนที่ช่วยเธอเอาไว้ก็เท่านั้น ถึงเขาจะปากเสียไปมากเลยก็เถอะ...
ตอนที่ 30เป็นเพราะญาณินทำตัวปกติมาตลอดทาง ไม่มีพิรุธใด ๆ เล็ดลอดออกมาเลยแม้แต่น้อย นั่นจึงส่งผลให้นอร์ทเลิกสงสัยในเรื่องนั้นไปโดยสิ้นเชิงใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมง ในการเดินทางไปส่งญาณินถึงที่หอ แต่เมื่อมาถึงนอร์ทกลับพบว่าหญิงสาวรุ่นน้องหลับไปตั้งแต่ตอนไหนเขาเองก็ไม่ทันได้สังเกตเห็น“ญา...ตื่นได้แล้ว ถึงหอแล้ว”นอร์ทเอ่ยบอกเธอด้วยน้ำเสียงที่ดูเป็นกันเองมากขึ้นกว่าเดิม ทั้งยังลอบมองใบหน้าของยายเฉิ่มไปด้วยเมื่อมีโอกาส เขาไม่เคยได้เห็นใบหน้าของญาณินชัด ๆ แบบนี้มาก่อนมันทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงดีเจญาญ่าคนที่เขารู้สึกชมชอบเป็นอย่างมาก แทบจะตกหลุมรักตั้งแต่แรกเจอเลยด้วยซ้ำนอร์ทตกเข้าไปอยู่ในภวังค์อย่างไม่รู้ตัว ซึ่งในเวลานั้นเอง อยู่ ๆ อีกฝ่ายก็ดันลืมตาตื่นขึ้นมา เธอตกใจเป็นอย่างมากเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มยื่นหน้าเข้ามาใกล้ถึงเพียงนี้...“เอ่อ...ถึงแล้วเหรอคะ?”เสียงดังกล่าวส่งผลให้นอร์ทหลุดออกมาจากภวังค์ความคิดในทันใด เขาเลิ่กลั่ก ก่อนจะตอบกลับเธอไปด้วยท่าทีที่ดูลุกลี้ลุกลน“อืม ลงไปได้แล้ว ฉันจะกลับบ้าน”“โอเคค่ะ ยังไงวันนี้ขอบคุณที่มาส่งนะคะ แต่คราวหน้าฉันคงไม่รบกวนพี่ ขอโทษที่ทำให้เสี
ตอนที่ 31นอร์ทอธิบายให้กับกลุ่มเพื่อนที่รอฟังคำตอบจากปากของเขาอย่างใจจดใจจ่อ แต่กลับไม่ได้ข้อมูลอะไรเพิ่มเติมเลยแม้แต่น้อย เพราะเจ้าตัวเอาแต่ให้เหตุผลมานี้มาแล้วเป็นรอบที่ร้อย“เชื่อก็โง่แล้ว จริง ๆ การที่สองคนดีกัน พวกกูก็เห็นด้วยนะ แต่พวกกูเห็นตรงกันว่ามึงดูแปลก ๆ ก็เลยอดไม่ได้ที่จะมาถาม อย่าหาว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะ มึงคิดอะไรกับญาณินปะวะ”“คิดก็เหี้ยละ เรื่องนั้นน่ะไม่มีทางหรอก เพราะคนเดียวที่กูสนใจมีแค่คุณญาญ่าเท่านั้น”“อ้าว ไหนบอกกูว่ากำลังสงสัยว่าสองคนนั้นจะเป็นคนคนเดียวกัน ที่ปลอมตัวมาหลอก ไหงตอนนี้ถึงได้มั่นอกมั่นใจนักวะ เลิกสงสัยไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ทำไมกูไม่เห็นรู้เรื่อง”วีได้ยินเช่นนั้นก็รีบเอ่ยทักท้วงขึ้นมาอย่างทันท่วงที ในวันที่นอร์ทเริ่มสงสัยเรื่องนั้น เขาเองก็อยู่ในเหตุการณ์ ทั้งยังเป็นคนที่ให้คำปรึกษากลับไปอีกต่างหาก ไม่มีทางที่อยู่ ๆ นอร์ทจะเลิกสงสัยโดยที่ไม่มีเหตุผลมารองรับอย่างแน่นอน เรื่องนี้วีเองก็รู้ดี“ก็กูพยายามจับพิรุธญาณินแล้ว แต่น้องมันก็ดูปกติ ไม่ได้ดูเลิ่กลั่กเหมือนกับญาญ่า กูก็เลยไม่อยากไปก้าวก่าย เพราะกูเองก็ไม่ได้มีหลักฐานอะไร กูน่าจะคิดมากเกินไป
ตอนที่ 32กิจวัตรประจำวันของญาณินก็ยังคงเหมือนเดิมทุกอย่าง แม้ว่าจะผ่านมาหลายสัปดาห์แล้วก็ตาม เธอยังคงเดินทางไปทำงานที่ผับแห่งนั้นทุกคืน ทั้งนี้ชื่อเสียงก็เริ่มโด่งดังในแวดวงนั้นมากขึ้นส่งผลให้เจ้าของร้านมาขอให้เธอเพิ่มเวลาจากเดิมสองชั่วโมง เป็นสามชั่วโมงครึ่ง และยังเลือกเป็นช่วงเวลาที่ลูกค้าหลั่งไหลเข้ามากันเป็นอย่างมากเลยอีกด้วยส่วนทางด้านของนอร์ทก็หายสงสัยในตัวของญาณินเป็นปลิดทิ้ง ทั้งยังอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข ซึ่งก็เป็นที่พึงพอใจของเพื่อน ๆ เป็นอย่างมากวันนี้ชายหนุ่มตัดสินใจที่จะไปผ่อนคลายที่ผับข้างมอเสียหน่อย แต่ทว่าก็นึกขึ้นได้พอดีว่าจะผ่านหอที่เคยมาส่งญาณินในเย็นวันนั้น จึงอดไม่ได้ที่จะเผลอมองเข้าไปเผื่อว่าจะได้เจอเธอ...แต่ทว่าเวลาก็ช่างประจวบเหมาะเสียจริงๆ ทุกอย่างดูเหมือนจะปกติ หากแต่วันนี้กลับไม่เป็นเช่นนั้นขณะนี้เป็นเวลาสามทุ่มเศษ ญาณินแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยก็รีบออกมาจากห้องของตน แต่ในตอนที่เธอกำลังก้าวเท้าออกมาจากล็อบบี ดันมีสายตาอยู่คู่หนึ่งที่สังเกตเห็นดีเจญาญ่าเดินออกมาจากหอพักเดียวกันกับที่เขามาส่งยายเฉิ่มเมื่อสัปดาห์ก่อนวินาทีนั้นนอร์ทขมวดคิ้วมุ่น ทั้งที่ล้มเลิกค
ตอนที่ 33ระยะเวลาล่วงเลยมาจนถึงเวลาเลิกงานของดีเจญาญ่าแล้วในที่สุด นอร์ทไม่รอช้า รีบเร่งฝีเท้าเดินไปดักรอเธอที่บริเวณด้านข้างเวที ซึ่งเขาก็ได้พบกับเธอตามที่ใจต้องการ“ญาณิน…”ชื่อของหญิงสาวเบื้องหน้าเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากหนาทันทีที่ยืนนิ่งอยู่ตรงหน้าของเธอ เวลานั้นนอร์ทมั่นใจเป็นอย่างมากว่ายังไงเขาก็ไม่มีทางคาดคะเนผิดอย่างแน่นอนส่วนคนที่ถูกเรียกด้วยชื่อนั้น ก็อ้ำอึ้งอยู่พักใหญ่ ถึงจะพอรู้มาบ้างแล้วตั้งแต่บนเวที แต่เธอก็ไม่ได้คิดเลยว่าเขาจะกล้าเรียกเธอด้วยชื่อนี้ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ายามนี้หัวใจดวงน้อย ๆ ของหญิงสาวร่างเล็กเต้นเร็วเสียยิ่งกว่ากองเพล เธอไม่เคยถูกใครจับได้เรื่องนี้มาก่อน เลยไม่ได้มีภูมิคุ้มกันมากพอที่จะเก็บอาการได้เก่งมากถึงเพียงนั้นจึงมีบ้างที่จะหลุดออกอาการประหม่าจนอีกฝ่ายสามารถจับพิรุธได้อย่างง่ายดาย“คะ? คุณจำผิดคนแล้วละค่ะ ฉันไม่ได้ชื่อนั้น”“แล้วชื่ออะไรเหรอ ถ้าไม่ใช่ญาณิน”“…”ประโยคเมื่อครู่นี้ของนอร์ททำเอาดีเจญาญ่าถึงกับกลืนน้ำลายลงคอไปด้วยความยากลำบาก ทั้งยังเบนสายตาหนีออกไปอีกทาง เพื่อหวังไม่ให้เขาจับพิรุธเธอได้อีกเป็นรอบที่สอง ยังไงเธอก็จะไม่ยอมรับง่าย ๆ อย่า
ตอนที่ 34นับจากที่เกิดเหตุการณ์ในวันนั้น เวลายังคงดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ อย่างไม่มีที่สิ้นสุด ญาณินใช้ชีวิตได้อย่างยากลำบากมากขึ้น เพราะเธอจำเป็นที่จะต้องคอยหลบหน้านอร์ท เพื่อหลีกเลี่ยงความจริงที่จะได้ยินจากปากของเขา เธอรู้ดีว่าถ้าหากเจอเข้า ยังไงคราวนี้เธอก็คงเอาตัวไม่รอด ไม่รู้แล้วว่าจะใช้ไม้ไหนกับเขาได้อีกเนื่องจากวันนี้คณะวิศวะฯ มีกิจกรรมร่วมกับคณะสถาปัตย์ กลุ่มของนอร์ทก็มาที่คณะที่ญาณินเรียนอยู่ตามนัดหมาย แน่นอนว่าทั้งสองเห็นกันแล้ว แต่ทว่าญาณินก็ยังเลือกที่จะหลบหลีก เพราะนึกว่านอร์ทยังไม่ทันได้เห็นเธอแต่ความจริงไม่เป็นเช่นนั้น นอร์ทเห็นเธอก่อนที่เธอจะเห็นเขาอีกเสียด้วยซ้ำ ไป ๆ มา ๆ พอเห็นว่าอีกฝ่ายพยายามหลบหน้าตัวเองแบบนี้ นอร์ทก็อดที่จะขำไม่ได้ ญาณินทำเหมือนว่าเห็นเขาเป็นผีตัวหนึ่งที่จ้องจะเปิดโปงความลับของเธออยู่ตลอดเวลา ไม่กล้าสู้หน้า ไม่กล้าเจรจา แล้วที่สำคัญก็ไม่กล้ายอมรับว่าตัวเองกำลังตบตาคนอื่นไปทั่ว...“มึงขำอะไรไอ้นอร์ท งานจะเสร็จไม่ทัน ตลกมากหรือไงวะ?”ท่ามกลางบรรยากาศอันแสนเคร่งเครียด เพราะทั้งสองคณะเพิ่งจะนัดคุยงานกันทั้งที่มีกำหนดการวันงานออกมาแล้วเมื่อสัปดาห์ก่อน พ
ตอนที่ 35ประมาณ หนึ่งเดือนเต็มที่ญาณินหลบหน้านอร์ท ทั้งสองไม่ได้พูดคุยกันอีกเลย ตั้งแต่ที่ผับคืนนั้น นอร์ทพยายามเข้าหาเธอแล้ว แต่ก็ถูกเธอหลบหนีไม่ยอมเลิก จนกระทั่งปิดเทอม พวกเขาก็ยิ่งห่างกันออกไป...หากแต่ญาณินกลับสบายใจขึ้นมากที่จะไม่ต้องคอยหลบ ๆ ซ่อน ๆ อีกฝ่ายที่มหาวิทยาลัยไปอีกสักพัก เธอเลยได้กลับมาใช้ชีวิตอย่างสงบสุขอีกครั้งหนึ่ง“มีอะไรหรือเปล่า ถึงได้มาหาฉันที่ห้องกะทันหันแบบนี้ แถมยังซื้อของกินมาเต็มไปหมดเลย จะมาขออะไรอีกใช่ไหม?”วันนี้แตงกวาขอมาหาเธอถึงที่ห้อง เพราะมีเรื่องอยากจะคุย ไม่อยากคุยผ่านมือถือ ญาณินจึงแอบสงสัยเล็กน้อยว่าเรื่องนั้นเป็นเรื่องอะไรกันแน่“เปล่า ก็ไม่สำคัญอะไรขนาดนั้น ก็แค่จะมาชวนไปเที่ยวเฉย ๆ น่ะ”“แกลงทุนขนาดนี้ ก็เพื่อที่จะมาชวนฉันไปเที่ยวเฉย ๆ เนี่ยนะ ฉันว่ามันแปลก ๆ ละ”“ไม่เห็นจะแปลกตรงไหนเลย ถ้าฉันไม่ทำแบบนี้ แกก็จะไม่ยอมไป”“ไม่ได้ไม่อยากไป แต่ว่าฉันไม่ค่อยว่างน่ะ...”ทั้งที่ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเพื่อนสาวจะชวนไปเที่ยวที่ไหน แต่ญาณินก็ทำท่าเหมือนว่าจะปฏิเสธแตงกวาอีกแล้ว พวกเธอทั้งคู่แทบจะไม่เคยไปไหนมาไหนด้วยกันเลยเหตุผลก็เพราะญาณินไม่เคยว่างไปกั
ตอนที่ 36หลายวันผ่านไป…และแล้ววันที่ญาณินไม่ได้รอคอยมากที่สุดก็มาถึงเสียที แม้ว่าจะไม่ค่อยเต็มใจที่จะไปร่วมทริปในครั้งนี้สักเท่าไร แต่ทว่าก็ไม่อาจปฏิเสธได้เพราะเธอได้ตกปากรับคำกับแตงกวาไปแล้วเมื่อหลายวันก่อนหญิงสาวจัดการเตรียมเสื้อผ้าตั้งแต่ช่วงเย็นของเมื่อวาน เช้าวันนี้เธอก็เลยมีหน้าที่แค่อาบน้ำแล้วแต่งตัวเพื่อรอให้แตงกวามารับที่บริเวณหน้าหอพักซึ่งขณะนี้ก็เป็นเวลาประมาณเจ็ดโมงสี่สิบห้านาที แตงกวานัดเธอเอาไว้ประมาณเจ็ดโมงครึ่งแต่ด้วยว่าจราจรบนท้องถนนในตัวเมืองกรุงเทพมหานครค่อนข้างที่จะติดขัด เนื่องจากเป็นเวลาที่ผู้คนมักออกไปทำงานกันเป็นส่วนใหญ่ผ่านเวลานัดหมายมาเกือบสิบห้านาทีแล้วแต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าพวกเขาจะมาถึงที่หอพักของญาณินเลยวันนี้ญาณินเลือกที่จะแต่งตัวเป็นยายเฉิ่มเหมือนอย่างที่ผ่านมา ทั้งที่ควรจะแต่งตัวให้เข้ากับสถานที่ที่จะไปท่องเที่ยวในครั้งนี้ แต่เธอกลับไม่คิดที่จะเปลี่ยนแปลงตัวตนของเธอพอรู้ดีอยู่แล้วว่ายังไงซะนอร์ทก็ต้องมาร่วมทริปเช่นกันตอนนี้เวลาประมาณ แปดโมงเช้า แตงกวาและกลุ่มของนอร์ทเพิ่งจะมาถึงที่หอพักของญาณิน พวกเขามารับเธอกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา ซึ่งแตงกวาเอง
ตอนที่ 37สิบห้านาทีถัดมา...ชายหนุ่มรุ่นพี่กลับมาที่รถของตัวเองพร้อมกับน้ำและขนมเต็มสองมือ เขากะเอาไว้ว่าเวลาที่ญาณินตื่นขึ้นมาคงจะหิว จึงเตรียมเอาไว้ก่อนเพราะคิดว่าคงจะไม่ได้แวะพักที่ไหนอีกแล้ว พวกเขาจำเป็นต้องยิงยาวไปจนถึงที่พักเลย ไม่อย่างนั้นคงจะได้ถึงมืดค่ำกันพอดีแต่ทว่าวินาทีที่เปิดประตูรถเข้ามา นอร์ทกลับไม่เจอญาณิน นั่งอยู่ข้าง ๆ เหมือนกับตอนแรก เขาหันซ้ายทีขวาที ก่อนจะเห็นแวบ ๆ ว่าเธอกำลังขึ้นรถไปกับแตงกวา ดูท่าคราวนี้เขาคงจะได้ขับรถไปคนเดียวจริง ๆ เพราะตุ๊กตาหน้ารถได้หนีจากไปเสียแล้ว...เดิมทีนอร์ทเองก็อยากจะไปจูงเธอกลับขึ้นมาใหม่ แต่ดู ๆ แล้วญาณินเองก็คงจะอึดอัดไม่น้อย เขาเองก็เข้าใจเลยยอมปล่อยผ่าน ให้เธอไปนั่งคันเดียวกับเพื่อนตัวเอง เผื่อว่าจะดูมีความสุขขึ้นมาบ้าง ไม่ใช่นั่งอมทุกข์ตลอดเวลา ทั้ง ๆ ที่ทริปนี้ตั้งใจจะไปเที่ยวกันแท้ ๆส่วนอีกด้านหนึ่ง ก็ดูชุลมุนไม่น้อย เมื่อญาณินเดินขึ้นมาบนรถคันนี้ เพื่อน ๆ ของนอร์ทก็ตาโตกันใหญ่ เขาไม่แน่ใจว่าทำไมนอร์ทถึงได้ยอมปล่อยกลับมาง่าย ๆ ทั้งที่ตอนแรกอยากให้เธอไปนั่งด้วยมากถึงขนาดนั้น“ทำไมถึงหนีออกมาล่ะ พี่นอร์ทไม่ว่าแกเหรอ”“ฉันไม่ร
ตอนพิเศษ 5เขาว่ากันว่าเวลาของความสุขมักผ่านไปไวเสมอ ญาณินเองก็เพิ่งมาเจอกับตัวเองเอาก็วันนี้ จากวันที่คลอดลูกชายออกมาจนถึงตอนนี้เป็นเวลาเกือบๆ สี่ปีแล้ว หลังจากที่ลูกชายรู้เรื่องและเข้าโรงเรียนแล้ว ความวุ่นวายก็ทวีคูณขึ้นเป็นเท่าตัว“แม่ครับ พ่อไม่ยอมแวะร้านค้าให้เหนือ ทั้งที่สัญญาเอาไว้แล้วว่าถ้าเหนือสอบได้คะแนนดีจะให้ซื้อของเล่นได้” เด็กชายวิ่งดุ่มๆ เข้ามาหาผู้เป็นแม่ทันทีที่กลับมาถึงบ้านและมีเรื่องผิดใจกับนอร์ทมาตลอดทาง“แล้วพ่อบอกว่าอะไรครับ ทำไมถึงไม่แวะ”“ก็เพราะว่าเหนือสอบได้คะแนนดี แต่ครูประจำชั้นแจ้งว่าเล่นแรงๆ กับเพื่อนจนเขาเป็นแผล ไม่รู้ว่าเป็นแบบนั้นแล้วแม่ญาจะปลอบหรือว่าดุกว่าพ่อกันแน่” นอร์ทที่เดินตามเข้ามาติดๆ ได้ยินลูกชายตัวแสบฟ้องภรรยาก็อดไม่ได้ที่จะพูดบอกความจริงให้แก่ญาณินได้รับรู้ ก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ กันกับเธอ“แต่เพื่อนทำเหนือก่อน เหนือแค่ป้องกันตัว แต่พ่อไม่เข้าใจเหนือเลย”“เหนือ...แล้วลูกทำเพื่อนกลับจนเป็นแผลเลยเหรอครับ?” ญาณินซักถามความจริงจากปากของเหนือด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ดูเข้มงวดกับเรื่องแบบนี้ไม่น้อยเลยทีเดียว“จริงครับ”“ถ้าอย่างนั้นก็แปลว่าเหนือผ
ตอนพิเศษ 4เมื่อเข้าเดือนที่แปดของการตั้งครรภ์ ญาณินก็เริ่มเดินเหินได้ยากมากขึ้น แน่นอนว่าการช่วยเหลือตัวเองในแต่วันยากกว่าที่เธอคิดเอาไว้มาก แล้วก็รู้สึกได้ทันทีเลยว่าการที่มีสามีคอยดูแลอยู่ตลอดเวลาช่วยให้เธอเหนื่อยได้น้อยลงมากเลยทีเดียวอีกอย่างช่วงห้าเดือนก่อนหน้านี้ นอร์ทได้พาญาณินได้ตรวจดูเพศของลูกในท้องก่อนได้รับข่าวว่าลูกน้อยของทั้งสองคนนั้นเป็นเพศชาย ซึ่งก็เป็นไปตามที่พวกเขาคาดเดากันเอาไว้อยู่แล้ว จึงดีใจกันมากที่ได้ลูกชายตามที่หวังเอาไว้...เนื่องจากอีกไม่ถึงหนึ่งเดือนก็จะถึงกำหนดคลอดแล้ว เหล่าเพื่อนๆ ทั้งนอร์ทและญาณินจึงพากันมาเยี่ยมหา และพูดคุยถึงสารทุกข์สุกดิบกันตามประสาเพื่อนในวัยเรียนที่ปัจจุบันยังคงสนิทสนมและติดต่อกันอยู่“เป็นไงบ้างแก เห็นว่าช่วงแรกๆ แพ้ท้องหนักมาเลยใช่ไหม? ขอโทษทีนะที่เพิ่งมา ฉันเองก็เพิ่งจะกลับมาจากต่างประเทศ แต่พอมาถึงก็รีบมาหาแกเป็นคนแรกเลยนะ”คราวนี้แตงกวาเองก็ไม่พลาด หลังจากวันที่เรียนจบ เธอเองก็มีทางของตัวเอง ย้ายไปเรียนต่อเฉพาะทางที่ต่างประเทศ กลับมาอีกทีก็ได้ทราบข่าวว่าญาณินกำลังจะคลอดลูกน้อยออกมาแล้วในอีกไม่ช้า เมื่อเป็นเช่นนั้นเธอก็เลยชวนวีแ
ตอนพิเศษ 3สองปีต่อมา...ขณะที่นอร์ทกำลังขนของที่ไปซื้อมาจากห้างเข้าบ้าน จู่ๆ ญาณินก็มีอาการแปลกประหลาด อ่อนเพลียคล้ายจะเป็นลม เธอเดินลงจากรถแล้วมาจับรถไว้หวังไม่ให้ตัวลงล้มลง“ญา หนูเป็นอะไร พี่เห็นหน้าซีดๆ ตั้งแต่ที่ห้างแล้วนะ” ชายหนุ่มรีบวางของในมือลงบนพื้นแล้วรีบวิ่งเข้าไปประคองร่างบางให้เดินเข้าไปพักในบ้าน และไม่ลืมที่จะถามอาการจากปากของเจ้าตัว“ญาเองก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แต่มันรู้สึกเพลียๆ แล้วก็เวียนหัวตลอดเวลาเลย”“โอเคๆ งั้นเข้าไปพักข้างในก่อนดีกว่า แล้วถ้ายังไม่ดีขึ้นเดี๋ยวพี่จะพาไปโรงพยาบาล”จากนั้นนอร์ทก็รีบพาภรรยาของเขาเข้ามานั่งพักที่โซฟาทันที แต่ทว่าระหว่างที่นั่งพักเอาแรง อาการของญาณินกลับไม่ทุเลาลงเลยแม้แต่น้อย มีแต่จะหนักขึ้นตลอดเวลาเลยก็ว่าได้“ญา พี่ว่าเราไปหาหมอกันเถอะ”“ไม่เป็นไรค่ะ พักอีกนิดก็น่าจะดีขึ้น”“ญา...อย่าดื้อสิ เดี๋ยวไปจะเตรียมรถ แล้วเดี๋ยวพี่มาช่วยพยุง ห้ามเดินไปไหนเองนะ รอพี่ เข้าใจไหม”ญาณินได้แต่พยักหน้ารับรู้ อาการของเธอเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ อย่างไม่อาจต้านทาน เกรงว่าหากยังดื้อดึงไม่ยอมทำตามคำแนะนำของสามี อาจจะเกิดข่าวร้ายขึ้นก็ได้...ทว่าในตอนที่น
ตอนพิเศษ 2หลังจากที่เลือกชุดสำหรับวันแต่งงานกันเสร็จสรรพ ทั้งคู่ก็มีแพลนที่ต้องไปหาร้านทำของชำร่วยเพื่อเป็นของตอบแทนเล็กๆ น้อยๆ ให้แก่แขกผู้มาร่วมยินดีในงานสำคัญของทั้งสอง ซึ่งกว่าที่ทุกอย่างจะเรียบร้อย ก็ทำเอาพวกเขาหมดเรี่ยวแรงไปตามๆ กันขณะนี้เป็นเวลาประมาณหนึ่งทุ่มตรง ด้วยความที่ออกไปทำธุระเรื่องงานแต่งงานมาทั้งวัน ญาณินรู้สึกอ่อเพลียเอามากๆ จึงตัดสินใจหนีว่าที่สามีลงแช่น้ำในอ่างอยู่คนเดียว ทว่าไม่นานก็มีคนถอดเสื้อผ้าตามเข้ามา...“พี่นอร์ท...ญาแช่อยู่นะคะ”“แล้วพี่แช่ด้วยไม่ได้เหรอ?”“ก็พี่ตัวใหญ่ กินที่ญาหมดแล้วเนี่ย” เธอเอ่ยปากบ่นก็จริง แต่ก็ยอมขยับให้นอร์ทลงมาแช่น้ำด้วยกันแต่โดยดี“งั้นหนูก็มานั่งกับพี่สิ” พูดจบได้ยังไม่ทันไร คนอายุมากกว่าก็พลันอุ้มร่างของหญิงสาวเบื้องหน้าให้มานั่งยู่บนตักของตัวเอง ก่อนจะเกยค้างวางไว้บนไหล่ กระทั่งลมหายใจแผ่วเบาของเขาส่งผลให้ญาณินถึงกับต้องเบนหน้าหนีออกไปอีกทาง“วันนี้ไม่ได้นะคะ พรุ่งนี้ญาต้องไปหาพ่อกับแม่”“พี่ก็ไม่ได้จะทำอะไรสักหน่อย แค่ขอแช่น้ำด้วยเอง หรือว่าญา...คิดอะไรกับพี่ อย่างนั้นเหรอ?” นอร์ทถามด้วยน้ำเสียงกระซิบกระซาบ ทั้งสองใกล้ชิดกั
ตอนพิเศษ 1หลังจากที่ญาณินถูกนอร์ททำเซอร์ไพรส์ให้ เมื่อกลับมาถึงห้องเธอก็เอาแต่ร้องไห้จนนอร์ทใจไม่ดี คิดว่าตนทำเรื่องผิดมหันต์เอาไว้ แต่ที่ไหน...“ญา หนูเป็นอะไร พี่ทำอะไรผิดจนหนูไม่พอใจหรือเปล่า?” นอร์ทตัดสินใจเอ่ยถามเธอออกไปตามตรง แม้จะแอบหวั่นใจ กลัวคำตอบที่จะได้รับกลับมาอยู่ไม่น้อยเลยก็ตาม“เปล่าค่ะ...หนูแค่ดีใจ ไม่คิดว่าพี่จะมีมุมนี้เหมือนคนอื่นเขาด้วย...” ญาณินเอ่ยขณะเดียวกันก็ยังร้องไห้ไม่ยอมหยุด เธอเพียงตื้นตันใจ ไม่คิดว่าแฟนหนุ่มที่ในอดีตเคยเป็นคู่กัดกันมาก่อนจะมีมุมโรแมนติกเหมือนกับคนอื่นๆ“อ๋อ เรื่องนี้เองเหรอ ที่ทำให้แฟนพี่ร้องไห้หนักขนาดนี้ พี่ก็นึกว่าซุกกิ๊กไว้ไม่เนียนซะอีก”“ห๊า...กิ๊กไหน ใครคะ?” หญิงสาวร่างบางถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ซ้ำยังปาดน้ำตาบนแก้มจนแห้งสนิททันทีที่ได้ยินอีกฝ่ายตอบสวนกลับมาเช่นนั้น“ล้อเล่นครับ จริงจังอะไรขนาดนั้น”“พี่นอร์ท! ใครให้เล่นแบบนี้ ญาใจหายหมดเลย” ญาณินถึงกับถอนหายใจแรง ตอบกลับแฟนหนุ่มด้วยน้ำเสียงเจือแววตำหนิอยู่ไกลๆ ทั้งที่เธอกำลังตื้นตันใจอยู่กับเซอร์ไพรส์ก่อนหน้านี้ แต่ทว่านอร์ทกลับเอาเรื่องมือที่สามมาเป็นเรื่องล้อเล่น ญาณินคิดแ
ตอนที่ 99ในที่สุดช่วงเวลาที่คู่รักหนุ่มสาวรอคอยก็มาถึง จริง ๆ แล้วยังไม่ถึงเวลาที่พระอาทิตย์จะตก แต่ด้วยความเบื่อหน่าย นอร์ทจึงไปถามรายละเอียดพนักงานโรงแรมเกี่ยวกับกิจกรรมที่ทางโรงแรมจัดเตรียมไว้ให้ ก่อนจะได้รู้ว่าช่วงหกโมงเย็นจะมีม้าออกมาเดินเล่นที่ริมหาดซึ่งพวกเขาสามารถขึ้นขี่แล้วเดินเล่นได้หนึ่งรอบถ้วน แต่ก่อนที่จะลงไป นอร์ทกลับรู้สึกไม่สบายใจกับการแต่งตัวของญาณินเท่าไรนัก“ไหนว่าพี่รอดูไง พอญาแต่งออกมาแล้ว จะมาทำหน้างอทำไมคะเนี่ย”“มันโป๊ไป ตอนแรกพี่นึกว่ามันจะปิดเยอะกว่านี้ แต่นี่คือ...”ขณะที่เอ่ยสายตาก็พลางลอบมองร่างบางตั้งแต่หัวจดเท้า ชุดว่ายน้ำที่อยู่บนตัวของญาณินงดงามเกินคำบรรยายแต่ทว่าสิ่งเดียวที่เขาไม่พึงพอใจก็คงจะหนีไม่พ้นชุดที่โป๊จนเผยให้เห็นเนื้อหนังมังสาเกือบทุกส่วนของร่างกาย ทั้งส่วนเว้าส่วนโค้งและรวมไปถึงก้นเนียน ๆ ของเธอนั่นก็ด้วย“นาน ๆ ทีจะได้มาเที่ยวทะเล เว้นไว้สักครั้งนะคะ”“โอเค พี่ไม่เถียงด้วยแล้ว หนูอยากใส่อะไรก็ใส่ แต่ไม่มีครั้งหน้าแล้วนะ เสร็จแล้วก็รีบลงไป เดี๋ยวจะไม่ทันพระอาทิตย์ตกดินเอานะ”“รับทราบค่ะ”เมื่อได้รับคำอนุญาตจากว่าที่สามีเป็นที่เรียบร้อย ญ
ตอนที่ 98หลายสัปดาห์ต่อมา...“ญา วันนี้ไปเที่ยวกันไหม?” นอร์ทเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ แฟนสาว ก่อนที่จะเอ่ยถามความเห็นของเธอ หลังจากที่ได้ไอเดียดี ๆ มาจากเพื่อนรัก“ไปเที่ยวที่ไหนคะ เดี๋ยวอีกสองวัน ก็จะได้ไปเที่ยวทะเลด้วยกันแล้วนี่คะ”“ก็ช่วงนี้มันน่าเบื่อ เราไปเที่ยวในกรุงเทพฯ กันก่อนก็ได้ อีกอย่างวันนี้หนูก็ไม่มีเรียน พี่อยากพาไปที่ที่หนึ่ง”“ไปได้ค่ะ ว่าแต่ที่ไหนเหรอคะ”“สวนสนุก”เมื่อความต้องการของนอร์ทเป็นเช่นนั้น มีหรือที่ญาณินจะขัด ตอนแรกเธอก็ไม่ได้คิดอะไร เพียงแค่อยากมาเที่ยวเป็นเพื่อนตามประสาคู่รักทั่วไป แต่ก็ไม่คิดเลยว่าสถานที่ที่นอร์ทพาเธอมา จะสวยแล้วก็ดูมีอะไรให้น่าทำเยอะแยะเต็มไปหมด“เป็นไงบ้าง? ชอบไหม?”“พี่พาญามาทั้งทีก็ต้องชอบสิคะ ว่าแต่พี่ไปรู้ที่ดี ๆ แบบนี้มาจากไหน ทำไมญาไม่คุ้นตามาก่อนเลย”“ที่นี่เป็นสวนสนุกเปิดใหม่ ยังไม่ค่อยเป็นที่รู้จัก คนก็เลยยังน้อย แต่เพื่อนพี่บอกกันมาปากต่อปากว่าที่นี่เหมาะแก่การสารภาพสุด ๆ”วันนี้เป็นอีกวันที่นอร์ทชาร์ตพลังมาเต็มร้อย เขาพยายามทำให้แฟนสาวประทับใจในการมาเที่ยวผ่อนคลายครั้งนี้ให้ได้มากที่สุด ญาณินจึงเห็นเขายิ้มแย้มและดูสดใสร่าเริงต
ตอนที่ 97นับจากวันที่เข้าไปปรึกษากับพ่อและแม่จนถึงปัจจุบัน เวลาผ่านมาเกือบ ๆ หนึ่งเดือนเต็ม ทุกคนต่างก็ยุ่งวุ่นวายเกี่ยวกับเรื่องงานหมั้นหมาย เนื่องจากว่าครอบครอวของทั้งคู่มีชื่อเสียงดังนั้นหมั้นกันทั้งทีก็ต้องป่าวประกาศให้ทุกคนรู้ ในส่วนของสถานที่พิธีการก็ต้องยิ่งใหญ่เหมาะสมกับฐานะทางบ้านของทางฝ่ายชายและฝ่ายหญิง เรื่องนี้คุณหญิงอรเป็นคนจัดการดูแลให้ทั้งหมด ไม่มีปัญหาใด ๆ ระหว่างการเตรียมการเลยก็ว่าได้จนกระทั่งระยะเวลาเดินทางมาถึงวันงาน ทุกอย่างผ่านไปอย่างราบรื่น แขกที่มาร่วมแสดงความยินดีต่างก็ปลื้มปริ่มกับบรรยากาศภายในงาน คุณหญิงอรสะดวกจัดงานเช้า จึงจำเป็นจะต้องมีพิธีสงฆ์ แห่ขันหมากและกั้นประตู หลังจากนั้นจึงจะเป็นพิธีสวมแหวนต่อหน้าญาติผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่าย เมื่อฝ่ายชายและหญิงสวมแหวนให้กันเรียบร้อย ก็ต่อด้วยพิธีรับไหว้ทันทีบรรยากาศภายในงานเต็มไปด้วยแขกคนสนิทของทั้งสองฝ่าย เพื่อนสนิทของนอร์ทและญาณินก็ไม่พลาดที่จะมาเก็บภาพบรรยากาศให้กับเพื่อนรัก พวกเขาทุกคนต่างก็เห็นจุดเริ่มต้นของสองคนมาตลอด มีทั้งสุขและทุกข์ โดยเฉพาะในช่วงแรกที่ทะเลาะกันทุกวี่ทุกวัน เรื่องนั้นเพื่อน ๆ ในกลุ่มจำได้
ตอนที่ 96หลังจากวันนั้น นอร์ทก็คิดมาเสมอว่าควรจะทำทุกอย่างให้ถูกต้อง และให้เกียรติทางฝั่งของญาณิน เนื่องจากวันนี้เป็นวันที่ทางบ้านของนอร์ทนัดทานข้าวกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา นอร์ทตัดสินใจแล้วว่าจะไปบอกเรื่องสำคัญกับพวกท่านตอนนี้เป็นเวลาหกโมงเย็น นอร์ทเดินมานั่งรอพ่อและแม่ที่บริเวณโต๊ะอาหารก่อนเป็นคนแรก ระหว่างที่พวกท่านกำลังเดินเข้ามาร่วมโต๊ะ มือไม้ของชายหนุ่มกลับอยู่ไม่เป็นสุข เขาประหม่าจนทำตัวไม่ถูกทั้ง ๆ ที่อยู่ต่อหน้าคนกันเองทั้งนั้นแต่เขากลับรู้สึกผิดแปลกไปจากเดิม คงเป็นเพราะความในใจที่เขาอยากจะบอกกับทุกคน เป็นเรื่องที่ใหญ่อยู่พอสมควร“เป็นยังไงบ้างลูก เห็นว่าช่วงนี้เรียนหนักแถมยังติดหนูญาอีกต่างหาก ลืมที่บ้านไปแล้วหรือยัง” ผู้เป็นแม่เอ่ยทักทายลูกชายหัวแก้วหัวแหวน แต่ก็อดไม่ได้ที่จะพูดแซวเขาที่พักหลังมานี้ติดแฟนเสียยิ่งกว่าอะไร“ก็เรื่อย ๆ นะครับ ทุกอย่างเรียบร้อยดี แต่ก็คงจะไปหนักช่วงใกล้จบมากกว่า ตอนนี้ยังไหวอยู่ครับแม่”“งั้นก็ดีแล้ว ว่าแต่หนูญาล่ะเป็นยังไงบ้าง เธอสบายดีใช่ไหม”“สบายดีครับ ช่วงนี้น้องเรียนหนัก เพราะว่าจะได้ขึ้นมาเป็นรุ่นพี่ มีเรื่องให้ต้องเต็มไปหมด วันนี้ก็เ