ห้องสมุด
ค้นหา
หน้าหลัก / วาย / รักอันตราย (FWB: Friend With Benefits) / จิ้งจอกในคราบนักบุญ (1)

แชร์

จิ้งจอกในคราบนักบุญ (1)

ผู้เขียน: Saturnlonely 52
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-04-12 22:25:04

….คอนโด L….

ติ๊ดๆ ติ๊ดด~

อาโปที่ประคองแบกร่างที่สูงกว่าตัวเองไว้ด้วยแขนข้างหนึ่งและอีกมือหนึ่งกำลังกดรหัสที่ไอ่หมอนี่เคยบอกไว้ แต่กดเท่าไหร่ก็ไม่ถูกต้องสักที

"190365" 

"อ่อ 1 9 0 3 6 5" อาโปกดตามเสียงที่บอกมา

ติ๊ด~

เฮ้ออ...ได้สักที ว่าแต่ว่ามันเปลี่ยนรหัสอีกแล้วเหรอวะอาโปคิดในใจ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก คนรอบคอบแบบมันเปลี่ยนรหัสทุกเดือนอยู่แล้ว แต่เอ๊ะ! เดี๋ยวนะ!

แกร๊ก พลั่ก!

ร่างของอาโปโดนดันเซถลาเข้าประตูมาในห้องโดยไม่ทันตั้งตัว รู้ตัวอีกทีตนเองก็อยู่ในห้องคุ้นตานี้เสียแล้ว ร่างยักษ์ที่ตัวเขาประคองไว้ยืนตัวตรงและย้ายตำแหน่งไปอยู่ข้างหลังเขาตั้งแต่เมื่อไหร่เขาเองก็ไม่อาจทราบได้

"อ๊ะ! มึงเล่นเชี้ยอะไรเนี่ย!" อาโปหันกลับไปแหวอีกฝ่ายหลังจากตั้งตัวได้ เขาจ้องไอ้คนตัวโตด้วยสายตาเอาเรื่อง

"ก็ยังโง่ไม่เปลี่ยนอยู่ดี" ฮิลล์กอดอกแสยะยิ้มมองเหยียดอาโป

"พอเหอะกูขี้เกียจเถียงกับมึง โอเค..มึงชนะ..จบนะ!" อาโปเอ่ยอย่างอ่อนใจ เขาเดินไปทางประตูที่หมอนั่นยืนขวางอยู่ก่อนจะเบี่ยงตัวไปหมุนเปิด

ปึก!

ฮิลล์ใช้ความสูงของตัวเองให้เป็นประโยชน์ เขาหันหลังยื่นขายาวของตัวเองออกไปเตะดันประตูที่กำลังแง้มออกให้ปิดดังโครม

จิ!

"มึงจะเอายังไง!" อาโปหันกลับมาปะทะ

"อยู่กับกูคืนนี้" ร่างสูงของหมอนั่นเอนพิงกำแพงด้านหลังของมันเล็กน้อยก่อนจะกอดอกผุดยิ้มเจ้าเล่ห์

"จำเป็น?" อาโปเลิกคิ้วทำหน้ายียวนกลับบ้าง

"หึ..." คนที่จะตัดสินได้ว่าจำเป็นหรือไม่จำเป็นคือกูต่างหาก

ฮิลล์จ้องมองใบหน้าของอีกฝ่ายด้วยสายตาสมเพชที่ไอ้หมอนี่ยังคิดว่าตัวมันสามารถตัดสินใจอะไรได้อยู่อีกเหรอ มึงคิดผิดตั้งแต่กลับมาหากูแล้วล่ะ (อาโป => กูกลับมาหาเพื่อนกูเหอะ ไอ่ประสาท) ขอโทษทีว่ะคนคุมเกมมีแต่ผู้ล่าเท่านั้น และสภาพอย่างมึงคงจะเป็นนักล่าไม่ได้

"มึงจะเอาไงก็รีบๆ พูดมา" อาโปกอดอกมองอีกฝ่าย เขาเองก็เสียเวลามามากพอแล้ว พูดให้มันจบๆ สักทีเถอะจะได้เอาเวลาไปทำอย่างอื่น เขาเองเสียเวลาอยู่ตรงนี้มานานเกินไปแล้ว

"เอามึงไง" ฮิลล์ไม่พูดเปล่าเขายังขยับร่างสูงของตนโน้มเข้ามาหาร่างของอาโปจนใบหน้าแทบจะชิดกัน

"เฮอะ!...ติดใจกูขนาดนั้นเลย" อาโปแค่นยิ้ม เขายกแขนขึ้นคล้องคอคนตรงหน้าก่อนจะแนบริมฝีปากลงกระซิบข้างใบหูอีกฝ่าย

ฮิลล์ไม่รอช้าเขาเบี่ยงตัวตวัดใบหน้าหวานของอีกฝ่ายมาประกบปากก่อนมอบจุมพิตร้อนแรงโดยทันทีหลังจบประโยคนั้น ใบหน้าในอุ้งมือใหญ่ถูกพันธนาการแน่นหนาจนไม่มีจังหวะให้หลบเลี่ยง

"อ๊าาส์~" ร่างสองร่างเกี่ยวกระหวัดกันเดินสะเปะสะปะไปยังโซฟาข้างกระจกชมวิวบานใหญ่ บรรยากาศข้างนอกกระจกแต่งแต้มไปแสงไฟหลากสีระยิบระยับท่ามกลางความมืดมิดของเมืองใหญ่ ผู้คนต่างหลับใหลดำดิ่งในนิทรา แต่บรรยากาศในห้องกลับร้อนฉ่าด้วยไฟราคะที่กำลังจุดก่อตัว

ฮิลล์แนบหน้าผากตนเองลงบนหน้าผากของคนใต้ร่างตนเอง ริมฝีปากบวมแดงผุดรอยยิ้มพึงใจ เขาเว้นจังหวะให้อีกฝ่ายได้หายใจก่อนที่มันจะขาดใจตายไปเสียก่อน

แฮ่กๆ ~

ร่างของอาโปที่นอนแผ่หลาบนโซฟาสีครีมรีบสูดหายใจไขว่คว้าหาอากาศเข้าปอดตนทันทีหลังจากถูกปล่อยริมฝีปากให้เป็นอิสระ แก้มสองข้างปรากฏสีแดงระเรื่อ ริมฝีปากบวมแดงจากแรงดูดและกระทบ เขาเองไม่มีทางปล่อยให้อีกฝ่ายได้กระทำเพียงฝ่ายเดียว ริมฝีปากของหมอนั่นก็ไม่ต่างจากเขาเช่นกัน อันที่จริงเขาแค่ตั้งใจจะยั่วให้มันโมโหเล่นๆ ใครจะรู้ว่ามันจะบ้าขนาดนี้

ร่างหนาของฮิลล์ที่ใช้เข่าคร่อมร่างบางกว่าของอาโปยืดหลังตนเองขึ้นก่อนจะถอดเสื้อราคาแพงที่กระดุมถูกปลดจนเหลือแค่เม็ดสุดท้ายโยนลงพื้นราวกับเป็นเพียงผ้าขี้ริ้วผืนเก่าๆ ส่วนเสื้อของอีกคนใต้ร่างหนาของตนถูกปลดออกไปก่อนหน้านี้ก่อนที่เจ้าตัวจะรู้เสียอีก

ในเมื่อไฟราคะหากถูกจุดแล้วก็ยากที่จะหยุด อาโปเด้งตัวขึ้นตามร่างหนาของอีกฝ่าย เขาบดเบียดริมฝีปากของตนลงบนริมฝีปากของฮิลล์อย่างโหยกระหาย ฮิลล์เองก็ไม่ปฏิเสธเขากดท้ายทอยของอาโปให้แนบสนิทกับตนยิ่งขึ้น หลังมอบจุดดูดดื่มเสร็จ อาโปดันให้ร่างหนากว่านั่งลงบนโซฟา แล้วเปลี่ยนเป็นเขาที่นั่งคร่อมเสียเอง ใบหน้าของอาโปค่อยๆ เคลื่อนต่ำลงมาเรื่อยๆ ลิ้นน้อยๆ แลบออกลากเลียทุกส่วนที่เคลื่อนผ่านจนหยุดอยู่ที่เป้าหมาย เขาค่อยๆ เปลี่ยนอิริยาบถเขยิบลงไปนั่งชันเข่ากับพื้นห้องที่ถูกปูด้วยพรมเปอร์เซียราคาแสนแพง สายตาจดจ้องไปยังอวัยวะที่กำลังตื่นตัวชูชันเต็มที่ 

"รีบๆ จัดการเร็วๆ สิวะ!" ฮิลล์กล่าวเร่งอย่างมีอารมณ์เมื่ออีกฝ่ายเอาแต่มองไม่ยอมทำอะไรอย่างที่ควรจะทำ 

"......" อาโปยกมุมปากหยักขึ้นเผยยิ้มเจ้าเล่ห์

เขาแลบลิ้นเลียริมฝีปากชุ่มของตน เจ้าตัวไม่เร่งร้อนใดๆ ทั้งสิ้น เขาเอื้อมมือขึ้นไปลูบหัวอวัยวะที่กำลังขยายตัวพองโตและทิ่มโด่ชูชันหยอกเย้าเล่น หึ! คอยดูเถอะกูจะทำให้มึงอ้อนวอนขอร้องกูให้ได้ คอยดู! เขาหมายมาดในใจ แต่หารู้ไม่ว่าใครกันแน่ที่กำลังจะต้องเป็นฝ่ายขอร้องอ้อนวอน

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่แล้ว บทต่อไป

บทล่าสุด

  • รักอันตราย (FWB: Friend With Benefits)   SPECIAL RYU x TYPHOON (2)

    ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่ผมนอนเหม่ออยู่อย่างนั้น แต่แล้วเสียงข้อความแจ้งเตือนก็ดังขึ้นติ๊ง!ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูทันที และแน่นอนว่ามันไม่ใช่ใครอื่นนอกจากริว: “ว่างไหม?”หัวใจผมกระตุกวูบแปลก ๆ ก่อนจะรีบพิมพ์ตอบกลับไปฝุ่น: “มีอะไร?”รออยู่ครู่หนึ่ง ข้อความถัดไปก็เด้งขึ้นมาริว: “มาหาหน่อย”ผมนิ่วหน้า อะไรของเขาวะ?ฝุ่น: “นายอยู่บ้าน?”ริว: “หน้าห้องนาย”หน้าห้อง?!ผมเด้งตัวลุกขึ้นจากเตียงทันที กวาดตามองนาฬิกา…จะเที่ยงคืนแล้วหมอนี่มันคิดอะไรอยู่ถึงมาโผล่แถวนี้เวลานี้วะ?ผมหยิบเสื้อคลุมขึ้นมาสวมก่อนจะเดินออกไปตามที่เขาบอกผมเปิดประตูออกไปก็เจอเขายืนล้วงกระเป๋ากางเกงอยู่ ใบหน้านิ่งเฉยเหมือนทุกครั้ง แต่มีบางอย่างในแววตาที่ดูไม่เหมือนเดิม“มาทำไม?” ผมถามพลางกอดอก“คุยกันหน่อย”“เรื่องอะไร?”“เรื่องของเรา”คำว่า ‘เรา’ ทำให้ผมชะงักไปนิดหน่อย“ไม่มีอะไรให้คุย” ผมบอกเสียงเรียบ “ฉันพูดไปหมดแล้ว”ริวไม่ได้ตอบอะไรในทันที เขาแค่ยกบุหรี่ขึ้นมาคาบไว้แล้วจุดไฟ สูดมันเข้าปอดก่อนจะพ่นควันออกมาช้า ๆ“…ฉันไม่ชอบความไม่แน่นอน” เขาพูดขึ้นในที่สุด“หืม?”“ฉันไม่ชอบอะไรที่คลุมเครือ” เขาเอียงหน้ามองผม “แล้วฉัน

  • รักอันตราย (FWB: Friend With Benefits)   SPECIAL RYU x TYPHOON (1)

    ผมกอดอกมองสองพี่น้องเถียงกันอย่างไม่รู้จะทำยังไง เรื่องระหว่างผมกับริวมันซับซ้อนเกินกว่าจะอธิบายให้รุยเข้าใจได้"กูสองคนแค่จูบกันไอ้รุย ยังไม่ได้เอากัน"พวกยากูซ่านี่เชื่อถือไม่ได้จริงๆ ไม่ได้เอาพ่อง!"ถ้าจูบกันแล้วก็ต้องเป็นแฟนกันสิ จะมาแอบกินกันเฉยๆ เหมือนไอ้ฮิลล์ไม่ได้นะ" รุยเถียงต่อ"เราแค่จูบกันรุย นายอย่างี่เง่า" น้ำเสียงของไอ้ยากูซ่าขี้เก๊กเริ่มระอา"นายอย่ามาโมโหกลบเกลื่อน" รุยยังคงไม่ยอม"วุ้ยย! มึงจะอะไรนักหนากะอีแค่จูบ ใครๆ เขาก็จูบกันได้ตอนเมา" ผมพูดแทรกขึ้นมา ถ้าผมไม่มีปัญหาทุกอย่างก็น่าจะจบสินะ"พ่องมึงดิ จะมีกี่คนที่จูบพี่ของเพื่อนตอนเมา"มากกว่าจูบกูก็ทำกันมาล่ะ"เออ…มันก็แค่อุบัติเหตุ ใช่ไหม?" ประโยคหลังผมหันไปหาริว เพื่อขอกำลังสนับสนุน"อือ…" ริวพยักหน้า“กูไม่ใช่เด็กแล้วนะริว!"ปั่ก!"ฉันเป็นเพื่อนเล่นนายเหรอ..." ริวตบหัวรุย"อู้ยยส์...เจ็บนะ พะ..พี่" ไอ้รุยเริ่มกลัวเมื่อเห็นสายตาของพี่ชายตัวเองริวถอนหายใจก่อนล้วงกระเป๋าหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุด เขาพ่นควันออกจากปากก่อนพูดประโยคที่สิ้นคิดที่สุดออกมา"คบก็คบสิ""ชะ...ช่ายย ห๊ะ!! เดี๋ยวๆ คบอะไร ใครคบกัน" ผมถามด้วยความตกใจ"

  • รักอันตราย (FWB: Friend With Benefits)   ตอนที่ 55

    …ไซโคลน Talk…ผมยืนอยู่ริมหน้าต่างห้องพักในโรงแรม มองแสงไฟของโตเกียวที่ส่องสว่างอยู่เบื้องล่าง แต่ความคิดของผมกลับไม่ได้อยู่ที่ทิวทัศน์เหล่านั้นเลยโทรศัพท์ในมือสั่นอีกครั้ง แจ้งเตือนข้อความจากไต้ฝุ่น“มาถึงแล้ว”ผมกลืนน้ำลายลงคอช้า ๆ หัวใจเต้นแรงอย่างห้ามไม่อยู่ นิ้วโป้งแตะไปบนหน้าจอโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะรีบชักมือกลับราวกับของร้อนสารวัตร… มาถึงญี่ปุ่นแล้วจริง ๆผมถอนหายใจแรง กดโทรศัพท์ปิดเสียงก่อนจะโยนมันลงบนโต๊ะ ผมเงยหน้ามองตัวเองในกระจกเงาบานใหญ่ เห็นภาพสะท้อนของชายหนุ่มที่พยายามทำเป็นไม่สนใจอะไร แต่แววตากลับเต็มไปด้วยความว้าวุ่นผมคิดว่า… ถ้าออกมาห่างไกลขนาดนี้แล้ว ทุกอย่างจะดีขึ้นผมคิดว่า… ถ้าหายไปจากสายตาเขาแล้ว อีกฝ่ายก็คงไม่รู้สึกอะไรแต่เปล่าเลย…สารวัตรตามมาถึงที่นี่และที่สำคัญกว่านั้นคือ ผมไม่ได้แน่ใจว่าตัวเองอยากให้เขาหาเจอหรือไม่…สไนเปอร์ Talk…ผมยืนอยู่หน้าโรงแรมหรูใจกลางโตเกียว มองขึ้นไปยังชั้นบนสุดที่เป็นห้องพักของไซโคลนไต้ฝุ่นเป็นคนบอกผมว่าไซโคลนอยู่ที่นี่ และถึงแม้เขาจะไม่ได้บอกเลขห้องตรง ๆ แต่แค่มีข้อมูลนี้ก็มากพอแล้วผมกำโทรศัพท์แน่น สูดหายใจเข้าลึก ๆถ้าผมขึ้นไป

  • รักอันตราย (FWB: Friend With Benefits)   ตอนที่ 54

    …สไนเปอร์ Talk…ผมมองจอคอมพิวเตอร์ตรงหน้า แต่มันกลับเบลอไปหมดคดียังคงเดินหน้า งานทุกอย่างยังคงต้องทำเหมือนเดิม แต่มีบางอย่างในใจที่คอยฉุดรั้งให้ผมไม่มีสมาธิไซโคลนไม่อยู่แล้วจริง ๆเขาหายไปจากชีวิตผมแบบสมบูรณ์แบบ… ไม่มีร่องรอย ไม่มีการติดต่อกลับ ไม่มีแม้แต่เงาของเขาให้เห็นผมถอนหายใจ กวาดสายตามองโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างตัวจะโทรไปดีไหม?นิ้วผมเลื่อนไปที่ชื่อของเขา ก่อนจะชะงัก… และกดปิดหน้าจอไปถ้าเขาอยากให้ผมตามหา… เขาคงจะทิ้งอะไรไว้ให้ผมบ้างแต่เขาเลือกที่จะหายไปอย่างสมบูรณ์ แปลว่าเขาคงต้องการแบบนั้นจริง ๆ“เฮ้อ…” ผมเอนหลังพิงเก้าอี้อย่างเหนื่อยล้า ก่อนจะได้ยินเสียงเคาะประตูห้องทำงาน“เข้ามา”จ่าแชมป์โผล่หน้าเข้ามา “สารวัตร ผมมีข่าวบางอย่าง”ผมเลิกคิ้ว “ข่าวอะไร?”“คนของเราสืบมาให้แล้วครับ…” จ่าแชมป์ส่งแฟ้มเอกสารให้ผม “คุณไซโคลนอยู่ที่ญี่ปุ่นจริง ๆ และดูเหมือนเขาจะตั้งใจอยู่ที่นั่นอีกนาน”ผมนิ่งไป ก่อนจะเปิดแฟ้มออกดู รายละเอียดที่ระบุอยู่ตรงหน้ามันชัดเจนจนผมปฏิเสธไม่ได้และมีรูปที่ไซโคลนไปไหนมาไหนกับริวอย่างสนิทสนม…ใจผมคล้ายๆ มีอะไรหนักๆ กดทับไว้จนเจ็บผม… กำลังจะเสียเขาไปแล้วจริง ๆ

  • รักอันตราย (FWB: Friend With Benefits)   ตอนที่ 53

    …ไซโคลน Talk…ผมไม่ได้หลบหน้าเล่น ๆ แต่ผมเอาจริงหลังจากวันนั้น ผมไม่ได้ติดต่อกลับไปหาสารวัตรอีกเลย ไม่มีการส่งกาแฟ ไม่มีการไปหา ไม่มีแม้แต่ข้อความทิ้งไว้เหมือนทุกทีผมเคยคิดว่าตัวเองเป็นคนดื้อรั้นและไม่เคยยอมแพ้ แต่ครั้งนี้… บางทีผมอาจต้องเป็นฝ่ายปล่อยมือจริง ๆตอนแรกมันก็ยากอยู่หรอก กว่าจะห้ามตัวเองไม่ให้คิดถึง ไม่ให้เผลอกดโทรหาหรือส่งข้อความไป ผมต้องข่มใจตัวเองอยู่หลายครั้ง ต้องดื่มให้หนักขึ้น ต้องเอางานมากลบความคิด แต่สุดท้ายแล้ว… มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรมากนักทุกคืนก่อนนอน ผมยังคงเผลอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา หวังว่าบางทีสารวัตรอาจจะเป็นฝ่ายส่งข้อความมาก่อน หรืออย่างน้อยอาจจะมีมิสคอลสักสายแต่ไม่มีเลย…เหมือนเขาหายไปจากชีวิตของผมโดยสมบูรณ์ผมเอนตัวพิงกระจกห้องพักโรงแรมในโตเกียว มองแสงไฟของเมืองที่ยังคงสว่างไสว ทว่าความเงียบในห้องมันกลับกดดันผมยิ่งกว่าความวุ่นวายข้างนอกผมคิดถึงสารวัตร…คิดถึงคนที่เอาแต่ทำหน้าเรียบเฉยเวลาถูกแหย่ คิดถึงคนที่บ่นว่าผมกวนประสาทแต่ก็ยังยอมให้มากวนอยู่ทุกวันผมไม่ได้อยากหนีมาไกลขนาดนี้หรอก แต่ผมรู้ว่า ถ้ายังอยู่ที่เดิม ผมคงไม่มีวันอดใจไม่ไหวแล้วกระโจนไปหาเขาอีกตาม

  • รักอันตราย (FWB: Friend With Benefits)   ตอนที่ 52

    …สไนเปอร์ Talk…ไซโคลนไม่ได้พูดเล่น เขาเอาจริงหลังจากวันนั้น ผมก็ไม่ได้รับข้อความหรือสายโทรศัพท์จากไซโคลนอีกเลย ไม่มีการแวะมาหา ไม่มีใครส่งกาแฟมาให้ที่โรงพักตอนเช้า และแน่นอน… ไม่มีใครมารอผมเลิกงานอีกเลยผมคิดว่าตัวเองควรจะโล่งใจ เพราะนี่ไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการเหรอ? ผมอยากให้ไซโคลนออกไปจากชีวิต อยากให้ไซโคลนอยู่ห่างจากปัญหาทั้งหมด เขาอยากปกป้องไซโคลนจากความวุ่นวายนี้…แต่ทำไมมันถึงรู้สึกไม่ใช่แบบนั้นวะ?ในช่วงแรกผมพยายามไม่คิดอะไรมาก มันก็ดีแล้วที่เขาได้ไปใช้ชีวิตปกติของตัวเอง ไม่ต้องมาลำบากกับผมแต่พอผ่านไปเป็นอาทิตย์ ไซโคลนก็ยังไม่ติดต่อมา“หมอนั่นคงจะลืมฉันไปแล้วจริง ๆ” ผมพึมพำช่วงเวลาที่ไม่มีไซโคลนอยู่รอบตัว ทำให้รู้ว่า… ชีวิตของผมขาดอะไรบางอย่างไปจริง ๆไม่ว่าจะเป็นช่วงเช้าที่ปกติจะมีกาแฟจากร้านประจำส่งมาให้พร้อมโน้ตแซว ๆ จากไซโคลน หรือแม้แต่ช่วงเย็นที่ผมมักจะเจอเขามานั่งรออยู่ในห้อง พอไม่มีสิ่งเหล่านี้แล้ว วันเวลาของผมกลับดูเงียบเหงาอย่างน่าประหลาดผมทำงานเหมือนเดิม ใช้ชีวิตแบบเดิม ออกไปสืบคดีเหมือนเดิม แต่กลับรู้สึกว่าอะไรบางอย่างมันผิดแปลกไปหมด“สารวัตร… คุณโอเคหรือเปล่า?”เส

บทอื่นๆ

บางทีคุณอาจจะชอบ

สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status