LOGINShare
(ไตรฉัตร) ตอนที่ 7 ดูตัว 2
Last Updated:
2025-11-04 11:54:27คนบอกจะทานข้าวเย็นด้วยกลับไปเมื่อตอนก่อนเที่ยง เหมือนแพรจึงได้เตรียมตัวที่จะไปทานข้าวเย็นที่บ้าน ตามที่แม่ส่งข้อความมาบอก และเพราะวันนี้เธอไม่มีงานหรือมีนัดที่ไหน พอบ่ายโมงกว่าๆ เธอก็ไปถึงที่บ้านเรียบร้อยแล้ว คุณนายราตรียังวุ่นวายอยู่ที่ครัว เหมือนจะกำลังเตรียมสั่งงานแม่ครัวเสียมากกว่าจะลงมือทำเอง
"มีอะไรทานบ้างคะ เย็นนี้" เหมือนแพรสวมกอดมารดาจากทางด้านหลัง ทำเอาคุณนายราตรีถึงกับสะดุ้งตกใจ "มาเงียบๆ ตกใจหมด" คนตกใจไม่พูดเปล่ายังฟาดมือไปที่แขนเรียวเบาๆ ด้วยหนึ่งที "เงียบที่ไหนกันคะ คุณนายมัวแต่โวยวาย เลยไม่ได้ยินหนูเข้ามา" คนถูกตีรีบแก้ต่างให้ตัวเอง "แล้วนี่กินอะไรมาหรือยัง" "เรียบร้อยแล้วค่ะ" คุณนายของบ้านยังหันไปสั่งเด็กในครัวเรื่องกับข้าวเย็นอีกสองสามคำ แล้วจึงลากแขนเธอให้ออกมาจากในครัว "ไหนว่ามีอะไรจะคุยด้วยค่ะ" เสียงถามของเธอยังไม่ได้รับการตอบ คุณนายราตรีเพียงจูงแขนให้เธอเดินตามมาที่ห้องรับแขก "เรื่องบริษัทของพ่อเรานั่นแหละ" "แล้วนี่คุณพ่อหายไปไหนคะ" เหมือนแพรชะเง้อคอมองไปรอบๆ ในมุมที่ท่านชอบนั่งอ่านหนังสือในวันหยุด "ออกไปตีกอล์ฟกับคุณภพน่ะ" เหมือนแพรไม่ได้สนใจเพื่อนก๊วนกอล์ฟของพ่อสักเท่าไหร่ "เห็นว่าคุณภพเขายินดีจะร่วมลงทุนกับพ่อเรา แต่เขาเกริ่นๆ เรื่องอยากให้แกกับลูกชายเขาหมั้นกัน" "ทำไมต้องเป็นหนูด้วยล่ะ ให้ไอ้บอสซิไปแต่ง ทำตัวให้เป็นประโยชน์บ้าง ไม่ใช่ขอแต่เงิน" "บ้านนั้นเขามีแต่ลูกชาย" "ไม่เอาได้ไหมแม่ หนูยังไม่อยากแต่งงาน" "อายุสามสิบแล้วนะ คิดเรื่องมีครอบครัวได้แล้วลูก บ้านคุณภพเขาก็ไม่ได้ขี้เหล่ มีหน้ามีตา เขาไม่ได้เร่งรัดอะไร แค่อยากให้แกลองไปทำความรู้จักกับลูกชายเขาดูก่อน พรุ่งนี้เขาเชิญเราไปทานข้าวที่บ้าน งั้นคืนนี้ค้างกับแม่นะ" "หนูไม่ได้เอาเสื้อผ้ามา ไม่มีชุดใส่ไปหรอกพรุ่งนี้" "ไม่เป็นไร แม่เตรียมชุดไว้ให้บี๋แล้วลูก" คุณราตรียิ้มหวานให้ลูกสาว เหมือนแพรได้แต่กลอกตาใส่มารดา เพราะเหมือนท่านจะรู้ว่าถ้าเธอกลับไปแล้วอาจจะยากที่จะตามกลับมาทันพรุ่งนี้ หลังจากอาหารมื้อเย็นอันแสนจะฝืดคอเสร็จสิ้น เหมือนแพรก็กลับขึ้นมาที่ห้องส่วนตัวของตัวเอง ห้องที่เธอเคยอยู่ตั้งแต่เด็ก จนกระทั่งที่เธอเริ่มออกไปใช้ชีวิตเอง นานๆ ครั้งเธอถึงจะได้กลับมาที่ห้องนี้สักครั้ง ชั้นหนังสือใหญ่ยังมีหนังสือเรียนหลงเหลืออยู่ด้วยซ้ำ เธอหยิบมาเปิดดูแล้วก็อมยิ้มน้อยๆ แต่รอยยิ้มเพียงครู่ก็ต้องจางหาย ตามด้วยเสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนที่เธอจะเก็บหนังสือเล่มนั้นใส่ชั้นอย่างเดิม แต่พลันรูปถ่ายที่เสียบอยู่ในนั้นก็หล่นลงพื้น เหมือนแพรหยิบมันขึ้นมาดู แค่เพียงเห็นเธอก็วูบไหวในอกอย่างบอกไม่ถูก ภาพถ่ายวันรับน้อง ที่มีเธอยืนอยู่ข้างๆ ไตรฉัตรรอยยิ้มหวานหัวเราะจนตาหยี อีกคนหัวเราะน้อยๆ หันมองเธออยู่ในรูป เหมือนแพรกำลังจะเก็บรูปนั้นใส่หนังสือไปที่เก่า แต่เธอก็ทำไม่ได้ สุดท้ายเธอก็จับมันใส่กระเป๋าสะพายของตัวเองไว้แทน ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูพร้อมเรียกเธอของมารดา ก่อนจะเปิดเข้ามา มือของท่านถือชุดสีหวานจนเหมือนแพรขมวดคิ้วมอง "แม่จะให้หนูใส่ชุดนี้อ่ะนะ ไม่เอาหรอก หวานเป็นน้ำตาลเชื่อมเชียว" "สวยดีออก เข้ากับบี๋จะตาย" คุณราตรีหันชุดมาให้ลูกสาวดูชัดๆ ชุดเดรสสีครีมอมชมพูไม่มีแขน คล้ายคอเต่ามีโบผูกที่คอไว้อย่างสวยงาม คุณราตรีส่งชุดให้ลูกสาว สองแม่ลูกคุยกันอยู่อีกพักใหญ่ก่อนท่านจะกลับออกไป เหมือนแพรมองชุดนั้นแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ บ้านคุณไตรภพ "พ่อให้พี่คุณหมั้นเองเถอะ หรือไม่งั้นก็พี่วิทย์ สองคนนั้นก็ยังไม่แต่งงาน ทำไมต้องเป็นผมด้วย" ลูกชายคนเล็กของบ้านโวยวาย จนพี่ชายทั้งสองที่นั่งอยู่ตรงนั้นสะดุ้งไปตามๆ กัน อีกคนขยับแว่นมอง อีกคนได้แต่เหล่ตาด้วยสายตาอาฆาตน้องชายที่กำลังจะโยนภาระมาให้ "ก็แกเหมาะสมที่สุด พี่แกเขาก็ต้องไปช่วยงานที่บริษัทฉัน" "พี่วิทย์ล่ะ ไม่เห็นช่วยงานอะไรได้ นั่นแหละสมควรสุด" "พี่แกเขาเป็นอาจารย์นะ เขาจะเอาเวลาที่ไหนมาช่วยงาน แล้วบ้านนั้นเขาก็ทำธุรกิจก่อสร้าง" "ยังไงก็ช่าง ผมไม่แต่งหรอก" "ฉันยังไม่ได้บอกให้แกแต่งสักคำ" คนเป็นพ่อยังไม่ยอมแพ้ "ก็นั่นแหละ หมั้นเมิ่นอะไรก็ไม่เอา" "แค่ทำความรู้จักกันไว้เฉยๆ ลองคบหาดูใจกันก่อน ถ้าโอเคค่อยว่ากัน" คุณไตรภพพยายามพูดอย่างใจเย็นกับลูกชายหัวร้อน "อีกเดี๋ยวบ้านคุณวัฒน์เขาจะมากันแล้ว พวกแกสามตัวทำตัวให้มันดีๆ ล่ะ" คุณไตรภพหันมาคาดโทษกับลูกชายอีกสองคน "ถ้าพ่อพูดเรื่องหมั้นกับผม ผมลุกออกจากโต๊ะกินข้าวแน่" "ไอ้นี่มันดื้อเหมือนใคร เมื่อก่อนมันเรียบร้อยจะตาย เดี๋ยวนี้ทำไมมันร้ายกาจนักหะ พวกแกรู้ไหม" ผู้เป็นพ่อหันไปถามสองพี่น้องที่ยังนั่งดูโทรศัพท์กันอยู่ ส่วนลูกชายคนเล็กได้แต่เดินตึงตังขึ้นไปบนบ้าน
Latest chapter
รักอีกครั้งไม่อยากเป็นเพื่อน (ไตรฉัตร) ตอนที่ 13 เรื่องที่ไม่ได้พูด 2
เสียงถามของไตรฉัตรทำให้เธอนึกขึ้นได้ถึงเรื่องเมื่อคืน แล้วตอนนี้เธอก็ยังนอนกอดอยู่กับเขาอีกต่างหาก เธอเริ่มดันตัวออกห่างแต่แขนแกร่งที่กอดเอวเธอไว้กลับกระชับแน่นขึ้น "ฉันต้องกลับแล้ว" เสียงกระด้างบอกความต้องการ จนคนที่ตื่นแล้วแต่ยังไม่ยอมลุกต้องลืมตาขึ้นมอง "อะไรตื่นเช้ามาก็เสียงแข็งใส่เชียว ทีเมื่อคืนเสียงอ่อนเสียงหวาน" เธอแหงนมองหน้าคนที่กอดอยู่ ส่งสายตาขุ่นให้ทันที ที่เขารื้อฟื้นเรื่องเมื่อคืน "ก็เราจะกลับแล้ว" "เดี๋ยวไปส่ง ต้องไปรับนังบี้ด้วย หรือจะเอาไว้เลี้ยงเอง" "ไม่เอา" เหมือนแพรรีบปฏิเสธทันที "ไตรฉัตร เราบอกว่าให้ปล่อย" เมื่อเขายังไม่ยอมคลายอ้อมแขน เธอก็ดิ้นขลุกขลักเขาก็ยิ่งออกแรงกอดเธอไว้แน่นเช่นกัน อกอิ่มเกยไปที่หน้าอกเขาถูกบดเบียดอยู่อย่างนั้น และครู่ต่อมาเธอก็สัมผัสเข้ากับน้องชายตัวใหญ่เขาอย่างจังอีกครั้ง เหมือนแพรดิ้นขลุกขลักได้อีกครู่เดียว เธอก็ต้องถูกเขาพันธนาการไปอีกครั้ง ถุงยางอนามัยอีกชิ้นที่วางอยู่ข้างเตียงถูกฉีกซองออกในตอนเช้า เมื่อเธอยิ่งขัดขืนไตรฉัตรก็ยิ่งเล้าโลมจนร่างอรชรนอนดิ้นพล่านอ่อนระทวย จากอากาศหนาวเมื่อครู่กลายเป็นไอร้อนจนสองร่างชุ่มไ
รักอีกครั้งไม่อยากเป็นเพื่อน (ไตรฉัตร) ตอนที่ 13 เรื่องที่ไม่ได้พูด
เหมือนแพรรีบตะแคงข้างหนีสายตาคมที่จ้องราวกับจับผิดเธอ แต่แขนแกร่งก็ยังไม่คลายอ้อมแขน เมื่อเธอพลิกตัวหนีเขาก็ตะแคงตัวซ้อนตามคนตัวเล็กมาติดๆ "เจ็บไหมเบบี๋" ไม่พูดเปล่า ไตรฉัตรยังไล้นิ้วไปที่เนินเนื้ออวบอูมด้านล่าง จนเหมือนแพรต้องหนีบขาแน่น แล้วปัดมือเขาออก แต่แขนที่มีมัดกล้ามแน่นๆ นั้นปัดอย่างไรก็ไม่พ้นทาง นิ้วร้ายเริ่มกรีดกรายตามรอยแยกอีกครั้ง "อื้อ..ไตรน่ะ ปล่อยบี๋ก่อน" "ก็ถามไม่ตอบ เมื่อกี้เจ็บไหม" ไตรฉัตรกระซิบอยู่ที่ริมใบหู ลมหายใจอุ่นๆ ทำเอาเหมือนแพรลืมคำถามที่เขาถาม "เจ็บซิ" เหมือนแพรเริ่มดิ้นขลุกขลักเพราะนิ้วยาวของเขาเริ่มซุกซนก่อกวนนอกจากแหวกกลีบกุหลาบให้แยกแล้วยังไล้นิ้วเขี่ยขยี้อยู่แถวช่องทางรัก จนเธอเผลอเกร็งท้องน้องคิดว่าเขาจะกดนิ้วลงไปเสียอีก แต่ก็เพียงวนเวียนอยู่แบบนั้น "อื้อ..ไตร..พะ..พอแล้ว" เสียงกระเส่าเอ่ยแทบไม่เป็นคำ มือเล็กดันแขนเขาให้ออกห่าง แต่แขนเขาแข็งแรงมากจนมันไม่ขยับไปทางไหน จนเธอเผลอจิกเล็บเขาที่แขนเขาไว้แน่น "เสียวไหม" "อ๊ะ .." เหมือนแพรแหงนหน้าขึ้น แล้วก็กัดริมฝีปากตัวเองเอาไว้แน่น เพราะมันคอยจะส่งเสียงลามกออกมา "พอจริงหรือ" เสียงทุ
รักอีกครั้งไม่อยากเป็นเพื่อน (ไตรฉัตร) ตอนที่ 12 คืนวันไนต์ 2
ฝ่ามือใหญ่ดึงชายผ้าขนหนูออกมาเพียงนิด ก็เผยให้เห็นร่างอรชรขาวผ่องอวดสายตา ไตรฉัตรแอบลอบกลืนน้ำลายจากที่เคยเห็นภายนอกเขาคิดว่าเธอก็คงธรรมดา หน้าอกอิ่มแม้ยามเธอใส่ชุดเซ็กซี่มันก็ไม่ได้ดูใหญ่โตขนาดนั้น แต่ที่เขาเห็นอยู่ตอนนี้ อีกทั้งฝ่ามือใหญ่ที่กอบกุมไว้ทั้งเต้าจนเต็มมือมันอวบอิ่มอยู่ไม่น้อย เขาก้มลงมาดูดยอดอกสีอ่อนชูชันอีกข้าง เหมือนแพรสะดุ้งตัวนิด แต่เมื่อปากเขาดูดเน้นเธอก็แอ่นอกขึ้นหา มือเรียวสอดเข้าไปที่เรือนผมดกดำของเขา ปลายนิ้วขยุ้มเบาๆ ยามเมื่อลิ้นร้ายกวัดเกี่ยวยอดไตแข็งชูชัน อีกข้างก็ถูกปลายนิ้วเรียวเขี่ยขยี้ เขาย้ายจากข้างนั้นก็ไปข้างนี้อย่างไม่รู้เบื่อหน่าย "อะ..อื้อ.." เหมือนแพรเริ่มส่งเสียงในลำคออย่างไม่อาจกลั้น ยามเมื่อคนด้านบนเริ่มรุนแรงขึ้นมันไม่ได้เจ็บแต่กลับเสียวซ่านไปทั้งตัว เหมือนแพรสัมผัสได้ถึงแรงบีบตัวที่ช่องทางว่างเปล่าด้านล่างกลางกายสาว จนอยากให้เขาเข้ามาสัมผัส มือใหญ่ลูบไล้ผิวเนียนจนมาถึงจุดที่เธอเพิ่งเผลอคิดเตลิดไปเมื่อครู่ นิ้วยาวกรีดตามรอยแยกที่ปิดสนิทปลายนิ้ววนเวียนอยู่ปากทางรักที่ฉ่ำแฉะ แค่เพียงนิ้วเขาจุ่มลึกลงไปเหมือนแพรก็ผวาตัวเข้าหารั้งแขนแกร่งเขาไว้เป
รักอีกครั้งไม่อยากเป็นเพื่อน (ไตรฉัตร) ตอนที่ 12 คืนวันไนต์
ใบหน้าหวานปรือตามองคนตัวโตอย่างรอคอยคำตอบ มือใหญ่ยังไม่ปล่อยจากท้ายทอยเธอ ใกล้กันเพียงนิด แต่เหมือนยิ่งรู้สึกไกลเขาขึ้นไปอีกเพียงเพราะคำพูดที่เธอเผลอเอ่ยปากออกมานั่นหรือเปล่า อีกใจก็หวาดหวั่นไม่น้อยกลัวเขาจะปฏิเสธ เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์หรือเพราะเรื่องที่เธอได้ยินมา มันถึงช่วยเพิ่มความกล้าให้เธอถึงขนาดนี้ "ถ้าผ่านคืนนี้ไปแล้ว ความเป็นเพื่อนของเรามันอาจจะไม่เหมือนเดิมนะ" เสียงทุ้มเอ่ยเตือนคนตัวเล็ก "ความจริงสำหรับเรา มันไม่เหมือนเดิมตั้งแต่ที่เธอปฏิเสธเราคราวนั้นแล้ว ไหนๆ เธอก็ปฏิเสธเราอีกครั้ง ผ่านคืนนี้ไปเราอาจจะเป็นแค่คนรู้จักกันเฉยๆ ก็ได้" "เธอแน่ใจนะ" "อื้ม" "ไปคอนโดเรานะ" ไตรฉัตรกระซิบบอก เหมือนแพรจึงได้แต่พยักหน้า ภายในรถยังคงไม่มีเสียงของคนทั้งสอง เหมือนแพรได้แต่หันหน้ามองไปข้างกระจก ไม่ได้สนใจคนขับรถที่คอยจะหันมามองเธออยู่บ่อยๆ ท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มืดสนิท แต่กลับมองไม่เห็นดวงดาวสักดวง คงมีแต่แสงสายฟ้าที่แลบลงมาเป็นระยะๆ และเวลาต่อมาสายฝนก็โปรยปรายลงมาพอให้ชุ่มฉ่ำ จากสถานบันเทิงไตรฉัตรขับรถเพียงไม่นานก็มาถึง คอนโดหรูใจกลางเมืองราคาแต่ละห้องแทบจะไม่ต่ำกว่ายี่สิบล้
รักอีกครั้งไม่อยากเป็นเพื่อน (ไตรฉัตร) ตอนที่ 11 อีกครั้ง 2
อ้นขึ้นเสียงใส่แล้วก็จับแขนบี๋ให้เดินตามออกมา แต่ไอ้มอสก็รั้งแขนเธออีกข้างไว้ เหมือนแพรพยายามสะบัดให้หลุดแต่มันก็ไม่หลุด เมื่ออ้นหันไปจะผลักออก แต่กลับโดนไอ้มอสชกเข้าที่ปากอย่างจัง เมื่อมืออ้นหลุดจากเหมือนแพร เธอก็ถูกมอสดึงให้ไปยืนอยู่ข้างๆ "ปล่อยนะมอส" เหมือนแพรดึงมือออกจากการเกาะกุมอย่างยากลำบากกว่าจะหลุดออกมาได้ แต่พอหลุดออกมาได้เธอก็รีบวิ่งออกมา อ้นรีบคว้าแขนไอ้มอสไว้เพราะมันจะจับเหมือนแพรอีกครั้ง รั้งให้มันถอยหลังไปเกือบชนผนังห้องน้ำ เมื่อตั้งหลักได้ มอสก็ถลาเข้าใส่เหมือนแพรอีกครั้ง เธอรีบวิ่งมาได้เพียงไม่กี่ก้าว ก็ชนกับร่างใหญ่ของไตรฉัตร ที่วิ่งขึ้นบันไดมาอย่างรีบร้อน เขาคว้าเธอไว้ในอ้อมแขน ไอ้มอสที่กำลังจะถึงตัวเธอ จึงถูกเขาถีบจนหงายหลังไปนั่งกับพื้น "มึงเลิกยุ่งกับบี๋ได้แล้วไอ้มอส ไม่งั้นอย่าหาว่ากูไม่เตือน" เสียงทุ้มต่ำเน้นคำพูดทีละคำ สายตาคมดุยิ่งดูเย็นชาจ้องหน้าไอ้มอสเขม็ง เหมือนแพรสะอื้นตัวโยนอยู่ในอ้อมกอดของไตรฉัตร เขาลูบผมเธอสองสามครั้ง ก่อนจะรั้งเอวให้เธอเดินออกมาจากตรงนั้น โดยมีอ้นเดินตามออกมาด้วย โดยไม่สนใจไอ้มอสที่ยังนั่งอยู่กับพื้นตรงนั้น มอสก้มมอง
รักอีกครั้งไม่อยากเป็นเพื่อน (ไตรฉัตร) ตอนที่ 11 อีกครั้ง
"พูดมาอ้น ตอนนั้นมันเกิดอะไรขึ้น" เหมือนแพรยังไม่ยอมถอยห่างจากหน้าประตูยืนขวางอ้นไว้อย่างนั้น สายตาคาดคั้น จนในที่สุดอ้นก็ทนไม่ไหว เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว เผื่อคนทั้งสองจะเข้าใจกันมากขึ้น กลับมารักกันอีกครั้งได้ "ก็ที่ไอ้ไตรมันปฏิเสธเธอ เพราะไอ้มอสไปบอกมันว่าไอ้พีมันชอบเธอ" เสียงถอนหายใจหนักๆ ของมอสก่อนจะเอ่ยปากเล่า แต่เมื่อเหมือนแพรได้ฟังก็ยิ่งไม่เข้าใจมากขึ้นไปอีก "เกี่ยวอะไรกับพี" "ไอ้ไตรกับไอ้พี มันเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆ เคยทะเลาะตีกันเกือบตายตอนม.ปลายเพราะชอบสาวคนเดียวกัน มันเลยสัญญากันไว้ว่าจะไม่ชอบผู้หญิงคนเดียวกับเพื่อนอีก" "แล้วเกี่ยวอะไรกับเรา พีไม่ได้ชอบเราสักหน่อย" "ก็ไอ้มอสมันไปบอกไอ้ไตรแบบนั้น บอกว่าไอ้พีมันรักเธอ กำลังจะขอเธอคบเป็นแฟน ไอ้ไตรมันเลยปฏิเสธ เพราะไม่อยากเสียเพื่อน แต่สุดท้ายเธอกลับไปคบกับไอ้มอส ทุกคนก็เลยงง ไล่ไปไล่มาจนสุดท้ายเราไปถามไอ้พี มันบอกไม่เห็นรู้เรื่อง ถึงได้เข้าใจว่าไอ้มอสมันโกหก เพราะมันก็ชอบเธออยู่" เหมือนแพรส่งโทรศัพท์คืนให้อ้น เธอไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกอย่างไรดีหรือควรจะจัดการกับความรู้สึกตัวเองตอนนี้อย่างไร มันชาวูบไปทั้งตั
You may also like
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
เจ้าหน่อไม้น้อยแห่งตระกูลกู่231.0K viewsเรื่องสั้นอีโรติก LOVE NC 25+++
C67.3K viewsเกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่
เฉียวเหมย64.3K viewsบำเรอรัก❤️มาเฟียร้าย (เรย์ของพลอย) NC20++SM
Me'JinJIn31.7K viewsเจ้าจันทร์ของภาคิน
ภรณ์ภิชา60 viewsBAD CONCUBINE บำเรอ•รัก•
Badstyle_2.1K viewsบ่วงเล่ห์บำเรอรัก
วรดร/กัญนิชา/วิรัญชนา746 viewsใต้เงารัก (Stranger)
Alisha_Lanna282 views
