เข้าสู่ระบบEP 12
ก็เลือกมาเลย
วันถัดมา
ร้านขายของสำหรับเด็กแรกเกิด
ก็ไม่ได้อะไร แค่พ่อดันไปบอกแม่เรื่องที่ผมทำผู้หญิงท้องอะดิ โดนแม่บ่นจนหูชาแถมยังลากมาดูของใช้เด็กอ่อนเพื่อที่จะซื้อเตรียมไว้
ขี้เห่อจริงๆ คุณนายวรา
อีกอย่างเด็กเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายก็ยังไม่รู้เลย แถมฝ่ายผู้หญิงเขาปฏิเสธจะเป็นจะตายว่าไม่ให้รับผิดชอบ แล้วผมจะดันทุรังเพื่ออะไร
มีก็แต่แม่ที่คะยั้นคะยอให้กลับไปง้อ บอกเลยว่าคนอย่างไอ้เวย์ไม่ง้อใครหรอก
ไม่แน่นอน!
“เอาทุกอย่างที่เด็กอ่อนจำเป็นต้องใช้เลยนะ ขอแบบสีกลางๆ ที่ใช้ได้ทั้งเด็กผู้ชายและผู้หญิง” แม่บอกกับพนักงานในร้านแล้วเดินดูต่อ
“แม่จะซื้อไปเพื่ออะไรทั้งๆ ที่ฝั่งนั้นเขาไล่ลูกชายแม่นะ” ผมบอกกับแม่แล้วเดินขนาบข้าง
“เขาไล่แกไม่ได้ไล่ฉัน และอีกอย่างฉันจะเข้าไปในฐานะย่าของเด็กในท้อง” แม่ตอบแล้วมองตาดุใส่ “ถ้าไม่ไปก็แค่บอกที่อยู่บ้านของเด็กผู้หญิงคนนั้นมา เดี๋ยวแม่จะไปเอง”
“แม่...”
“ทำตัวโง่เง่าไม่ต่างจากพ่อแกเลยนะ สันดาน!”
เอ้า ลามไปพ่อเฉย ป่านนี้นั่งสะดุ้งแล้วมั้งนั่น
เวลาต่อมา ณ บ้านเพลินฤดี
ยอมพาแม่มาที่บ้านของพาย ขืนไม่พามามีหูดับ บ่นไม่หยุด บ่นไม่เหนื่อยเลยแม่เนี่ย
แม่นั่งลง ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มแล้วพูดจาอย่างนอบน้อมกับย่าของพาย และดูเหมือนจะคุยแบบสนิทสนม
“ต้องกราบขออภัยแทนลูกชายด้วยนะคะ ที่มาทำเรื่องไม่ดีไว้กับหลานคุณหญิง” แม่ยกมือขึ้นหวังจะไหว้ขอโทษแทนผม
แต่ทว่าย่าของพายกับท้วงขึ้น ก่อนจะเอามือแม่ลง “ไม่ต้องไหว้ ฉันไม่ได้ติดใจอะไรหรอก เด็กๆ ต่างก็คึกคะนองกันทั้งคู่ ยัยพายหลานฉันก็ย่อยเสียเมื่อไหร่กัน” ย่าพูดพร้อมรอยยิ้ม “แล้วนี่ซื้อมาเสียเยอะแยะเชียว ถ้าคลอดมาแล้วจะใช้ทันหรือเปล่า เด็กสมัยนี้โตกันเร็ว”
“นั่นสิคะ ตอนซื้อเห็นอะไรน่ารักไม่ได้เลยค่ะ ยิ่งเป็นของเด็กๆ นี่ยิ่งอดไม่ได้”
แม่คุยอย่างถูกปากถูกคอ และผมทำให้แค่นั่งหายใจทิ้งไปพลางๆ ไม่มีบทใดๆ ส่วนพายก็นั่งอยู่กับกองของใช้เด็กที่แม่ผมซื้อมาให้ ดูเธอตื่นตาตื่นใจประหนึ่งเด็กได้ของเล่น
“ยัยพายมานี่ก่อนสิ มัวแต่เห่อมัวแต่ดูอยู่ได้ มาคุยกับแม่เขาก่อน” ย่าเรียกพายให้มานั่ง
“ค่ะๆ พอดีพายเห็นว่าน่ารักดี” พายรับคำแล้วเดินมานั่งลงข้างๆ ย่าของเธอ สายตาก็แอบมองไปยังของใช้เด็กตามเดิม
ดีเนอะ พ่อของลูกนั่งอยู่ตรงหน้าเสือกไม่ชายตามามองแม้แต่นิด!
“สวย เก่ง ฉลาด เพอร์เฟคขนาดนี้ แม่ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงกล้าไล่ตะเพิดลูกชายแม่ได้” แม่บอกกับพายแล้วยิ้มอย่างคนพึงพอใจ “หลานแม่ออกมาขอให้ได้หนูมาหมดเลยนะลูก”
“ค่ะ” พายตอบแล้วยิ้มน้อยๆ
“ดื้อด้วยเด็กคนนี้น่ะ แก่นสุดๆ” ย่าพูดแซมขึ้น ท่านมองหลานตัวเองก่อนจะส่ายหน้าไปมา
“นิดหน่อยเองค่ะย่า แหะๆ”
“เป็นธรรมดาค่ะ แต่ถ้าดื้อแล้วน่ารักแบบนี้แม่ชอบนะ เห็นแล้วอยากจะมีลูกสาวอีกคนหนึ่งเลยจ้ะ แต่ติดตรงตาแก่ที่บ้านหมดน้ำยาไปแล้วล่ะค่ะ”
ฮ่าๆ
และทั้งสามสาวเอามือป้องปากขำ แล้วก็คุยกันแบบสนุกสนานอยู่นาน สองนาน สามนาน...
ผมก็นั่งจนรากงอกไปสิครับ
จนผ่านไปหลายชั่วโมงแม่ก็สนทนาจบ และเตรียมตัวจะกลับ ย่าก็ขอตัวขึ้นไปพักผ่อน ส่วนพายเดินออกมาส่งแม่ผมที่รถ
“วันนี้แม่สนุกมากเลยนะ ไม่คิดว่าหนูจะคุยได้สนุกแบบนี้” แม่ผมจับมือพายทั้งสองข้างขึ้นมาลูบมาจับเบาๆ
วุ้ย!
ทำไมเห็นแล้วอิจฉาตาร้อนแม่จังวะ
“ดีใจที่คุณแม่ชอบนะคะ พายเองก็ชอบที่คุณแม่น่ารักและเป็นกันเองแบบนี้ค่ะ” พายเปลี่ยนเป็นกุมมือแม่ผมแทน “ไว้ถ้ามีโอกาสเราคงจะได้มาคุยกันบ่อยๆ นะคะ”
กูยิ่งอิจฉาแม่หนักเข้าไปใหญ่!
“จ้ะ แม่กลับก่อนนะ” แม่ลูบพวงแก้มใสเบาๆ
โหย...จะเอาให้อิจฉาจนตายเลยใช่ปะ!!
“ค่ะ ขับรถดีๆ นะคะ”
“...” แม่ยิ้มให้พายแล้วขึ้นไปนั่งบนรถ
ส่วนผมยังยืนทื่อเป็นตอไม้แล้วมองคนตัวเล็กที่กำลังจะเดินออกห่าง “เดี๋ยวพาย” ปากก็ดันไวไปเรียกเธอเสียอย่างนั้น
เธอหยุดแล้วหันมามองที่ผม “มีอะไรคะ”
“ปะ...เปล่า” มีสิ แต่ปากไม่ยอมพูด
“...” และพายก็กำลังจะเดินไป
“เดี๋ยวๆ” ผมเรียกเธออีกครั้ง
“...” พายหยุดเดินและหันมามองผมอีกครั้งเช่นกัน
และครั้งนี้ดูเหมือนเธอจะหัวร้อนผุดๆ แน่นอนถ้าเกิดว่าผมเรียกแล้วไม่ยอมพูดอะไร
“คือ...” พูดสิวะ ปากจะหนักทำเหี้ยไรไอ้ห่า!
“มีอะไรก็รีบๆ พูดมาค่ะ เดี๋ยวครูพัฒจะมาแล้ว”
ไอ้เวรนั่นจะมาเหรอ หน้าด้านฉิบ!
“กับไอ้ครูนั่น...ไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วล่ะ!” พลั้งปากถามออกไปอย่างไม่ตั้งใจ
ก็คนกำลังหัวร้อนนี่หว่า
“จะอยากรู้ไปทำไมคะ” เธอทำหน้านิ่งเฉย แล้วมองผมเหมือนเป็นไอ้คนขี้เสือกอย่างไรอย่างนั้น
“ก็ไม่ได้อยากรู้หร๊อก! ถามไปอย่างนั้น”
“วันนี้ดันอารมณ์ดี พายจะบอกให้ก็ได้ค่ะ ไปถึงไหนต่อไหนกับครูพัฒแล้วน่ะเหรอ ก็...มีจับถือ จับแขน จับหน้า แล้วโอบกันนิดๆ หน่อยๆ”
“...!!!”
หืม ไอ้สัส!
นี่มันกล้าจับมือจับแขนแล้วก็กอดผู้หญิงของคนอื่นเลยเหรอวะ ไอ้เวร!
“แล้วก็...”
“พายเลือกมาเลยว่าจะเอาใคร ถ้าเอาพี่ พี่จะได้มาสู่ขอและแต่งงานกับพายเอง เลือกมา”
“ผีเข้าเหรอคะ รีบไปเถอะ แม่พี่รอในรถนานแล้วค่ะ”
“ถ้าต้องเลือก...พายจะเลือกใคร?”
ถามออกไปหน้าด้านๆ เลยกู
“หมายถึงอะไรล่ะคะ คน สิ่งของ หรือว่าอะไร?”
“สมมุติ...พี่กับเงิน”
“เลือกเงินค่ะ”
เธอตอบพรวดแบบไม่ต้องคิด
“แล้วพี่กับผู้ชายคนอื่นล่ะ?”
“ผู้ชายคนอื่นค่ะ”
คิดหน่อยก็ได้เปล่าวะ!
“พี่กับหมา?”
อันนี้เลือกกูแน่นอน มั่นใจสัสๆ
“หมาค่ะ”
เพล้ง!!
หน้ากูแตกยับเยิน แถมยังเข่าแทบทรุด
แม้กระทั่งเปรียบกับหมา พายก็ยังเลือกหมาไม่เลือกกู
“ต่อให้พี่ยกขี้มาเปรียบ...”
“พายก็จะเลือกพี่ใช่ปะล่ะ”
มั่นหน้าได้อีกครั้ง
“พายก็ขอเลือกขี้ค่ะ กำขี้ดีกว่ากำผู้ชายแบบพี่”
ดะ...เดี๋ยว!
“ล้อเล่นแน่เลย ฮ่า” ผมแกล้งทำเป็นขำกลบเกลื่อน
“พูดจริงค่ะ หน้าพายดูล้อเล่นเหรอ”
“...”
นี่ขี้แม่งมีค่ากว่ากูอีกเหรอวะ!!!
EP 12ก็เลือกมาเลยวันถัดมาร้านขายของสำหรับเด็กแรกเกิดก็ไม่ได้อะไร แค่พ่อดันไปบอกแม่เรื่องที่ผมทำผู้หญิงท้องอะดิ โดนแม่บ่นจนหูชาแถมยังลากมาดูของใช้เด็กอ่อนเพื่อที่จะซื้อเตรียมไว้ขี้เห่อจริงๆ คุณนายวราอีกอย่างเด็กเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายก็ยังไม่รู้เลย แถมฝ่ายผู้หญิงเขาปฏิเสธจะเป็นจะตายว่าไม่ให้รับผิดชอบ แล้วผมจะดันทุรังเพื่ออะไรมีก็แต่แม่ที่คะยั้นคะยอให้กลับไปง้อ บอกเลยว่าคนอย่างไอ้เวย์ไม่ง้อใครหรอก ไม่แน่นอน! “เอาทุกอย่างที่เด็กอ่อนจำเป็นต้องใช้เลยนะ ขอแบบสีกลางๆ ที่ใช้ได้ทั้งเด็กผู้ชายและผู้หญิง” แม่บอกกับพนักงานในร้านแล้วเดินดูต่อ “แม่จะซื้อไปเพื่ออะไรทั้งๆ ที่ฝั่งนั้นเขาไล่ลูกชายแม่นะ” ผมบอกกับแม่แล้วเดินขนาบข้าง“เขาไล่แกไม่ได้ไล่ฉัน และอีกอย่างฉันจะเข้าไปในฐานะย่าของเด็กในท้อง” แม่ตอบแล้วมองตาดุใส่ “ถ้าไม่ไปก็แค่บอกที่อยู่บ้านของเด็กผู้หญิงคนนั้นมา เดี๋ยวแม่จะไปเอง” “แม่...”“ทำตัวโง่เง่าไม่ต่างจากพ่อแกเลยนะ สันดาน!”เอ้า ลามไปพ่อเฉย ป่านนี้นั่งสะดุ้งแล้วมั้งนั่นเวลาต่อมา ณ บ้านเพลินฤดียอมพาแม่มาที่บ้านของพาย ขืนไม่พามามีหูดับ บ่นไม่หยุด บ่นไม่เหนื่อยเลยแม่เนี่ยแม่นั่ง
EP 11พลาดพาร์ทเวย์คอนโดหรูย่านทองหล่อไม่คิดเลยว่าคนอย่างผมจะพลาดทำเด็กอายุสิบแปดท้อง ยอมรับว่าเป็นผมเองที่ผิดไม่ยอมป้องกันและคึกคะนอง ส่วนตอนนี้คะนองไม่ออกละที่สำคัญคือยังไม่พร้อมที่จะมีลูก แต่เสือกพลาดมีไปแล้วจะทำไงดีวะเนี่ย“เป็นอะไรไปคะ นั่งหน้าเคร่งเครียดเชียว” ผู้หญิงที่จะนอนด้วยในคืนนี้เอ่ยถาม ก่อนจะนั่งลงข้างๆ แล้วมานัวเนียตามร่างกายผม“เปล่าน่ะ แค่คิดอะไรนิดหน่อย” ตอบกลับพลางเอาฝ่ามือไปจับที่ก้นงอนๆ “จำข้อตกลงได้ใช่ไหม” ผมย้ำถาม“ได้ค่ะ แค่เอาไม่ผูกพัน ไม่มีสานต่อ” “โอเค ถ้าอย่างนั้นก็...”“พี่อยู่เฉยๆ เดี๋ยวหนูทำเอง”จะว่าผมเหี้ย เลว ก็ตามสบาย แต่คนมันเป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว จะให้เลิกง่ายๆ ก็คงจะไม่ได้ ให้เลิกทุกอย่างเพื่อผู้หญิงคนเดียว ผมยอมตัดใจทิ้งผู้หญิงคนเดียวเพื่อให้ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมดีกว่าส่วนเรื่องลูก ก็จะทำแค่รับผิดชอบเรื่องเงินหลายวันต่อมาบ้านเพลินฤดีมาที่บ้านของพายเพื่อจะมาคุยเรื่องการรับผิดชอบ นั่งรออยู่ห้องรับแขกเพราะย่าออกไปทำธุระข้างนอกได้สักพักแล้ว ไม่รู้ว่าจะกลับตอนไหนนั่งพูดคอจะแตกพายก็ไม่ยอมอ่อนข้อให้กันเลยแม้แต่นิด“อย่างที่พายเคยบอกไปแล้ว
EP 10ก็แล้วแต่เวลาล่วงเลยผ่านไปเกือบสองเดือนตั้งแต่วันนั้นจวบจนถึงวันนี้ฉันก็ไม่เจอหน้าพี่เวย์อีกเลย เขาไม่ได้มาตามตื๊อหรือว่ามาหาแต่อย่างใด หายหน้าหายตาไปแบบเงียบเชียบคิดไว้ไม่มีผิดว่าผู้ชายแบบเขาเคยจริงจังและจริงใจกับใครที่ไหน โกหกหลอกลวงกระล่อนปลิ้นปล้อนไปเรื่อย ดีนะที่ฉันไม่ได้เทใจหรือว่ารู้สึกอะไรกับเขาเยอะเกินไป ไม่อย่างนั้นคงจะมานั่งร้องไห้ฟูมฟายวิ่งตามเขาเหมือนหมาหาเจ้าของแต่มีสิ่งหนึ่งที่ฉันพลาดมาก แบบมากที่สุดคือ...ท้อง!พลาดท้องกับผู้ชายพรรค์นั้น ไม่ได้ตั้งใจจะปล่อย แต่ผิดที่เผลอเรอไม่กินยาคุม และก็ไม่คาดคิดว่ามีอะไรกับเขาแค่ไม่กี่ครั้งแล้วจะตั้งท้องฉันท้องได้แปดสัปดาห์หรือประมาณสองเดือน และตอนที่มีอะไรกับพี่เวย์ครั้งสุดท้ายก็คือเมื่อสองเดือนที่แล้วคนที่รู้ว่าท้องมีแค่ฉัน ย่า ลุงนิด และกัสที่เป็นเพื่อนสนิท“กินเยอะๆ ตัวน้อยในท้องจะได้แข็งแรง” ย่าตักอาหารมาใส่จานฉันเต็มไปหมดจนกินไม่ทัน “โห...กินไม่ทันแล้วค่ะ อีกอย่างพายรู้สึกเบื่ออาหารจังเลย” นั่งมองอาหารในจานแล้วสะอิดสะเอียน มันเบื่อไปหมด อาจจะเป็นอาการแพ้ท้องอย่างหนึ่งก็ได้มั้งไม่อ้วก ไม่เหม็น ไม่เวียนหัว แต่เบื่
EP 9ทำให้ได้ก่อนเช้าวันต่อมา07:30 น.วันนี้เป็นวันอาทิตย์วันหยุดสุดท้ายของสัปดาห์ พรุ่งนี้ก็ต้องวนลูปไปเรียนอีกแล้ว และที่เห็นตื่นเช้าไม่ใช่อะไรหรอก พอดีว่าฉันมีเรียนพิเศษตอนตอนแปดโมงเช้าน่ะ ย่าจ้างคุณครูมาสอนโดยตรงที่บ้านทุกวันอาทิตย์ เดินงัวเงียลงมาแล้วตรงไปในห้องรับแขก ฝีเท้าหยุดก้าวเดินเมื่อได้ยินเสียงย่ากำลังคุยกับใครบางคนอย่างสนุกสนานอยู่ ขยี้ตาสองสามทีแล้วเพ่งมองดูชัดๆ ก็เห็นว่าคนที่ย่าคุยด้วยคือ 'พี่เวย์' เป็นบ้าหรือไง นี่เล่นเข้าหาย่าฉันเลยเหรอ“นั่นไง ยัยพายลงมาพอดีเลย” กะว่าจะเดินหนีแต่ย่าดันมาเห็นเสียก่อน ตามด้วยอีพี่เวย์หันมาส่งยิ้มให้อย่างร้ายกาจ“มาคุยกับพี่เขาสิ เขามารอตั้งนานแล้ว เดี๋ยวย่าจะขึ้นไปไหว้พระก่อน” พูดจบย่าก็ลุกเดินสวนออกมาแล้วขึ้นไปยังห้องพระที่อยู่ชั้นบนทันที“มาทำไมแต่เช้าคะ” ถามแล้วเดินเข้าไปในห้องรับแขก พลางหยิบหนังสือและปากกาสีน้ำเงินกับสีแดงมาจัดเตรียมไว้บนโต๊ะกระจกสี่เหลี่ยม“ก็มาหาแฟนไง” พี่เวย์พูดแล้วลุกขึ้นเดินมาหา “หายโกรธเถอะนะ”“ทำไมต้องหายโกรธคะ พายไม่ได้โกรธอะไรพี่นะ” ตอบตามตรง ไม่ได้รู้สึกโกรธอะไรเลยอะ แค่มีนอยด์เล็กน้อย แบบว่าน้อยเด
EP 8เจ้าข้าวเจ้าของหลังจากที่เดินเที่ยวจนสำราญใจแล้วก็พากันแยกย้ายกลับบ้าน พอดีพี่ต้ามารับกัสเอง ฉันเลยไม่ต้องไปส่งในจังหวะที่เปิดประตูจะขึ้นรถนั้นก็มีมือคนมาดันมันปิดลง“คุยกันก่อน”“คุยเรื่องอะไรคะ ถ้าไม่สำคัญมากก็ไว้วันหลังแล้วกัน”เปิดประตูรถอีกครั้ง และมันก็ถูกปิดลงอีกครั้งเช่นกัน“คือ...” พี่เวย์กระอักกระอ่วนแล้วลุกลี้ลุกลน “คือพี่...”“อธิบายอะไรก็ฟังไม่ขึ้นหรอกค่ะ เห็นอยู่เต็มสองตาขนาดนั้น นี่ยังไม่ทันข้ามวันเลยนะคะพี่ก็ควงผู้หญิงอื่นแล้ว พายคิดว่าควรที่จะยุติเรื่องของเราดีกว่า อย่ามาสานต่อให้เสียเวลาอีกเลย” “ไม่เอา” พี่เวย์เอามือทั้งสองไปกุมไว้ “ขอโทษได้ไหม ผิดไปแล้ว” ทำตาปริบๆ ใส่“ไม่ค่ะ ไม่ยกโทษให้ เพราะไม่ได้โกรธอะไร อีกอย่างพายก็เฉยๆ นะ พี่ไม่ได้มีบทบาทอะไรในชีวิตมากมายขนาดนั้น” พูดถากถางอย่างไม่ไยดี ก่อนจะชักมือกลับ “โห...พาย...” “คือ...พายขอตัวก่อนได้ไหม มีนัดที่จะต้องไปต่ออะค่ะ”“กับใคร ผู้หญิงหรือผู้ชาย!?”“อยากรู้เรื่องส่วนตัวของคนอื่นไปทำไมคะ”ทีแบบนี้มาทำเป็นสนใจนะไอ้พี่เวย์“คนอื่นที่ไหน พายเป็นแฟนพี่นะ!” พูดจาขึงขังแล้วดึงตัวฉันเข้าไปโอบอย่างไม่อายสายตาคนที
EP 7Don’t Careช่วงบ่ายของวันสานสัมพันธ์กันไปสามรอบ รอบสุดท้ายจบลงที่เจ็ดโมงเช้าและเราทั้งคู่ก็ผล็อยหลับไปในทันที พอตื่นมาก็เป็นเวลาบ่ายแก่ๆ แล้วไม่รู้ว่าพี่เวย์ไปอดอยากปากแห้งมาหรือยังไง ทำแบบไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยนี่เหรอคนที่เคยพูดใส่หน้าฉันว่าจะกินแค่ครั้งเดียว ไม่มีกินซ้ำ โถๆ พ่อคุณเอ๊ย! เล่นกินฉันไปสามรอบติดๆ “พี่จะกลับเลยหรือเปล่าคะ” ถามพลางใส่เสื้อผ้าชุดใหม่แล้วจัดระเบียบให้เรียบร้อย“ก็ว่าจะกลับเลย พอดีพี่มีนัดคุยงานกับเพื่อนน่ะ”“อ่อ ถ้าอย่างนั้นก็ใส่เสื้อผ้าเถอะค่ะ ใส่เสร็จก็ตามพายลงไปข้างล่างแล้วกัน”“อื้ม” บอกกับพี่เวย์เสร็จฉันก็เดินลงมาชั้นล่างแล้วตรงปรี่ไปที่โต๊ะกินข้าว โดยมีย่านั่งรออยู่แล้ว เดินเข้าไปสวมกอดท่านแล้วหอมแก้มฟอดใหญ่ๆ “ตื่นแล้วเหรอหลานย่า” “ค่ะ นี่ย่ารอนานหรือยังคะ”“ไม่นานหรอก แล้วหนุ่มคนนั้นล่ะ”“คะ”“เวนี่น่ะ ยังไม่ตื่นเหรอ?”“อ๋อ ตื่นแล้วค่ะ เดี๋ยวก็ลงมา” ตอบย่าพลางเดินอ้อมมานั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม “มีแต่ของน่ากินทั้งนั้นเลย”“เมื่อคืนเต้นแอโรบิกท่ายากหรือไง เสียงร้องดังลั่นเลย” ย่าพูดนิ่มๆ แต่สายตายิ้มเหมือนรู้อะไรมา“...” ฉันมีสะดุ้งเล็กน้อย แ







