บทที่ 3

อริยากำลังจะสาธุรอบที่สองอยู่ ๆ ก็มีเด็กจากไหนไม่รู้วิ่งมาชนเธอ แรงปะทะทำให้อริยาล้มหงายหลัง ผ้าถุงที่ใส่อยู่แทบจะเปิดอ้า ...Xเกือบแหกอย่างปากพูด

“น้องดาว! เป็นอะไรไหมลูก” ชายหนุ่มหน้าตาดีวิ่งเข้ามาอุ้มเด็กหญิงวัยน่าจะห้าหกขวบได้

“น้องดาวไม่เป็นไรค่ะ แต่พี่คนนี้Xแหก”   

ชายหนุ่มมองไปยังหญิงสาว ที่ตอนนี้นั่งก้นจ้ำเบ้าอยู่กับพื้น เห็นแล้วอดขำไม่ได้ แต่ก็ขำไม่ได้เพราะแค่นี้เธอคงอายมากแล้ว

“อี่ปอบ! เป็นไงบ้าง” เจ้พุธกระวีกระวาดรีบมาดึงเธอลุกขึ้น เพราะท่านั่งของน้องสาว ดูไม่ได้เลยเห็นแล้วอุจาดตามาก  

“พี่ปอบ Xแหกค่ะ” เด็กหญิงวัยหกขวบพูดเสียงเจื้อยแจ้ว  

“น้องดาว ไม่เอาลูกไม่พูดแบบนั้น ผมต้องขอโทษแทนน้องดาวด้วยนะครับ” ชายหนุ่มรีบใช้มือใหญ่ๆๆ ปิดปากเด็กหญิง เพราะไม่อย่างนั้นคงพูดคำว่า Xแหกหลายต่อหลายครั้ง

หล่อ หล่อ หล่อมากแม่…

“เออ ..เออ ไม่เป็นไรค่ะ” อริยาเก้ ๆ กัง ๆ ไม่รู้จะทำอะไรดี หล่อก็จริงแต่มีลูกแล้ว ชีวิตของอริยาทำไมต้องเป็นแบบนี้ทุกครั้งเจอแต่คนมีเจ้าของ  

“น้องดาวกลับกันเถอะครับ” 

“ค่ะ สวัสดีค่ะ พี่ปอบน้องดาวขอโทษนะคะที่ชนพี่ปอบ”

อริยากำลังจะแก้ความเข้าใจผิดให้เด็กผู้หญิง เรื่องชื่อของเธอแต่ก็ไม่ทัน เพราะทั้งคู่ออกจากประตูวัดไปแล้ว ทิ้งให้ทั้งสามสาวยืนอึ้งในความหล่อของเขา

“ใครเจ้ ฮู้จักก่อ[1]จ้าว”

“ไม่รู้จักค่ะ หญิงป๊อป ฉันไม่ใช่นายอำเภอนะ จะได้รู้จักคนทั้งอำเภอ” แม้แต่เจ้พุธผู้รอบรู้ ยังไม่รู้ว่าเขาคือใคร 

“อี่อ้วนมึงว่านายอำเภอจะฮู้จักเฮาก่อ[2]” เจ้อ้อมขมวดคิ้วถามด้วยความสงสัย

“อีนิ กูแค่เปรียบเทียบ” เสียงเจ้พุธตวาดเจ้อ้อม เสียงของทั้งสองไม่ได้เข้าไปในโสตประสาทของอริยาเลยแม้แต่น้อย เพราะเสียงที่เธอได้ยิน คือเสียงอี่หล้าของแม่บอกแต่ว่า

‘น้องชอบเขา น้องรักเขา น้องอยากได้เขา’

“อี่ปอบปิ้กบ้าน ฮาอายคนหมดแล้ว” เจ้พุธพูดพร้อมทั้งลากน้องสาวกลับบ้าน

“เจ้ ๆ น้องว่าน้องตกหลุมรักเขาแล้ว จังหวะเมื่อกี้มันจังหวะตกหลุมรักชัด ๆ ”

“จังหวะนรกนะสิ  แกXแหกขนาดนั้น” เจ้อ้อมอดบ่นไม่ได้ คำอุทานมีตั้งมากตั้งมาย แทนที่จะอุทานคำอะไรที่น่ารัก ๆ ...นี่Xแหก  

“ก็คนมันตกใจเจ้ ขำ ๆ ”  

“เออ ๆ อย่ามัวแต่เถียงกัน ไปกิ้น[3]เหล้าที่บ้านดีกว่า” เจ้พุธรีบดึงทั้งสองคนออกมาจากวัด ตรงกลับบ้านเจ้อ้อม ซาเล้งคู่ใจของเจ้พุธซึ่งเป็นยานพาหนะประจำของพวกเธอ พาทั้งสามจากวัดมายังบ้านเจ้อ้อมใช้เวลาเพียงสองนาทีในการเดินทาง เพราะวัดอยู่ห่างจากบ้านเจ้อ้อมแค่สามร้อยเมตร  

“อี่ปอบ เป็นอะไร” อริยายังคงเหม่อลอย ใบหน้าหนุ่มหล่อคนนั้นยังตามหลอกหลอนเธอ ไม่สิ ไม่ใช่หลอกหลอน ตามหลอกล่อให้เธอตกหลุมรักซ้ำแล้วซ้ำอีก 

“น้องอยากได้เขา”

“แต่เขามีลูกแล้ว” เจ้อ้อมพูดเตือนสติน้องสาว ถึงจะหล่อแค่ไหนแต่ถ้าผัวเขา เราก็ไม่ยุ่งเพราะไม่ใช่วิถีคนสวยและดีแบบเจ้อ้อม 

“น้องไม่เห็นเมียเขา เขาอาจจะไม่มีเมียก็ได้” นอกจากหลงรักผู้ชายในเวลาสามวินาที อริยายังกล้าเข้าข้างตัวเองว่าเขาไม่มีเมีย สองเจ้เห็นดังนั้นได้แต่ส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ

“เอาแดกเหล้าเข้าไปอย่าคิดมาก ผู้ชายมีมากกว่าฝูงลิง” 

“เอ้า ชน” เสียงชนแก้วของทั้งสามคนก็ดังขึ้นไม่หยุด ไม่ใช่เรื่องง่ายที่เธอจะตกหลุมรักแบบนี้ แต่สวรรค์ก็แกล้งน้องป๊อปเหลือเกิน ส่งแต่คนมีลูกมีเมียให้น้องหวั่นไหว

“ฮือ ฮือ” เสียงหญิงสาวร้องไห้ออกมา สองเจ้ถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน  

“อีนี่เมาแล้วร้องไห้ตลอด”

“น้องอกหักอีกแล้วเจ้ ทำไมชีวิตน้องต้องเจอแต่ผู้ชายแบบนี้ มีคู่แล้วมาหลอกกันทำไม ฮือ ๆ ” 

“เมาแล้วเพ้อตลอด กูอยากเห็นหน้าไอ้ผู้ชายที่ทำให้มันอกหักจริง ๆ ”

เจ้พุธบ่นออกมาอย่างเหนื่อยใจ ตั้งแต่อริยาเรียนจบและกลับมาอยู่บ้าน พวกเธอทั้งสองคนก็ไม่รู้เรื่องราวชีวิตตอนเรียนของอริยามากนัก แต่เวลาเมาเธอก็จะเพ้อพูดว่าโดนทิ้งเพราะผู้ชายนิสัยไม่ดีแบบนี้ตลอด พอถามก็ไม่ได้ความว่าอย่างไร

[1] ฮู้จักก่อ ภาษาเหนือแปลว่า รู้จักไหม

[2] ฮู้จักเฮาก่อ ภาษาเหนือแปลว่า รู้จักเราไหม

[3] กิ้น ภาษาเหนือแปลว่า กิน