All Chapters of รักเราลูกสาวเป็นใจ: Chapter 1 - Chapter 10

อริยาหรือน้องป๊อป เจ้าของนามปากกาอาริ ผู้โด่งดังด้วยนิยายวัยรุ่นตั้งแต่เมื่อเริ่มเป็นนักเขียนใหม่ ๆ ถ้านับย้อนเวลากลับไป น่าจะสิบปีได้แล้ว มันนานขนาดนั้นแล้วเหรอเนี่ย“เฮ้อ!”“เป็นอะไรอี่หล้าถอนหายใจ” เสียงถอนหายใจของเธอ ทำให้แม่ถึงกับต้องถาม ‘อี่หล้า’ ไม่ได้เป็นคำหยาบในภาษาเหนือ คำนี้ใช้เรียกลูกรักหรือลูกคนสุดท้อง ซึ่งอริยาก็ควบตำแหน่งนี้ เพราะเธอเป็นทั้งลูกคนสุดท้องและลูกรักของแม่“แม่ปะ[1]กับพ่อตอนไหนจ้าว”“พ่อมางานบุญบ้านเฮา งานปอยหลวง[2]” พ่อเธออยู่คนละหมู่บ้านกับแม่ เป็นเรื่องยากที่คนสมัยนั้นจะเจอกัน ส่วนมากก็เจอกันตามงานบุญ“เฮ้อ!” ถอนหายใจอีกรอบ สองเดือนจะไปแซ่บกับใครดี เธอควรจะมีแฟนนะ อย่างน้อยถ้าทำกับแฟนมันก็ไม่น่าเกลียด แต่ว่าเธอจะไปหาแฟนจากไหน ตอนนี้เธออยู่ในหมู่บ้านแม่คำสบเปิน หมู่บ้านเล็ก ๆ ของจังหวัดเชียงรายผู้ชายในหมู่บ้าน ที่โสดมีอยู่แค่สองประเภท หนึ่งคือคนแก่อายุเกินหกสิบปีเพราะเมียตาย สองคืออายุต่ำกว่าสิบสาม มีแค่นั้นส่วนคนในวัยเดียวกับเธอมีคู่ ก็เป็นตุ๊ดเท่านั้นที่ยังโสด“อี่ปอบอยู่ไหม” นั่นไงผู้ชายวัยไล่เลี่ยกับเธอ“อยู่จ้าว เจ้พุธคนงาม” ผู้ชายที่อายุไล่เลี่ยกับเ

อริยากำลังจะสาธุรอบที่สองอยู่ ๆ ก็มีเด็กจากไหนไม่รู้วิ่งมาชนเธอ แรงปะทะทำให้อริยาล้มหงายหลัง ผ้าถุงที่ใส่อยู่แทบจะเปิดอ้า ...Xเกือบแหกอย่างปากพูด“น้องดาว! เป็นอะไรไหมลูก” ชายหนุ่มหน้าตาดีวิ่งเข้ามาอุ้มเด็กหญิงวัยน่าจะห้าหกขวบได้“น้องดาวไม่เป็นไรค่ะ แต่พี่คนนี้Xแหก” ชายหนุ่มมองไปยังหญิงสาว ที่ตอนนี้นั่งก้นจ้ำเบ้าอยู่กับพื้น เห็นแล้วอดขำไม่ได้ แต่ก็ขำไม่ได้เพราะแค่นี้เธอคงอายมากแล้ว“อี่ปอบ! เป็นไงบ้าง” เจ้พุธกระวีกระวาดรีบมาดึงเธอลุกขึ้น เพราะท่านั่งของน้องสาว ดูไม่ได้เลยเห็นแล้วอุจาดตามาก “พี่ปอบ Xแหกค่ะ” เด็กหญิงวัยหกขวบพูดเสียงเจื้อยแจ้ว “น้องดาว ไม่เอาลูกไม่พูดแบบนั้น ผมต้องขอโทษแทนน้องดาวด้วยนะครับ” ชายหนุ่มรีบใช้มือใหญ่ๆๆ ปิดปากเด็กหญิง เพราะไม่อย่างนั้นคงพูดคำว่า Xแหกหลายต่อหลายครั้งหล่อ หล่อ หล่อมากแม่…“เออ ..เออ ไม่เป็นไรค่ะ” อริยาเก้ ๆ กัง ๆ ไม่รู้จะทำอะไรดี หล่อก็จริงแต่มีลูกแล้ว ชีวิตของอริยาทำไมต้องเป็นแบบนี้ทุกครั้งเจอแต่คนมีเจ้าของ “น้องดาวกลับกันเถอะครับ” “ค่ะ สวัสดีค่ะ พี่ปอบน้องดาวขอโทษนะคะที่ชนพี่ปอบ”อริยากำลังจะแก้ความเข้าใจผิดให้เด็กผู้หญิง เรื่องชื่

“เจ้อ้อมถาม แกว่าจะอยู่นานไหม”“อ๋อ ..สามสี่วันจ้าเจ้” ประดับเดือนหันไปตอบเจ้อ้อม “นี่เจ้..เจ้รู้จักไร่ชานภาภพไหม” “อ้าว อี่ปอบใครจะไม่รู้จัก ไร่ชาดังขนาดนั้น” เจ้พุธรีบตอบ “เนี่ยๆ..ลูกชายเจ้าของไร่ชาแฟนไอ้เดือนมัน” “หา...น้องเดือนคือวาสนาดีแท้ ได้แฟนทั้งหล่อ ทั้งรวย ทั้งดี” เจ้พุธรีบพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น “นี่เจ้...เจ้ยังไม่เคยเห็นหน้าค่าตาแฟนมันเลย แล้วไปรู้ได้ไงว่าหล่อ ว่าดี” อริยาเบ้ปากถามเจ้พุธ ที่ดูจะอวยประดับเดือนจนออกนอกหน้า “อ้าว อี่ขี้อิจฉา แค่นี้ก็อิจฉาเพื่อน” เจ้อ้อมหันมาว่าอริยาเหมือนกัน “อ้าวเจ้อ้อม ก็ดูเจ้พุธยังบ่าเคยป่ะ[1]เขาแล้วบอกว่าเขาดีเขาหล่อ” “อี่ปอบมึงก็ฮู้ว่าอีเจ้พุธ ถ้าไผรวยมันก็ว่าเปิ้น[2]ดีหมดแหละ” “คนหน้าเงินชิ” อริยาหันไปว่าเจ้พุธ จากนั้นก็หันมาพูดกับประดับเดือนต่อ“เดือนแกจะไปกันหรือยัง เบื่อคนหน้าเงินแถวนี้” “จ้า...แม่นางเอก ขอให้เจอพระเอกคนดี แต่จนกัดก้อนเกลือกินด้วยกัน” เจ้พุธเบ้ปากอย่างหมั่นไส้ “อี่อ้วนมึงอย่าแช่งน้อง” เจ้

“อ้าวหลับสะแล้ว” น้องดาวผู้เจอแอร์ในรถเป็นไม่ได้ ต้องหลับสู้แอร์ตลอด“ดูน้องดาวจะชอบพี่ป๊อปนะครับ” เวหามองผ่านกระจกมาคุยกับอริยา ซึ่งเขาก็สนิทสนมกับอริยาระดับหนึ่ง เพราะเวหากับประดับเดือนคบกันมาเกือบสามปีแล้ว“ฟ้าแล้วพ่อไปไหน” ประดับเดือนเอ่ยถามเวหา“พ่อไปปั่นจักรยานที่ลาว” “โห ไปปั่นจักรยานถึงลาวเลยเหรอ” ประดับเดือนตกใจ ว่าผู้ใหญ่อายุเกือบหกสิบอย่างพิภพ จะแข็งแรงถึงกับไปปั่นจักรยานที่ลาวเลยเหรอ“เดี๋ยวพ่อกลับมา ก่อนวันที่เราจะกลับกรุงเทพฯ” เวหากลับบ้านรอบนี้ เพราะต้องการพาประดับเดือน มาเปิดตัวกับพ่อของเขา เพื่อให้เธอมั่นใจ ว่าเขาจริงจังกับความสัมพันธ์นี้แค่ไหนอริยามองทั้งสองคนแล้ว ก็ดีใจกับเพื่อน ประดับเดือนโชคดีในเรื่องความรัก ผิดกับเธอที่ไม่เคยโชคดีเรื่องความรักสักครั้ง ทั้งที่เธอเลือกแล้วเลือกอีกสุดท้ายก็เจอแต่คนหลายใจคนมีเจ้าของ“นี่น้องใช่ไหมที่คุยกับผัวพี่”“พี่พิทหมายความว่ายังไงคะ”อริยาหันไปถามพิทยาชายหนุ่มรุ่นพี่ที่ฝึกงานนักศึกษาฝึกงานกับรุ่นพี่ในที่ทำงาน ก็เขาบอกว่าเขาไม่มีแฟนแล้ววันนี้ก็พาเธอมานั่งกินไอศกรีมแล้วอยู่ ๆ ผู้หญิงคนนี้ก็โผล่มา “จะหมายความว่าไง ก็หมายค

“นั่งรอก่อนนะ เดี๋ยวผมไปติดต่อเจ้าหน้าที่ก่อน” เธอมองแผ่นหลังของเขา เมฆาเดินไปติดต่อเจ้าหน้าที่อย่างคล่องแคล่ว เพียงไม่นานเจ้าหน้าที่ก็เข็นรถของเธอไปยังห้องตรวจ“คุณอริยาเชิญค่ะ” เสียงพยาบาลเรียกเธอเข้าพบคุณหมอ“ญาติเข้าไปได้นะคะ” พยาบาลคนเดิมหันไปบอกคนที่นั่งข้างอริยาเหมือนจะสิงเธออยู่แล้ว เธอกำลังจะอ้าปากบอกพยาบาลว่าเขาไม่ใช่ญาติแต่คนที่เธอจะบอกว่าไม่ใช่ญาติ ก็ลุกขึ้นพยุงเธอเดินเข้าห้องตรวจอย่างไม่ถามความคิดเห็นจากเธอเลย“เชิญนั่งก่อนค่ะ” คุณหมอสาวมองมาทางทั้งสองคน หลังจากทั้งคู่นั่งลง“คุณอริยา นะคะ”“ค่ะ”“วันนี้อาการเป็นอย่างไรคะ”“คือ..มีเลือดกำเดาไหลค่ะ”“อ๋อ งั้นขอหมอดูหน่อยนะคะ” อริยาเงยหน้าให้หมอส่องไฟฉายดูในโพรงจมูก“เส้นเลือดในโพรงจมูกแตกน่ะค่ะ มีหลายสาเหตุด้วยกัน”“ผมอยากตรวจสุขภาพเธอโดยละเอียดนะครับ เราไม่รู้หรอกว่า อาการนี้มาจากอะไร ผมว่าตรวจละเอียดทั้งหมดก็ดี”“เออ ..เดี๋ยวคุณเมฆ” อริยาต้องรีบจับแขนเขาห้ามไว้ ถ้าเป็นเขาตรวจทุกอย่างก็คงโอเค แต่สำหรับเธอมันไม่ฟุ่มเฟือยไปเหรอตรวจทุกอย่างคงไม่ต่ำกว่าหมื่นแน่เขาหันมามองหน้าเธออย่างไม่เข้าใจ“เดี๋ยวฉันขอคุยกับคุณหมอ ตามลำพ