เข้าสู่ระบบ“เออ ฮาก็ลืมไปว่ามันดูที่ระยะทางใกล้ ๆ เนอะ”
“อือ”
“น้องจะเอาผัว”
“โค๊ะ[1] อีนิ มันไม่ได้หาง่าย ๆ ” เจ้พุธสาวประเภทสองที่สวยที่สุดในหมู่บ้าน อันนี้นางสถาปนาตัวเอง แต่ก็ไม่มีใครกล้าขัดใจเพราะกลัวโดนตบ
“เฮา[2]ไปแอ่วผับไหมเผื่อเจอหนุ่ม ๆ ” เจ้พุธเสนอแนวทางได้เจอหนุ่ม ๆ
“มีแต่ละอ่อน” เจ้อ้อมแย้ง
“น้องไม่ชอบละอ่อน น้องทำไม่เป็นน้องอยากได้คนทำเป็น” อริยาบ่นเพราะเรื่องอย่างว่าเธอทำไม่เป็น จะให้มาสอนละอ่อน บอกเลยไม่ไหว
“ไปซื้อเอาดีไหม ไปบาร์โฮสฯ” เจ้พุธยังเสนอไอเดียต่อ
“ไม่เอาเดี๋ยวแม่ด่า” อริยารีบส่ายหัว ถึงแม่จะใจดีแต่เวลาดุ ดุมาก ตีเจ็บด้วย
“มึงคงไม่ได้เอาหรอกผัว วัน ๆ เจอแต่คนในหมู่บ้าน คนโสดก็ไม่มี” เจ้อ้อมผู้มีผัวเป็นของตัวเอง บ่นให้น้องสาวคนสนิท
“มี ๆ ” เจ้พุธรีบพูด
“ใคร ๆ ใครโสด” อริยารีบถามเผื่อมีหนุ่มใหม่กลับมาจากกรุงเทพฯที่เธอไม่รู้จัก
“พ่ออุ้ยแก้ว [3]เมียแกเพิ่งตาย”
“เจ้พุธ น้องจะแช่ง ให้เจ้โสดเหมือนน้อง”
“เอาเรื่องผัวอี่ปอบไว้ก่อน มาพับเหรียญโปรยทานกั๋นก่อน ยายคำจะเอาไปโปรยงานปอยหลวงวันพรุ่งนี้”
ทั้งสามก็เปลี่ยนจากภารกิจหาผัวให้น้องป๊อปมาเป็นพับเหรียญโปรยทานแทน
“ฮาว่าพามันไปลองเอาผัวดูก็ได้นะ แบบไม่ต้องผูกพัน เอากันมัน ๆ ” เจ้พุธเสนอไอเดีย
“อี่อ้วน พับเหรียญทำบุญ มาอู้เรื่องอ่ะหยั๋งเนี่ย”
ทั้งสามใช้เวลาทั้งวันในการพับเหรียญให้คุณยายคำ คุณยายคนสวยของเจ้อ้อม แม้จะอายุมากแล้ว แต่ความสวยยังคงมีมาก ความสวยนี่แหละส่งผ่านมาให้เจ้อ้อมยังคงสวยไม่สร่างและเป็นสาเหตุให้ผัวหวงมาก
วันนี้ เป็นวันงานบุญประจำหมู่บ้าน ถือว่าเป็นงานใหญ่ในรอบหลายปีของหมู่บ้าน ..งานปอยหลวงฉลองวิหารใหม่ แต่ละบ้านจะมีญาติพี่น้องจากต่างหมู่บ้านมาร่วมทำบุญที่บ้าน จากนั้นเจ้าของบ้านแต่ละหลังก็จะรวบรวมเงิน เพื่อไปทำบุญที่วัดต่อ
งานใหญ่ขนาดนี้ ลูกหลานทำงานต่างถิ่นก็จะกลับมาเยี่ยมบ้าน พร้อมทั้งได้ทำบุญครั้งใหญ่ไปในตัว
“อี่ปอบ” เสียงของเจ้พุธเรียกอริยา ในตอนที่เธอกำลังยืนซื้อลูกชิ้นปิ้ง ลานหน้าวัดเต็มไปด้วยของกินมากมาย เป็นวันที่หลายคนในหมู่บ้านชอบ เพราะปกติไม่มีของมาขายเยอะขนาดนี้
ของโปรดของอริยาคือลูกชิ้นปิ้ง ที่เธอกำลังยืนซื้ออยู่นี่แหละ
“มีอะไรเจ้” เธอเอ่ยถามคนที่เดินเข้ามายืนข้างเธอ เจ้พุธของเธอเป็นคนมีผิวขาวอย่างคนเหนือโดยแท้ ผิวเนียนสวยอย่างคนสุขภาพดี
“วันนี้ ผู้จากหมู่บ้านอื่นมาเยอะมาก แกจะมัวมากินลูกชิ้นอยู่นี่ แล้วจะได้ผัวก่ออี่ปอบ”
“น้องจะไม่ได้ผัว เพราะเจ้มาเรียกน้องอี่ปอบนี่แหละ”
“เออ ๆ ไป ๆ ยืนแถวโน้นกัน นั่นมึงดูอ้ายใหญ่ คนนั้นไปทำงานกรุงเทพฯน่าจะเพิ่งกลับมา หล่ออยู่นะมึง” เจ้พุธกำลังชี้ไปทางหนุ่มหล่อ ที่กำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ข้างกำแพงวัด
“ไม่เอา น้องไม่ชอบคนสูบบุหรี่”
“ทำไมยะ” เจ้พุธเริ่มรำคาญกับความลำไยของเพื่อนสาวต่างวัย
“เจ้..เวลาจูบ..เออ..น้องไม่ชอบอะ” เธอไม่กล้าพูดว่าเธอคิดถึงกลิ่นบุหรี่เธอก็อึดอัดแล้ว
“เรื่องเยอะชะนี คนโน้นล่ะ ทิดแก้วคนนั้นก็เพิ่งสึกมาใหม่เหล้าไม่กินบุหรี่ไม่สูบ”เจ้พุธชี้ไปทางชายหนุ่มนุ่งขาวห่มขาว ผมยังขึ้นไม่ทั่วหัว
“น้องอยากได้คนมีประสบการณ์”
“อีเรื่องเยอะ ย่อย[4]นัก”
“เสียงดังอะหยังกั๋น” เสียงเจ้อ้อมที่เพิ่งเดินเข้ามา พร้อมทั้งลูกชิ้นดูแล้วก็คงร้านเดียวกับเธอ
“เจ้อ้อมก็อ้ายพุธนะจ้าว จะหื้อน้องจีบอ้ายแก้ว”
“อี่ปอบ เดี๋ยวกูจะตบปาก นี่เจ้ มาอ้งมาอ้ายอะหยั๋ง”
“โอย..พวกมึงนี่ในวัด หยุดตีกันสักวันได้ก๋อ” เจ้อ้อมบ่นพร้อมทั้งรูดลูกชิ้นสองลูกเข้าปากในทีเดียว
“อีน้องป๊อป วันนี้มาทำบุญก่อน เดี๋ยววันหน้ามึงค่อยหาผัวนะ ตอนที่เขาขอปอน[5]กั๋น อีน้องก็ขอให้ได้เจอเนื้อคู่เร็ว ๆ เน้อจ้าว”
เจ้อ้อมผู้หวังดี กับน้องสาวเสมอแนะนำทางสว่างให้เธอ ในเมื่อพึ่งความสวยของมันคงพอได้ แต่อาจจะยากเอาเป็นว่าพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์นี่แหละ
เมื่อพิธีการดำเนินมาถึงช่วงท้าย อริยาก็นั่งยอง ๆ กับพื้นทราย ถอดรองเท้าวางไว้ตรงหน้า ทิ้งเข่าลงบนรองเท้าแตะคู่งาม จากนั้นก็ตั้งจิตอธิษฐาน
“น้องขอผู้ชายที่เป็นคนดีรักน้องจริง ไม่เจ้าชู้ไม่จู้จี้ ถ้าหล่อด้วยก็จะดีมากเลยจ้าว แถมความรวยมาให้น้องด้วยก็ดีจ้าว แล้วอีกอย่างต้องโสดโตยเน้อ[6]จ้าว สาธุ..ว้ายX[7]แหก”
[1] โค๊ะ ภาษาเหนือเป็นคำ อุทาน คล้ายคำว่า โอโห้ ,อือหื้อ
[2] เฮา ภาษาเหนือแปลว่า เรา
[3] พ่ออุ้ย ภาษาเหนือแปลว่าคุณตา หรือ คุณปู่
[4] ย่อย ภาษาเหนือแปลว่า เรื่องเยอะเรื่องมาก
[5] ขอปอน ภาษาเหนือแปลว่า อธิฐาน
[6] ตวยเน้อ ภาษาเหนือแปลว่า ด้วยนะ
[7] X เป็นคำไม่สุภาพหมายถึงอวัยวะเพศของผู้หญิง
เมฆาเดินกลับไปที่รถอีกครั้ง หยิบตะกร้าจากหลังรถกระบะสี่ประตู วางตะกร้าไว้ตรงหน้าคนท้องที่ตอนนี้กำลังพิงหลังกับเสาของกระท่อม มองออกไปยังต้นมะหลอดตรงหน้ากระท่อมไม่มีผนังทำให้ลมเย็นสบายพัดผ่านตลอดเวลา เสียงน้ำไหลเย็นยิ่งทำให้เธอชอบกระท่อมนี้เป็นอย่างมาก“อยู่นี่นะครับ เดี๋ยวพี่ไปเด็ดมาให้” เมฆาถือตะกร้าใบเล็กพร้อมทั้งกรรไกรสำหรับตัดกิ่งตรงไปยังต้นมะหลอด หลายปีก่อนไม่รู้อะไรดลใจให้เขาปลูกผลไม้ต้นนี้ ออกลูกปีแรก พร้อมกับลูกของเขาเลย ถ้ารู้ว่าเมียชอบกินจะปลูกสักไร่เก็บมะหลอดเพียงไม่นานก็ได้กลับมาเยอะเต็มตะกร้าหวายใบเล็ก คนหิวน้ำลายเกือบฟูมปากแล้ว“ล้างก่อนนะ ทำไมต้องเช็ดกับเสื้อแบบนั้น” เมฆาตกใจเมื่อเธอ เอาผลมะหลอดถูกับเสื้อตัวเองเพื่อให้ผิวด่างสีขาวของมะหลอดหลุดออกไป“ก็ง่ายดี ไม่ต้องล้างก็ได้ค่ะ ปลอดสารพิษไม่ใช่เหรอคะ” อริยายิ้มตาแป๋วให้ แต่เมฆาก็ไม่ยอม ดึงผลมะหลอดในมือเธอใส่ลงในตะกร้าตรงไปยังก๊อกน้ำเปิดล้างผลมะหลอดอย่างเบามือเพื่อไม่ให้ช้ำ จากนั้นก็ใช้ผ้าขนหนูที่เตรียมมาเช็ดเปลือก ผิวสาก ๆ ก็หลุดออกเกลี้ยงเกลาอริยาฝานมะหลอดออกอย่างชำนาญ ปอกรอบเมล็ด เพื่อเอาเมล็ดออกมา ได้เนื้อมะหลอดจนเ
“เดี๋ยวพี่ทำให้น้องก่อน” คำว่าทำให้น้องก่อน อริยาถึงกับร้อนไปทั้งใบหน้า เขาจะทำอะไรให้เธอก่อน ใบหน้าหล่อเหลา หนวดเป็นตอกำลังขึ้นมาบ้างนิดหน่อยเธอนอนหอบหายใจเมื่อเขา จูบไล่ลงจากปลายคาง ซุกไซ้ซอกคอขาวเนียน ดูด ดุนดัน ยอดถันสีสด และขนาดใหญ่ขึ้นฟูอิ่มสีชมพู มืออีกข้างปรนเปรอดอกไม้เบื้องล่างไม่หยุด ถูกรุกเร้าทั้งสองเต้าและดอกไม้งามกลางกาย เธอสั่นไหว อ่อนระทวยไปทั้งร่าง ทุกอย่างบนร่างเธอกำลังจะแหลกสลาย ไม่ไหวแล้ว“อ๊า” เสียงหวานร้องครางพร้อมปลดปล่อยน้ำหวานเปื้อนเปรอะมือหนา ใบหน้าคมยิ้มหวานอย่างพอใจ“ร้อนเร็ว” คำชมแสนสยิว ก่อนที่เขาจะก้มหน้าเข้าหาดอกไม้งาม บั้นท้ายกลมกลึงถูกช้อนขึ้น สายตาของเธอจ้องมองภาพตรงหน้า เขากำลังดูดกลืนและไล้ลิ้มชิมเธอไม่หยุด ความสุขสมเพิ่งผ่านไปไม่นาน ถูกกระตุ้นอีกครั้ง และอีกครั้ง“เสียว” เธอบอกเขาเสียงเบา มือขยี้ผมเขา กดเขาให้จมกับดอกไม้ของเธอ ปรนเปรอเธอ เธอแอ่นกายส่วนล่างเข้าหาปากเขา อยากให้เขาใช้ปากกับเธอมากกว่านี้ ทำมากกว่านี้ รักเธอให้มากกว่านี้เพียงไม่นานเสียงกรีดร้องของเธอก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง เป็นอีกครั้งที่เธอสุขสม เธออ่อนแรงกับการเสร็จสมรุนแรงสองครั้งติด
“น้องเป็นยังไงบ้าง” เมฆาอุ้มเธอขึ้นมาแนบอกพร้อมทั้งถามอย่างเป็นห่วง เขาอุ้มเธอมายังชั้นสองของบ้านและตรงไปยังห้องนอนของทั้งสอง“พี่เมฆ หายาดมให้น้องหน่อย”“พ่อจ๋า แม่เป็นอะไร” น้องดาวที่เห็นเมฆาอุ้มอริยาขึ้นมาบนบ้านก็วิ่งมาถามอย่างเป็นห่วง“ไม่ได้เป็นอะไรคุณลูก ไหนมาให้คุณแม่หอมหน่อย” อริยาเรียกหาน้องดาวให้เข้ามาหา“ไม่เป็นอะไรแล้วทำไมพ่อต้องอุ้ม”“แม่น่าจะมีน้องให้น้องดาวมั้งคะ” อริยายิ้มหวานบอกเด็กหญิงตรงหน้า น้องดาวถึงกับตาโต เธอรอคอยน้องมาปีหนึ่งแล้ว ตั้งแต่ที่กลับจากภูเก็ต พ่อบอกว่าจะมีน้อง น้องดาวก็เฝ้ารอแล้วรออีก ก็ไม่มีสักที ในที่สุดวันนี้ วันนี้ก็มาถึง วันที่แม่บอกว่าเธอกำลังจะมีน้อง“จริงหรือเปล่าคะ” น้องดาวหันไปถามผู้เป็นพ่ออย่างตื่นเต้น“เดี๋ยวให้แม่เข้าไปตรวจก่อนนะครับ น้องไปตรวจเร็ว” เมฆาเร่งให้อริยาไปตรวจผลการตั้งครรภ์ อย่างว่านั่นแหละทุกคนรอคอยกันเหลือเกินว่าเมื่อไหร่เธอจะท้อง“อุ้มหน่อย” คนสำคัญของครอบครัวรีบอ้อนสามี ให้อุ้มเธอไปห้องน้ำ เมฆารีบตรงเข้าอุ้มเธอไปยังห้องน้ำทันที น้องดาวนั่งอยู่บนเตียงให้กำลังใจผู้เป็นพ่อและแม่ผ่านไปไม่ถึง 10นาที เสียงกรี๊ดลั่นของพ่อเลี้ยง
“อี่นิ พวกมึงมีผัวหมด กูก็ต้องไข้ได้นิ แต้ก่ออี่หล้าม่วนกว่าปอยหลวง[1]” เจ้พุธเอ่ยถามอริยา “อะหยัง ม่วนกว่าปอยหลวง” อริยานิ่วหน้า อะไรที่เจ้พุธบอกว่าม่วนกว่าปอยหลวง “ก็อันนั้นนะกะ ตี่ผัวเมียเขาทำกั๋น” คนถามอย่างเจ้พุธ ทำท่าม้วนอายเพราะความยังไม่เคยมีผัว “...” อริยากะพริบตาปริบ ๆ มันม่วนก่อ ก็ ม่วนขนาด[2] แต่จะพูดออกไปให้เจ้พุธกับเจ้อ้อมฟังจะดีไหม “อี่หอยหลอด บ่าต้องอาย ถ้าม่วนก็พยักหน้าสามที บ่าม่วนก็ส่ายหน้า” เจ้พุธเสนอทางเลือกเพราะดูแล้วเพื่อนเหมือนกำลังเขินอาย อริยารีบพยักหน้าทันที เพราะ มันม่วนขนาดนัก แต่ไม่กล้าพูดออกมา เดี๋ยวเสียภาพพจน์ พ่อเลี้ยงเมฆาผู้แสนดี อบอุ่น หึ ใครจะรู้เวลาเขาอยู่กับเธอสองคน เขาจะกลายร่างเป็นเสือหิว กินได้บ่อยทุกครั้งที่มีโอกาส อี่พ่อเลี้ยงหื่น ...อี่พ่อเลี้ยงกินจุ...อี่พ่อเลี้ยงอึด บทที่ 33 สิ้นสุดการรอคอยจะครบหนึ่งปีของการแต่งงาน ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า อะไรต่ออะไรผ่านไปเร็วมาก นิยายของอริยากำลังติดท็อปชาร์ต ในเวบออนไลน์ชื่อดัง จากนักเขียนนิยายวัยรุ่นชื่อดัง ตอนนี้นิยายของอริยา โด่ง
“พี่เมฆ!” อริยาตีแขนคนหื่นที่ไม่ยอมรับ ยังจะมาโทษเธออีก “ก็จริง คนอะไร ยิ่งกินยิ่งอร่อย ติดใจไปไหนไม่รอดแล้วครับ ถามจริงเถอะ” เมฆานิ่วหน้ามองอริยา พิจารณาจากข้างบนลงข้างล่าง “ถามอะไรคะ” “น้องเล่นของใส่พี่เปล่าเนี่ย ทำไมพี่หลงขนาดนี้ ต้องใช่แน่ พี่ไม่เคยหลงใครขนาดนี้มาก่อนเลย คนสวย ๆ เข้ามาจีบพี่ตั้งเยอะทำไมพี่ไม่หลงขนาดนี้” “อีพี่เมฆ มานี่เลยเดี๋ยวจะโดนดี” อริยาทำหน้ายักษ์วิ่งไล่คนนิสัยไม่ดีอยู่ในห้อง “โอ้ย ๆ พี่ยอมแล้ว พี่ยอมแล้ว พี่แค่พูดเล่นจริง ๆ นะครับ” คนโดนดึงหู พยายามกอดคนตัวเล็กแน่น เมื่อเห็นหูเขาแดง ๆ เพราะแรงบิด “สองครั้งพอแล้วนะคะ น้องเหนื่อยมาก ๆ ไม่งั้นน้องจะหนีกลับบ้านแล้วด้วย” “โอ๋ ๆ เมียจ๋า ไม่งอนสิครับ สองก็สองครับ เช้ากับก่อนนอนเท่านั้นนะครับ” เมฆารีบบอกสองก็สองดีกว่าเมียหนีไปอยู่บ้านพ่อตาแม่ยาย แต่เขาไม่ได้บอกนี่นาว่าสองรอบ เช้าก่อนนอนเนี่ยกี่ยก เขาไม่ได้ขี้โกงนะ แค่เอาตัวรอด@บ้านเจ้อ้อม หลายเดือนต่อมา ทั้งสามสาวกำลังนั่งกินข้าวกันจิ้น[1]ฝีมือเจ้อ้อม “ตกลง
ใบหน้าหวานแนบกับที่นอนนุ่ม แอ่นสะโพกขาว ร่องรักยังคงมีตัวตนเขาอยู่ในนั้น คับแน่น อุ่นชื้น แฉะไปด้วยน้ำรักมากมาย มือหนากดหลังเธอให้แนบลงกับที่นอน มืออีกข้างจับเอวบางไว้แน่นเอวสอบขยับเร็วรัว จนพวงสวรรค์ของเขากระทบกับเนินเนื้อและปลายติ่ง เสียงครางต่ำของเขาดังหนักกว่าทุกท่า เขาชอบท่านี้ใช่ไหม เธอก็ชอบเพราะตอนนี้เธอเองก็แตกพ่าย น้ำหวานกลางกายไหลหลั่งลงสองขาด้านใน“อย่า!” เธอร้องห้ามเมื่อมือหนา เอื้อมมาบดขยี้ติ่งเสียวกลางกาย เขาจะเอาให้ตายเลยใช่ไหม ความเสียวเข้าเล่นงานหนักกว่าเดิม สิ่งที่อัดแน่นกำลังจะแตก ไม่ไหวแล้วจริง ๆ“อ๊า / อ๊า” เสียงร้องครางของคนทั้งสอง น้ำรักอุ่นร้อนของเขาฉีดเข้าไปในตัวเธอทุกหยาดหยด เธอปลดปล่อยพร้อมเขา น้ำรักของเธอทำที่นอนชุ่มฉ่ำเป็นวงกว้างทั้งสองล้มตัวลงนอนหายใจหอบ เพราะบทรักร้อนแรงยาวนานเกือบสองชั่วโมง เธอเสียไปไม่รู้กี่น้ำ เขาแตกแค่ครั้งเดียว ฟ้าเหลืองคงอยู่ไม่ไกลแล้วพรุ่งนี้เช้า ถ้าจะอึดขนาดนี้บอกได้คำเดียวว่าเธอ...โคตรโชคดี ลูกจะถวายตามที่ลูกขอนะคะหลวงพ่ออริยาหลับไปด้วยรอยยิ้ม เมฆาเองก็เหนื่อยมาทั้งวัน วันนี้น้ำเดียวก่อนก็แล้วกันพรุ่งนี้ค่อยว่ากันบทที่ 32 รอ







