54

“โอ๋ๆ แม่มาแล้วครับน้องโปรด” อินนัดดาก้มลงไปอุ้มลูกชายตัวจ้ำม่ำมากอดแนบอก แล้วพามามานั่งที่เตียงใหญ่ หญิงสาวแยกสาบเสื้อที่ถูกพ่อของลูกแกะกระดุมออกทุกเม็ดก่อนหน้านี้ออก ป้อนนมจากอกใส่ปากลูกน้อยที่อ้ารออยู่ เมื่อเจ้าหนูน้อยได้รับน้ำนมสำหรับประทังชีวิตจากอกของมารดา เสียงร้องไห้ก็เงียบหาย ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น คุณพ่อตัวโตมองดูอกอวบที่เคยเป็นของตัวเองแต่เพียงผู้เดียวมาก่อน แต่ตอนนี้ถูกลูกชายแย่งพื้นที่ครอบครอง แถมยังถือครองบ่อยกว่าเขาเสียอีก ตาปรอยๆของสามีทำให้อินนัดดาถลึงตาใส่ หญิงสาวเพิ่งจะได้นอนหลับพักผ่อนไปไม่กี่ชั่วโมง หลังจากที่กล่อมลูกชายหลับไปก่อนแล้ว แต่ก็ถูกสามีปลุกขึ้นมาเรียกร้องให้ทำหน้าที่ภรรยา เธอยินดีที่จะทำให้เขามีความสุข แต่ทั้งนี้มีเงื่อนไขว่า หากลูกงอแงร้องไห้ เขาจะต้องหยุดทุกอย่าง

“อิน...ไม่สงสารพี่บ้างเหรอ ช่วงนี้เราไม่ค่อยได้รักกันเลยนะ” อินนัดดาค้อนวงเล็กให้สามี ไม่ค่อยได้รักซะที่ไหน เขาจัดการเธอทุกครั้งที่มีโอกาส เขาหน้าไม่อายแม้กระทั่งจะอุ้มลูกไปฝากป้านิ่มไว้แล้วบอกว่ามีธุระกับเธอสองต่อสอง ผู้สูงวัยก็พอจะรู้ความต้องการของเขา รับหนูน้อยไปอุ้มดูแลให้ด้ว