4

“อืม...เร็วอีกนิด” เขาสั่งขณะที่ซุกไซ้ดอมดมไปตามอกอวบที่ตอนนี้ปรากฏรอยอยู่หลายจุดแล้ว

“อยากได้ไหม ตรงนี้” นิ้วเรียวใหญ่แทรกเข้าไปในร่องรักรวดเร็วจนหญิงสาวสะดุ้ง แต่คนถูกรุกรานไม่รู้สึกรังเกียจ กลับแหงนเงยหน้าครางเสียงหวานและเร่งจังหวะมือที่กอบกุมความแข็งแกร่งอยู่เร็วขึ้น

“คุณปัณ...อ๊ะ!” นิ้วเรียวใหญ่ค่อยๆกดแทรกเข้าในความคับแน่นอุ่นลื่นจนสุด สะโพกสวยแอ่นหยัดรับท้าทาย ถึงจะเจ็บแต่ก็เต็มตื้นซ่านกระสันแทบขาดใจ คนช่ำชองหมุนควานบดบี้ติ่งเล็กสีสวยจนร่างเล็กดิ้นพล่านครางเสียงหลง แล้วขยับรัวดึงนิ้วเข้าออกรุนแรง จนคนที่ถูกกระทำกลัวน้อยหน้า เร่งรัวชักนำให้ชายหนุ่มเดินทางใกล้จุดหมายไปทุกที

“อ๊ะ...คุณปัณ ช่วยด้วย หนูอื๊อ...อ๊า” อินนัดดาแหงนเงยหน้าส่ายสะบัด สะโพกสวยขยับรับการจุ่มจ้วงจากนิ้วเรียวใหญ่ มือเล็กขยับเร็วแรงให้เท่าเทียมกับจังหวะที่ตัวเองถูกรุกราน ปัณณธรจ้องมองท่าทางและสีหน้าของหญิงสาวอย่างสมใจ เขาใกล้จะแตะปลายทางของเกมรักแล้ว และก็รับรู้ได้ว่าอินนัดดาก็ไม่ต่างจากเขา เพราะร่องรักที่แสนจะคับแน่นของเธอกำลังตอดรัดนิ้วของเขาเป็นจังหวะ

“ใกล้แล้วใช่ไหมอิน ชอบไหม”

“อ๊า! ชอบค่ะ” อินนัดดาสูญสิ้นความเป็นตัวของตัวเอง หญิงสาวถูกกระตุ้นจนอารมณ์เตลิดสุดกู่ปัณณธรพลิกร่างของอินนัดดาให้นอนราบไปบนโซฟาอย่างรวดเร็ว เขานั่งแทรกอยู่ระหว่างขาเรียว ตาคมจ้องมองนิ้วใหญ่ของตนขยับรัวเข้าออกร่องรักชุ่มฉ่ำ มือใหญ่อีกข้างฟอนเฟ้นอกอวบไม่เบามือ เจ้าสาวมือใหม่ส่ายสะบัดหน้า อ้าขาออกกว้างและดีดเด้งสะโพกไปตามจังหวะของคนคุมเกม หญิงสาวครวญครางเสียงหวานหลับตาพริ้ม ความเสียดเสียวค่อยๆก่อตัวขึ้น ขมวดเป็นเกลียวแน่นก่อนจะระเบิดพร่างอย่างรุนแรง

“กรี๊ดดด” ร่างเล็กเกร็งและแอ่นสะโพกค้างรองรับการกดแทรกซ้ำๆจนสาแก่ใจ น้ำหวานซ่านกระเซ็นปลดปล่อยทุกความรู้สึกโบยบินไปยังวิมานแสงดาววิบวับ อินนัดดาซึมซับห้วงเวลาของความสุขจากกามารมณ์อยู่ชั่วครู่ ก่อนจะถูกดึงกลับมาสู่โลกความเป็นจริง เมื่อร่างใหญ่โถมทับกายเธออีกครั้ง แต่หญิงสาวไม่มีเรี่ยวแรงที่จะขัดขืนเขา เธอยังอ่อนเปลี้ยไปทั้งตัว

“อย่านะ” เธอเอ่ยปากห้ามเขาเบาหวิว ปัณณธรไม่ได้ใส่ใจ เขาแนบความแข็งแกร่งไปบนขาหนีบของหญิงสาว บดเบียดขยับสะโพกรัวเร็ว อินนัดดารู้สึกถึงความร้อนวูบวาบในขณะที่ชายหนุ่มเคลื่อนขยับ เธอนอนนิ่งหลับตาแน่น

ปล่อยให้เขาทำตามใจ

“อา....อื้มมม” ปัณณธรพาตัวเองไล่ตามหญิงสาวไปยังวิมานแสงดาว ชายหนุ่มกดลำรักแนบแน่นปลดปล่อยธารรักบนต้นขาเนียน ใบหน้าหล่อเหลาซุกไซ้อกอวบแล้วดูดดึงรุนแรง เขากอดร่างเล็กไว้แน่นเกร็งกระตุกอยู่หลายครั้ง จนที่สุดแล้วทุกอย่างก็สงบนิ่งลง เหลือเพียงเสียงหอบหายใจของคนทั้งสอง

“ปล่อยค่ะ” อินนัดดาเป็นผู้ทำลายความเงียบเสียเอง เธอละอายยิ่งนักที่เผลอไผลไปกับสัมผัสของเขา

“ไปอาบน้ำแล้วไปนอนพักผ่อน” ปัณณธรลุกขึ้นแล้วอุ้มเจ้าสาวของตนแนบอก อินนัดดาไม่ได้โวยวายอะไร เธอสำนึกแล้วว่าไม่มีทางสู้เขาได้

“หนูอาบเองได้ค่ะ” อินนัดดาจำเป็นต้องบอกคนตัวโต เมื่อเขาวางเธอลงบนพื้นห้องน้ำแล้ว แต่ยังไม่ยอมออกไปสักที ปัณณธรหัวเราะในลำคอ เชยคางเล็กขึ้นให้หญิงสาวสบตาตัวเอง เพราะเธอเอาแต่ก้มหน้าไม่ยอมมองหน้าเขา

“เธอเป็นของฉันอินนัดดา” ปัณณธรยิ้มเยาะคนตัวเล็ก ก่อนจะออกจากห้องน้ำไป อินนัดดารีบกดล็อกประตูห้องน้ำทันที หญิงสาวยืนมองสภาพร่างกายตัวเองที่สะท้อนอยู่ในกระจก น้ำตาพาลจะไหลเอาเสียให้ได้ ปัณณธรเป็นโรคจิตหรือเปล่า ทำไมเขาถึงทำรุนแรงกับเธออย่างนี้ ไหนอาเพ็ญบอกเธอว่า แต่งงานแล้วจะมีความสุขไง ไหนเพื่อนๆบอกว่าเธอโชคดีมากที่ได้แต่งงานกับปัณณธร เขาเป็นชายหนุ่มรูปหล่อฐานะมั่งคั่ง เป็นเจ้าของปัณณธรกรุ๊ปที่มีเครือข่ายธุรกิจมากมาย และควงผู้หญิงเคยซ้ำหน้า ซึ่งผู้หญิงที่เขาควงแต่ละคนมีทั้งสาวในสังคมชั้นสูง หรือไม่ก็ดารานางแบบ แต่ที่สุดแล้วเขาก็เลือกที่จะแต่งงานกับเธอ นี่เธอโชคดีจริงๆใช่ไหม...ทำไมถึงรู้สึกว่าเป็นความโชคดีที่ไม่อยากรับไว้เสียเลย

“ว้าย! คุณอินขาทำไมเป็นรอยเต็มไปหมดอย่างนี้ล่ะคะ เจ้อยากจะเป็นลม ชุดเจ้าสาวก็เป็นแบบเปิดไหล่เกาะอกซะด้วย ตายๆ นี่พวกหล่อนเอาคอนซีลเลอร์มาหน่อยสิยะ มาจัดการกับรอยพวกนี้เลยเร็วๆเข้า” เมคอัพอาร์ตติสชื่อดังซึ่งเป็นสาวประเภทสองบ่นอุบเมื่อเห็นรอยจ้ำแดงบนเนื้อนวลขาวผ่อง ซึ่งใครๆก็พอจะเดาได้ว่าเกิดจากอะไร แต่ก็พากันเลี่ยงที่จะไม่พูดถึง

อินนัดดานั่งหน้าปั้นยาก เธอรู้สึกอับอายที่มีคนมาเห็นร่องรอยที่คนใจร้ายทำไว้บนตัวเธอ ปัณณธรไปไหนก็ไม่รู้ เพราะหลังจากออกมาจากห้องน้ำก็ไม่เห็นเขาแล้ว หญิงสาวจึงมีโอกาสได้พักผ่อน โดยที่ไม่ต้องหวาดระแวงว่าจะโดนรังแก จนกระทั่งถึงเวลาที่ต้องแต่งตัวสำหรับงานเลี้ยงฉลองสมรสในตอนค่ำ เขาไม่ได้กลับมาที่ห้องอีกเลย ซึ่งนั่นก็ทำให้เธอรู้สึกดีที่ไม่ต้องเจอหน้าเขา