บทที่ 2 เก็บไว้…(3)

เฌอขมวดคิ้วมองเพื่อนสนิทสีหน้ารู้สึกผิดเมื่อคิดว่าต้องทำร้ายหนึ่งชีวิตที่อยู่ในท้องของตัวเอง ถึงแม้เธอจะเป็นเพียงเด็กอายุสิบแปดย่างสิบเก้าแต่ก็พอมีความคิดแล้ว รู้จักผิด ชอบ ชั่ว ดี มีความเมตตาเอ็นดูแล้ว

คงทำใจไม่ได้ที่จะให้มันเป็นอย่างนั้น

“แล้วถ้าเก็บไว้แกจะไหวเหรอ เรื่องเรียนล่ะ “

“ดรอปเรียนดีไหม ระหว่างนี้ก็จะหาตังให้ได้เยอะๆ”

การได้ออกมาอยู่ตัวคนเดียวคงทำให้เธอมีเวลามากขึ้น ไม่ต้องหลบซ่อน เพราะก่อนหน้านี้หากแม่เลี้ยงหรือพ่อรู้ว่าเธอมีรายได้มันคงไม่ราบรื่นแบบนี้ เหมือนครั้งแรกที่เธอขายของได้เงินยังถูกแม่เลี้ยงยึดไปแล้วกล่าวหาว่าเฌอขโมยเงินแม่เลี้ยงไปอีก

ช่วงแรกเมื่อสามปีก่อนเฌอริตาลงทุนสั่งของพรีออเดอร์จากจีนมาขายผ่านแพลตฟอร์มขายสินค้าออนไลน์ ใช้ทุนเพียงสามพันกว่าบาทจากเงินที่เธอเก็บไว้

เฌอศึกษาเรียนรู้จากการลองผิดลองถูกมาเรื่อยๆ จนกระทั่งจับทางตลาดได้ เธอเพิ่งรู้ว่าการขายสินค้าที่แตกต่างจากคนอื่นไม่ใช่แนวทางที่จะขายดี แต่การขายสินค้าที่กำลังเป็นกระแสต่างหากที่ทำให้คนมองเห็นสินค้ามากขึ้น

ทว่าข้อเสียก็มี สินค้าในกระแสมักจะมาเร็วไปเร็ว หากคนเลิกสนใจก็จะขายไม่ออก กลายเป็นสินค้าค้างสต็อค เฌอริตาแก้ปัญหานั้นโดยการนำมาจัดโปรโมชั่นราคาถูก ซื้อถึงยอดเท่าไหร่ก็จัดเป็นของแถม

เฌอไม่เคยบอกให้ใครรู้นอกจากเพื่อนสนิทสองคน เธอเปิดบัญชีและซ่อนไว้ไม่ให้แม่เลี้ยงรู้จนตอนนี้มีเงินเก็บหลักแสนปลายๆ แล้ว ช่วงไหนที่มีออเดอร์เข้ามาเยอะจนล้นมือเธอต้องใช้เหตุผลเรื่องงานกลุ่มมาอ้าง เพื่อออกจากบ้าน บางครั้งก็ต้องจ้างคนอื่นมาช่วยแพ็คของก็มี

ทำอย่างนี้มาเกือบสามปี มีติดขัดบ้างเรื่องเวลาที่ไม่เพียงพอ แต่เธอก็คอยพัฒนาระบบการขายให้ดีขึ้นตลอด จนตอนนี้มีผู้ติดตามร้านรวมทุกแพลตฟอร์มแล้วราวแสนคน

“ถ้าแกเลือกเก็บไว้ก็คงต้องเป็นอย่างนั้นแหละ ท้องป่องไปคนได้ถามมากอีก พร้อมเมื่อไหร่ก็ต้องกลับไปเรียน”

“แกอย่าให้ใครรู้นะป็อป แม้แต่พี่ปืนก็ห้ามรู้”

“แล้วถ้าเกิดพี่บูมอะไรนั่นถามล่ะ”

“มันไม่มาถามแกหรอกคนแบบนั้น ถ้าเป็นคนอื่นแกบอกว่าไม่รู้อย่างเดียวก็พอ มาอยู่แถวนี้ก็คงไม่เจอใครหรอก” ถ้าไม่บังเอิญ

เธอไม่ใช่คนที่ชอบออกไปเที่ยว เวลาว่างก็แทบไม่มีเพราะต้องคอยตอบคำถามของลูกค้า ถ้าย้ายมาอยู่ที่นี่ก็คงจะไม่ออกไปไหน ทำงานหาเงินอย่างเดียวก็พอแล้ว

ส่วนเรื่องเรียนยังไงเธอก็ต้องกลับไปเรียนให้จบ เพราะมันคือสิ่งที่วางเป้าหมายเอาไว้แล้ว

“แล้วอีบอยล่ะ”

“เดี๋ยวฉันจะบอกมันเอง รายนั้นคงไม่อะไรหรอก”

บอยเป็นเพื่อนผู้ชายที่ชอบผู้ชายด้วยกันแต่มองภายนอกแทบไม่มีใครรู้ว่าเขาชอบเพศเดียวกันเพราะยังไม่เปิดเผยเรื่องนี้กับใคร มีเพียงเพื่อนสนิทสองคนที่รู้ จนบางทีมีคนทักว่าบอยเป็นแฟนกับเฌอก็มี

นี่อาจจะเป็นเหตุผลที่ทำให้เฌอริตาไม่เคยมีแฟนเลย ทั้งที่เธอเป็นคนสวย บางครั้งก็ดูเป็นคนน่ารัก มีแต่คนมองไม่มีใครเข้ามาจีบเลยสักคนเพราะความใกล้ชิดกับเพื่อนชายคนสนิท

“อืม งั้นถ้าแกมีอะไรให้ช่วยก็บอกกันนะ เรื่องลูกพวกฉันจะช่วยเลี้ยง”

เธอพยักหน้าแล้วถอนหายใจ หัวใจมันเต้นไม่เป็นปกติเลยตั้งแต่ที่รู้ว่าตัวเองท้องกับผู้ชายแปลกหน้า ผู้ชายที่นอนด้วยกันคืนเดียว คนที่ไม่เจอกันอีกเลยหลังจากผ่านค่ำคืนนั้น

แถมเขายังไม่รับ ไม่ช่วย ไม่ให้คำปรึกษาใดๆ ทั้งสิ้น หรือบางทีเขาอาจจะมีแฟนแล้วก็ได้เธอจึงไม่อยากเข้าไปวุ่นวายให้มันกลายเป็นเรื่องใหญ่

เอาวะ ต่อให้ไม่เหลือใครอย่างน้อยคนอย่างยัยเฌอก็มีลูกที่ทำให้รู้ว่าจะอยู่บนโลกนี้ไปเพื่ออะไรตั้งแต่วันนี้

--------------

คือพี่บูมตื่นมารับโทรศัพท์แบบงัวเงียเลยคิดว่าตัวเองฝันไป ตื่นขึ้นมา ออ กูฝันไปงี้ไหมอ่า 555555