บทที่ 3 รับผิดชอบ…ตัวเอง (1)

หลังจากที่ผู้หญิงคนนั้นวางสายบูมก็ตั้งใจจะนอนต่อเพราะเมื่อคืนเขาไปเที่ยวและดื่มหนัก ร้านปิดแล้วยังดื่มต่อที่หอเพื่อนอีกยาว กลับมาถึงห้องก็ตอนตีสามครึ่ง กว่าจะได้นอนก็ตีสี่ คิดจะตื่นนอนสักเที่ยงหรือช่วงบ่าย ปิดไฟปิดกระจกและม่านทุกบานจนห้องมืดสนิทแถมเปิดเครื่องเปิดอากาศจนเย็นฉ่ำ

แต่แม่งมีคนโทรปลุกตอนแปดโมง!

พอจะนอนต่อก็นอนไม่หลับเพราะเรื่องที่รบกวนจิตใจจากคนปลายสายนั้นทำเอาเส้นเลือดข้างขมับเขาปวดตุบ ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกล้าดีอย่างไรถึงมาทำให้เขาหงุดหงิดแต่เช้า มาบอกว่าท้องทั้งที่คนอย่างเขาป้องกันตลอด ถุงยางอนามัยแบบแพงที่สุดที่ต้องสั่งมาใช้เองเป็นพิเศษตามขนาดหายาก

ไม่ได้โม้ครับ ของมันใหญ่จริง ถึงขั้นที่ผู้หญิงโทรมาโกหกว่าท้องก็คิดดูเถอะ

“ไอ้ปืน มึงรู้จักคนชื่อเฌอไหม”

เขาต่อสายถึงเพื่อนที่เรียนสาขาเดียวกัน ไม่ใช่เพื่อนสนิทแต่ก็ไปดื่มด้วยกันบ่อยครั้ง เพราะแบบนี้ถึงทำให้เขาไปเจอผู้หญิงที่ชื่อว่าเฌออะไรนั่น

เอ๊ะ

เขาจำได้แล้ว คนที่สวยๆ แต่เรื่องบนเตียงห่วยแตก นอนเป็นตุ๊กตายางให้เอาอย่างเดียว แต่ให้อภัยเพราะยังซิงและสวยมาก สวยที่สุดในบรรดาผู้หญิงที่เขาเคยนอนด้วย

(เฌอ เพื่อนน้องสาวกูเหรอ)

“เออ คนนั้นแหละ”

(ทำไม มึงชอบน้องเขาเหรอ)

คนฟังถึงกับหัวเราะเสียงดังหึในลำคอหลายทีเมื่อได้ยินเพื่อนพูดอย่างนั้น ตั้งแต่เข้ามาอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัยเขายังไม่รู้สึกว่าชอบใครเป็นพิเศษจนถึงขั้นต้องโทร.ไปถามข้อมูลอย่างนี้

“เป็นคนยังไงวะ”

เขาไม่ได้ตอบคำถาม ที่หัวเราะแบบนั้นปืนน่าจะเข้าใจบ้างว่าไม่ใช่เหตุผลนั้น ไอ้จะพูดว่าผู้หญิงท้องก็กลัวจะเป็นเรื่องใหญ่ เขาก็เป็นผู้ชายพอที่จะไม่ขายผู้หญิงหรอกน่า แต่จะให้รับผิดชอบมันก็ไม่ใช่ ในเมื่อเขามั่นใจว่าไม่พลาดแน่

นอกจากถุงมันจะแตกแต่ไม่รู้ตัวนั่นแหละ

ไม่หรอกมั้ง แตกเลยเหรอวะ กูก็ซื้อมาตรงไซส์ตลอดนี่หว่า สั่งมาหลายรอบมันจะพลาดได้ไง

(เฌอเหรอ ก็นิสัยดีนะ น่ารัก ไม่มีแฟน ไม่เคยมีแฟนเลย)

คนสวยน่ารักขนาดนั้นไม่มีแฟนมันก็น่าคิดแล้ว อาจจะเป็นเรื่องที่ไอ้ปืนไม่รู้ก็ได้ แล้วคำตอบของเพื่อนก็ไม่ได้ช่วยไขข้อข้องใจของเขาเลยสักนิดเดียว

“เคยมีปัญหาเรื่องเงินอะไรอย่างนี้ไหม แบบหลอกเอาเงิน สร้างเรื่องหลอกคนอื่นอย่างนี้”

(กูไม่รู้ว่ะ แต่น้องเขาอยู่บ้านกับพ่อและแม่เลี้ยง ฐานะก็พอมีพอกินมั้ง เรื่องเงินนี่กูไม่รู้ว่ามีปัญหาหรือเปล่า ทำไม น้องเขาไปหลอกอะไรมึง)

คำถามของปืนทำให้เขาเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเขากำลังใส่ร้ายใครบางคนอยู่ถึงแม้ไม่ได้พูดมันออกไปตรงๆ เดี๋ยวเขาได้กลายเป็นคนใส่ร้ายป้ายสีคนอื่นพอดี ฟังจากคำพูดของเพื่อนยิ่งเห็นเด็กนั่นเป็นคนดีอยู่ด้วย

“กูน่าจะเข้าใจผิดมั้ง เห็นชื่อคล้าย เจอในกลุ่มโกงเงินค่าเสื้อผ้า”

คำตอบที่คิดสดแบบไม่ต้องวิเคราะห์ ยังนับถือตัวเองว่าคิดได้อย่างไร

(ออ แปลว่ามึงสนใจน้องเขาอยู่ เจอกันวันนั้นได้คุยต่อไหมวะ)

เรื่องคืนนั้นไม่มีใครรู้ว่าเขากับเธอมีความสัมพันธ์กันต่อถึงขั้นไหน และคิดว่ามันจะไม่มีใครรู้ต่อไปถ้าไม่มีเรื่องวุ่นวายอย่างตอนนี้เกิดขึ้น

ตอนนี้เขาไม่ได้สนใจเธอเพราะความสวยแต่เขาแค่อยากรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นต้องการอะไรถึงมาโกหกเขาอย่างนี้ อยากรู้นักว่าทำแบบนี้แล้วจะได้อะไร เขาต้องรู้ให้ได้

“นิดหน่อย เพิ่งได้กลับมาคุยอีกทีตอนนี้ มึงรู้ไหมบ้านน้องอยู่แถวไหน ไม่ได้เห็นหน้าเห็นหลังคาบ้านก็ยังดี”

เขาหลอกถามที่อยู่ของเธอจากเพื่อน ถ้าเจอจะจัดการให้เข็ดหลาบ คนท้องที่ไหนจะดูเข้มแข็งขนาดนั้น มันต้องตกใจบ้างดิ แล้วตอนนี้ก็ผ่านมาห้าเดือนแล้ว เพิ่งรู้ว่าท้อง โกหกทั้งนั้น

แกล้งทำเสียงสั่นแต่ไม่ขอร้องอ้อนวอนอะไรเลยสักนิด ถึงขั้นมาหลอกกันอย่างนี้คิดว่าเขาโง่มากหรือไง!

บูมได้ที่อยู่ของเฌอมาแล้ว ไม่นงไม่นอนมันก็ได้ กูจะไปจัดการยัยเฌออะไรนั่นก่อน เอาให้ร้องไห้โฮขอโทษเขา จะได้ไม่ต้องไปใช้วิธีนี้หลอกใครอีก หรือบางทีอาจจะใช้กับใครแล้วได้ผลก็ได้ถึงทำซ้ำ

ขอเงินไปทำแท้งอะไรเถือกนี้ แต่กับเขาอย่าหวังเลยว่าจะได้ไปแม้แต่ครึ่งสลึง เขาไม่ใช่คนมองโลกในแง่ร้าย แต่เธอทำเขาทั้งหงุดหงิดและโมโหกับเช้าของวันนี้ที่เขาควรได้นอนหลับอย่างสบาย

รถสปอร์ตคันหรูขับเคลื่อนมาจอดยังบ้านไม้หลังหนึ่งสภาพเริ่มค่อนไปทางเก่าแล้ว เขาจอดรถเยื้องไปเล็กน้อยเพราะตอนนี้มีรถกระบะคันหนึ่งจอดอยู่ตรงนั้น มีผู้หญิงสองคนกำลังขนของออกมาจากบ้าน ละมีข้าวของที่ขนขึ้นแล้วเกือบเต็มกระบะ

หนึ่งในนั้นคือ ‘เฌอ’ ภาพจำในคืนนั้นทำให้เขานึกได้ชัดเจนก็ตอนนี้ เธอเป็นสาวร่างเล็กผิวขาวนวลแต่ช่วงคิ้วตาคมเข้ม จมูกโด่งเป็นสันดูเด่น ตาคู่นั้นกลมสวยน่ามอง หุ่นสวยสะพรั่งยามที่อยู่บนเตียงเดียวกับเขา ทว่าวันนี้รู้สึกว่าสภาพไม่น่าดูเท่าไหร่

บูมเพ่งมองหน้าสวยจนลืมว่าตอนนี้เขามาทำอะไร พอเรียกสติได้ถึงกับต้องส่ายหน้าไปมา เขานอนน้อยไปหรือเปล่าวะ เหม่ออยู่ได้

---------------

ไอ้พี่บูมคนขี้โม้!!!