LOGINShare
ตอนที่ 22 ข้าชักทนไม่ไหว [2]
Last Updated:
2025-07-22 22:45:34
Latest chapter
ร่ายรักท่านอ๋องไร้ใจ ตอนที่ 35 สตรีแห่งทุ่งหญ้า [3]
จวิ้นอ่องก้าวเดินอย่างรวดเร็วเพียงครู่ก็ถึงเรือนของคนงาม คิ้วคมขมวดอย่างนึกสงสัยเมื่อเรือนนี้ใยเหมือนเรือนร้าง ก้าวเดินเข้าไปอย่างนึกสงสัยก็พอดีนางกำนัลนางหนึ่งเดินผ่านมา เขาจึงหยุดนางเพื่อถามไถ่“จวิ้นอ๋อง” สาวใช้ย่อตัวทำความเคารพ“เหตุใดเรือนนี้ คนไปไหนเสียหมด” เสียงเข้มเอ่ย นั่นก็เพียงพอทำให้นางกำนัลตัวน้อยขนลุกตัวสั่นอย่างนึกกลัว“อะเอ่อ คุณหนูอะอัน เห็นว่ากลับทุ่งหญ้าไปหลายวันแล้วพะเพคะ”“เหลวไหล!”“ฮือ ท่านอ๋องโปรดอภัยบ่าวตอบตามที่ได้ยินมาเพคะ ฮือ” นางกำนัลทรุดตัวลงนั่งตัวสั่นเทาอย่างน่าสงสาร“เจ้าไปเถอะ”“พะเพคะ”จวิ้นอ๋องก้าวเดินเข้าไปภายในเรือน ใจแกว่งสั่นไหววูบคล้ายมีบางสิ่งหล่นหาย ข้าวของนางยังคงอยู่ มีเพียงบางส่วนเท่านั้นที่หายไปจากที่เดิม มือหนาไล้ไปตามของเล่น กระถางดอกไม้ อีกทั้งดอกไม้ที่แห้งเฉาที่นางนำมาใส่กล่องแก้วไว้ดอกไม้นี้นางนำมาจากตำหนักเหมันต์ของเขา ของเล่นกลนี้นางก็ฉวยมาจากเขา ภาพเขียนนี้ก็เป็นภาพที่เขาเขียนที่นางนั้นแอบหยิบออกมา จอกชานี้ก็ล้วนเป็นของเขา สายตาคมไล่มองพลันคิ้วขมวดมุ่นที่ข้าวของที่นางเคยทั้งขอและหยิบฉวยมาโดยเขามิได้ใส่ใจต่อว่านาง ดูเหมือนจะถูกทิ้
ร่ายรักท่านอ๋องไร้ใจ ตอนที่ 34 สตรีแห่งทุ่งหญ้า [2]
สองนายบ่าวแหวกผู้คนชาวทุ่งหญ้าจนเข้ามานั่งด้านหน้าได้ พร้อมทั้งฟังเรื่องเล่าอย่างสนใจ เยว่เล่อนั่งเล่าทั้งในใจรู้แท้เรื่องใดจริงเรื่องใดเสริมแต่งจนเกินจริง จนมาถึงเรื่องจวิ้นอ๋อง อ๋องหนุ่มผู้อาจหาญแห่งต้าเว่ย คราแรกนึกว่าตัดใจได้แล้วแท้ ๆ ใยเมื่อได้ฟังเรื่องเขากลับอ่อนไหวเช่นนี้ เมื่อทนฟังไม่ไหวเยว่เล่อจึงคว้าแขนไห่ถังรีบลุกฝ่าวงล้อมออกมาด้วยน้ำตารื้นขึ้นจนตากลมโตวาววับฟากจวิ้นอ๋องกว่าจะสะสางเรื่องวุ่นวายในค่ายทหารจบก็เสียหลายวัน โจรที่เข้ามาในค่ายก็ไร้ร่องรอยหาไม่พบ ดูแล้วเหมือนเพียงมาป่วนค่ายเพียงเท่านั้นและเขาสงสัยว่าเป็นคนในแกล้งกันเองอ๋องหนุ่มถอดชุดยื่นให้พ่อบ้านหู เดินร่างเปลือยกำยำลงแช่น้ำอุ่นที่พ่อบ้านเตรียมไว้ พลับใบหน้าเนียนใสของสตรีนางหนึ่งแวบเข้ามาในห้วงความคิด“เยว่เล่อ” พ่อบ้านหูที่ได้ยินท่านอ๋องเอ่ยชื่อนางก็เลือกที่จะเงียบ“เหล่าหู หลายวันมานี้นางมาก่อกวนที่จวนรึไม่” จวิ้นอ๋องหลับตานิ่งในอ่างไม้ใหญ่“ไม่มาเลยขอรับท่านอ๋อง”“ฮื้อ สตรีเช่นนางนี่นะ นิสัยเช่นนางป่านนี้มิวิ่งไปฟ้องเสด็จแม่ข้าแล้วงั้นรึ” จวิ้นอ๋องยกยิ้ม ปกตินางมักเป็นสตรีที่ไม่สนกฎเกณฑ์ ชอบทำตามใจตน สิ้นคิด
ร่ายรักท่านอ๋องไร้ใจ ตอนที่ 33 สตรีแห่งทุ่งหญ้า [1]
รถม้าเคลื่อนผ่านทุ่งกว้างใหญ่เขียวขจี จนที่สุดก็มาถึงประตูเมือง เยว่เล่อแสดงป้ายประจำตำแหน่งและนั่นทำให้ทหารต้องรีบทำความเคารพพร้อมทั้งอารักขาเข้าเมืองการมาเยือนอย่างกะทันหันของทายาทเพียงหนึ่งเดียวของเจ้าเมืองทำให้เหล่าบรรดาบ่าวชายและสาวใช้วุ่นวายพอสมควรเจ้าเมืองที่เห็นว่าหลานสาวเพียงคนเดียวกลับมาก็รีบสั่งคนให้จัดเตรียมเรือนนอนของนางให้เรียบร้อย อีกทั้งกำชับให้เปลี่ยนเครื่องนอนและดอกไม้ใหม่เสียหมดอย่างดีใจ“ฮ่า ๆ หลานข้า”“ฮือ ท่านตาเยว่เล่อคิดถึงท่านยิ่งนัก” เยว่เล่อวิ่งเข้าสวมกอดผู้เป็นตาร้องไห้สะอึกสะอื้นราวเด็กน้อย ทำให้ผู้เป็นตาเอ็นดูเป็นอย่างมากไม่ว่านางจะโตเพียงใดเขาก็ยังคงมองนางเป็นเด็กน้อยอยู่เสมอ ก่อนจะขมวดคิ้วเมื่อหลานสาวดูผอมบางตัวเล็กลงไปมาก“นี่ต้าเว่ยดูแลเจ้าไม่ดีเพียงนี้รึ เหตุใดผอมลงไปมากนัก”“ดูแลดีเจ้าค่ะ ย่อมดี หลายวันมานี้หลานเป็นห่วงท่านตาจึงไม่เจริญอาหารเสียเท่าไหร่” เยว่เล่อคลายสะอื้นเอ่ยเอาใจผู้เป็นตา“เฮอะ ๆ เจ้าเด็กน้อยนี่ช่างปากหวานรู้จักเอาใจคนแก่เช่นข้าเสียจริง ป่ะ ๆ ตาให้คนทำอาหารที่เจ้าชอบเยอะเลย ป่ะเข้าไปพูดกับตาด้านในเถอะ”“เจ้าค่ะ อืม เยว่เล่อรักท่
ร่ายรักท่านอ๋องไร้ใจ ตอนที่ 32 ลาจากต้าเว่ย
“คุณหนูเยว่เล่อนางออกจากตำหนักจวิ้นอ๋องจริง ๆ เจ้าค่ะ” เจียหลี่รีบมารายงานผู้เป็นนาย“เจ้าว่าเช่นไรนะ เป็นไปได้เช่นไรแผนข้าอุตส่าห์วางมาเสียนาน ฮึ่ย” พ่านเอ๋อร์กรีดร้อง มือปัดกวาดข้าวของลงจากโต๊ะอย่างระบายอารมณ์ เมื่อระบายโทสะจนพอใจนางมีอาการหอบหายใจรุนแรงจากไฟโทสะ ก่อนจะยกยิ้มขึ้นอย่างมากเล่ห์“หึได้ เช่นนั้นก็จงพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสเสียสิ ไปเจียหลี่เจ้าไปแพร่ข่าวว่านางกับจวิ้นอ๋องได้เสียกันแล้ว ทำให้เหมือนนางเป็นคนป่าวประกาศเสียเองด้วยนะ”“คุณหนูล้ำเลิศ เช่นนั้นจวิ้นอ๋องแทนที่จะใจอ่อนกับนางก็จะนึกรังเกียจนางแทน เช่นนั้นเจียหลี่จะรีบไปเดี๋ยวนี้เจ้าค่ะ”เพียงไม่นานจากการบอกกล่าวปากต่อปากข่าวลือก็แพร่ไปจนทั่ววังหลวงจนรู้ถึงฮ่องเต้และไทเฮา พระองค์ทั้งสองจึงได้เรียกทั้งเยว่เล่อและจวิ้นอ๋องมาถามให้กระจ่างเยว่เล่อที่ถูกตามตัวมานางก็มา แต่บัดนี้ใบหน้านางนิ่งเสียจนผู้ที่เลี้ยงนางมาอย่างไทเฮายังนึกแปลกใจ“ฝ่าบาท/ไทเฮา” เยว่เล่อย่อตัวทำความเคารพ ส่วนจวิ้นอ๋องนั้นติดภารกิจค่ายทหารลอบถูกโจมตีจากกลุ่มคนไม่ทราบที่มาจึงรีบออกไปโดยมิได้มาในวันนี้ด้วย“เยว่เล่อตามสบายเถอะ เจ้าบอกข้าทีข่าวใช่เรื่องจร
ร่ายรักท่านอ๋องไร้ใจ ตอนที่ 31 ข้าพอแล้ว [2]
เยว่เล่อหาได้หลบหลีกมิใช่ว่าสติที่เหลือเพียงน้อยนิดจะไม่รู้ว่าจะเกิดสิ่งใดขึ้น แต่มีหรือใจที่เคยผูกสัมพันธ์จะหลงลืมได้โดยง่ายจึงเกิดความคิดหนึ่งขึ้นมาในหัวเยว่เล่อยกมือขึ้นคล้องคอจวิ้นอ๋องให้โน้มลงมาชิดกลีบปากของนาง ปากของนางค่อย ๆ ดูดดุนลิ้นแทรกเข้าปากเขาอย่างแนบชิด สองมือลูบไล้กายใหญ่ซ้ำจวิ้นอ๋องหาได้หลบหลีกหรือผลักไส เขากลับตอบรับนางอย่างฮึกเหิมจนเยว่เล่อรู้สึกราวใจจะขาดรอน ๆ นางไม่ทรมานแล้ว อีกทั้งกลับรู้สึกสบายตัว“ทะท่านอ๋อง ท่ะ อื้อ” เพียงนางผละออก จวิ้นอ๋องก็มิปล่อยให้นางได้เอื้อนเอ่ย เขาตามบดกลีบปากของนางจนเจ็บร้าวระบมไปทั้งปาก อีกทั้งเป็นฝ่ายดุนลิ้นดูดดึงชิมปากนางอย่างหิวกระหายเยว่เล่อนึกตกใจจนถอยตัวห่าง แต่มือใหญ่ของจวิ้นอ๋องก็ตามมาดึงให้แนบชิด มือใหญ่หยาบกร้านฟอนเฟ้นสองเนื้อนุ่มใหญ่อย่างนึกมันมือ อีกข้างไล้ลูบต่ำบดคลึงส่วนอ่อนไหวกลางหว่างขาของนาง ทำเอาเยว่เล่อสะท้านสะดุ้งหลุดเสียงครางหวานหูออกมา‘อ๊า เยว่เล่อ’ จวิ้นอ๋องครวญครางในใจกับความอ่อนหวานน่ารักของนาง นางตอบสนองเงอะงะช่างน่ารักยิ่งนักในความรู้สึก ปากหนาที่ดูดดึงกลีบปากนางอยู่ถึงกลับหลุดยิ้ม ยามปกติทำตัวก๋ากั๋นถือด
ร่ายรักท่านอ๋องไร้ใจ ตอนที่ 26 ข้าพอแล้ว [1]
เยว่เล่อเองก็ไม่ต่างกันนางสูดหายใจเข้าลึก ผิวกายและใบหน้าแดงก่ำ มือพยายามผลักจวิ้นอ๋องให้ออกห่างจากตัว“ทำไมรังเกียจข้าแล้วงั้นรึ หึ!” จวิ้นอ๋องหอบหายใจเข้าออกแรงใบหน้าหล่อเหลาก้มต่ำชิดแก้มขาวเนียนที่แต่งแต้มสีจนทรงเสน่ห์“อื้อ ปล่อยข้านะ ปล่อยสิ” เยว่เล่อเริ่มอ่อนแรง แขนนางเริ่มจะไม่มีแรง ขาเริ่มรู้สึกยืนไม่มั่นคง กายนางร้อยผ่าวจนหอบหายใจเพื่อสูดเอาอากาศเข้าปอดลึก ส่งให้อกอวบใหญ่ของนางกระเพื่อมขึ้นลงจนจวิ้นอ๋องตาพร่าต้องสะบัดศีรษะเพื่อเรียกสติ“ทำไม ได้เป้าหมายใหม่แล้วงั้นรึ!” ยิ่งนางทำท่าคล้ายรังเกียจไม่ให้แตะต้อง ใจอ๋องหนุ่มยิ่งมีโทสะ“ใช่ปล่อยข้านะ” เยว่เล่อใช้แรงเฮือกสุดท้ายทั้งผลักทั้งดันแต่เรี่ยวแรงที่แสดงออกมากลับกลายเป็นว่าลูบคลำจวิ้นอ๋องเสียมากกว่า“จะจวิ้นอ๋อง ข้า อื้อ” เยว่เล่อตัวสั่นระริก ดวงตากลมโตที่เงยสบดวงตาคมกลายเป็นคล้ายเว้าวอนจนจวิ้นอ๋องเองที่กำลังระงับอารมณ์ไว้อยู่นั้น ไม่อาจอดกลั้นได้อีกต่อไปบัดนี้ทั้งสองความปรารถนารุนแรงพลุ่งพล่าน สายตาจวิ้นอ๋องจ้องมองกลีบปากแดงราวผลอิงเถาของนางด้วยแววตาอ้อยอิ่ง สติสูญหายและยิ่งนางขยับพูดซ้ำเอ่ยชื่อเขา ร่างบอบบางของเยว่เล่อที่ต
You may also like
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า
ไฉ่เลี่ยงหรง18.1K viewsท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน
สายธารสะท้อนเงา489.8K viewsลิขิตกาลบันดาลรัก
ป่าดอกท้อ30.6K viewsทวงแค้นข้ามกาลเวลา
ชาไทยเย็น30.2K viewsเกิดใหม่อีกครั้ง ต้องเป็นแม่ที่ดีกว่าเดิมให้ได้
มู่เหลียง243 viewsองครักษ์ลับกับบุปผาซ่อนพิษ
ชาไทยเย็น1.4K viewsยอดบุปผาโฉมสะคราญ
องค์หญิงโนเนม2.9K viewsบุปผาร้าย ใต้เงาแค้น
ชาไทยเย็น11.5K views
