Home / โรแมนติก / ร้อนรักกลางใจ (3P) / 32.ไม่สำคัญกับฉันอีกแล้ว

Share

32.ไม่สำคัญกับฉันอีกแล้ว

Author: Alisha_Lanna
last update Last Updated: 2025-07-28 14:20:33

“สุดท้ายก็ต้องรบกวนแม่สินะ คิณดูแลส่วนนี้เองครับแม่”

“อ้อ ดีๆ คิณจัดการให้น้องทีนะ”

พราวตะวันรีบบีบขาแฟนหนุ่มให้ปฏิเสธไป ซึ่งเขาเห็นด้วย

“ไม่ต้องพี่คิณ เจตกับพราวเราจัดการเองได้ พ่อครับ ถ้าเจตเรียนจบอาจไปลองหาประสบการณ์ทำงานที่อื่นสักพักแล้วจะกลับมาช่วยที่บ้านนะ“

พ่อทำหน้าว่าไม่เห็นด้วยเท่าไหร่ก่อนจะท้วง

“ทำไมล่ะ ก็เห็นผู้จัดการกองทุนบอกอยู่ว่าหัวไว ตั้งใจทำงาน นี่พ่อมองตำแหน่งไว้ให้แล้วที่ Synergy Finance”

“เจตไม่อยากอยู่ใต้เงาคนอื่น อยากไปลองลำบากดูบ้าง”

พ่อกับแม่มองหน้ากันทันที พวกเขาไม่รู้มาก่อนว่าลูกชายคนเล็กคิดแบบนี้ แม้กระทั่งคิณภัทรเองก็ไม่คิดว่าน้องชายจะกล้าพูดออกมา

“ใครยุแยงให้แกคิดแบบนี้ล่ะ? เดือดร้อนแม่อีก”

เจตนิพัทธ์พยายามหายใจเข้าออกยาวๆ เขาสะกดความหัวร้อนของตัวเองแบบสุดๆที่มาพาดพิงแฟนสาว

“ขอตัวไปส่งพราวกลับบ้านก่อนนะครับ”

“ขอบคุณสำหรับมื้อนี้นะคะ”

เขาพยักหน้าให้พราวตะวันลุกขึ้นและจับมือเธอออกไปจากห้องทานอาหารทันที

“คิณ! ใช้คำพูดแบบนี้กับคนอื่นมันเกินไปนะ น้องมีความคิดของตัวเอง ไปพูดว่าใครยุแยงได้ยังไง? ลูกหมายถึงหนูพราวเหรอ? ต่อไปเค้าคงไม่มาที่นี่แล้วเพราะลูกปากร้ายก
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ร้อนรักกลางใจ (3P)    33.ต้องเป็นเธอเท่านั้น

    เกรซพยายามชวนแฟนหนุ่มไปเที่ยวต่างจังหวัดเพื่อผ่อนคลายจากการที่เขาทำงานหนักตลอดจนแทบไม่มีเวลาให้เธอ ตั้งแต่เขากลับมาขอคบได้สองเดือน ไม่เคยมีช่วงเวลาส่วนตัวด้วยกันสักครั้ง ทั้งที่ในอดีตเขาไม่เคยปฏิเสธการที่จะได้มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับเธอเลย“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวก็ไปเที่ยวฝรั่งเศสแล้วนี่”“จริงสินะ แล้ว…ต้องพักแยกห้องมั้ย? ไปกี่วัน?”“เดี๋ยวผมจัดการเอง ขอดูอะไรๆก่อน”“วันนี้ไปกินข้าวเย็นที่ไหนดี?”“ผมยังทำงานไม่เสร็จน่ะ อาจไม่ได้เจอกันนะ”“เกรซซื้อของกินไปให้คิณที่บริษัทเอาไหม?”“ไม่ต้องหรอก ผมใช้สมาธิ ยังไม่หิวน่ะ”เธอจึงไปรับลูกชายวัยสี่ขวบที่บ้านของสามีเก่าเพื่อไปกินข้าวเย็นแทนด้วยอารมณ์สุดเซ็งเจตนิพัทธ์พาพราวตะวันไปกินข้าวเย็นที่ห้างและไปเดินซื้อของกระจุ๊กกระจิ๊กที่สาวๆชอบกันก่อนจะกลับบ้านในตอนสามทุ่ม เขารู้สึกว่าช่วงนี้แฟนสาวกลับมาน่ารักเหมือนเดิม อาจจะเพราะพี่ชายของเขาเปิดตัวแฟนไปแล้ว ไม่มีใครมาคอยก่อกวนให้เธอต้องไขว้เขวอีก พราวตะวันยืนคุยกับแฟนหนุ่มที่หน้าบ้านอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเขย่งตัวหอมแก้มไปหนึ่งที ยืนโบกมือให้เขาจนลับตา พอปิดประตูบ้านแล้ว เธอก้าวเข้าบ้านและกำลังขึ้นบันได

  • ร้อนรักกลางใจ (3P)    32.ไม่สำคัญกับฉันอีกแล้ว

    “สุดท้ายก็ต้องรบกวนแม่สินะ คิณดูแลส่วนนี้เองครับแม่”“อ้อ ดีๆ คิณจัดการให้น้องทีนะ”พราวตะวันรีบบีบขาแฟนหนุ่มให้ปฏิเสธไป ซึ่งเขาเห็นด้วย“ไม่ต้องพี่คิณ เจตกับพราวเราจัดการเองได้ พ่อครับ ถ้าเจตเรียนจบอาจไปลองหาประสบการณ์ทำงานที่อื่นสักพักแล้วจะกลับมาช่วยที่บ้านนะ“พ่อทำหน้าว่าไม่เห็นด้วยเท่าไหร่ก่อนจะท้วง “ทำไมล่ะ ก็เห็นผู้จัดการกองทุนบอกอยู่ว่าหัวไว ตั้งใจทำงาน นี่พ่อมองตำแหน่งไว้ให้แล้วที่ Synergy Finance”“เจตไม่อยากอยู่ใต้เงาคนอื่น อยากไปลองลำบากดูบ้าง”พ่อกับแม่มองหน้ากันทันที พวกเขาไม่รู้มาก่อนว่าลูกชายคนเล็กคิดแบบนี้ แม้กระทั่งคิณภัทรเองก็ไม่คิดว่าน้องชายจะกล้าพูดออกมา “ใครยุแยงให้แกคิดแบบนี้ล่ะ? เดือดร้อนแม่อีก”เจตนิพัทธ์พยายามหายใจเข้าออกยาวๆ เขาสะกดความหัวร้อนของตัวเองแบบสุดๆที่มาพาดพิงแฟนสาว“ขอตัวไปส่งพราวกลับบ้านก่อนนะครับ”“ขอบคุณสำหรับมื้อนี้นะคะ”เขาพยักหน้าให้พราวตะวันลุกขึ้นและจับมือเธอออกไปจากห้องทานอาหารทันที “คิณ! ใช้คำพูดแบบนี้กับคนอื่นมันเกินไปนะ น้องมีความคิดของตัวเอง ไปพูดว่าใครยุแยงได้ยังไง? ลูกหมายถึงหนูพราวเหรอ? ต่อไปเค้าคงไม่มาที่นี่แล้วเพราะลูกปากร้ายก

  • ร้อนรักกลางใจ (3P)    31. เผยเรื่องในใจและการตอบโต้ 🔞 (Love Scene )

    พราวตะวันไปเอาผ้าชุบน้ำเพื่อมาเช็ดหน้าให้คิณภัทรที่แดงไปจนถึงหูและลำคอ เขาเอนหลังมองผู้หญิงที่เขารักไม่วางตา เธอปลดกระดุมเสื้อเขาออกจนเห็นอกกว้าง แล้วก็รู้สึกเขินเองทั้งจากสายตาและร่างกายที่กำยำนั้น“คุณไปอยู่ที่ไหนมา..ทำไมผมถึงไม่เจอคุณก่อน..”เขาจับมือเธอที่กำลังประคบผ้าบนคอออกไป แล้วกอดกดเธอลงบนโซฟา พราวตะวันละล่ำละลักพูดกระซิบ“พี่คิณ..แม่อยู่ข้างบน”“แม่บอกให้พราวตัดสินใจไม่ใช่เหรอ? แต่งงานกับพี่แล้วเราไม่ต้องอยู่ที่นี่ก็ได้ พี่จะกลับไทยมาเคลียร์งานแค่นั้น พราวอยากทำอะไร พี่จะให้ทุกอย่าง”อกกว้างที่กดทับหน้าอกเธออยู่ หัวใจเขาเต้นแรงสะเทือนมาถึงเธอที่นอนอยู่ใต้ตัวเขา ไม่มีคำพูดอะไรนอกจากคนทั้งสองจูบกันอย่างดูดดื่มลึกซึ้ง หนีไปกับเขาเหรอ…พระเจ้า…เกิดอะไรขึ้นกับหัวใจฉัน..เธอใช้มือดันอกเขา พยายามเบือนหน้าหนีไปซุกซอกคอเขาแทน ลมหายใจร้อนๆที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหล้าชวนให้ร้อนรุ่ม “พี่ไม่อยู่สองเดือนกว่า กลับมาเจอพราวไล่เป็นการตอบแทนความคิดถึง”“เราไม่เคยคบกันนะคะ”คิณภัทรไม่ยอมรับสิ่งที่เธอพูด เขาซุกไซ้คอ บีบจับหน้าอกเธอด้วยตัณหาราคะที่ครอบงำเพราะน้ำเมา“ถ้ามันเลือกยากนัก ก็คบทั้งพี่ทั้

  • ร้อนรักกลางใจ (3P)    30.ชักจะไปกันใหญ่

    คิณภัทรยื่นถุงให้น้องชายแล้วสั่งเช็กบิล“ฉันซื้อให้เธอเพราะอยากให้มีกระเป๋าสวยๆเหมือนคนอื่นแต่เธอไม่รับ แกเอาให้เธอทีนะ เอาล่ะ..ฉันจะกลับบ้านไปนอนพักสักหน่อย”เขาลุกจากโต๊ะและบีบไหล่เจตนิพัทธ์ก่อนจะเดินออกจากร้านไป“พี่คิณ..”เขาวิ่งตามพี่ชายมาที่รถยนต์อย่างกระหืดกระหอบ แต่ไม่ทันจะพูดอะไร คิณภัทรก็ชิงพูดเสียก่อน“แกไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่ติดต่อเธออีก”พราวตะวันเรียกแท็กซี่ให้มารับกลับบ้าน สักพักเจตนิพัทธ์ก็ขับรถมาจอดหน้าบ้านและเข้ามาเคาะประตู“เอ่อ เข้ามาก่อนสิ”“พี่คิณซื้อกระเป๋าให้พราวนะ รับไว้เถอะ แล้วเขาจะไม่มายุ่งกับพราวอีก”แม้พราวตะวันจะไม่แสดงสีหน้าใดๆ แต่แววตาเธอคือคำตอบทุกอย่างที่เจตนิพัทธ์ซึ่งคบหากับเธอมาสองปีครึ่ง รู้ดีที่สุดฉันมาถึงจุดนี้ได้ยังไง..ที่ต้องทนเห็นคนที่ฉันรักเจ็บปวดเพราะมีใจให้พี่ชายของฉันเอง…“ดีแล้วล่ะ”เธอพูดได้แค่นั้น พลางชวนเขาทานข้าวเย็นเพราะไหนๆก็มาที่บ้านแล้ว พราวตะวันเดินเข้าห้องครัวเพื่อจะหุงข้าวรอแม่ที่กำลังกลับบ้าน เจตนิพัทธ์ได้เข้ามากอดเธอจากข้างหลัง มีแต่ความเงียบระหว่างคนทั้งคู่“เรียนจบเจตจะหางานทำที่อื่น จะย้ายออกมาอยู่คนเดียว อาจจะลำบากหน่อย

  • ร้อนรักกลางใจ (3P)    29.ได้อย่างเสียอย่าง

    เจตนิพัทธ์กลับบ้านด้วยความโหวงเหวงไปหมด แต่ต้องหักห้ามใจที่จะไม่ส่งข้อความหรือโทรไปให้งี่เง่าในสายตาเธออีก เขาต้องปฏิวัติตัวเองใหม่ เป็นคนที่ดีขึ้นกว่าเดิมให้ได้ พราวตะวันอาบน้ำเข้านอนเร็วและกินยาคุมฉุกเฉินเม็ดที่สองไปแล้วพร้อมกับถอนหายใจให้กับตัวเธอเองนี่ฉันรักเขาน้อยลงงั้นเหรอ? หรือเพราะว่าแบ่งความรู้สึกไปให้อีกคน..เธอหยิบโทรศัพท์มาดูข้อความจากคิณภัทรอีกครั้ง เขาส่งข้อความมาตลอด แม้จะไม่ถี่ยิบเหมือนแฟนหนุ่มของเธอ แต่ก็ดูออกว่าเขากังวล“เมื่อไหร่ที่พราวโอเคขึ้น ช่วยติดต่อกลับพี่ได้ตลอดเวลา พี่ขอโทษพราวและขอโทษแทนเจตด้วยนะ”ข้อความตอบกลับจากพราวตะวันทำให้คิณภัทรที่กำลังนั่งดูเอกสารด้วยความเคร่งเครียดรู้สึกดีขึ้นทันทีที่เธอติดต่อกลับมา“เราคงต้องคุยกันนะคะพี่คิณ ไม่อยากให้คาราคาซัง”เขาโทรกลับหาทันที ส่วนอีกฝ่ายก็ชั่งใจก่อนจะกดรับ“พราวอย่าปิดโทรศัพท์แบบนั้นนะ พี่เป็นห่วง”“พี่คิณคะ พราวจะเอาเงินที่เหลือไปคืนพี่ จะเอาฝากไว้ให้ที่บริษัทนะคะ ใช้ไปประมาณหมื่นนึง ไว้พราวจะขอผ่อนให้นะ อาจไปหางานพาร์ทไทม์ทำ”“พี่ไม่รับ ให้คือให้ ไม่ได้ให้ยืมถึงต้องคืน พี่เป็นผู้ใหญ่กว่า อย่าทำแบบนี้มันเส

  • ร้อนรักกลางใจ (3P)    28. อย่าให้ต้องโกรธ

    พราวตะวันมาถึงคณะก็เจอเจตนิพัทธ์มาดักรออยู่แล้ว“พราว ปิดโทรศัพท์ตลอดเลย มันเกิดอะไรขึ้น? เจตซื้อยามาให้”เขาพยายามล้วงยาออกจากกระเป๋ากางเกง แต่พราวตะวันที่ไม่พูดไม่จาอะไร เดินเบี่ยงตัวผ่านไป เขารีบคว้าแขนไว้“กลายเป็นพราวที่โกรธเจตเหรอ? เจตผิดเหรอ?”“เจตไม่ผิดเลย แต่พราวขออยู่คนเดียวจากนี้ไป ถ้าเจตมีใครที่เข้ามาแล้วทำให้มีความสุข เจตเลือกได้เลย”“คืออะไร? เมื่อวานก็บอกว่าไม่พูดเรื่องที่ผ่านไปแล้ว จะรื้อฟื้นทำไมอ่ะพราว?”“พราวขอยุติเรื่องเราลงแค่นี้เจต..ขอโทษด้วยนะ”เขาไม่ยอมปล่อยเธอยื้อกันอยู่แบบนั้นจนคนมองเป็นตาเดียว “บอกแล้วไงว่าเจตไม่เลิก”“พราวไม่คบใครทั้งนั้น ไม่ต้องพยายามจะเอาชนะใคร”เธอสะบัดแขนอย่างแรง รีบสาวเท้าเดินหนีขึ้นตึกไปด้านคิณภัทรที่จนปัญญาในการติดต่อกับเธอ เขามองเอกสารและเดินดูโรงแรมด้วยใจที่เหม่อลอย จนถึงเวลาเข้านอนก็นอนไม่หลับ แต่เจตนิพัทธ์ที่ไม่ยอมเข้าเรียนกลับโทรระบายอารมณ์เอากับพี่ชายแทน“ว่าไงเจต?”“ฉิบหายบรรลัยหมดแล้วไง สมใจพี่เลยดิ พราวบอกเลิกเจตใต้ตึกคณะต่อหน้าแม่งคนโคตรเยอะ แต่อย่าพึ่งดีใจไปนะ พราวก็ไม่เอาพี่ด้วย โดนตัดหางปล่อยวัดคู่เลยไง”“แกไปทำอิท่าไหน

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status