LOGINShare
4. อดใจไม่ไหว (NC)
Last Updated:
2025-06-13 13:22:59ทั้งคู่นั่งกอดจูบดูดดื่มกันอยู่บนโซฟาห้องรับแขก ในใจของพราวตะวันเต้นแรงเพราะกลัวว่าแม่ของเธอจะลงมาเห็นเข้า
“กลัวเหรอ? ตื่นเต้นดีออก” เจตขยับตัวปลดกางเกงให้ลงไปถึงเข่าแค่นั้น ส่วนเธอที่นั่งข้างเขาก็ค่อยๆก้มลงไป เขาครางเบาๆในลำคอแสดงถึงความเสียวซ่านตั้งแต่โคนจรดปลายหัวของแก่นกายที่แข็งชูชัน ริมฝีปากที่แสนเซ็กซี่นั้นดูดดุนลำแท่งจนวาบเสียวท้องน้อย จนเขาถึงกับต้องเม้มปากเอาไว้ไม่ให้ครางออกมา เขาเผลอกดหัวเธอเบาๆจนได้ยินเสียงสำลักนิดหน่อย “ขอโทษที่รัก..” เจตเชยคางเธอให้มาจูบกับเขา โอบเอวให้ขึ้นมานั่งคร่อมบนหน้าขาสองข้างแทน ทั้งสองต่างควานหาลิ้นของกันและกัน เกี่ยวกระหวัดกันอยู่แบบนั้น โดยที่สองมือของเธอจับดุ้นที่ใหญ่ยาวของเขารั้งขึ้นลงจนมือเปียกลื่นเพราะน้ำหล่อลื่นที่ไหลออกมา เธอแหวกกางเกงชั้นใน จับให้มันเข้าที่แล้วทิ้งน้ำหนักตัวลงช้าๆ หน้าผากและปลายจมูกของทั้งคู่สัมผัสกันพลางสบตาใกล้ๆ จูบกันอย่างแนบแน่นพร้อมกับเริ่มต้นความหฤหรรษ์แห่งกามารมณ์ “แน่นอ่ะที่รัก” “อาาา…” พราวตะวันอ้าปากเล็กน้อยครางเบาๆและเพื่อหอบหายใจ แก้มแดงที่น่ารักนั้นทำให้เจตจ้องมองดวงหน้าของแฟนสาวเวลาร่วมรัก ยิ่งกระตุ้นความกำหนัดให้พุ่งสูงขึ้น ทั้งสองนั่งบดบี้กันอยู่ครู่หนึ่ง เธอเริ่มขย่มแต่ไม่กล้าทำแรงเพราะเสียงเนื้อที่กระทบกันจะดังเกินไป ยิ่งขยับเข้าออกถี่ๆ เจตนิพัทธ์ที่หน้าท้องเริ่มเกร็งจนเห็นรอยซิกแพคเป็นลอนบนกล้ามท้องช่างดูเย้ายวนใจ เขาปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของเธอให้พอเห็นเนินอก แล้วดึงรั้งให้เห็นปทุมถันอมชมพูสวย โดยไม่รอช้า..ริมฝีปากที่แดงเข้มของเขาก็ดูดดื่มกับหน้าอกอิ่มของเธออย่างกระหาย อยู่ๆโทรศัพท์ของเจตนิพัทธ์สั่นรุนแรง เขารีบหยิบมันจากกระเป๋ากางเกงมาดู ทำให้เธอหยุดขยับตัว “อย่าหยุดที่รัก” “เอ่อ..จะรับสายก่อนมั้ย?” เขาส่ายหน้ายิ้มๆพลางโอบเอวเธอให้พลิกนอนลงแล้วเป็นฝ่ายทำเสียเอง เอวที่ขยับเป็นจังหวะ ก่อนจะกดรับโทรศัพท์ไปด้วย “ว่าไง..พี่คิณ?” “ทำไมยังไม่กลับบ้านเนี่ย?” เจตขยับเอวแรงขึ้นและเอาหน้าแนบไหล่เธอเพื่อคุยโทรศัพท์ต่อ “ทำโปรเจกต์อยู่ไง เดี๋ยวโทรกลับได้มั้ย?” “อุตส่าห์มีวันครอบครัวกินข้าวนอกบ้านดันไม่มา แทนที่แฟนแกจะได้กินอะไรอร่อยๆด้วย” เขาไม่ตอบพี่ชายมีแค่เสียงหายใจหอบของคนสองคนให้พี่ชายได้ยิน นั่นทำให้คิณภัทรถึงกับใจเต้นแรง “อยู่กับแฟนเหรอเจต?” “อา..ใช่ๆ..อื้อ..อึ้กก แค่นี้ก่อนนะพี่คิณ เดี๋ยวโทร..กลับ” “ไม่ต้องวาง” เจตนิพัทธ์จึงปล่อยโทรศัพท์ไว้บนโซฟา เขาตอกเอวถี่ยิบใส่ในช่องทางรักที่เปียกชื้น สองขาเรียวสวยรัดเอวเขาแน่น “จะเสร็จใช่มั้ย…ที่รัก ชอบหรือเปล่า..” “..พราวจะไม่ไหวแล้ว…อื้อออ” คิณภัทรที่ได้ยินเสียงของพราวตะวัน ก็เกิดความต้องการขึ้นมาทันทีเช่นกัน ถึงกับรีบเดินขึ้นชั้นบนไปที่ห้องนอน เขานั่งฟังเสียงที่กระเส่าของคนทั้งสองด้วยความสนใจและลืมตัว ปลดกระดุมกางเกง รูดซิปลง ควักเอาความเป็นชายที่กำลังตึงตัวชักขึ้นลงเบาๆ “อื้อออ…เจต..ที่รัก” “อา อาาา..มาแล้ว” เจตนิพัทธ์กดกระแทกแน่นๆลงไปสามสี่ครั้งจนหมดแม็ก ก็พอดีกับอีกฝ่ายที่เสร็จตามมาทีหลังผ่านโทรศัพท์ น้ำขาวขุ่นหยดลงบนพื้นข้างเตียงเป็นกองหย่อมๆ คิณภัทรที่หายใจหนักๆ เขารีบกดวางสายทันที “พราวไปห้องน้ำก่อนนะ เดี๋ยวมา” ส่วนเจตก็เดินไปเอาทิชชูมาจัดการเช็ดตัวเองให้เรียบร้อย โชคดีที่แม่ของเธอไม่ลงมาอีกเลยเพราะเข้านอนไปแล้ว เขาไปยืนรอแฟนสาวที่หน้าห้องน้ำ พอเธอออกมาก็กอดจูบไม่ยอมให้ได้หายใจหายคอ “อื้อ..พอแล้ว ไม่เหนื่อยเหรอ? แล้วพี่คิณโทรมาตามใช่มั้ยเมื่อกี้?” “ปกติไม่เคยตามแบบนี้นะ ไม่รู้อารมณ์ไหน สงสัยจะเริ่มแก่” พราวตะวันหัวเราะขำ “พราว..ปิดเทอมไปฝึกงานน่ะ ถ้ามีคนมาจีบให้บอกไปเลยนะว่าแฟนโหดมาก” “เจตต่างหาก รับรองสาวๆกรี๊ดตรึม สาวสวยเยอะ ขี้คร้านจะลืมพราวเสียก่อน” “ผมรักพราวนะ..จริงจัง” “เหมือนกัน พราวรักคุณนะคะ..” ทั้งสองมองเข้าไปนัยน์ตาของกันและกัน เหมือนดั่งว่าโลกนี้มีแค่พวกเขาสองคนเท่านั้น ระหว่างขับรถกลับบ้าน เจตนิพัทธ์ได้โทรกลับไปหาพี่ชาย ด้วยอยากรู้ว่ามีอะไรมากกว่าโทรตามหาเขาที่ไม่ไปกินข้าวกับครอบครัว “เมื่อกี้พี่ได้ยินใช่มั้ย?” “อืม..ก็แค่อยากรู้ว่าน้องชายฉันมันได้เรื่องหรือเปล่า” “แล้วโทรหาเพื่อจะบ่นเรื่องไม่ได้ไปกินข้าวด้วยเนี่ยเหรอ? แปลกๆนะ” “นานๆทีจะได้กินข้าวพร้อมหน้า ดันไม่มา” “พร้อมหน้าแต่อยากให้ชวนแฟนเจตไปด้วยเนี่ยนะ?” “ทำไมล่ะ ก็แฟนแกไม่ใช่เหรอ? ไม่ใช่คนอื่นซะที่ไหน” “นี่ก็เป็นห่วงอยู่ถ้าพราวไปฝึกงาน กลัวผู้ชายคนอื่นมาก้อร่อก้อติก” “ไม่ต้องห่วงหรอก มีแน่ๆ” “โอเค ปลอบใจได้ดีมากพี่คิณ” “ถ้าน้องเขารักแกมากพอ จะต้องกลัวอะไรล่ะ” “พราวน่ะคนจีบเยอะ ดีหรอกที่เจตตื๊อฉิบหายกว่าจะได้” “คนแรกเลยป่ะ?” “ใช่ พูดแล้วก็ปลื้มนะ เจตเป็นผู้ชายคนแรกของพราว จำวันนั้นได้ดี ประทับใจสุดๆ มีแต่คำว่าน่ารักเต็มไปหมด” “ทำไมฉันไม่เจอมั่งวะ” “ตอนเรียนไม่มีเลยจริงดิ?” “ไม่มีดวงได้แรร์ไอเทม” เจตนิพัทธ์หัวเราะขำพี่ชายตัวเอง ก่อนจะวางสายเพื่อตั้งใจขับรถกลับบ้าน
Latest chapter
ร้อนรักกลางใจ (3P) 35. “รัก” ที่หายไป
พราวตะวันได้เห็นข้อความนั้นในตอนเช้าที่ตื่นนอน เธอยิ้มให้กับตัวเองที่เขาละเอียดอ่อนถึงกับอ่านกวีฝรั่งเศสและส่งประโยคที่น่ารักแต่ลึกซึ้งมาให้ สติ! พราวตะวัน…แม่บ้านได้มาทำงานแต่เช้าและเตรียมอาหารเช้าให้ทุกคนด้วย oeuf à la coque เสิร์ฟกับขนมปังปิ้งที่เรียกว่าบาแก็ตสำหรับจุ่มน้ำ Les oeufs brouillés ไข่คน หรือออมเล็ต ตามด้วยเครื่องดื่มคือ เกรปฟรุต“ขอโทษนะคะ ฉันอยากได้ครัวซองต์ มีมั้ยคะ?”“ได้ค่ะ คุณแพรีส”“Merci beaucoup” (ขอบคุณมากนะคะ)พราวตะวันกล่าวและยิ้มให้แม่บ้านอย่างน่ารัก ก่อนจะหันไปถามเจตว่าต้องการอะไรเพิ่มหรือไม่ ซึ่งเขาโอเคกับทุกอย่างบนโต๊ะอยู่แล้วจึงปฏิเสธ “พี่แพรีส วันนี้จะไปเที่ยวที่ไหนคะ?”โคลเอ้ถามพี่สาวตาแป๋ว พร้อมกับตักซีเรียลผลไม้กินไปด้วย“ว่าจะไปลูฟวร์ แล้วก็แวะกินอะไรอร่อยๆแถวนั้น พ่อว่าร้านไหนดีคะ?”“ใกล้ลูฟวร์อย่างนั้นเหรอ.. Le Procope เป็นไง? มีไวน์ดีๆ กับสเต็กเนื้อ tenderloin อย่างดี พ่อแนะนำให้ลูกพาแฟนไปกินให้ได้นะ เอารถพ่อไปใช้สิ นั่งแค่สองคนใช้คันเล็กน่าจะได้”“ค่ะพ่อ”คิณภัทรที่ตื่นเช้ามาเห็นว่ามีข้อความเสียงจากพราวตะวัน เขาดีใจมากที่เธอยอมเรียกว่าพี่เหมื
ร้อนรักกลางใจ (3P) 34. หัวใจอยู่ที่ Paris
คิณภัทรเฝ้าถามตัวเองทุกวันว่าเขาหงุดหงิดอะไรที่ไม่ได้เห็นหน้าพราวตะวัน จนทำให้เขาต้องแอบออกไปดื่มคนเดียวในตอนดึกๆเป็นระยะเวลาสักพักใหญ่มาแล้วตั้งแต่เริ่มคบกับเกรซเธอทำของใส่ฉันหรือเปล่านะ..ทำไมฉันเลิกคิดถึงเธอไม่เคยได้เลย..13.00 สนามบินสุวรรณภูมิ วันศุกร์ครอบครัวจิรวราพงศ์ได้มาส่งเจตนิพัทธ์เพื่อขึ้นเครื่อง ในขณะที่พราวตะวันลากกระเป๋าใบโตมาคนเดียว เธอดูสดใส มัดผมหางม้าที่หนาและยาวเป็นลอนใหญ่ เสื้อแขนกุดปิดคอรัดรูปสีดำแบบบอดี้สูท กางเกงยีนรัดรูปและบู้ทส้นสูงสีดำยาวถึงหัวเข่า ตุ้มหูเงินวงใหญ่และแต่งหน้าสวยมากแบบที่เจตนิพัทธ์ที่คบมาสองปีกว่ายังอ้าปากค้าง“สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่..พี่คิณ เอ้อ เจต ตื่นเต้นมั้ยน่ะดูทำหน้า”สายตาเธอที่มองน้องชายของเขา ทำให้คิณภัทรได้แต่เก็บความเศร้าไว้ในใจเงียบๆ ทุกคนพูดคุยสนุกสนานกัน มีเพียงเขาที่เหมือนส่วนเกิน“แม่โอนเงินให้เจตแล้วนะ อย่าลืมเอาคืนให้หนูพราวล่ะ ค่าตั๋วน่ะ แล้วแม่ให้เงินหนูพราวไว้ติดตัวด้วย ให้เผื่ออยากได้อะไรก็ซื้อเลยนะ“”แม่ให้พราวต่างหากแสนห้ากับค่าตั๋วของเราสองคน เจตโอนเลยตอนนี้แหละ”เธอตกใจที่คุณเจตสุภาให้ขนาดนั้น ทั้งที่เจอกันไม่กี่คร
ร้อนรักกลางใจ (3P) 33.ต้องเป็นเธอเท่านั้น
เกรซพยายามชวนแฟนหนุ่มไปเที่ยวต่างจังหวัดเพื่อผ่อนคลายจากการที่เขาทำงานหนักตลอดจนแทบไม่มีเวลาให้เธอ ตั้งแต่เขากลับมาขอคบได้สองเดือน ไม่เคยมีช่วงเวลาส่วนตัวด้วยกันสักครั้ง ทั้งที่ในอดีตเขาไม่เคยปฏิเสธการที่จะได้มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับเธอเลย“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวก็ไปเที่ยวฝรั่งเศสแล้วนี่”“จริงสินะ แล้ว…ต้องพักแยกห้องมั้ย? ไปกี่วัน?”“เดี๋ยวผมจัดการเอง ขอดูอะไรๆก่อน”“วันนี้ไปกินข้าวเย็นที่ไหนดี?”“ผมยังทำงานไม่เสร็จน่ะ อาจไม่ได้เจอกันนะ”“เกรซซื้อของกินไปให้คิณที่บริษัทเอาไหม?”“ไม่ต้องหรอก ผมใช้สมาธิ ยังไม่หิวน่ะ”เธอจึงไปรับลูกชายวัยสี่ขวบที่บ้านของสามีเก่าเพื่อไปกินข้าวเย็นแทนด้วยอารมณ์สุดเซ็งเจตนิพัทธ์พาพราวตะวันไปกินข้าวเย็นที่ห้างและไปเดินซื้อของกระจุ๊กกระจิ๊กที่สาวๆชอบกันก่อนจะกลับบ้านในตอนสามทุ่ม เขารู้สึกว่าช่วงนี้แฟนสาวกลับมาน่ารักเหมือนเดิม อาจจะเพราะพี่ชายของเขาเปิดตัวแฟนไปแล้ว ไม่มีใครมาคอยก่อกวนให้เธอต้องไขว้เขวอีก พราวตะวันยืนคุยกับแฟนหนุ่มที่หน้าบ้านอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเขย่งตัวหอมแก้มไปหนึ่งที ยืนโบกมือให้เขาจนลับตา พอปิดประตูบ้านแล้ว เธอก้าวเข้าบ้านและกำลังขึ้นบันได
ร้อนรักกลางใจ (3P) 32.ไม่สำคัญกับฉันอีกแล้ว
“สุดท้ายก็ต้องรบกวนแม่สินะ คิณดูแลส่วนนี้เองครับแม่”“อ้อ ดีๆ คิณจัดการให้น้องทีนะ”พราวตะวันรีบบีบขาแฟนหนุ่มให้ปฏิเสธไป ซึ่งเขาเห็นด้วย“ไม่ต้องพี่คิณ เจตกับพราวเราจัดการเองได้ พ่อครับ ถ้าเจตเรียนจบอาจไปลองหาประสบการณ์ทำงานที่อื่นสักพักแล้วจะกลับมาช่วยที่บ้านนะ“พ่อทำหน้าว่าไม่เห็นด้วยเท่าไหร่ก่อนจะท้วง “ทำไมล่ะ ก็เห็นผู้จัดการกองทุนบอกอยู่ว่าหัวไว ตั้งใจทำงาน นี่พ่อมองตำแหน่งไว้ให้แล้วที่ Synergy Finance”“เจตไม่อยากอยู่ใต้เงาคนอื่น อยากไปลองลำบากดูบ้าง”พ่อกับแม่มองหน้ากันทันที พวกเขาไม่รู้มาก่อนว่าลูกชายคนเล็กคิดแบบนี้ แม้กระทั่งคิณภัทรเองก็ไม่คิดว่าน้องชายจะกล้าพูดออกมา “ใครยุแยงให้แกคิดแบบนี้ล่ะ? เดือดร้อนแม่อีก”เจตนิพัทธ์พยายามหายใจเข้าออกยาวๆ เขาสะกดความหัวร้อนของตัวเองแบบสุดๆที่มาพาดพิงแฟนสาว“ขอตัวไปส่งพราวกลับบ้านก่อนนะครับ”“ขอบคุณสำหรับมื้อนี้นะคะ”เขาพยักหน้าให้พราวตะวันลุกขึ้นและจับมือเธอออกไปจากห้องทานอาหารทันที “คิณ! ใช้คำพูดแบบนี้กับคนอื่นมันเกินไปนะ น้องมีความคิดของตัวเอง ไปพูดว่าใครยุแยงได้ยังไง? ลูกหมายถึงหนูพราวเหรอ? ต่อไปเค้าคงไม่มาที่นี่แล้วเพราะลูกปากร้ายก
ร้อนรักกลางใจ (3P) 31. เผยเรื่องในใจและการตอบโต้ 🔞 (Love Scene )
พราวตะวันไปเอาผ้าชุบน้ำเพื่อมาเช็ดหน้าให้คิณภัทรที่แดงไปจนถึงหูและลำคอ เขาเอนหลังมองผู้หญิงที่เขารักไม่วางตา เธอปลดกระดุมเสื้อเขาออกจนเห็นอกกว้าง แล้วก็รู้สึกเขินเองทั้งจากสายตาและร่างกายที่กำยำนั้น“คุณไปอยู่ที่ไหนมา..ทำไมผมถึงไม่เจอคุณก่อน..”เขาจับมือเธอที่กำลังประคบผ้าบนคอออกไป แล้วกอดกดเธอลงบนโซฟา พราวตะวันละล่ำละลักพูดกระซิบ“พี่คิณ..แม่อยู่ข้างบน”“แม่บอกให้พราวตัดสินใจไม่ใช่เหรอ? แต่งงานกับพี่แล้วเราไม่ต้องอยู่ที่นี่ก็ได้ พี่จะกลับไทยมาเคลียร์งานแค่นั้น พราวอยากทำอะไร พี่จะให้ทุกอย่าง”อกกว้างที่กดทับหน้าอกเธออยู่ หัวใจเขาเต้นแรงสะเทือนมาถึงเธอที่นอนอยู่ใต้ตัวเขา ไม่มีคำพูดอะไรนอกจากคนทั้งสองจูบกันอย่างดูดดื่มลึกซึ้ง หนีไปกับเขาเหรอ…พระเจ้า…เกิดอะไรขึ้นกับหัวใจฉัน..เธอใช้มือดันอกเขา พยายามเบือนหน้าหนีไปซุกซอกคอเขาแทน ลมหายใจร้อนๆที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหล้าชวนให้ร้อนรุ่ม “พี่ไม่อยู่สองเดือนกว่า กลับมาเจอพราวไล่เป็นการตอบแทนความคิดถึง”“เราไม่เคยคบกันนะคะ”คิณภัทรไม่ยอมรับสิ่งที่เธอพูด เขาซุกไซ้คอ บีบจับหน้าอกเธอด้วยตัณหาราคะที่ครอบงำเพราะน้ำเมา“ถ้ามันเลือกยากนัก ก็คบทั้งพี่ทั้
ร้อนรักกลางใจ (3P) 30.ชักจะไปกันใหญ่
คิณภัทรยื่นถุงให้น้องชายแล้วสั่งเช็กบิล“ฉันซื้อให้เธอเพราะอยากให้มีกระเป๋าสวยๆเหมือนคนอื่นแต่เธอไม่รับ แกเอาให้เธอทีนะ เอาล่ะ..ฉันจะกลับบ้านไปนอนพักสักหน่อย”เขาลุกจากโต๊ะและบีบไหล่เจตนิพัทธ์ก่อนจะเดินออกจากร้านไป“พี่คิณ..”เขาวิ่งตามพี่ชายมาที่รถยนต์อย่างกระหืดกระหอบ แต่ไม่ทันจะพูดอะไร คิณภัทรก็ชิงพูดเสียก่อน“แกไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่ติดต่อเธออีก”พราวตะวันเรียกแท็กซี่ให้มารับกลับบ้าน สักพักเจตนิพัทธ์ก็ขับรถมาจอดหน้าบ้านและเข้ามาเคาะประตู“เอ่อ เข้ามาก่อนสิ”“พี่คิณซื้อกระเป๋าให้พราวนะ รับไว้เถอะ แล้วเขาจะไม่มายุ่งกับพราวอีก”แม้พราวตะวันจะไม่แสดงสีหน้าใดๆ แต่แววตาเธอคือคำตอบทุกอย่างที่เจตนิพัทธ์ซึ่งคบหากับเธอมาสองปีครึ่ง รู้ดีที่สุดฉันมาถึงจุดนี้ได้ยังไง..ที่ต้องทนเห็นคนที่ฉันรักเจ็บปวดเพราะมีใจให้พี่ชายของฉันเอง…“ดีแล้วล่ะ”เธอพูดได้แค่นั้น พลางชวนเขาทานข้าวเย็นเพราะไหนๆก็มาที่บ้านแล้ว พราวตะวันเดินเข้าห้องครัวเพื่อจะหุงข้าวรอแม่ที่กำลังกลับบ้าน เจตนิพัทธ์ได้เข้ามากอดเธอจากข้างหลัง มีแต่ความเงียบระหว่างคนทั้งคู่“เรียนจบเจตจะหางานทำที่อื่น จะย้ายออกมาอยู่คนเดียว อาจจะลำบากหน่อย
You may also like
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
น้ำหมึกหิมะ96.9K viewsให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว
เล่อเอิน52.7K viewsชายายอดเสน่หา
อักษรามณี17.6K viewsในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน
แสงอรุณฤดูใบไม้ผลิ48.6K viewsป่าป๊ากับหม่าม้าใหม่ของน้องอชิ
นิษฐา01241 viewsกลรักกับดักเสน่หา
เสวี่ยเยว่993 viewsทะเบียนร้ายเล่ห์รัก
กาอิน1.1K viewsHot stuff ร้อนแรงกระแทกลึก
บุษบาหนึ่งหรัด221 views
