LOGINShare
4. อดใจไม่ไหว (NC)
Last Updated:
2025-06-13 13:22:59ทั้งคู่นั่งกอดจูบดูดดื่มกันอยู่บนโซฟาห้องรับแขก ในใจของพราวตะวันเต้นแรงเพราะกลัวว่าแม่ของเธอจะลงมาเห็นเข้า
“กลัวเหรอ? ตื่นเต้นดีออก” เจตขยับตัวปลดกางเกงให้ลงไปถึงเข่าแค่นั้น ส่วนเธอที่นั่งข้างเขาก็ค่อยๆก้มลงไป เขาครางเบาๆในลำคอแสดงถึงความเสียวซ่านตั้งแต่โคนจรดปลายหัวของแก่นกายที่แข็งชูชัน ริมฝีปากที่แสนเซ็กซี่นั้นดูดดุนลำแท่งจนวาบเสียวท้องน้อย จนเขาถึงกับต้องเม้มปากเอาไว้ไม่ให้ครางออกมา เขาเผลอกดหัวเธอเบาๆจนได้ยินเสียงสำลักนิดหน่อย “ขอโทษที่รัก..” เจตเชยคางเธอให้มาจูบกับเขา โอบเอวให้ขึ้นมานั่งคร่อมบนหน้าขาสองข้างแทน ทั้งสองต่างควานหาลิ้นของกันและกัน เกี่ยวกระหวัดกันอยู่แบบนั้น โดยที่สองมือของเธอจับดุ้นที่ใหญ่ยาวของเขารั้งขึ้นลงจนมือเปียกลื่นเพราะน้ำหล่อลื่นที่ไหลออกมา เธอแหวกกางเกงชั้นใน จับให้มันเข้าที่แล้วทิ้งน้ำหนักตัวลงช้าๆ หน้าผากและปลายจมูกของทั้งคู่สัมผัสกันพลางสบตาใกล้ๆ จูบกันอย่างแนบแน่นพร้อมกับเริ่มต้นความหฤหรรษ์แห่งกามารมณ์ “แน่นอ่ะที่รัก” “อาาา…” พราวตะวันอ้าปากเล็กน้อยครางเบาๆและเพื่อหอบหายใจ แก้มแดงที่น่ารักนั้นทำให้เจตจ้องมองดวงหน้าของแฟนสาวเวลาร่วมรัก ยิ่งกระตุ้นความกำหนัดให้พุ่งสูงขึ้น ทั้งสองนั่งบดบี้กันอยู่ครู่หนึ่ง เธอเริ่มขย่มแต่ไม่กล้าทำแรงเพราะเสียงเนื้อที่กระทบกันจะดังเกินไป ยิ่งขยับเข้าออกถี่ๆ เจตนิพัทธ์ที่หน้าท้องเริ่มเกร็งจนเห็นรอยซิกแพคเป็นลอนบนกล้ามท้องช่างดูเย้ายวนใจ เขาปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของเธอให้พอเห็นเนินอก แล้วดึงรั้งให้เห็นปทุมถันอมชมพูสวย โดยไม่รอช้า..ริมฝีปากที่แดงเข้มของเขาก็ดูดดื่มกับหน้าอกอิ่มของเธออย่างกระหาย อยู่ๆโทรศัพท์ของเจตนิพัทธ์สั่นรุนแรง เขารีบหยิบมันจากกระเป๋ากางเกงมาดู ทำให้เธอหยุดขยับตัว “อย่าหยุดที่รัก” “เอ่อ..จะรับสายก่อนมั้ย?” เขาส่ายหน้ายิ้มๆพลางโอบเอวเธอให้พลิกนอนลงแล้วเป็นฝ่ายทำเสียเอง เอวที่ขยับเป็นจังหวะ ก่อนจะกดรับโทรศัพท์ไปด้วย “ว่าไง..พี่คิณ?” “ทำไมยังไม่กลับบ้านเนี่ย?” เจตขยับเอวแรงขึ้นและเอาหน้าแนบไหล่เธอเพื่อคุยโทรศัพท์ต่อ “ทำโปรเจกต์อยู่ไง เดี๋ยวโทรกลับได้มั้ย?” “อุตส่าห์มีวันครอบครัวกินข้าวนอกบ้านดันไม่มา แทนที่แฟนแกจะได้กินอะไรอร่อยๆด้วย” เขาไม่ตอบพี่ชายมีแค่เสียงหายใจหอบของคนสองคนให้พี่ชายได้ยิน นั่นทำให้คิณภัทรถึงกับใจเต้นแรง “อยู่กับแฟนเหรอเจต?” “อา..ใช่ๆ..อื้อ..อึ้กก แค่นี้ก่อนนะพี่คิณ เดี๋ยวโทร..กลับ” “ไม่ต้องวาง” เจตนิพัทธ์จึงปล่อยโทรศัพท์ไว้บนโซฟา เขาตอกเอวถี่ยิบใส่ในช่องทางรักที่เปียกชื้น สองขาเรียวสวยรัดเอวเขาแน่น “จะเสร็จใช่มั้ย…ที่รัก ชอบหรือเปล่า..” “..พราวจะไม่ไหวแล้ว…อื้อออ” คิณภัทรที่ได้ยินเสียงของพราวตะวัน ก็เกิดความต้องการขึ้นมาทันทีเช่นกัน ถึงกับรีบเดินขึ้นชั้นบนไปที่ห้องนอน เขานั่งฟังเสียงที่กระเส่าของคนทั้งสองด้วยความสนใจและลืมตัว ปลดกระดุมกางเกง รูดซิปลง ควักเอาความเป็นชายที่กำลังตึงตัวชักขึ้นลงเบาๆ “อื้อออ…เจต..ที่รัก” “อา อาาา..มาแล้ว” เจตนิพัทธ์กดกระแทกแน่นๆลงไปสามสี่ครั้งจนหมดแม็ก ก็พอดีกับอีกฝ่ายที่เสร็จตามมาทีหลังผ่านโทรศัพท์ น้ำขาวขุ่นหยดลงบนพื้นข้างเตียงเป็นกองหย่อมๆ คิณภัทรที่หายใจหนักๆ เขารีบกดวางสายทันที “พราวไปห้องน้ำก่อนนะ เดี๋ยวมา” ส่วนเจตก็เดินไปเอาทิชชูมาจัดการเช็ดตัวเองให้เรียบร้อย โชคดีที่แม่ของเธอไม่ลงมาอีกเลยเพราะเข้านอนไปแล้ว เขาไปยืนรอแฟนสาวที่หน้าห้องน้ำ พอเธอออกมาก็กอดจูบไม่ยอมให้ได้หายใจหายคอ “อื้อ..พอแล้ว ไม่เหนื่อยเหรอ? แล้วพี่คิณโทรมาตามใช่มั้ยเมื่อกี้?” “ปกติไม่เคยตามแบบนี้นะ ไม่รู้อารมณ์ไหน สงสัยจะเริ่มแก่” พราวตะวันหัวเราะขำ “พราว..ปิดเทอมไปฝึกงานน่ะ ถ้ามีคนมาจีบให้บอกไปเลยนะว่าแฟนโหดมาก” “เจตต่างหาก รับรองสาวๆกรี๊ดตรึม สาวสวยเยอะ ขี้คร้านจะลืมพราวเสียก่อน” “ผมรักพราวนะ..จริงจัง” “เหมือนกัน พราวรักคุณนะคะ..” ทั้งสองมองเข้าไปนัยน์ตาของกันและกัน เหมือนดั่งว่าโลกนี้มีแค่พวกเขาสองคนเท่านั้น ระหว่างขับรถกลับบ้าน เจตนิพัทธ์ได้โทรกลับไปหาพี่ชาย ด้วยอยากรู้ว่ามีอะไรมากกว่าโทรตามหาเขาที่ไม่ไปกินข้าวกับครอบครัว “เมื่อกี้พี่ได้ยินใช่มั้ย?” “อืม..ก็แค่อยากรู้ว่าน้องชายฉันมันได้เรื่องหรือเปล่า” “แล้วโทรหาเพื่อจะบ่นเรื่องไม่ได้ไปกินข้าวด้วยเนี่ยเหรอ? แปลกๆนะ” “นานๆทีจะได้กินข้าวพร้อมหน้า ดันไม่มา” “พร้อมหน้าแต่อยากให้ชวนแฟนเจตไปด้วยเนี่ยนะ?” “ทำไมล่ะ ก็แฟนแกไม่ใช่เหรอ? ไม่ใช่คนอื่นซะที่ไหน” “นี่ก็เป็นห่วงอยู่ถ้าพราวไปฝึกงาน กลัวผู้ชายคนอื่นมาก้อร่อก้อติก” “ไม่ต้องห่วงหรอก มีแน่ๆ” “โอเค ปลอบใจได้ดีมากพี่คิณ” “ถ้าน้องเขารักแกมากพอ จะต้องกลัวอะไรล่ะ” “พราวน่ะคนจีบเยอะ ดีหรอกที่เจตตื๊อฉิบหายกว่าจะได้” “คนแรกเลยป่ะ?” “ใช่ พูดแล้วก็ปลื้มนะ เจตเป็นผู้ชายคนแรกของพราว จำวันนั้นได้ดี ประทับใจสุดๆ มีแต่คำว่าน่ารักเต็มไปหมด” “ทำไมฉันไม่เจอมั่งวะ” “ตอนเรียนไม่มีเลยจริงดิ?” “ไม่มีดวงได้แรร์ไอเทม” เจตนิพัทธ์หัวเราะขำพี่ชายตัวเอง ก่อนจะวางสายเพื่อตั้งใจขับรถกลับบ้าน
Latest chapter
ร้อนรักกลางใจ (3P) 57.บทกวีของชีวิต The End
หลังจากนั้นหนึ่งอาทิตย์ ชโลทรก็ส่งข้อความมาบอกพราวตะวันว่าอยู่ที่ปารีสกับครอบครัวโบว์ฟัว เพื่อทำงานศิลปะอย่างที่เคยฝันว่าอยากมีแกลลอรี่เป็นของตัวเองบ้าง แต่ช่วงนี้ต้องอาศัยแกลลอรี่ของกาเบรียลเพื่อวางผลงานไปก่อน พราวตะวันตกใจที่แม่ของเธออยู่ร่วมกับพ่อและภรรยาใหม่ได้อย่างไม่น่าเชื่อ “พ่อทำยังไงถึงโน้มน้าวแม่ได้คะ? เหลือเชื่อมาก”“ก็เพราะพ่อรู้จักเธอดีกว่าใครๆ เผลอๆรู้จักเธอมากกว่าตัวเธอรู้จักตัวเองเสียอีก แล้วก็ต้องให้เครดิตโคลเอ้นะ น้องสาวลูกตีบทแตกไปเลย”พราวตะวันหัวเราะคิก “พ่อเล่าหน่อยสิ”“ไว้ลูกมาที่ปารีสเดี๋ยวก็เห็นว่าโคลเอ้ทำยังไง?”ที่อเมริกาช่วงพักฟื้นได้จบลง คิณภัทรได้กลับมาประเทศไทยอย่างสุขภาพที่ดี จากการพักผ่อนเต็มที่ อาหารที่แม่ของเขาทำเพื่อลูกอย่างถูกสุขอนามัยทุกวัน แม่บอกรักเขา ดูแลและโอบกอดเสมอ ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาอยากได้มาตลอด ทำให้ช่วงเวลาหนึ่งเดือนเป็นการฟื้นฟูความรู้สึกที่ขาดหายในวัยเด็กด้วยเลยทีเดียวพราวตะวันและเจตนิพัทธ์ที่ใส่ชุดนักศึกษาได้จูงมือกันเข้ามาในบ้าน ก็เจอกับคิณภัทรและแม่ที่บินกลับมาแล้ว“นี่ในบ้านนะ ไม่ต้องกลัวคนหายหรอก”“หายดีก็ปากเหมือนเดิมเลยนะพี่ค
ร้อนรักกลางใจ (3P) 56.Passion
ชโลทรหมดแรงที่จะต่อล้อต่อเถียงกับคิณภัทรอีกแล้ว“เธอเป็นของคุณ..ดูแลเธอให้ดีก็แล้วกัน..”เธอพูดจบและจะเดินหนีขึ้นข้างบน พราวตะวันรีบเรียกและดึงแขนแม่เอาไว้“แม่!..”“ปล่อยแม่..พราว! รักเขามากกว่าแม่ก็ไปซะ”“ไม่ใช่แบบนั้นนะคะแม่”“ไม่ใช่แล้วมาปรึกษากันบ้างมั้ย?”“หนูขอโทษค่ะ..”“ให้แม่อยู่คนเดียวซักพักเถอะ ไปสิ..ไปอยู่กับพวกเขา ไปซะ” ชโลทรสะบัดแขนจากลูกสาวแล้วรีบเดินขึ้นไปบนชั้นสองและปิดประตูห้องล็อก คิณภัทรรีบมากอดเธอไม่ให้ตามขึ้นไป เขาจะสู้เพื่อไม่ให้เสียเธอ โดยไม่สนว่าอีกฝ่ายจะเป็นแม่ของเธอหรือใครก็ตาม “พี่คิณ..เอาไงดี?”“แม่ว่าพาหนูพราวไปที่บ้านก่อนดีกว่า บางทีปล่อยให้แม่เค้าคิดอะไรสักพักก่อนนะ”“พราว..ไปกับเรานะ พี่ไม่ได้บอกให้ทิ้งแม่ แต่พี่ไม่อยากให้ทุกคนสุขภาพจิตเสีย เดือนหน้าหนูอาจตั้งท้องแล้ว พี่ห่วงลูก เดี๋ยวพี่จะหาทางมาคุยกับคุณแม่ของพราวอีกที พี่ไม่ยอมแพ้หรอก”“เจตจะไปช่วยเก็บของ แม่กับพี่คิณรอนี่แป็บนึงนะ”เจตนิพัทธ์จับมือพราวตะวันให้ออกจากกอดของคิณภัทร เพื่อไม่ให้เสียเวลา“พราวไม่ไปได้ไหม? ขออยู่ที่นี่กับแม่…”“เชื่อเจตนะ เจตมีวิธี”ทั้งสองขึ้นไปเก็บแค่เสื้อผ้ามาไม่มากร
ร้อนรักกลางใจ (3P) 55.เรื่องเซอร์ไพรส์และการไม่ยอมรับ
คุณเจตสุภาตัดสินใจจะไปคุยกับชโลทรที่บ้าน เพราะเจตนิพัทธ์ได้บอกกับทุกคนว่าท่าทางคุณแม่ของพราวตะวันดูสับสนกับสิ่งที่ลูกสาวบอกคร่าวๆ“แม่คิดว่ามีส่วนต้องช่วยรับผิดชอบ เพราะลูกชายของแม่ทั้งสองคนไปอีนุงตุงนังกับลูกสาวของเค้าก่อน อีกอย่างอยากทำอะไรให้ถูกต้อง ไหนๆก็จะเรียนจบอยู่แล้ว”พราวตะวันที่จัดของออกจากกระเป๋าอยู่ พอเห็นสายโทรเข้าจากเจตนิพัทธ์ก็รีบรับสายอย่างกระตือรือร้นทันที “ว่าไงเจต? พราวกำลังเครียดเลย”“เดี๋ยวอีกชั่วโมงนึงเจอกัน ที่บ้านเจตโอเคทุกอย่าง ราบรื่นไม่มีอะไร ไม่ต้องเครียดนะ พวกเราเอาอยู่”“เฮ้อ..ไม่รู้สิ กลัวไปหมด”“เจตจะปกป้องพราวเอง ไม่ว่าจะเกิดอะไรก็ช่าง เราต้องได้อยู่ด้วยกัน”วันนี้ชโลทรลางานจากมหาวิทยาลัย จึงว่างครึ่งวันโดยเธอนั่งวาดรูปเงียบๆที่ห้องรับแขก ไม่นานนักก็มีรถยนต์คันใหญ่ที่หรูหรามาจอดที่หน้าบ้าน เธอที่เห็นแบบนั้นจึงออกไปดู พอเห็นหน้าสองพี่น้องและหญิงวัยกลางคนที่ดูก็รู้ทันทีว่าคือคุณแม่ของพวกเขา ซึ่งดูอายุอานามมากกว่าเธอ จึงเป็นฝ่ายยกมือสวัสดีขึ้นก่อน“สวัสดีค่ะ เชิญค่ะ”“โอ้..ยินดีมากค่ะ อยากเจอคุณแม่หนูพราวมาสักพักแล้ว”คุณเจตสุภารับไหว้และจับมือของชโลทรอ
ร้อนรักกลางใจ (3P) 54.รู้เท่าที่อยากให้รู้
ถึงเวลาบินกลับไทยก่อนหน้าเปิดเทอมสุดท้ายสามวัน ครอบครัวจิรวราพงศ์มารับคิณภัทรและพราวตะวันที่สนามบิน โดยมีชโลทรคุณแม่ของพราวตะวันได้มารอรับลูกสาวเช่นกัน ซึ่งเธอประหลาดใจมากที่ลูกสาวลงเครื่องมากับคิณภัทร ขณะที่แฟนหนุ่มอย่างเจตนิพัทธ์มารอรับทั้งคู่ด้วยและนี่เป็นครั้งแรกที่พ่อแม่ของพวกเขาได้รู้จักคุณแม่ของแฟนสาว ทุกคนดูไม่แปลกใจกับทุกสิ่งที่เห็นยกเว้นชโลทรที่รู้สึกแปลกๆพราวตะวันยกมือไหว้พ่อแม่ของแฟนหนุ่มทั้งสอง และปรี่เข้าไปกอดแม่ของเธอแน่น เพราะไม่ได้อยู่ด้วยกันถึงสองเดือนกว่า คิณภัทรกอดกับแม่ของเขาแล้วก็เดินมาหาชโลทร “สวัสดีครับคุณแม่ พอดีผมกลับมากับน้อง วันนี้ผมจะขออนุญาตไปคุยกับคุณแม่ที่บ้านนะครับ เออ..เจต ของเยอะมากเลย ต้องช่วยกันขนใส่รถนะ”คิณภัทรคุยกับชโลทรแล้วหันไปบอกน้องชาย ก่อนจะหันมากระซิบกับพราวตะวันเบาๆ“ที่รัก ตอนเย็นผมกับเจตจะไปหาที่บ้านนะ ขอคุยกับที่บ้านก่อน”พราวตะวันพยักหน้ารับ ขณะที่เจตนิพัทธ์มากอดเธอเป็นคนสุดท้าย “เจตไม่เจอแป็บเดียว พราวสวยขึ้นนะ คิดถึงจะตายละ”“เย็นนี้เจอกันนะ”เธอกล่าวลาทุกคนแล้วกลับบ้านไปกับแม่ ระหว่างอยู่ในรถ แม่ของเธอสังเกตว่าลูกสาวดูสวยขึ้นจร
ร้อนรักกลางใจ (3P) 53.เอาดีๆ🔞🔥💋
พราวตะวันไม่เคยไปที่อื่นนอกจากฝรั่งเศส เธอจึงตื่นเต้นมาก ชุดว่ายน้ำทูพีชสีสดใสหลายชุดที่ไปช็อปปิ้งมา เธอจึงใส่ไม่ซ้ำกันสักวันเพื่อว่ายน้ำทั้งในโรงแรมและที่ชายหาดใกล้กับ Brook Point ในเวลาที่สามีทำงานอยู่ในห้อง เธอถ่ายรูปส่งให้เจตนิพัทธ์และแม่ของเธอมากมาย จนแม่ต้องส่งข้อความมาหาว่าทำไมถึงไปอยู่ที่นั่นได้ “แล้วหนูจะกลับไปอธิบายให้แม่ฟังนะคะ”คิณภัทรโทรเข้ามาหาเพราะตามหาภรรยาไม่เจอ “ที่รัก อยู่ไหน? ห้ามไปที่ไหนไกลเกินไปคนเดียวสิ พี่เดินหาไม่เจอเลย”“มานั่งเล่นใกล้กับซากเรือเก่าค่ะ สวยมากๆ ถ่ายรูปส่งไปให้แม่ด้วยเผื่อเป็นแบบให้วาดภาพ มีประภาคารด้วยพี่คิณ ปลาก็เยอะน้ำก็ใสสีฟ้าสุดๆ”“เดี๋ยวๆ ทำไมไปไกลจากโรงแรมแบบนั้น? อยู่นั่นเลยห้ามลงน้ำ พี่กำลังไปหา”เขาเอารถของโรงแรมขับอ้อมไปหาเธอ 1.7 กิโล ใช้เวลาห้านาทีก็ถึง พอดูพิกัดในโทรศัพท์ก็รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน “แพริส ห้ามใส่ชุดว่ายน้ำแบบนี้มาคนเดียว เห็นมั้ยว่าคนท้องถิ่นอยู่ที่นี่ แล้วตอนนี้นักท่องเที่ยวก็ไม่มีใครสักคนน่ะ ถ้าจะมาให้รอพี่สิ”เธอเงยหน้ามองแบบไม่พอใจแต่ก็ไม่พูดอะไร พลางใส่เสื้อและกางเกงขาสั้นทับชุดว่ายน้ำไปเลย แล้วทำหน้าหงิก“เดี๋
ร้อนรักกลางใจ (3P) 52. She Served 🔞🔥🌷
ตอนนี้สุขภาพของคิณภัทรดีขึ้นแต่ก็ยังต้องจำกัดอาหารและดื่มแอลกอฮอล์ไม่ได้เหมือนเดิม พวกเขาได้รับเอกสารการจดทะเบียนเรียบร้อยและบินไปนีซอีกครั้งเพื่อแสดงเอกสารให้กับทางโบสถ์ รวมถึงไปดูการรีโนเวทโรงแรมอยู่สามวันเหลืออีกครึ่งเดือนเขาและพราวตะวันต้องกลับไทย การใช้ชีวิตด้วยกันกับครอบครัวของเธอสองเดือนกว่านี้ทำให้ชีวิตเขาสงบและร่างกายได้พักผ่อนยาวๆเป็นครั้งแรก ทางด้านเจตนิพัทธ์รู้สึกได้ว่าความสัมพันธ์กับพราวตะวันดีขึ้นมาก พออยู่ไกลกันกลับห่วงหาคิดถึงกันมากกว่าเดิม ไม่มานั่งทะเลาะกัน ได้คุยกันทุกวันแม้จะไม่นานมาก ลมทะเลที่พัดปลิวผ้าม่าน ผมยาวเป็นลอนสวยที่ปลิวตามแรงลม พราวตะวันนั่งที่ระเบียงห้องเพลินๆระหว่างที่คิณภัทรนั่งทำงานคุยซูมประชุมอยู่กับลูกน้องที่ต่างประเทศ เธอนึกอะไรขึ้นได้จึงลุกไปค้นอะไรบางอย่างออกจากกระเป๋าสะพาย มองมันในมืออยู่ครู่หนึ่งเหมือนชั่งใจ สุดท้ายก็ทิ้งมันลงถังขยะ..ฉันตัดสินใจแล้วล่ะ..อีกไม่กี่เดือนก็จบแล้วด้วย…พราวตะวันเห็นว่าคิณภัทรยังคุยงานอยู่ เธอจึงหยิบบางอย่างในตู้เสื้อผ้าและเข้าห้องน้ำไป ไม่นานเธอก็ออกมาพร้อมกับหยิบหนังสือมาเล่มหนึ่งแล้วเดินผ่านเขาไปนั่งเอนหลังบ
You may also like
เล่ห์รักพายุร้าย(20+)
Re-match I รีแมทช์50.3K viewsในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน
แสงอรุณฤดูใบไม้ผลิ52.4K viewsหวนรักหนีลิขิต
ลูกพีชแสนสวย34.0K viewsบอสฮั่ว พี่ชายทั้งสิบของคุณผู้หญิงเร่งให้หย่าอีกแล้วนะ
เจียงซือซัน51.0K viewsหลงเฌอ
ปัดยิ้มหน่อย46 viewsคนโปรดของหมอจิณณ์
สามินี6.6K viewsรักวุ่นวายของยัยนักเขียน
หลงเวลา /จู้หมิง334 viewsคุณอาขา หนู(คนเดิม)ขอลาก่อน
Sun Su7 views
