บทที่ 4 ดวงไม่ค่อยดี

เช้านี้อากาศค่อนข้างดีเนื่องจากเข้าสู่ช่วงปลายฤดูเหมันต์แล้ว ยามนี้ผู้คนกำลังเตรียมตัวฉลองส่งท้ายปีเก่า เพื่อต้อนรับปีใหม่ที่กำลังจะมาถึง 

ฟางเทียนอวี้ควบม้าไปตามทาง เพื่อตรวจดูความเป็นไปในเมืองหลวง ตลอดสองข้างทางมีเหล่าสตรีจ้องมองเขาตาเป็นมัน บางคนก็ขว้างดอกไม้มาให้เขา บางคนก็ขว้างผ้าเช็ดหน้า ขว้างถุงหอมมาให้ 

แต่ช้าก่อน!!! 

ผู้ใดกันขว้างพุทราเน่ามาให้ข้า!!! 

ข้าเป็นถึงชินอ๋องผู้หล่อเหลาราวเซียนสวรรค์แห่งหวงเฉวียนเชียวนะ!!! 

ด้านเซียวเหมยลี่ในยามนี้นางกำลังนั่งอยู่ที่ชั้นสองของร้านน้ำชา ได้ยินว่าที่นี่มีชาชั้นดีมาใหม่ อีกทั้งยังมีพุทราผลโตรสชาติหวานอร่อยอีกด้วยนางจึงอยากมาลองลิ้มชิมรสเสียหน่อย จึงพาอิงเย่ว์มาที่นี่ด้วยกันตั้งแต่เช้าตรู่ 

"อิงเย่ว์เจ้าดูสิ พุทราลูกนี้เน่า!!!"

"เหมยลี่!!! เจ้าอย่าโยนออกไปด้านนอกหน้าต่างเช่นนั้นสิ!!! เดี๋ยวก็ปาไปโดนหัวคนเข้า" 

"ข้าโยนไปแล้วนี่ ช่างเถิด ถือว่าคนที่โดนซวยก็แล้วกัน" 

ฟางเทียนอวี้รู้สึกอารมณ์เสียมาก กลิ่นของผลพุทราเน่ายังคงติดตรึงบนอาภรณ์ของเขา แต่เขาจะโมโหมากก็ไม่ได้ 

เดี๋ยวความหล่อกระจัดกระจาย!!! 

เช้านี้เขาต้องรีบเร่งเข้าวังหลวง เพื่อร่วมประชุมยามเช้ากับฟางเจิ้งหลง ระหว่างทางก็ได้พบกับฟางเจียเอ๋อร์ จวิ้นอ๋อง เป็นพี่น้องต่างมารดากับเขา ฟางเจียเอ๋อร์เป็นพระโอรสของเฉินกุ้ยเฟย เมื่อเสด็จพ่อสิ้นพระชนม์ เฉินกุ้ยเฟยและฟางเจียเอ๋อร์ก็ได้ย้ายออกไปอยู่นอกวังหลวงตามคำสั่ง 

"คารวะพี่รอง" 

ฟางเจียเอ๋อร์ส่งยิ้มให้ฟางเทียนอวี้อย่างขอไปที ฟางเทียนอวี้เองไม่ได้ตอบสิ่งใด เขาเพียงปรายตามองฟางเจียเอ๋อร์คราหนึ่ง ก่อนจะมุ่งหน้าไปที่วังหลวงทันที ทิ้งให้ฟางเจียเอ๋อร์เสียหน้าที่ถูกเมินเฉย 

เหอะ!!! หล่อตายละ หน้าเหมือนปลาขาดน้ำพะงาบพะงาบ!!! 

เช้านี้ที่ท้องพระโรงยังคงถกเถียงกันเรื่องภัยพิบัติฤดูหนาวที่ผ่านมา เหล่าขุนนางต่างแย่งกันทำหน้าที่ดูแลราษฎรหวังเอาหน้ากับฮ่องเต้ ฟางเจิ้งหลงปวดหัวเป็นที่สุดจึงไล่ขุนนางเหล่านั้นกลับไปเสีย ก่อนจะหันมามองฟางเทียนอวี้ 

"เจ้าเห็นหรือยัง ว่าแต่ละวันข้าปวดหัวมากเพียงใด" 

"เห็นแล้ว แต่ข้าช่วยอะไรท่านพี่ไม่ได้ จงปวดหัวต่อไปเถิด" 

ฟางเจิ้งหลงคร้านจะต่อล้อต่อเถียงกับน้องบัดซบนี่อีก เขาสูดจมูกฟุดฟิดก่อนจะเอ่ยถามฟางเทียนอวี้ 

"เจ้าไปตกถังของเสียมาหรือ เหม็นมาก!" 

"มีคนขว้างพุทราเน่าใส่ข้า" 

"มันคือผู้ใดช่างกล้านัก!!!" 

"สตรีที่หลงใหลข้านั่นละ ท่านพี่ไม่ต้องกังวล บุรุษรูปงามก็เป็นเช่นนี้" 

ฟางเจิ้งหลงลอบเบ้ปากคราหนึ่ง ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง

"ไปที่สำนักร้อยบุปผามาหรือยัง" 

ฟางเทียนอวี้ที่ได้ยินเช่นนั้นก็กลอกตาไปมาทันที 

"ไม่ไป และไม่คิดที่จะไป" 

"เฮ้อ ข้าได้ยินมาว่าที่นั่นมีสูตรสมุนไพรออกใหม่สำหรับบุรุษซะด้วย ได้ยินว่าใช้แล้วรูปงามราวเซียนสวรรค์" 

ฟางเทียนอวี้หรี่ตามองฟางเจิ้งหลงคราหนึ่ง แต่ไม่ได้เอ่ยสิ่งใด เขาเองก็เบื่อหน่ายวังหลวงเต็มทน จึงขอตัวกลับจวนทันที ก่อนกลับเขายังแวะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอาภรณ์ที่ตำหนักเดิมของตนเองเพื่อความสะอาด

เมื่อเดินออกจากท้องพระโรงแล้ว ระหว่างทางเขาก็ได้พบกับสตรีน้อยนางหนึ่ง ที่กำลังเดินมาพร้อมกับไป๋ฮองเฮา ฟางเทียนอวี้เดินเข้าไปทำความเคารพไป๋ฮองเฮาอย่างนอบน้อม 

"ถวายพระพรพี่สะใภ้" 

"น้องรอง จะกลับแล้วหรือ" 

"พ่ะย่ะค่ะ ข้ามีงานต้องสะสางต่อที่จวน"

"พอดีเลย ไป๋ห่าวเจียก็กำลังจะกลับพอดี ข้ารบกวนเจ้าพานางไปส่งที่รถม้าได้หรือไม่?" 

ฟางเทียนอวี้มองไปที่ไป๋ห่าวเจียคราหนึ่ง ก็เห็นว่านางกำลังบิดกายไปมาใบหน้าแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย เขาเองก็เป็นบุรุษย่อมดูออกถึงท่าทีของนาง 

"ได้พ่ะย่ะค่ะ แม่นางไป๋ เชิญ" 

ไป๋ห่าวเจียพยักหน้าด้วยความเขินอาย ก่อนจะเดินไปที่รถม้าพร้อมกับฟางเทียนอวี้ ระหว่างทางที่เดินมาด้วยกัน นางชี้ชวนฟางเทียนอวี้พูดคุยสารพัด ฟางเทียนอวี้เองก็พูดกับนางอย่างสุภาพ 

"ท่านอ๋อง อีกไม่กี่วันก็ใกล้จะถึงวันเกิดของหม่อมฉันแล้ว เอ่อ หากท่านอ๋องไม่รังเกียจ หม่อมฉันจะขอส่งเทียบเชิญให้ท่านอ๋องมาร่วมงานวันเกิดของหม่อมฉันที่จวนได้หรือไม่เพคะ" 

ไป๋ห่าวเจียเอ่ยด้วยท่าทีเขินอายอย่างหนักหน่วง ใบหน้างามแดงระเรื่อ นางส่งสายตาหวานเยิ้มจ้องมองฟางเทียนอวี้ตาเป็นมัน ฟางเทียนอวี้ถอนหายใจคราหนึ่งก่อนจะครุ่นคิดในใจ 

เบื่อความหล่อของตนเองจริงเชียว ทำให้สตรีหวั่นไหวจนแทบยืนไม่อยู่ 

ฟางเทียนอวี้หันไปมองไป๋ห่าวเจียก่อนจะเอ่ยตอบ

"ได้สิ เราก็เครือญาติกันทั้งนั้น" 

"จริงหรือเพคะ เช่นนั้น ฮัดชิ้ว!!!" 

ไป๋ห่าวเจียอยู่ดีดีก็จามออกมาเสียดื้อ ๆ ฟางเทียนอวี้ที่ได้เห็นเช่นนั้นก็ตกใจดวงตาเบิกกว้างด้วยความตื่นตระหนก

แย่แล้ว!!! ความสกปรกกำลังคืบคลานเข้ามาหาข้า 

ต้องรีบเบี่ยงกายหลบ!!!

ฟางเทียนอวี้หมุนกายหลบละอองฝอยจากจมูกของไป๋ห่าวเจียได้อย่างหวุดหวิด ก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก 

เพราะความหล่อของข้าช่วยเอาไว้แท้ ๆ!!! 

ไป๋ห่าวเจียที่ได้เห็นเช่นนั้นก็ตื่นตระหนกตกใจในทันที 

"ขออภัยเจ้าค่ะท่านอ๋อง" 

"นั่นอย่างไรรถม้าของแม่นางไป๋ ข้าขอตัวก่อน" 

"ท่านอ๋อง!!!" 

ฟางเทียนอวี้ก้าวเดินออกจากวังหลวงโดยไม่หันกลับมามองไป๋ห่าวเจียอีก ในใจของเขาหวาดหวั่นอย่างบอกไม่ถูก 

ก่อนมาวังหลวงถูกพุทราเน่าขว้างใส่ เข้าวังยังมาเจอแม่นางไป๋จามใส่ พักนี้ข้าคงดวงไม่ดีเสียแล้วกระมัง 

สำนักร้อยบุปผา!!! 

คงต้องหาเวลาไปสักคราคงจะดี