Mag-log inShare
อดีต
Huling Na-update:
2025-07-05 22:12:4815ปีก่อน....
"คุณสุนีย์คะรีบลงไปดูข้างล่างเถอะค่ะ" น้อยแม่บ้านคนสนิทของสุนีย์วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาในห้องของผู้เป็นนายแล้วพูดด้วยน้ำเสียตื่นเต้น
"มีอะไรเหรอน้อยค่อยๆพูด" สุนีย์พยุงตัวเองลุกจากที่นอนหลังจากที่เธอเพิ่งได้นอนไม่กี่นาทีนี้เองเพราะเธอป่วยมานานเธอจึงต้องกินยาตลอดและต้องนอนพักในช่วงกลางวัน
"คุณผู้ชายค่ะคุณผู้ชายพาใครก็ไม่รู้ค่ะเข้ามาในบ้านเป็นผู้หญิงกับเด็กค่ะ"
"แม่บ้านคนใหม่หรือเปล่า"
"ไม่น่าใช่นะคะเพราะว่าดูคุณผู้ชายท่าน เอ่อคือ"
"มีอะไรก็พูดมาน้อย"
"เอ่อน้อยว่าคุณสุนีย์ลงไปดูเองดีกว่าค่ะ มาค่ะเดี๋ยวน้อยจะพยุงลงไปนะคะ น้อยค่อยๆพยุงสุนีย์เดินลงบันไดอย่างช้าๆและระมัดระวัง พอสุนีย์เดินลงมาก็เจอสามีของตนเองกำลังนั่งคุยหยอกล้อกับเด็กผู้หญฺิงอายุราวๆสามขวบและมีหญิงสาววัยกลางคนนั่งอยู่ข้างๆด้วยใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุข
"คุณชาตินี่มันอะไรกันแล้วผู้หญิงคนนี้กับเด็กคนนั้นเป็นใคร" สุนีย์ถามสามีของเธอด้วยน้ำเสียงที่สั่นและไม่มีแรง
"เธอลงมาก็ดีแล้วฉันจะได้แนะนำให้เธอรู้จัก นี่ปานวาดเมียของฉันอีกคนส่วนนี่หนูปิ่นปักลูกสาวของฉันเองแกเพิ่งจะอายุได้สามขวบวันนี้"
"อะไรนะคะ คุณพูดใหม่ซิ"สุนีย์คิดว่าตัวเองหูฝาดหลังจากที่สามีบอกว่าคนแปลกหน้าทั้งสองคนที่เธอเห็นคือเมียกับลูก
"สวัสดีค่ะพี่นีย์น้องชื่อปานวาดนะคะเป็นภรรยาอีกคนของพี่ชาติ ยินดีที่ได้เจอกันนะคะ" ปานวาดมองสุนีย์ด้วยสายตาเยาะเย้ยอย่างเห็นได้ชัดมิหนำซ้ำยังเกาะแขนสามีของสุนีย์อย่างสนิทชิดเชื้อไม่เกรงใจเธอผู้เป็นภรรยาเลย
"ใครอยากจะรู้จักผู้หญิงอย่างเธอกันเธอมันนังผู้หญิงหน้าด้านนังนังเมียน้อย เธอพาลูกของเธอออกไปจากบัานหลังนี้เดี่ยวนี้ ไป๊!!!!" สุนีย์ไล่ปานวาดด้วยความโกรธ เธอไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่าสามีที่อยู่กินด้วยกันมานานเกือบสิบปีจะทำกับเธอได้ขนาดนี้
"เธอไม่มีสิทธิ์มาไล่ปานวาดในเมื่อปานวาดก็เป็นเมียของฉันเหมือนที่เธอเป็น"
"ทำไมคุณพูดแบบนี้"
"ฉันจะพูดในเมื่อมันคือความจริง ปานวาดคือเมียของฉันเหมือนกันกับเธอส่วนหนูปิ่นก็คือลูกของฉันเหมือนกับตานนท์นั่นแล่ะ"
"ฮือออ ฮืออออคุณทำแบบนี้กับฉันได้ยังไงคุณชาติ คุณใจร้ายกับฉันเกินไป ฮืออออ จิตใจคุณทำด้วยอะไรทำไมคุณถึงทำร้ายฉันแบบนี้" สุนีย์ร้องไห้ออกมาอย่างหนักด้วยความเสียใจ
"ทำไมจะทำไม่ได้ในเมื่อเธอให้ความสุขกับฉันไม่ได้ฉันก็ต้องหาคนมาทำหน้าที่แทนเธอและคนๆนั้นก็คือปานวาด ปานวาดเค้าดีกับฉันมากเขาดูแลปรนนิบัติฉันดีกว่าเธอซะอีก ไหนจะมีลูกสาวที่น่ารักให้ฉันอีกหนึ่งคน เธอน่าจะรู้ว่าฉันอยากได้ลูกสาวแต่เธอก็มีให้ฉันไม่ได้เพราะอาการป่วยของเธอ"
"ฉันผิดงั้นเหรอคะที่ป่วยฉันผิดเหรอคะที่ทำหน้าที่บนเตียงให้คุณไม่ได้ ฮือออ ฮืออออ"
"ใช่เธอผิดเพราะฉันเป็นผู้ชายฉันมีความต้องการในเมื่อเธอทำหน้าที่เมียไม่ได้เธอก็ไม่มีสิทธิ์มาหึงมาหวงฉันหรือมาห้ามฉัน"
"ถ้าคุณจะเอาผู้หญฺิงคนนี้เข้ามาอยู่ในบ้านงั้นเราหย่ากัน"
"ได้ฉันรอฟังคำนี้มานานแล้ว"
"คุณชาติ!!!!" สุนีย์ไม่คิดเลยว่าสามีของเธอจะเลือกผู้หญิงคนนั้นแทนเธอที่อยู่กินกันมานานหลายสิบปี
"จะหย่าเมื่อไหร่ล่ะวันนี้เลยไหม" ชาติมองหน้าภรรยาที่อยู่ร่วมกันมาด้วยความรู้สึกเฉยชาเพราะเขาหมดรักภรรยาคนนี้แล้วตอนนี้เขารักปานวาดภรรยาใหม่ของเขารวมทั้งปิ่นปักลูกสาวของเขาที่เขารักยิ่งกว่าแก้วตาดวงใจ
"แม่!!!! แม้ร้องไห้ทำไมใครทำอะไรแม่" เด็กชายชานนท์หรือนนท์วัยห้าขวบวิ่งเข้าบ้านมาหลังจากคนขับรถไปรับมาจากโรงเรียนพอเข้าบ้านมาเขาก็เห็นแม่ของตนเองยืนร้องไห้เขารีบถามด้วยความเป็นห่วง
"นนท์ ฮือออ พ่อของลูกพาเมียน้อยเข้ามาในบ้านของเรา ฮืออ ฮืออออ"
"ปานวาดไม่ใช่เมียน้อยเธอบอกลูกให้มันดีๆ" ชาติโมโหภรรยาที่เธอบอกกับลูกชายว่าปานวาดเป็นเมียน้อย เขาไม่อยากให้ปานวาดรู้สึกไม่ดีรวมถึงลูกสาวของเขาด้วย
"จะไม่ใช่ได้ยังไงในเมื่อคุณจดทะเบียนแต่งงานกับฉันแล้วมันก็ต้องเป็นเมียน้อย"
"คุณพ่อมีเมียน้อยเหรอครับ"
"ตานนท์แกห้ามเรียกน้าปานวาดว่าเมียน้อยเป็นอันขาดไม่อย่างงั้นฉันจะทำโทษแกจำไว้"
เอาตอนแรกมาฝากกันจ้าาาาา เรื่องนี้ดราม่าแน่นอนอย่างไม่ต้องสงสัย55555555ใครจิตแข็งใครสายดราม่าหน่วงตับไม่โลกสวยเชิญเข้ามาอ่านกันได้ อ่านฟรีอัพจบติดเหรียญเหมือนเดิม
Pinakabagong kabanata
ร้ายเริ่มรัก ตอนจบ
ปิ่นปัก..."ถ้าพี่นนท์ว่าดีปิ่นก็ว่าดีค่ะ^^" อะไรที่เขาคิดว่าดีฉันก็ไม่ขัดเพราะว่าเขาคงคิดมาเป็นอย่างดีแล้วถึงทำหลังจากจดทะเบียนกันเสร็จเราก็กลับมาที่บ้านเพื่อบอกข่าวดีกับทุกคนโดยเฉพาะน้องปันปันที่แกเคยพูดกับฉันหลายครั้งว่าอยากมีน้อง ตอนนี้แกกำลังจะมีน้องสมใจแล้วแต่ยังไม่รู้ว่าจะเป็นผู้หญฺิงหรือผู้ชาย"เย้ เย้ เย้ น้องกำลังจะได้เป็นพี่สาวแล้วใช่มั้ยคะแม่""ใช่ค่ะน้องดีใจมั้ยคะ""ดีใจค่า ดีใจที่สุดเลย แต่..."จากตอนแรกที่ลูกยิ้มดีใจตอนนี้ลูกทำหน้าเศร้าจนฉันตกใจ"แต่อะไรคะ" "แต่น้องไม่มีพ่อ น้องในท้องของแม่มีพ่อคือคุณลุงแต่น้องไม่มีพ่อน้องอยากมีพ่อค่าแม่>พอได้ยินลูกพูดฉันก็รีบดึงลูกมากอดเพราะตอนนี้แกก็ยังไม่รู้ว่าพี่นนท์คือพ่อเพราะฉันไม่ได้บอกและพี่นนท์เองก็ไม่ได้บอกซึ่งฉันเองเป็นคนสั่งให้เขาไม่ให้บอกแต่ตอนนี้มันคงถึงเวลาแล้วที่น้องปันปันจะได้รู้ความจริงสักทีว่าแกก็มีพ่อเหมือนคนอื่นแต่ฉันคงต้องบอกพี่นนท์ก่อนฉันอยากให้พี่นนท์บอกกับลูกด้วยตัวเขาเอง"น้องปันปันขา""ขาแม่""พรุ่งนี้แม่มีข่าวดีจะบอกเรื่องพ่อของน้องนะแต่ตอนนี้ดึกแล้วแม่พาน้องไปนอนนะคะ""ค่าแม่" คืนนั้น...หลังจากส่งลูกเข
ร้ายเริ่มรัก ทวงบุญคุณ
ชานนท์...."ทำไมเงียบไม่ตกใจเลยวะ หรือว่ามึงจำได้ว่ามึงเคยไล่ให้ปิ่นไปตาย""..........." ทำไมผมจะจำไม่ได้ผมจำได้หมดทุกอย่างนั่นแล่ะ"มึงรู้ไหมถ้าวันนั้นกูไม่ตามปิ่นมาตอนนี้มึงคงไม่มีเมียชื่อปิ่นไม่มีลูกชื่อปันปัน แล้วมึงรู้ไหมว่าชื่อลูกมึงน้องปันปันใครเป็นคนตั้ง....หึกูนี่กูกับเมียกูเป็นคนตั้ง""มึงต้องการอะไร หรือจะให้กูกราบขอบคุณมึง.. ได้ถ้ามึงต้องการเพราะกูก็เลวจริงที่ตอนนั้นทำร้ายปิ่นกับลูก" ผมไม่ได้พูดประชดนะผมพูดจากใจจริงๆ ถ้าเป็นเรื่องนี้ผมยอมรับว่าผมผิดและมันก็มีบุญคุณที่ช่วยปิ่นไว้"มึงไม่ต้องไหว้กูเพราะกูไม่ต้องการ""แล้วมึงต้องการอะไร" "ถ้ามึงไม่อยากให้ปิ่นรู้ว่ามึงไม่ได้ความจำเสื่อมมึงต้องยอมยกลูกสาวมึงให้กับลูกชายกู""ห๊ะ!!! อะไรนะ" "มึงจะตกใจทำเชี่ยไร มึงก็เห็นว่าสายฟ้าลูกชายกูชอบน้องปันปันมากเดินตามต้อยๆไม่หยุดกูเป็นพ่อกูรู้ดีว่าลูกกูคิดอะไรอยู่เพราะฉะนั้นถ้ามึงไม่อยากให้ปิ่นรู้ว่ามึงตอแหลมึงก็ห้ามปฏิเสธ""ไอ้เหี้ยเหนือลูกกูกับลูกมึงอายุเพิ่งจะสี่ขวบเองนะ""เออจองไว้ก่อนมึงจะเอาสินสอดเท่าไหร่ก็บอกกูพร้อมเปย์เพื่อลูกสะใภ้ในอนาคต""เด็กอายุแค่นี้มึงจะอะไรโตไปก็ลืมกันแล้
ร้ายเริ่มรัก ผัวเหี้ยๆ
บนรถ...."ปิ่นเชื่อว่าสักวันพี่จะต้องกลับมาจำทุกอย่างได้แน่ค่ะพี่อย่าท้อใจนะคะ" ปิ่นจับมือผมพร้อมกับให้กำลังใจเมื่อขึ้นมาบนรถแล้ว"พี่ขอบใจปิ่นมากเลยนะครับที่อยู่ดูแลพี่เป็นกำลังใจให้พี่" ผมจับมือปิ่นแล้วดึงมาจูบอย่างแสนรักแม้จะรู้สึกผิดที่โกหกเธอ"เรากลับบ้านกันดีกว่านะคะพี่จะได้พักผ่อน""ครับที่รัก^^" ผมมีความสุขมากที่ได้อยู่กับปิ่นทุกวัน ผมไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าไม่มีเธอผมจะอยู่ยังไงหลายอาทิตย์ต่อมา...ปิ่นปัก....ช่วงนี้พี่นนท์เป็นอะไรก็ไม่รู้ค่ะเหมือนเขาจะง่วงนอนทั้งวันแถมยังอาเจียนบ่อยด้วย"ปื่นพี่เหมือนจะตายเลย ช่วยพี่ที" ฉันพยุงพี่นนท์ออกมาจากในห้องน้ำแล้วพาไปนอน"ปิ่นอย่าไปไหนนะ""ค่ะปิ่นไม่ไหนหรอกพี่นอนเถอะ" ฉันอดสางสารเขาไม่ได้ก็เลยนั่งลงข้างๆให้เขาจับมือจนหลับไป เวลาต่อมา..."เธอจะร้องไห้เป็นห่วงมันทำไมเยอะแยะวะปิ่นผัวเหี้ยๆ แบบนี้สันดานก็ไม่ดีแถมยังจะมาความจำเสื่อมอีก ทิ้งมันไปเลยแล้วก็หาผัวใหม่ซะเอาที่นิสัยดีๆ ไม่ใช่แบบไอ่เชี่ยนี่"ฉันถึงกับอึ้งเมื่อได้ยินประโยคนี้ของพี่ทิศเหนือ"เหนือมึงพูดอะไรแบบนี้เนี่ยไม่สงสารนนท์บ้างหรือไงเค้าป่วยอยู่นะ" พี่นับดาวว่าให้พี่ทิศเหนือแล้
ร้ายเริ่มรัก เสียวมากNC+
ชานนท์....ตั่บ!!!!!!! ตั่บ!!!!!!!!!! ตั่บ!!!!!!!!!!!! ตั่บ!!!!!!!!!! ตั่บ!!!!!!!!!! ตั่บ!!!!!!!!!!"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ เสียวจังค่ะ พี่นนท์ปิ่นเสียวช่วยปิ่นที ฮือออ ฮือออ" ปิ่นครางลั่นห้อง ร่องรักของเธอเริ่มตอดรัดน้องชายผม แสดงว่าเธอใกล้จะเสร็จแล้วผมก็เลยจับเอวปิ่นไว้แน่นแล้วขยับตัวกระแทกสะโพกสวนขึ้นไปอย่างเป็นจังหวะปึก!!!!!!!!!!!!! ปึก!!!!!!!!!!!!!! ปึก!!!!!!!!!!!!!! ปึก!!!!!!!!!!!! ปึก!!!!!!!!!!!!!"อ๊ะ อ๊าาาา เสียว ฮือออ มันเสียวมากพี่นนท์ปิ่นจะไม่ไหวแล้ว ฮืออออ กรี๊ดดดดดดด" เสียงกรี๊ดของปิ่นมาพร้อมกับร่องรักที่กระตุกไม่หยุด สักพักน้ำหวานสีใสของเธอก็ชโลมไปทั่วท่อนเอ็นของผม ผมไม่รอช้าถอดตัวตนออกจากร่องรักของปิ่นแล้วขยับตัวลงไปก่อนจะใช้ลิ้นปาดเลียร่องรักที่มีน้ำหวานไหลทะลักไม่หยุดแผล่บ แผล่บ แผล่บ ผมค่อยๆใช้ลิ้นปาดเลียน้ำหวานที่เลอะเต็มสองกลีบกุหลาบ"อื้ออ พี่นนท์อย่าเลียแบบนี้ปิ่นเสียวค่ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาา พี่นนท์ปิ่นจะตายแล้ว ฮือออ ฮือออ" ปิ่นดิ้นทุรนทุรายไปมาเมื่อผมใช้ปลายลิ้นสอดใส่เข้าไปด้านในแล้วใช้ลิ้นตวัดที่ติ่งเสียวของเธอ"อื้อออ พี่นนท์ปิ่นจะเสร็จอีกแล้ว ฮือออ" พอรู้ว่
ร้ายเริ่มรัก ขึ้นให้หน่อยNC+
ชานนท์...."ค่อยๆทานนะคะมันร้อน" ปิ่นพูดพร้อมกับเอาผ้ามาคอยเช็ดตรงมุมปากให้ ผมแม่งอยากดึงเธอเข้ามากอดทำไมเธอแสนดีขนาดนี้ทำไมเมียผมน่ารักได้ขนาดนี้นะ แบบนี้ถ้าผมจะยอมความจำเสื่อมไปตลอดชีวิตมันจะดีไหม"พี่ทานลำบากจังมาค่ะเดี๋ยวปิ่นป้อนพี่ดีกว่านะ" สุดท้ายปิ่นก็เป็นคนป้อนให้ผมตามเดิม"พี่อิ่มมั้ยคะหรือยังไม่อิ่มปิ่นจะได้ตักมาเพิ่มให้อีก" ปิ่นถามผมหลังจากตักข้าวคำสุดท้ายให้ผมกิน"อิ่มแล้วครับ^^" ผมไม่เคยกินข้าวมื้อไหนอร่อยเท่ากับเวลาที่ปิ่นป้อนเลยเชื่อไหม แม่งผมเป็นเอามากจริงๆ ตอนนี้ผมคลั่งรักเมียตัวเองขนาดนี้ได้ไงวะ"ถ้าอย่างงั้นเดี๋ยวพี่กินยานะคะแล้วก็จะได้นอนพักผ่อน" "กินยาเสร็จแล้วปิ่นขึ้นมานอนกอดกับพี่เหมือนเดิมนะ" เพราะปกติเวลาผมกินข้าวเสร็จแล้วก็กินยาผมจะอ้อนขอให้ปิ่นขึ้นมานอนเป็นเพื่อนซึ่งเธอก็ยอมทำตามที่ผมร้องขอ"คือวันนี้ปิ่นจะไปงานวันเกิดพี่แดนค่ะอาจจะไม่ได้...""เห็นคนอื่นสำคัญกว่าพี่ก็ไม่เป็นไรครับไปเถอะพี่นอนหลับเองก็ได้แม้จะนอนไม่ค่อยหลับเท่าไหร่ก็เถอะ" พูดจบผมก็หยิบยามากินเองแล้วก็ล้มตัวลงนอนเอาผ้าคลุมตัวจนมิด สักพักผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าปิ่นเดินออกไปจากห้อง แม่งผมทำไมต้อง
ร้ายเริ่มรัก เธอ...เป็นใคร
ปิ่นปัก....ตอนนี้พี่แดนกลับไปแล้วเหลือแค่ฉันที่นั่งรอพี่นนท์อยู่ในห้อง ผ่านไปสักพักบุรุษพยาบาลรวมถึงพี่พยาบาลก็นำตัวเขากลับมาที่ห้องพักฟื้น "อาการพี่นนท์เป็นยังไงบ้างคะ" ฉันถามพี่พยาบาล"ผลเอกซเรย์จะออกวันพรุ่งนี้นะคะยังไงก็รอฟังคุณหมอบอกอีกที" พี่พยาบาลบอกกับฉันก่อนจะเดินออกไปจากห้อง ทำให้ตอนนี้ทั้งห้องเหลือแค่ฉันกับพี่นนท์ที่ยังคงนอนหลับสนิท"พี่นนท์อย่าเป็นอะไรนะคะ ปิ่นไม่อยากให้พี่เป็นอะไรไปเลย ถ้าพี่หายป่วยปิ่นมีเรื่องสำคัญจะบอกกับพี่ด้วยนะ" ฉันบอกกับเขาที่นอนหลับอยู่ชานนท์...."พี่นนท์อย่าเป็นอะไรนะคะ ปิ่นไม่อยากให้พี่เป็นอะไรไปเลยพี่ต้องรีบหายนะ" นั่นคือสิ่งที่ผมได้ยิน คือผมอ่ะฟื้นตั้งแต่ก่อนที่พยาบาลจะพาผมไปเอ็กซเรย์แล้วตั้งแต่ตอนที่ไอ้แดนไทยมันมาเยี่ยมแล้วก็แซวปิ่นผมนี่ขากระตุกอยากลุกแต่ลุกไม่ไหวร่างกายไม่อำนวย พอเข้าห้องมาเจอปิ่นนั่งรออยู่ผมก็แกล้งทำเป็นหลับต่อทันทีเพื่อดูว่าเธอจะมีอากัปกิริยายังไง"พี่รีบหายนะคะปิ่นมีเรื่องสำคัญจะบอกกับพี่" เรื่องสำคัญอะไรหรือว่าปิ่นจะบอกว่าเธอจะไปจากผม ใช่มันต้องเป็นแบบนั้นเพราะก่อนหน้านี้เธอบอกกับผมว่าเธอจะไปอยู่ที่อื่นเพราะเธอไม่อยากผ
Maaari mong magustuhan
MAKE A MISTAKE พลั้งพลาดรัก | เพอร์ซุส
อยู่ในตะเกียงแก้ว580 viewsHEAT WAVE คลื่นความร้าย
-Something813 viewsกรงรักราชาโจร
พลอยแก้ว701 viewsทวงรักร้ายนายวิศวะ(เลว) | เวหา x เชอรีน
Aoybabyz4.3K viewsตื๊อรักร้ายยัยแฟนเก่า
รอยหยัก - หนิงอัน354 viewsรักหมดใจยัยสุดเฉิ่ม
ขนมปังรสหวาน919 viewsLOVE LOSER ร้ายพ่ายรัก (จบ )
อยู่ในตะเกียงแก้ว2.8K viewsสุดทางเสือ
นิยายของเนม1.6K views
