Mag-log inShare
ตัวภาระ
Huling Na-update:
2025-07-15 17:38:20ปิ่นปัก...
ฉันนั่งใจหายใจคว่ำมาตลอดทางเพราะพี่นนท์ขับรถเร็วมากเร็วจนฉันกลัวจนต้องหลับตามตลอดทางฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไรแต่เท่าที่สังเกตเขาเริ่มมีอาการไม่พอใจอะไรสักอย่างตั้งแต่ไปที่คอนโดของเพื่อนเขาแล้ว
"เอ่อคุณนนท์จะไปไหนคะ"
"ไปกินเหล้า"
"คุณนนท์ไม่ได้จะกลับบ้านเหรอคะ"
"ฉันบอกเธอตอนไหนว่าจะกลับบ้าน"
"แต่ว่า..."
"ถ้าเธออยากกลับก็ลงไป" พูดจบเขาก็จอดเข้าข้างทางแต่ว่าตรงที่เขาจอดมันมืดมากและเปลี่ยวมาด้วย
"ลงไปดิ"
"แต่ตรงนี้มันมืดแล้วก็เปลี่ยวปิ่นกลัวค่ะ"
"เรื่องมากชิบหาย ภาระชัดๆฉันไม่น่าให้เธอขึ้นรถมาด้วยเลย" เขาหัวเสียใส่ฉันฉันก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน
"ตกลงจะลงไม่ลง"
"ไม่ลงค่ะ เอ่อคุณนนท์ไปไหนปิ่นไปด้วยก็ได้ค่ะ" พอฉันบอกแบบนั้นเขาก็เหยียบนคันเร่งแล้วขับออกไปด้วยความเร็วจนฉันต้องรีบเอามือยันคอนโซลหน้ารถไว้เพราะไม่งั้นหัวฉันกระแทกแน่แม้จะคาดเข็มขัดล้วก็ตาม
"ที่นี่ที่ไหนเหรอคะ" ฉันหันไปถามเขาหลังจากที่เขาจอดรถเรียบร้อยแล้ว ฉันมองไปรอบๆบริเวณลานจอดรถขนาดใหญ่ที่มีคือรถหรูจอดอยู่เป็นจำนวนมาก แต่ฉันถามไปเขาก็ไม่ตอบก่อนจะเปิดประตูรถลงไปฉันก็เลยรีบลงตาม
"ปิ่นไปด้วยค่ะ" ฉันรีบเดินตามหลังเขาไปโดยที่เขาก็ไม่ได้ห้ามหรือพูดอะไร นั่นก็แปลว่าเขายอมให้ฉันเดินตาม ฉันเดินตามเขามาจนกระทั่งเห็นว่าที่ๆเขามาคือผับ
"เอ่อคุณนนท์มาผับเหรอคะ"
"............"
"แต่ปิ่นใส่ชุดนักเรียนปิ่นเข้าไม่ได้"
"นั่นมันเรื่องของเธอ"
"ถ้าอย่างงั้นปิ่นไปรอที่รถนะคะ"
"............." เขาไม่ตอบก่อนจะเดินเข้าไปด้านในโดยไม่สนใจว่าฉันจะทำยังไง ฉันหันซ้ายมองขวาตอนนี้มีคนเดินเข้าเดินออกกันอยู่หน้าผับเป็นจำนวนมากซึ่งทุกสายตาต่างก็จับจ้องมาที่ฉันอาจจะเป็นเพราะฉันใส่ชุดนักเรียนอยู่ ฉันไม่รู้จะทำยังไงก็เลยเดินกลับมาที่รถ แต่ปรากฏว่าฉันเปิดประตูรถไม่ได้เพราะฉันไม่มีกุญแจ ฉันไม่รู้จะทำยังไงก็เลยนั่งรออยู่บริเวณแถวนั้นโดยที่ไม่รู้เลยว่าเขาจะออกมาตอนไหน หรือว่าฉันจะเรียกรถกลับบ้านเองดี ฉันตัดสินใจกดเรียกรถแต่พอเห็นราคาแล้วฉันถึงกับต้องกดยกเลิกในทันทีเพราะราคามันแพงมากนั่นก็หมายความว่าที่นี่อยู่ห่างจากบ้านพอสมควร ฉันคงต้องอยู่รอเขาจนกว่าเขาจะออกมานั่นแล่ะ
"เห้ยไอ้หมีนี่มันรถไปเชี่ยนนท์นี่หว่ากูจำได้ว่าแต่ทำไมมันมาเร็วกว่าพวกเราวะ"
"นั่นดิ" เสียงใครกันแต่ดูเหมือนจะรู้จักพี่นนท์ฉันก็เลยตัดสินเดินไปหาเพื่อนของพี่นนท์เผื่อเขาจะช่วยอะไรฉันได้
"สวัสดีค่ะ" ฉันยกมือไหว้เพื่อนพี่นนท์ที่ฉันเหมือนจะคุ้นหน้าอยู่เหมือนเคยเจอที่ไหน
"เธอเป็นใคร!!!"
"เอ่อคือปิ่นเป็น......" ฉันกำลังคิดว่าจะตอบว่ายังไงดี
"ปิ่น??ปิ่นปักหรือเปล่า"
"ชะใช่ค่ะ คุณสองคนรู้จักปิ่นด้วยเหรอคะ"
"เธอเป็นน้องสาวไอ้นนท์ใช่ไหม"
"เอ่อ ใช่ค่ะ" ฉันหวังว่าเขาจะไม่โกรธฉันหรอกนะที่ฉันตอบเพื่อนเขาไปแบบนั้นว่าฉันเป็นน้องสาวของเขา
"เธอมาทำอะไรตรงนี้แล้วไอ้นนท์ล่ะ"
"คุณนนท์เข้าไปข้างในแล้วค่ะแต่ปิ่นเข้าไม่ได้ก็เลยมารอที่รถแต่ปิ่นขึ้นรถไม่ได้เพราะไม่มีกุญแจ"
"แล้วทำไมไม่โทรบอกมันให้มันเอากุญแจออกมาให้ล่ะ"
"คือปิ่น....ไม่มีเบอร์คุณนนท์ค่ะ"
"ไม่มีเบอร์??"
"ค่ะ"
"แล้วเธอก็จะรอมันจนกว่ามันจะกลับงั้นดิ"
"ก็คงต้องเป็นอย่างนั้นค่ะ"
"เอางี้เดี๋ยวพวกพี่จะพาเราเข้าไปข้างในให้อยู่คนเดียวตรงนี้มันอันตรายเป็นผู้หญิงด้วยไหนจะใส่ชุดนักเรียนอีก"
"ขอบคุณค่ะแต่ปิ่นเข้าได้เหรอคะปิ่นใส่ชุดนักเรียนนะคะ"
"เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหา ปัญหามันอยู่ตรงที่เราอายุถึงสิบแปดหรือยังแต่ดูจากการใส่ชุดนักเรียนพี่ว่าน่าจะยังนะ"
"ปิ่นเพิ่งสิบแปดไม่กี่วันนี้เองค่ะ"
"ถ้างั้นก็เข้าได้อยู่ ป่ะเดี๋ยวพี่เอาเสื้อคลุมให้คนจะได้ไม่สังเกตชุดนักเรียน"
"ขอบคุณค่ะพี่ เอ่อพี่สองคนชื่ออะไรกันเหรอคะ"
"พี่ชื่อทิวส่วนไอ้นี่ชื่อหมี"
"ขอบคุณนะคะพี่ทิวพี่หมี"
หลังจากนั้นฉันก็เดินตามพี่ทิวกับพี่หมีเข้ามาในผับ เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เข้ามาสถานที่แบบนี้ ฉันเดินตามพี่ทั้งสองคนขึ้นไปชั้นบนจนกระทั่งมาเจอพี่นนท์กำลังนั่งเทเหล้าใส่แก้วอยู่ และดูเหมือนเขาจะกินไปเยอะแล้ว
"มึงเป็นเชี่ยอะไรของมึงไอ้นนท์มาถึงก็แดกเอาแดกเอาไม่รอพวกกูเลย" พี่ทิวถามพี่นนท์ซึ่งเขาก็คงไม่ได้สังเกตว่าฉันอยู่ตรงนี้อาจจะเป็นเพราะข้างในมันค่อนข้างมืดก็เลยทำให้เขาไม่ได้สนใจหรือสังเกต
"กูอกหัก" ฉันอึ้งไปเมื่อได้ยินแบบนั้น พี่นนท์อกหักงั้นเหรอเขามีคนรักแล้วเหรอฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลย
"อกหัก?? มึงอกหักได้ไงมึงไม่มีแฟน"
"กูแอบชอบคนๆนึงแต่วันนี้กูก็เพิ่งรู้ว่าเธอคนนั้นมีแฟนแล้ว"
"อ่อ อกหักเพราะแอบรักคนมีเจ้าของ"
"กูแม่งไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อนดาวเป็นคนแรกที่ทำให้กูอยากมีคนรักอยากมีแฟนสักคนแต่สุดท้าย..แม่งเอ้ย" อึก อึก อึก พี่นนท์เทเหล้าเข้าปากทั้งขวดจนเพื่อเขาห้ามแทบไม่ทัน
"เห้ยเบาๆเพื่อนใจเย็นๆ"
"กูอยากเมา กูอยากเมาพวกมึงเข้าใจไหม"
"เออกูรู้ แต่มึงก็ต้องทำใจในเมื่อเขามีแฟนแล้วมึงก็ต้องตัดใจ"
"กูแม่งไม่น่าเลยว่ะ กูหวังเอาไว้มากกับเธอคนนี้" ฉันรู้สึกสงสารเขามากฉันไม่เคยเห็นพี่นนท์ในมุมนี้มาก่อนเลย เขาคงเสียใจและผิดหวังมากจริงๆ ฉันอยากรู้แล้วว่าผู้หญิงคนไหนถึงทำให้พี่นนท์ชอบได้มากขนาดนี้
พี่นนท์เหล้าเข้าปากแบบไม่ยั้ง
"กูปวดฉี่ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อน" เขาพยายามพยุงตัวเองลุกจากโต๊ะเพื่อไปเข้าห้องน้ำแต่ด้วยความที่มึนๆหัวก็เลยทำให้เขาเซมาโดนฉันที่นั่งอยู่
"ปิ่น??เธอเข้ามาได้ไงใครสั่งให้เข้ามาห๊ะ"
"เอ่อคือปิ่น"
"พวกกูสองคนชวนน้องสาวมึงเข้ามาเองแล่ะ"
"น้องสาวเหี้ยไรกูไม่เคยมีน้องสาว!!!! ยัยนี่ก็แค่ลูกของผู้หญิงสารเลวที่มาหลอกพ่อกู!!เพราะฉะนัhนพวกมึงอย่าพูดว่ายัยนี่เป็นน้องสาวกูกูไม่ชอบ!!!!"
"เออๆพวกกูขอโทษละกันว่าแต่มึงจะเข้าห้องน้ำใช่ไหมป่ะเดี๋ยวกูไปส่งมึงเองเพราะสภาพมึงตอนนี้คงเดินไปเองไม่ไหวแน่" พี่ทิวคงกลัวว่าพี่นนท์จะฟาดงวงฟาดงาใส่ฉันอีกก็เลยพยุงตัวพี่นนท์ไปเข้าห้องน้ำทำให้ทั้งโต๊ะเหลือแค่ฉันกับพี่หมีสองคน
"มันเมาอย่าไปถือสามันเลยนะปิ่น"
"ค่ะ ปิ่นชินแล้วค่ะ"
Pinakabagong kabanata
ร้ายเริ่มรัก ตอนจบ
ปิ่นปัก..."ถ้าพี่นนท์ว่าดีปิ่นก็ว่าดีค่ะ^^" อะไรที่เขาคิดว่าดีฉันก็ไม่ขัดเพราะว่าเขาคงคิดมาเป็นอย่างดีแล้วถึงทำหลังจากจดทะเบียนกันเสร็จเราก็กลับมาที่บ้านเพื่อบอกข่าวดีกับทุกคนโดยเฉพาะน้องปันปันที่แกเคยพูดกับฉันหลายครั้งว่าอยากมีน้อง ตอนนี้แกกำลังจะมีน้องสมใจแล้วแต่ยังไม่รู้ว่าจะเป็นผู้หญฺิงหรือผู้ชาย"เย้ เย้ เย้ น้องกำลังจะได้เป็นพี่สาวแล้วใช่มั้ยคะแม่""ใช่ค่ะน้องดีใจมั้ยคะ""ดีใจค่า ดีใจที่สุดเลย แต่..."จากตอนแรกที่ลูกยิ้มดีใจตอนนี้ลูกทำหน้าเศร้าจนฉันตกใจ"แต่อะไรคะ" "แต่น้องไม่มีพ่อ น้องในท้องของแม่มีพ่อคือคุณลุงแต่น้องไม่มีพ่อน้องอยากมีพ่อค่าแม่>พอได้ยินลูกพูดฉันก็รีบดึงลูกมากอดเพราะตอนนี้แกก็ยังไม่รู้ว่าพี่นนท์คือพ่อเพราะฉันไม่ได้บอกและพี่นนท์เองก็ไม่ได้บอกซึ่งฉันเองเป็นคนสั่งให้เขาไม่ให้บอกแต่ตอนนี้มันคงถึงเวลาแล้วที่น้องปันปันจะได้รู้ความจริงสักทีว่าแกก็มีพ่อเหมือนคนอื่นแต่ฉันคงต้องบอกพี่นนท์ก่อนฉันอยากให้พี่นนท์บอกกับลูกด้วยตัวเขาเอง"น้องปันปันขา""ขาแม่""พรุ่งนี้แม่มีข่าวดีจะบอกเรื่องพ่อของน้องนะแต่ตอนนี้ดึกแล้วแม่พาน้องไปนอนนะคะ""ค่าแม่" คืนนั้น...หลังจากส่งลูกเข
ร้ายเริ่มรัก ทวงบุญคุณ
ชานนท์...."ทำไมเงียบไม่ตกใจเลยวะ หรือว่ามึงจำได้ว่ามึงเคยไล่ให้ปิ่นไปตาย""..........." ทำไมผมจะจำไม่ได้ผมจำได้หมดทุกอย่างนั่นแล่ะ"มึงรู้ไหมถ้าวันนั้นกูไม่ตามปิ่นมาตอนนี้มึงคงไม่มีเมียชื่อปิ่นไม่มีลูกชื่อปันปัน แล้วมึงรู้ไหมว่าชื่อลูกมึงน้องปันปันใครเป็นคนตั้ง....หึกูนี่กูกับเมียกูเป็นคนตั้ง""มึงต้องการอะไร หรือจะให้กูกราบขอบคุณมึง.. ได้ถ้ามึงต้องการเพราะกูก็เลวจริงที่ตอนนั้นทำร้ายปิ่นกับลูก" ผมไม่ได้พูดประชดนะผมพูดจากใจจริงๆ ถ้าเป็นเรื่องนี้ผมยอมรับว่าผมผิดและมันก็มีบุญคุณที่ช่วยปิ่นไว้"มึงไม่ต้องไหว้กูเพราะกูไม่ต้องการ""แล้วมึงต้องการอะไร" "ถ้ามึงไม่อยากให้ปิ่นรู้ว่ามึงไม่ได้ความจำเสื่อมมึงต้องยอมยกลูกสาวมึงให้กับลูกชายกู""ห๊ะ!!! อะไรนะ" "มึงจะตกใจทำเชี่ยไร มึงก็เห็นว่าสายฟ้าลูกชายกูชอบน้องปันปันมากเดินตามต้อยๆไม่หยุดกูเป็นพ่อกูรู้ดีว่าลูกกูคิดอะไรอยู่เพราะฉะนั้นถ้ามึงไม่อยากให้ปิ่นรู้ว่ามึงตอแหลมึงก็ห้ามปฏิเสธ""ไอ้เหี้ยเหนือลูกกูกับลูกมึงอายุเพิ่งจะสี่ขวบเองนะ""เออจองไว้ก่อนมึงจะเอาสินสอดเท่าไหร่ก็บอกกูพร้อมเปย์เพื่อลูกสะใภ้ในอนาคต""เด็กอายุแค่นี้มึงจะอะไรโตไปก็ลืมกันแล้
ร้ายเริ่มรัก ผัวเหี้ยๆ
บนรถ...."ปิ่นเชื่อว่าสักวันพี่จะต้องกลับมาจำทุกอย่างได้แน่ค่ะพี่อย่าท้อใจนะคะ" ปิ่นจับมือผมพร้อมกับให้กำลังใจเมื่อขึ้นมาบนรถแล้ว"พี่ขอบใจปิ่นมากเลยนะครับที่อยู่ดูแลพี่เป็นกำลังใจให้พี่" ผมจับมือปิ่นแล้วดึงมาจูบอย่างแสนรักแม้จะรู้สึกผิดที่โกหกเธอ"เรากลับบ้านกันดีกว่านะคะพี่จะได้พักผ่อน""ครับที่รัก^^" ผมมีความสุขมากที่ได้อยู่กับปิ่นทุกวัน ผมไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าไม่มีเธอผมจะอยู่ยังไงหลายอาทิตย์ต่อมา...ปิ่นปัก....ช่วงนี้พี่นนท์เป็นอะไรก็ไม่รู้ค่ะเหมือนเขาจะง่วงนอนทั้งวันแถมยังอาเจียนบ่อยด้วย"ปื่นพี่เหมือนจะตายเลย ช่วยพี่ที" ฉันพยุงพี่นนท์ออกมาจากในห้องน้ำแล้วพาไปนอน"ปิ่นอย่าไปไหนนะ""ค่ะปิ่นไม่ไหนหรอกพี่นอนเถอะ" ฉันอดสางสารเขาไม่ได้ก็เลยนั่งลงข้างๆให้เขาจับมือจนหลับไป เวลาต่อมา..."เธอจะร้องไห้เป็นห่วงมันทำไมเยอะแยะวะปิ่นผัวเหี้ยๆ แบบนี้สันดานก็ไม่ดีแถมยังจะมาความจำเสื่อมอีก ทิ้งมันไปเลยแล้วก็หาผัวใหม่ซะเอาที่นิสัยดีๆ ไม่ใช่แบบไอ่เชี่ยนี่"ฉันถึงกับอึ้งเมื่อได้ยินประโยคนี้ของพี่ทิศเหนือ"เหนือมึงพูดอะไรแบบนี้เนี่ยไม่สงสารนนท์บ้างหรือไงเค้าป่วยอยู่นะ" พี่นับดาวว่าให้พี่ทิศเหนือแล้
ร้ายเริ่มรัก เสียวมากNC+
ชานนท์....ตั่บ!!!!!!! ตั่บ!!!!!!!!!! ตั่บ!!!!!!!!!!!! ตั่บ!!!!!!!!!! ตั่บ!!!!!!!!!! ตั่บ!!!!!!!!!!"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ เสียวจังค่ะ พี่นนท์ปิ่นเสียวช่วยปิ่นที ฮือออ ฮือออ" ปิ่นครางลั่นห้อง ร่องรักของเธอเริ่มตอดรัดน้องชายผม แสดงว่าเธอใกล้จะเสร็จแล้วผมก็เลยจับเอวปิ่นไว้แน่นแล้วขยับตัวกระแทกสะโพกสวนขึ้นไปอย่างเป็นจังหวะปึก!!!!!!!!!!!!! ปึก!!!!!!!!!!!!!! ปึก!!!!!!!!!!!!!! ปึก!!!!!!!!!!!! ปึก!!!!!!!!!!!!!"อ๊ะ อ๊าาาา เสียว ฮือออ มันเสียวมากพี่นนท์ปิ่นจะไม่ไหวแล้ว ฮืออออ กรี๊ดดดดดดด" เสียงกรี๊ดของปิ่นมาพร้อมกับร่องรักที่กระตุกไม่หยุด สักพักน้ำหวานสีใสของเธอก็ชโลมไปทั่วท่อนเอ็นของผม ผมไม่รอช้าถอดตัวตนออกจากร่องรักของปิ่นแล้วขยับตัวลงไปก่อนจะใช้ลิ้นปาดเลียร่องรักที่มีน้ำหวานไหลทะลักไม่หยุดแผล่บ แผล่บ แผล่บ ผมค่อยๆใช้ลิ้นปาดเลียน้ำหวานที่เลอะเต็มสองกลีบกุหลาบ"อื้ออ พี่นนท์อย่าเลียแบบนี้ปิ่นเสียวค่ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาา พี่นนท์ปิ่นจะตายแล้ว ฮือออ ฮือออ" ปิ่นดิ้นทุรนทุรายไปมาเมื่อผมใช้ปลายลิ้นสอดใส่เข้าไปด้านในแล้วใช้ลิ้นตวัดที่ติ่งเสียวของเธอ"อื้อออ พี่นนท์ปิ่นจะเสร็จอีกแล้ว ฮือออ" พอรู้ว่
ร้ายเริ่มรัก ขึ้นให้หน่อยNC+
ชานนท์...."ค่อยๆทานนะคะมันร้อน" ปิ่นพูดพร้อมกับเอาผ้ามาคอยเช็ดตรงมุมปากให้ ผมแม่งอยากดึงเธอเข้ามากอดทำไมเธอแสนดีขนาดนี้ทำไมเมียผมน่ารักได้ขนาดนี้นะ แบบนี้ถ้าผมจะยอมความจำเสื่อมไปตลอดชีวิตมันจะดีไหม"พี่ทานลำบากจังมาค่ะเดี๋ยวปิ่นป้อนพี่ดีกว่านะ" สุดท้ายปิ่นก็เป็นคนป้อนให้ผมตามเดิม"พี่อิ่มมั้ยคะหรือยังไม่อิ่มปิ่นจะได้ตักมาเพิ่มให้อีก" ปิ่นถามผมหลังจากตักข้าวคำสุดท้ายให้ผมกิน"อิ่มแล้วครับ^^" ผมไม่เคยกินข้าวมื้อไหนอร่อยเท่ากับเวลาที่ปิ่นป้อนเลยเชื่อไหม แม่งผมเป็นเอามากจริงๆ ตอนนี้ผมคลั่งรักเมียตัวเองขนาดนี้ได้ไงวะ"ถ้าอย่างงั้นเดี๋ยวพี่กินยานะคะแล้วก็จะได้นอนพักผ่อน" "กินยาเสร็จแล้วปิ่นขึ้นมานอนกอดกับพี่เหมือนเดิมนะ" เพราะปกติเวลาผมกินข้าวเสร็จแล้วก็กินยาผมจะอ้อนขอให้ปิ่นขึ้นมานอนเป็นเพื่อนซึ่งเธอก็ยอมทำตามที่ผมร้องขอ"คือวันนี้ปิ่นจะไปงานวันเกิดพี่แดนค่ะอาจจะไม่ได้...""เห็นคนอื่นสำคัญกว่าพี่ก็ไม่เป็นไรครับไปเถอะพี่นอนหลับเองก็ได้แม้จะนอนไม่ค่อยหลับเท่าไหร่ก็เถอะ" พูดจบผมก็หยิบยามากินเองแล้วก็ล้มตัวลงนอนเอาผ้าคลุมตัวจนมิด สักพักผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าปิ่นเดินออกไปจากห้อง แม่งผมทำไมต้อง
ร้ายเริ่มรัก เธอ...เป็นใคร
ปิ่นปัก....ตอนนี้พี่แดนกลับไปแล้วเหลือแค่ฉันที่นั่งรอพี่นนท์อยู่ในห้อง ผ่านไปสักพักบุรุษพยาบาลรวมถึงพี่พยาบาลก็นำตัวเขากลับมาที่ห้องพักฟื้น "อาการพี่นนท์เป็นยังไงบ้างคะ" ฉันถามพี่พยาบาล"ผลเอกซเรย์จะออกวันพรุ่งนี้นะคะยังไงก็รอฟังคุณหมอบอกอีกที" พี่พยาบาลบอกกับฉันก่อนจะเดินออกไปจากห้อง ทำให้ตอนนี้ทั้งห้องเหลือแค่ฉันกับพี่นนท์ที่ยังคงนอนหลับสนิท"พี่นนท์อย่าเป็นอะไรนะคะ ปิ่นไม่อยากให้พี่เป็นอะไรไปเลย ถ้าพี่หายป่วยปิ่นมีเรื่องสำคัญจะบอกกับพี่ด้วยนะ" ฉันบอกกับเขาที่นอนหลับอยู่ชานนท์...."พี่นนท์อย่าเป็นอะไรนะคะ ปิ่นไม่อยากให้พี่เป็นอะไรไปเลยพี่ต้องรีบหายนะ" นั่นคือสิ่งที่ผมได้ยิน คือผมอ่ะฟื้นตั้งแต่ก่อนที่พยาบาลจะพาผมไปเอ็กซเรย์แล้วตั้งแต่ตอนที่ไอ้แดนไทยมันมาเยี่ยมแล้วก็แซวปิ่นผมนี่ขากระตุกอยากลุกแต่ลุกไม่ไหวร่างกายไม่อำนวย พอเข้าห้องมาเจอปิ่นนั่งรออยู่ผมก็แกล้งทำเป็นหลับต่อทันทีเพื่อดูว่าเธอจะมีอากัปกิริยายังไง"พี่รีบหายนะคะปิ่นมีเรื่องสำคัญจะบอกกับพี่" เรื่องสำคัญอะไรหรือว่าปิ่นจะบอกว่าเธอจะไปจากผม ใช่มันต้องเป็นแบบนั้นเพราะก่อนหน้านี้เธอบอกกับผมว่าเธอจะไปอยู่ที่อื่นเพราะเธอไม่อยากผ
Maaari mong magustuhan
พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน
Naya Solene615 viewsเมียเด็ก
CCHANOKNET6.3K viewsคลั่งรักร้ายนายวิศวะ
Kim Nayeol12.3K viewsBe mine วิศวะเถื่อน
NaLa.Sri4.8K viewsสะดุดรักวิศวะขี้หึง
ชาไทยเย็น3.8K viewsSugar Daddy ครูพละแสนรัก
เลดี้ ปลาวาฬ✿429 viewsMy Baby ก้าวไปเจอรัก
ต้นนุ่น'นน265 viewsBad Engineer พิษรักร้ายวิศวะหวงรัก
BlueSoda438 views
