บทที่ 5 เปลี่ยนหลังคาบ้าน 30%

๕

เปลี่ยนหลังคาบ้าน

            เพียงฤดีตื่นนอนตั้งแต่ยังไม่หกโมงเช้า เธอรีบไปอาบน้ำแล้วแต่งตัวให้พร้อมสำหรับจะทำงานหนักในวันนี้ ใส่เสื้อยืดแขนสั้นสีดำ กับกางเกงผ้ายืดสีดำเพื่อให้เดินเหินได้คล่องและไม่เปื้อนง่ายนัก รวบผมขึ้นเป็นมวยกลางศีรษะ แล้วรีบเข้าครัวไปทำอาหารเช้า

            วันนี้เธอทำข้าวต้มหมูทรงเครื่อง กับทำอาหารเช้าที่เขาน่าจะชอบก็คือ ไส้กรอก ไข่ดาว หมูแฮม กับขนมปังปิ้ง เนื่องจากเขาหยิบใส่รถเข็นมาจำนวนมาก แล้วหันไปเสียบปลั๊กกาน้ำร้อนเอาไว้ เพราะดูแล้วเขาน่าจะชอบดื่มกาแฟในตอนเช้าเช่นเดียวกัน

            กลิ่นอาหารและเสียงกุกกักในยามเช้าปลุกให้คนที่นอนอยู่ชั้นบนตื่นขึ้นมา เขาคว้าผ้าเช็ดตัวและเสื้อผ้าสำหรับเปลี่ยนเดินลงมาข้างล่าง เนื่องจากห้องน้ำชั้นบนยังไม่สามารถใช้งานได้

            เขาเดินผ่านห้องครัวเห็นเพียงฤดีกำลังทอดไข่ดาว เธอหันมายิ้มกว้างแล้วถามว่า “ตื่นแล้วหรือคะพี่คีริน ฤดีทำอาหารใกล้เสร็จแล้วค่ะ เดี๋ยวฤดีตั้งโต๊ะที่หน้าบ้านเหมือนเดิมนะคะ” หญิงสาวว่า

            “อืม” เขาพยักหน้าก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำ เมื่อออกมาจากห้องน้ำ ก็เห็นว่าเพียงฤดีไม่ได้อยู่ในครัวแล้ว เธอคงไปตั้งโต๊ะอาหารอยู่หน้าบ้าน เขาจึงเดินขึ้นไปบนห้องจัดการกับหน้าตาผมเผ้าของตัวเองให้ดูดีขึ้น ก่อนจะเดินลงมา เห็นเธอนั่งรออยู่ที่โต๊ะอาหาร เมื่อเขามานั่งเธอจึงลุกเดินเข้าไปในบ้าน แล้วกลับมาพร้อมกับกาแฟร้อน ๆ สองถ้วย

            “กาแฟค่ะพี่คีริน ฤดีกลัวจะเย็นซะก่อนก็เลยไม่ได้ชงไว้รอค่ะ” เขาพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะมองอาหารตรงหน้า

            “แล้วเราไม่กินแบบพี่เหรอ” เขาถามเมื่อเห็นตรงหน้าเธอมีข้าวต้มอยู่ถ้วยเดียว ขณะที่ตรงหน้าเขามีทั้งข้าวต้มและอาหารเช้าแบบฝรั่ง

            “ฤดีอยากทานข้าวต้มค่ะ ปกติไม่ค่อยถนัดอาหารฝรั่ง” เธอว่า เขาพยักหน้าเข้าใจ เขาเองก็ไม่ได้ชอบอาหารแบบนี้เท่าไรนัก แต่ซื้อตามความเคยชิน เพราะนิรากินแบบนี้ เขาก็นึกว่าหญิงสาวที่มาจากในเมืองแบบเธอน่าจะชอบอาหารแบบนี้เหมือนกัน แต่กลับกลายเป็นว่าเขาคิดผิด

เขาเห็นเธอลงมือรับประทานข้าวต้มตรงหน้าอย่างเงียบ ๆ เขาจึงก้มลงรับประทานอาหารเช่นเดียวกัน เพียงไม่นานอาหารที่เธอทำไว้ก็หมดลง เธอจึงเก็บจานชามไปล้าง แล้วเดินออกมาข้างนอก เห็นเขากำลังโบกมือให้รถหกล้อที่ขนวัสดุก่อสร้างมาให้ แล้วชี้จุดให้พนักงานว่าจะให้วางอะไรไว้ตรงไหน เพื่อให้เขาสะดวกต่อการทำงานให้มากที่สุด

สิ่งที่เธอต้องทำในตอนนี้ก็คือช่วยเขาขนกระเบื้องมุงหลังคาบางส่วนขึ้นไปบนชั้นสองของบ้าน ส่วนเขาก็ขึ้นไปสำรวจแผ่นกระเบื้องที่ต้องเปลี่ยน รวมทั้งโครงสร้างหลังคาว่ามีส่วนไหนผุพังบ้าง เขารื้อกระเบื้องลงมาจำนวนหนึ่ง แล้วเปลี่ยนไม้ระแนงและไม้แปที่ชำรุดซึ่งใช้เวลาไปเกือบเต็มวันในการเปลี่ยนไม้ใหม่  

เขาต้องลงมาจัดการวัดไม้ตัดไม้ทีละชิ้นเพื่อนำขึ้นไปเปลี่ยน หญิงสาวทำได้เพียงช่วยหยิบโน่นส่งนี่ให้ตามที่เขาร้องขอ

“เฮ้อ เสร็จซะที ต่อไปก็ต้องเร่งมุงกระเบื้องละ ไม่งั้นเดี๋ยวฝนตกมาจะยุ่ง เราคงต้องอยู่ช่วยพี่จนดึกเลยนะวันนี้ ไหวไหม” เขาถาม หญิงสาวได้แต่พยักหน้า

“ได้ค่ะ แต่เดี๋ยวฤดีไปเตรียมกับข้าวมื้อเย็นก่อนนะคะ”

“ของพี่ไม่ต้องทำอะไรมากหรอก แค่ผัดกะเพราราดข้าวให้พี่สักจานก็พอ จะได้ไม่เสียเวลาทำงาน” เขาว่า

“ค่ะ” หญิงสาวว่าแล้วก็ลงไปทำอาหาร เพียงครู่เดียวเธอก็นำผัดกะเพราหมูสับราดข้าวกับไข่ดาวขึ้นมาให้เขาหนึ่งจาน และของเธอด้วยอีกหนึ่งจานพร้อมกับน้ำคนละขวด เขานั่งพิงผนังบ้านแล้วกินข้าวด้วยท่าทางหิวโหย เธอก็เช่นกัน

หลังจากกินข้าวกันเสร็จก็เร่งมือมุงหลังคาต่อ เพราะตอนนี้ก็ปาเข้าไปเกือบห้าโมงเย็นแล้ว แต่กระเบื้องที่รื้อลงมายังเอาขึ้นไปไม่หมด หากฝนตกลงมาน้ำคงได้ท่วมในบ้านเป็นแน่

เขาเร่งมือมุงหลังคาจนเสร็จโดยที่เธอเป็นคนส่งกระเบื้องหลายแผ่นให้เขารับไปวางไว้บนนั่งร้าน หลังจากนั้นเขาจะหยิบกระเบื้องแล้วปีนขึ้นไปบนหลังคาอีกที ซึ่งดูไม่ค่อยสะดวกสักเท่าไร

เธอจึงปีนขึ้นไปบนนั่งร้านแล้วส่งกระเบื้องให้เขาซึ่งอยู่บนหลังคา ทำให้งานเสร็จไวขึ้นกว่าที่คิด เพียงสี่ทุ่มก็เสร็จเรียบร้อย ทั้งสองคนลงมาแล้วนั่งพิงผนังอย่างหมดแรง คีรินหันมองคนที่ช่วยให้เขาเบาแรงลงมากแล้วถามว่า

“เหนื่อยล่ะสิเรา”

“นิดหน่อยค่ะ มันจะไม่รั่วแล้วใช่ไหมคะ เธอหันไปถามเขา”

“คิดว่าไม่น่าจะรั่วแล้วละ แต่ยังไงก็รอดูตอนฝนตกอีกที ถ้าตรงไหนรั่วค่อยขึ้นไปแก้ใหม่” เขาว่า

“พี่คีรินมีอะไรให้ฤดีช่วยอีกไหมคะ”

“ป่านนี้แล้วพี่จะใช้อะไรเราได้อีกล่ะ แค่นี้ก็พี่ก็เกรงใจมากแล้ว แต่ความจำเป็นบังคับ เลยต้องใช้แรงงานผู้หญิงบ้าง” เขาว่า

เพราะปกติแล้วเขาไม่เคยใช้นิราให้ทำงานหนักเลย โดยเฉพาะงานแบบนี้นิราไม่มีวันทำแน่ แต่คราวนี้เขาจำเป็นจริง ๆ เพราะต้องแก้ปัญหาเฉพาะหน้าไปก่อน หากรอหาช่างก็คงต้องใช้เวลาหาช่างอีกสองสามวันเป็นอย่างน้อย และอีกอย่างหนึ่ง เงินของเขาเหลือน้อยเต็มที เขาจึงใช้วิธีซื้อเครื่องมือช่างมาทำเอง ด้วยคุ้นเคยกับงานด้านนี้อยู่แล้ว จึงไม่เหนือบ่ากว่าแรงสักเท่าไร เพราะหากจ้างช่างเขาเชื่อว่าบ้านหลังขนาดนี้น่าจะใช้เงินจำนวนมากทีเดียว ถึงจะสวยตามแบบที่เขาคิดไว้ ดังนั้นทำเองไปก่อนดีกว่า จะหาช่างมาช่วยทีหลังหากเป็นงานที่หนักเกินไป อย่างน้อยตอนนี้จะได้ไม่มีเวลาคิดเรื่องเครียด ๆ ด้วย