คำเตือน
❌เนื้อหาตอนนี้ตัวละครกระทำพฤติกรรมไม่เหมาะสมไม่ควรทำตามและเอาเยี่ยงอย่าง ❌
________________________________________
#หลายเดือนต่อมา
เป็นช่วงเวลาที่ชะเอมตามติดรุ่นพี่ไทเธย์มาตลอด จนคนใกล้ชิดนั้นรู้ว่าเธอกำลังตามจีบใคร เพราะเธอไม่เคยปิดบัง การกระทำของเธอเปิดเผยให้เพื่อนได้เห็นได้รู้ ว่าเธอชอบจริงๆ แต่ก็ยังเหมือนเคย ยังคงถูกเขาปฏิเสธเช่นเคย ส่วนเรื่องกิจกรรมชมรมจนป่านนี้เธอก็ยังไม่ได้เข้า
"วันนี้เพื่อนชวนเที่ยว ไปด้วยกันมะ?" ลี่่เพื่อนสนิทเอ่ยถามขึ้น
"เที่ยวไหน?"
"ก็เที่ยวแบบ ที่ผู้ใหญ่เขาเที่ยวกันไง"
"แล้วมันที่ไหนล่ะ?"
"คลับมั้ง"
"บ้า! ฉันอายุไม่ถึง จะเข้าไปได้ยังไงเล่า!"
"เข้าได้นะ พอดีฉันพอจะมีเส้นสายอยู่ที่นั่นบ้าง แอบเข้าทางหลังประตูไง" เพื่อนคนนึงเอ่ยขึ้นมา น่าจะเป็นเพื่อนคนที่ก่อตั้งเรื่องเที่ยวขึ้นมา
"วันเกิดเพื่อนทั้งทีนะเว้ย ไม่ไปจริงดิ?"
"นั่นสิ ปีนึงมีแค่ครั้งเดียวนะ อีกอย่างมันจะอะไรนักหนา อีกไม่กี่วันแกก็ยี่สิบแล้วนี่"
"ไม่ต้องดื่มก็ได้ แค่แบบเข้าไปแล้วก็ถ่ายรูปด้วยกันไง ฉันจะได้เอาโพสต์ลงไอจี แบบว่างานเลี้ยงวันเกิดก็มีเพื่อนมากันครบเลย"
"อะๆๆ โอเคๆ ไปก็ไป"
สุดท้ายเธอก็ขัดใจเพื่อนๆ ไม่ได้ รู้ดีอยู่แหละว่าต่อให้เธอคัดค้านปฏิเสธก็ยังจะถูกเพื่อนลากไปอยู่ดี
#เวลาต่อมา
คลับTTY ( Thaithey Club )
แสงไฟสีม่วงแดงกระพริบวูบวาบ เคล้าไปกับจังหวะเพลงแด๊นซ์ ที่ดังสนั่นภายในคลับชื่อดังใจกลางเมือง สถานที่ที่ไม่ควรมีเฟรชชี่อายุ 19 อย่าง 'ชะเอม' โผล่หัวมาแม้แต่นิดเดียว แต่เธอก็มายืนอยู่ตรงนี้แล้ว
ถ้าพ่อแม่รู้เธอโดนตีตาย! เพราะไม่อยากถูกห้ามเลยบอกเพื่อนๆ ว่ามางานวันเกิดที่ร้านอาหาร
ชะเอมนั่งหน้าบูดเพราะที่นี่ค่อนข้างเสียงดังและเต็มไปด้วยคนมากมาย คงจะมีแค่เธอแหละมั้งที่อายุไม่ถึง และไม่สมควรจะอยู่ที่นี่ด้วย เธอกลัวว่าตัวเองจะถูกจับได้ ถูกจับส่งตำรวจ หลังจากนั้นพ่อแม่เธอก็จะรู้เรื่องนี้
"เอาน่า อีกแค่ไม่กี่วันแกก็ยี่สิบแล้ว แถมเรามีเส้น พี่การ์ดไม่เช็คบัตรหรอก" เพื่อนสนิทของชะเอมส่งเสียงแข่งกับเบส พร้อมดันแก้วเครื่องดื่มที่ไม่รู้ใส่อะไรมาให้
"ไม่เอาไม่ดื่ม"
"สักนิดก็ได้จิบๆ ไง อันนี้น้ำผลไม้ผสมแอลกอฮอล์นี๊ดเดียว"
"ตอนแรกก็ตกลงกันแล้วนี่ว่าไม่ดื่ม" ใช่ตอนนั้นที่ตกลงกัน ก็คือเธอจะไม่ดื่ม แต่นี่กลับยื่นแก้วเครื่องดื่มมาให้ซะงั้น
"แหม...มาสถานที่แบบนี้ทั้งที มันก็ต้องมีบ้างแหละว่าไหม"
ชะเอมลังเลเล็กน้อยก่อนจะรับแก้วมาถือเล่นอยู่ในมือ ท่าทางเงอะงะของเธอดูขัดกับแสงไฟและบรรยากาศรอบตัวอย่างสิ้นเชิง
เธอรู้ดีว่าเธอไม่ควรมา
ขณะที่กำลังนั่งอยู่ท่ามกลางเพื่อนที่กำลังส่งเสียงและเต้นกันอย่างสนุกสนาน เธอมองไปรอบๆ ตัวเอง ทั้งชั้นล่างและชั้นบนอย่างหวาดระแวง
จนกระทั่ง...
เธอเจอใครบางคนที่ไม่ควรจะเจอที่นี่เลย และเธอก็ไม่คิดด้วยว่าเขาจะอยู่ที่นี่ เพราะบุคลิกของเขามันไม่เหมาะสมกับสถานบันเทิงแบบนี้เลยสักนิด
ชะเอมมองคนด้านบนตาไม่กระพริบ 'รุ่นพี่ไทเธย์' ยืนอยู่บนชั้นลอยของคลับ ดวงตาคมกริบใต้แสงไฟกะพริบสบเข้ากับดวงตากลมโตของเธอเพียงแวบนั้น ก่อนที่ใบหน้าของเขาจะเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียบแทบทันที
เขายืนนิ่งอยู่ไม่ถึงห้าวินาที ก่อนจะเดินฝ่าฝูงชนลงมาอย่างรวดเร็ว ท่ามกลางเสียงเพลงที่ยังดังต่อเนื่อง
ชะเอมที่มองการกระทำของเขาอย่างไม่กระพริบตา เธอรู้ได้ทันทีว่าเขากำลังเดินตรงดิ่งมาหาเธอ
หมับ!~
"ตามมา!!"
เสียงเข้มสั้นๆ ของเขาแทบไม่ได้ยิน ทว่าแรงดึงจากเขามันทำให้เธอรู้ว่าประโยคก่อนหน้านี้เขาพูดคำว่าอะไร
"โอ๊ย! รุ่นพี่ไทคะ!"
ท่ามกลางสายตาความงงงวยของเพื่อนๆ ชะเอมถูกดึงลากออกไป ฝ่ากลุ่มฝูงชนหนาๆ ที่กำลังยืนรายล้อมเต้นกันอยู่ตามจังหวะของเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม
เขาพาเธอเข้าไปในห้องด้านหลังคลับ ก่อนจะปิดประตูลงเสียงดังปั้ง ทิ้งเสียงภายนอกไว้ข้างหลัง เพราะข้างในนี้มันเงียบกริ๊บ เงียบจนได้ยินเสียงหัวใจของเธอที่กำลังเต้นรัว
"เธออายุเท่าไหร่ เข้ามาที่นี่ได้ยังไง?!"
"สะ สะ สะ สิบเก้าค่ะ"
"บ้าฉิบ แม่ง!!"
"ตะ ตะ แต่ว่า อีกไม่กี่วันก็จะครบยี่สิบแล้วนะคะ"
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับวันนั้น ตอนนี้อายุเธอยังไม่ถึง!"
เขากัดฟันพูด ใบหน้าที่เคยสงบนิ่งตอนอยู่ในคณะ ตอนนี้ดูเย็นชายิ่งกว่าเดิม และดูน่ากลัวมากกว่าเดิมด้วย
"ฉันถาม!"
"ก็แค่คลับ พี่จะเดือดร้อนไปทำไมอ่ะ ไม่ใช่พนักงานที่นี่สักหน่อย" เธอเถียงเขา ไม่ใช่ว่าไม่รู้ตัวว่าตัวเองผิดหรอกนะ แต่เขาเป็นใครทำไมต้องมาต่อว่าเธอขนาดนี้ เป็นพนักงานของที่นี่ หรือมีส่วนเกี่ยวข้องกับที่นี่ก็ว่าไปอย่างสิ เขาเหมือนมาเที่ยวมากกว่า
"ฉันเป็นเจ้าของที่นี่!"
เสียงเขาทุ้มต่ำแต่หนักแน่นพอจะทำให้เธอเงียบไปทันที
เขาขยับเข้าใกล้เธอหนึ่งก้าว ดวงตาเข้มลึกจ้องเธอราวกับจะทะลุหัวใจ
"เธออายุไม่ถึง ต่อให้จะใกล้แค่ไหนก็ยังเข้าไม่ได้ ต่อให้พรุ่งนี้จะเป็นวันเกิดของเธอก็ยังเข้าไม่ได้! แล้วถ้าตำรวจลงล่ะ? ฉันต้องเสียทั้งใบอนุญาต เสียทั้งชื่อเสียง เพราะเด็กที่ไม่รู้จักทำตามกฎอย่างเธอคนเดียว?!”
ชะเอมกลืนน้ำลายอย่างฝืดคอ แต่ก็ยังเชิดหน้าขึ้น เพื่อที่จะคุยกับคนตรงหน้า
"อีกไม่กี่วันก็ถึงแล้ว แค่คืนนี้คืนเดียวเอง แล้วก็ไม่ได้ทำอะไรผิดด้วย เอมยังไม่ได้ดื่มเลยนะคะ"
"ผิดก็คือผิด อย่ามาหาข้อแก้ตัว!" เขาตอบกลับทันควัน
ความเงียบกดทับอยู่ชั่วขณะ ก่อนที่เขาจะถอนหายใจ เดินไปเปิดประตูออก
"กลับบ้านซะ ก่อนที่ฉันจะแจ้งเรื่องนี้ไปที่มหาวิทยาลัย แล้วถึงหูพ่อแม่ของเธอ"
"อย่าทำแบบนั้นนะคะ!"
"......"
"เอมกลับก็ได้ แต่ว่าเอมไม่มีรถ"
"แท็กซี่ก็มี เรียกกลับสิ"
"....."
ชะเอมหันหลังเดินออกไปอย่างไม่สบอารมณ์ แต่ก็ไม่วายหันกลับมายักคิ้วใส่เขาอย่างกวนๆ
"รุ่นพี่ไทจำเอมได้สินะคะ เฟรชชี่จอมยุ่งจุ้นจ้านคนนั้นที่พี่เคยพูด"
เขาไม่ตอบ แต่สายตาที่มองเธออย่างเย็นชาก็พูดแทนทุกอย่างแล้ว
ณ ที่ดินทางภาคเหนือ สายลมอ่อนๆ พัดมาพร้อมกับกลิ่นหอมๆ ของธรรมชาติ มันเป็นกลิ่นที่เธออธิบายไม่ถูกเลย แต่มันดีมาก สดชื่นและทำให้รู้สึกโล่งสบายปอดแบบที่สุดเลย เพราะที่นี่กำลังอยู่ในช่วงก่อสร้าง ทั้งสองเลยต้องแวะเวียนมาดูอยู่บ่อยๆ อีกไม่นานบ้านหลังแรกของทั้งสองก็จะได้เสร็จเรียบร้อยแล้ว ช่วงเวลาหนึ่งถ้าได้มีลูกกันและลูกได้เติบโตขึ้น คนเป็นพ่อแม่ก็คงได้ย้ายกลับมาอยู่ที่นี่ ใช้ชีวิตช่วงบั้นปลายชีวิตอยู่ด้วยกัน "พี่ไทคะ.." "หืม?" เขาเดินเข้ามาหา "พี่คิดว่า บ้านของเราจะเป็นยังไงคะ" "ก็คงสวย น่าอยู่มากเลยแหละ" "เอมอยากเห็นเร็วๆ จัง""เราน่ะ เก่งมากเลยนะ รู้ไหม" คำชมเรียบๆ จากเสียงทุ้มต่ำอาจฟังดูธรรมดาสำหรับใครหลายคน แต่ชะเอมรู้ดี ว่ามันเต็มไปด้วยความภูมิใจที่เขาไม่ค่อยจะแสดงออกมาให้เห็น เธอทำงานตำแหน่งการออกแบบในบริษัท นี่เป็นครั้งแรกที่เธอออกแบบบ้านให้กับตัวเอง และสร้างมันขึ้นมาจริงๆ ตามแบบที่ตัวเองคิดขึ้นมา "มันเป็นความฝันของเอมเลยนะ ก่อนจะได้ออกมาเป็นแม่บ้านเต็มตัว ขอใช้ความสามารถของตัวเองหน่อยก็แล้วกัน" "เก่งมาก" "ตอนเด็กๆ เคยคิดว่า สักวันจะออกแบบบ้านให้กับตัวเอง ให้กับพ่อแม่ เ
#หลายเดือนต่อมา ช่วงชีวิตหลังแต่งงาน ชะเอมย้ายมาอยู่ที่คอนโดของไทเธย์อย่างเต็มตัว และออกไปทำงานพร้อมกับเขาในตอนเช้าของทุกวัน แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังทำงานอยู่ตำแหน่งเดิม และรับเงินเดือนเหมือนเดิม ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปมากกว่านั้น บางวันหลังเลิกงานที่บริษัทเขาก็จะต้องไปทำงานต่อที่คลับอีก ดูวุ่นวายไม่ใช่น้อยเลย เมื่อก่อนเธอไม่ได้อยู่ใกล้กับเขาก็เลยไม่รู้ว่าเขาต้องทำอะไรบ้าง แต่พอได้มาอยู่กับเขามีเวลาอยู่ด้วยกันแทบจะ 24 ชั่วโมง เธอถึงได้รู้ว่าเขาแทบจะไม่มีเวลาว่างเลย วันหนึ่งหลังเลิกงานไทเธย์ขับรถมาส่งภรรยาที่คอนโด ก่อนที่เขาจะออกไปทำงานที่คลับต่อ ซึ่งเขาก็บอกว่าไปจัดการธุระแค่พักเดียว เดี๋ยวค่ำๆ ก็จะกลับมากินข้าวตอนเย็นกับเธอเช่นเคย ติ๊ด ~ แกร๊ก ~ ชะเอมได้ยินเสียงปลดล็อคประตูพร้อมกับเสียงเปิดประตูเข้ามา เธอรู้ว่าเป็นใครก็เลยไม่ได้ออกไปดู เพราะมีแค่เธอกับเขาที่รู้รหัสและมีคีย์การ์ดของคอนโด "ฟอด!" "อ๊ะ! ตกใจหมดเลย เข้ามาทำอะไรคะ?" เธอรู้ว่าเขากลับเข้ามาแล้ว แต่เธอไม่คิดว่าเขาจะเดินเข้ามาในนี้ และก็ไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้จนเธอตกใจ "เข้ามาหอมแก้มไง" "เดี๋ยวเสื้อเหม็นนะคะ ออกไปข้างน
#ผ่านมาอีกหนึ่งปี วันเกิดของชะเอม ช่วงเวลามันผ่านไปเร็วมากๆ เลย ราวกับว่าเราแค่หลับตาลืมตาขึ้นมาอีกทีก็ผ่านไปหนึ่งปีแล้ว เวลาเปลี่ยนแปลงไปทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวก็เปลี่ยนแปลงไปเช่นกัน แต่สิ่งที่ยังอยู่คงเดิมก็คือความรักที่ทั้งสองมีให้กันไม่เคยลดน้อยลงหรือเปลี่ยนแปลงไปเลย วันเกิดปีนี้ไม่เหมือนกับปีอื่นๆ เพราะไม่ได้จัดใหญ่โตเหมือนเช่นเคย เพื่อนๆ บางคนก็ติดงานมาอวยพรวันเกิดต่อหน้าไม่ได้ ชะเอมก็เลยไม่ได้จัดงานอะไร เพราะเกรงใจเพื่อนๆ จะมีก็แต่เป่าเค้กและจัดปาร์ตี้เล็กๆ ในครอบครัวที่มีกันอยู่สี่คน ส่วนเพื่อนๆ ต่างก็ได้แค่อวยพรผ่านหน้าจอ และจะส่งของขวัญวันเกิดตามให้ทีหลังอีกที "ลูกสาวแม่ โตขึ้นอีกปีแล้วสินะ เป็นผู้ใหญ่เต็มตัวแล้ว แม่ขอให้ลูกมีความสุขมากๆ คิดสิ่งใดก็ขอให้สมปรารถนา อย่าเจ็บอย่าจน สุขภาพร่างกายแข็งแรงนะลูก""ขอบคุณค่ะแม่" "พ่อเองก็ขออวยพรวันเกิดให้เรามีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรง ร่ำรวยๆ แต่อย่าเพิ่งมีหลาน แต่งงานก่อน.." พูดจบก็มองค้อนไปที่ไทเธย์ ที่กำลังเตรียมจะอวยพรวันเกิดเป็นคนต่อไป "พ่อ..." "มานี่เลย! แกก็ชอบขัดลูกจริง เดี๋ยวก็เพี๊ยะเขาให้เลย!" แม่ของชะเอมทำท่าจะตีพ่อ อย
ไทเธย์ Talk หลังจากที่กลับจากที่เราเที่ยวที่ไร่องุ่นของสามแฝด เราสองคนก็กลับมาทำงานเช่นเคย ชะเอมได้เข้าทำงานอยู่ที่บริษัทของผมด้วยความสามารถของเธอเอง เธอจึงได้อยู่ในตำแหน่งออกแบบดีไซน์ตามที่เธอต้องการ ซึ่งผมก็ไม่ได้ช่วยอะไรเธอเลย เพราะเธอชอบบอกว่าผมใช้เส้นสายในการรับเธอเข้าทำงาน แต่ความเป็นจริงแล้วเธอเข้าทำงานได้ด้วยความสามารถของตัวเองต่างหากอันที่จริงก็อยากใช้ อยากทำให้เธอมาเป็นเลขาข้างกายเลยด้วยซ้ำ แต่ถ้าเป็นแบบนั้นเธอจะดูออกมากไป ทุกวันนี้ผมเลยทำได้เพียงแอบมองดูเธอผ่านกล้องวงจรปิด ดูเธอที่กำลังนั่งทำงานอย่างขะมักเขม้นทุกวัน ขยันแบบนี้มันน่าให้โบนัสซะจริงเลยตลอดระยะเวลาที่เราคบกันมาผมไม่รู้เลยว่าผมเปลี่ยนไปตั้งแต่ตอนไหน ผมเริ่มมีความสุขตั้งแต่เมื่อไหร่ ผมเริ่มก้าวออกจากกรอบเล็กๆ ของตัวเองมานานแค่ไหนแล้ว กว่าจะรู้ตัวว่าตัวเองมีความเปลี่ยนแปลงก็ตอนที่เธอเริ่มทักว่าผมไม่เหมือนเดิม ไม่เหมือนคนเดิมที่เงียบ ไม่ค่อยคุยกับใคร ชอบอยู่กับตัวเองในมุมเล็กๆ ที่เป็นที่ปลอดภัยของผมชะเอมเธอทำให้โลกของผมค่อยๆ กว้างขึ้น ทำให้ผมรู้สึกว่าโลกกว้างใหญ่นี้มันก็ไม่ได้อันตรายหรือร้ายแรงไปซะหมดทุกอย่าง ม
ตกดึกของวันถัดมา ฟึ่บ ~"ทำไมออกมาแบบนี้ อากาศมันเย็นนะ เดี๋ยวก็ไม่สบายเอาหรอก" ไทเธย์เดินออกมาพร้อมกับผ้าห่มผืนหนา เมื่อมองออกมาเห็นชะเอมที่ใส่แค่เสื้อตัวใหญ่ของเขาออกมายืนอยู่ตรงหน้าระเบียงที่นี่อยู่บนเขามีอากาศหนาวเย็นเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ประจวบเหมาะกับมีฝนโปรยปรายอยู่ตลอดช่วงเย็นอีก มันเลยทำให้อากาศค่อนข้างหนาวมากกว่าเดิม"เดี๋ยวก็กลับเข้าไปแล้วค่ะ""ชอบที่นี่หรือเปล่า""ชอบสิคะ อากาศดีมากเลย""พี่ก็ชอบเหมือนกัน อยากมาเที่ยวแบบนี้บ่อยๆ จังเลย""....." ชะเอมไม่ได้ตอบ เธอได้แต่ยิ้มอยู่อย่างนั้น ก่อนที่รอยยิ้มนั้นจะหายไปเมื่อแผ่นหลังของเธอนั้นสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่มันกำลังดันอยู่ รู้สึกได้เลยว่ามันเป็นแท่งยาวๆ และร้อนมากๆ ด้วย "พี่ไท!""หืม?""ไม่ได้ใส่กางเกงในหรอ?""ไม่ได้ใส่อะไรสักอย่าง" ยอมรับแบบหน้าซื่อๆ เลย"พี่นี่มันทุเรศจริงๆ เดี๋ยวใครก็มาเห็นหรอก เดินโป๊ออกมาได้ยังไงเนี่ย" เธอบ่นเขายกใหญ่"ไม่โป๊หรอก เห็นไหมว่าพี่เดินมาพร้อมกับผ้าห่ม""แล้วนี่มัน...""ครับ มันกำลังแข็ง กำลังได้ที่เลย" พูดแบบเสียงกระเส่าๆ ลมที่ออกมาจากปากมันกระทบใบหูของเธอ ร้อนวาบไปชั่วขณะ ตัดกับอากาศที่
#ไร่ตะวันภูเมฆ ( เป็นไร่ของสามแฝด ไทป์ ไทม์ ทรานส์ )"โห ที่นี่น่าอยู่จังเลยค่ะ" ชะเอมมองไปรอบๆ ด้วยความตื่นเต้นทันทีที่ลงจากรถ"มากันแล้วเหรอ" มีคนเดินเข้ามาทักแบบเงียบๆ จากทางด้านหลัง พอหันกลับไปมองก็เห็นเป็นเพื่อนแฝดของไทเธย์ แต่ชะเอมยังแยกไม่ได้ว่าคนไหนชื่ออะไร เพราะทั้งสามหน้าเหมือนกันมาก และก็เพิ่งเจอกันได้ครั้งเดียวเอง"อ้าว นายเองก็อยู่หรอ""ครับ""คุณลุงกับคุณป้าล่ะ อยู่หรือเปล่า?""ไม่อยู่ครับ ไปฮ่องกงครับ กว่าจะกลับก็คงเดือนหน้า""อ๋อ...""เข้ามากันก่อนสิครับ""ป้ะ เข้าไปนั่งข้างในกันก่อน" ไทเธย์หันไปบอกคนข้างๆ ก่อนที่ทั้งสองจะพากันเดินเข้าไปพร้อมกับเจ้าของบ้าน"แล้วนี่ไอ้สองตัวอยู่หรือเปล่า""อยู่ครับ อยู่กันครบเลย พ่อกับแม่สั่งให้เฝ้าไร่น่ะครับ ก็เลยต้องอยู่บ้าน""หึหึ ไม่อย่างนั้นพวกแกคงไม่อยู่สินะ""ครับ"เป็นการมาครั้งแรกของชะเอม และถูกตอนรับเป็นอย่างดีเลยด้วย อย่างกับลูกค้า VIP แน่ะ แต่เสียดายที่นี่เขาไม่ได้รับลูกค้า"โฮมสเตย์อยู่ฝั่งโน้นนะครับ เดี๋ยวผมให้คนขนของไปให้""ไม่เป็นไร เดี๋ยวขับรถไปจอดหน้าโฮมสเตย์ก็ได้""ตามสบายครับ""เรื่องอาหารไม่ต้องห่วงนะครับ เดี๋ยวผมให